Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
H Θύελλα και η Γαλήνη.
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Δαμιανός Δημητριάδης" data-source="post: 231789" data-attributes="member: 206"><p><img src="http://cover6.cduniverse.com/MuzeAudioArt/580/589796.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /> <img src="http://historische-daten.de/projekte/museum/sterne/backhs.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p>Αγόρασα το εξαιρετικό σετ δύο διπλών cd με τα έργα του Χέντελ για πλήκτρα με το Ρίχτερ και το Γκαβρίλωφ, και έβαλα κατευθείαν ν' ακούσω τη σονάτα 17 του Μπετόβεν με το Ρίχτερ, που υπάρχει σαν έξτρα στο δεύτερο τόμο. Πριν λίγες ημέρες είχα ακούσει στο dim das τη 17 με την Γκριμώ και είχα απογοητευτεί.</p><p></p><p>Να προσθέσω κατ' αρχήν σ' αυτά που ήδη έχει γράψει ο Κώστας, πως η σονάτα είναι καταστάλαγμα μεγάλης προσωπικής κρίσης του συνθέτη. Γράφτηκε την περίοδο που είχε καταφύγει στο Χάιλιγκενσταντ, την περίοδο που είχε αρχίσει να κουφαίνεται. Το όνομα της πόλης έμεινε γνωστό από την ομώνυμη διαθήκη που έγραψε σε στιγμή απελπισίας, σκεπτόμενος την αυτοκτονία. </p><p></p><p>Στο φυλλάδιο του cd της EMI αναφέρεται πως ο Μπετόβεν είχε προτρέψει, χρόνια αργότερα, αυτούς που τον ρωτούσαν για το νόημα του έργου, να διαβάσουν την 'Τρικυμία' του Σαίξπηρ, χωρίς όμως να υποθέτει σε καμία περίπτωση πως η σονάτα έχει 'προγραμματική' αναφορά σ' αυτήν. Τα ίδια έλεγε εξάλλου και για την Απασσιονάτα.</p><p></p><p>Στο έργο υπάρχει άφθονο πάθος, ορμή, <strong>πείσμα</strong>, πόνος, <strong>ευγένεια και μεγαλείο ψυχής</strong>, και απαιτεί από την ερμηνεία του να το προσεγγίσει όχι μόνο με ευαισθησία, αλλά και με <em>επίγνωση</em> του πόνου, με τη <em>βουβή αξιοπρέπεια</em> των κατεστραμμένων που κατόρθωσαν παρ' όλα αυτά να περισώσουν την ευγένεια της ψυχής τους.</p><p></p><p>Ο Κώστας έχει απόλυτο δίκιο πως χρειάζεται ένας μαιτρ για να αποδώσει σωστά το έργο. Να διαθέτει την ωριμότητα, την τεχνική, την ευαισθησία και τον αυτοέλεγχο για να παραμείνει <em>διάφανος</em>. Να μη σκιάσει, ούτε να παραλλάξει την μεγαλειώδη δομή του έργου, ν' αποδώσει με σαφήνεια την ανησυχία και την απίστευτη εσωτερική ένταση του πρώτου μέρους - όποτε το ακούω νομίζω πως θα διαλυθώ σε χίλια κομμάτια - ιδιαίτερα όταν η μουσική συμπυκνώνεται σε φράσεις φορτισμένες με Προμηθεϊκό θάρρος και καρτερικότητα, που στα χέρια των πολλών κινδυνεύουν ν' ακουστούν απλά χαριτωμένες! :angry: (<em>Αυτό άλλωστε είναι και το βασικό σημείο κριτικής μου για την ερμηνεία της Γκριμώ</em>). </p><p></p><p>Να κρατήσει την λεπτή ισορροπία του δεύτερου μέρους, όπου θαρρείς πως η μουσική πασχίζει να ορθοποδήσει μέσα σε συντρίμμια και αντιλαμβάνεσαι την απαράμιλλη ευγένεια των μπετοβενικών αργών μερών, που αυτή τη φορά όμως αναδύεται από τα έγκατα της ψυχής.</p><p></p><p>Να αναδείξει το διπολισμό του τρίτου μέρους, ανάμεσα στην μελαγχολία και την ελπίδα, τη χάρη και το πάθος, την αναπόληση αλλά και τη φυγή προς τα μπρος που υπάρχει στο κελλαριστό allegretto.</p><p></p><p>Η ερμηνεία του Μπακχαουζ, ηχογραφημένη από τη Ντέκα το 1963 παραμένει για μένα αξεπέραστη, με την ερμηνεία του Ρίχτερ όμως να αποτελεί το αντάξιο alter ego της. Ο Μπακχαουζ είναι πιο γρήγορος, πιο διάφανος, ελαφροχέρης αλλά και αποφασιστικός, δίνει την αίσθηση πως επιτελεί ιερή αποστολή, δεν παρεκκλίνει ποτέ από το σκοπό του.</p><p></p><p>Ο Ρίχτερ είναι πιο δραματικός, πιο αμφιταλαντευόμενος, με τη γνωστή κορυφαία εκφραστικότητα του. Στη στοχαστικότητα της αποστολής του Μπακχαουζ, παραθέτει τη δική του στοχαστικότητα του οδοιπόρου, η διαδρομή του είναι πιο ελικοειδής, τα βήματα του πιο ασταθή ορισμένες φορές από αυτά του γέρου δασκάλου.</p><p></p><p>Η σονάτα αρ. 17 του Μπετόβεν είναι κατά τη γνώμη μου από τα σημαντικότερα μουσικά έργα που γράφτηκαν ποτέ. Είναι όμως και από τα απαιτητικότερα από τον ερμηνευτή τους. Την έχω και την έχω ακούσει από πολλούς, μερικοί από τους οποίους υπήρξαν και κορυφαία ονόματα. Αρκετοί απ' αυτούς με απογοήτευσαν ή με άφησαν 'κρύο'. Προσοχή στην επιλογή σας.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Δαμιανός Δημητριάδης, post: 231789, member: 206"] [IMG]http://cover6.cduniverse.com/MuzeAudioArt/580/589796.jpg[/IMG] [IMG]http://historische-daten.de/projekte/museum/sterne/backhs.jpg[/IMG] Αγόρασα το εξαιρετικό σετ δύο διπλών cd με τα έργα του Χέντελ για πλήκτρα με το Ρίχτερ και το Γκαβρίλωφ, και έβαλα κατευθείαν ν' ακούσω τη σονάτα 17 του Μπετόβεν με το Ρίχτερ, που υπάρχει σαν έξτρα στο δεύτερο τόμο. Πριν λίγες ημέρες είχα ακούσει στο dim das τη 17 με την Γκριμώ και είχα απογοητευτεί. Να προσθέσω κατ' αρχήν σ' αυτά που ήδη έχει γράψει ο Κώστας, πως η σονάτα είναι καταστάλαγμα μεγάλης προσωπικής κρίσης του συνθέτη. Γράφτηκε την περίοδο που είχε καταφύγει στο Χάιλιγκενσταντ, την περίοδο που είχε αρχίσει να κουφαίνεται. Το όνομα της πόλης έμεινε γνωστό από την ομώνυμη διαθήκη που έγραψε σε στιγμή απελπισίας, σκεπτόμενος την αυτοκτονία. Στο φυλλάδιο του cd της EMI αναφέρεται πως ο Μπετόβεν είχε προτρέψει, χρόνια αργότερα, αυτούς που τον ρωτούσαν για το νόημα του έργου, να διαβάσουν την 'Τρικυμία' του Σαίξπηρ, χωρίς όμως να υποθέτει σε καμία περίπτωση πως η σονάτα έχει 'προγραμματική' αναφορά σ' αυτήν. Τα ίδια έλεγε εξάλλου και για την Απασσιονάτα. Στο έργο υπάρχει άφθονο πάθος, ορμή, [B]πείσμα[/B], πόνος, [B]ευγένεια και μεγαλείο ψυχής[/B], και απαιτεί από την ερμηνεία του να το προσεγγίσει όχι μόνο με ευαισθησία, αλλά και με [I]επίγνωση[/I] του πόνου, με τη [I]βουβή αξιοπρέπεια[/I] των κατεστραμμένων που κατόρθωσαν παρ' όλα αυτά να περισώσουν την ευγένεια της ψυχής τους. Ο Κώστας έχει απόλυτο δίκιο πως χρειάζεται ένας μαιτρ για να αποδώσει σωστά το έργο. Να διαθέτει την ωριμότητα, την τεχνική, την ευαισθησία και τον αυτοέλεγχο για να παραμείνει [I]διάφανος[/I]. Να μη σκιάσει, ούτε να παραλλάξει την μεγαλειώδη δομή του έργου, ν' αποδώσει με σαφήνεια την ανησυχία και την απίστευτη εσωτερική ένταση του πρώτου μέρους - όποτε το ακούω νομίζω πως θα διαλυθώ σε χίλια κομμάτια - ιδιαίτερα όταν η μουσική συμπυκνώνεται σε φράσεις φορτισμένες με Προμηθεϊκό θάρρος και καρτερικότητα, που στα χέρια των πολλών κινδυνεύουν ν' ακουστούν απλά χαριτωμένες! :angry: ([I]Αυτό άλλωστε είναι και το βασικό σημείο κριτικής μου για την ερμηνεία της Γκριμώ[/I]). Να κρατήσει την λεπτή ισορροπία του δεύτερου μέρους, όπου θαρρείς πως η μουσική πασχίζει να ορθοποδήσει μέσα σε συντρίμμια και αντιλαμβάνεσαι την απαράμιλλη ευγένεια των μπετοβενικών αργών μερών, που αυτή τη φορά όμως αναδύεται από τα έγκατα της ψυχής. Να αναδείξει το διπολισμό του τρίτου μέρους, ανάμεσα στην μελαγχολία και την ελπίδα, τη χάρη και το πάθος, την αναπόληση αλλά και τη φυγή προς τα μπρος που υπάρχει στο κελλαριστό allegretto. Η ερμηνεία του Μπακχαουζ, ηχογραφημένη από τη Ντέκα το 1963 παραμένει για μένα αξεπέραστη, με την ερμηνεία του Ρίχτερ όμως να αποτελεί το αντάξιο alter ego της. Ο Μπακχαουζ είναι πιο γρήγορος, πιο διάφανος, ελαφροχέρης αλλά και αποφασιστικός, δίνει την αίσθηση πως επιτελεί ιερή αποστολή, δεν παρεκκλίνει ποτέ από το σκοπό του. Ο Ρίχτερ είναι πιο δραματικός, πιο αμφιταλαντευόμενος, με τη γνωστή κορυφαία εκφραστικότητα του. Στη στοχαστικότητα της αποστολής του Μπακχαουζ, παραθέτει τη δική του στοχαστικότητα του οδοιπόρου, η διαδρομή του είναι πιο ελικοειδής, τα βήματα του πιο ασταθή ορισμένες φορές από αυτά του γέρου δασκάλου. Η σονάτα αρ. 17 του Μπετόβεν είναι κατά τη γνώμη μου από τα σημαντικότερα μουσικά έργα που γράφτηκαν ποτέ. Είναι όμως και από τα απαιτητικότερα από τον ερμηνευτή τους. Την έχω και την έχω ακούσει από πολλούς, μερικοί από τους οποίους υπήρξαν και κορυφαία ονόματα. Αρκετοί απ' αυτούς με απογοήτευσαν ή με άφησαν 'κρύο'. Προσοχή στην επιλογή σας. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
H Θύελλα και η Γαλήνη.
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…