Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Γεύση μέντας.
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κωστας Λυμπεροπουλος" data-source="post: 209297" data-attributes="member: 62"><p><img src="http://www.rondomagazin.de/klassik/p/prokofjew/cover/sp25.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p>Η μουσική του Sergei Prokofiev, πάντα μου έφερνε στο νού το κίνημα των Φοβιστών ζωγράφων, με τους έντονους και αντίθετους μεταξύ τους χρωματικούς τόνους, την ελεύθερη απόδοση των σχημάτων, τον εξοστρακισμό της προοπτικής. Φυσικά και δεν είναι easy listening: οι ρυθμοί της είναι επικρουστικοί, εκκωφαντικοί, μηχανοποιημένοι, η αρχιτεκτονική της συμπαγής, ακτινοβολεί μιά άγρια ομορφιά και είναι εμπειρία έντονη και ταυτόχρονα υπνωτική. Πολλές φορές μοιάζει γεμάτη αλλόκοτο σαρκαστικό χιούμορ. Αλλες πάλι, την πιάνει μιά κατάθλιψη που την τραβάει στα Τάρταρα. Σφυροκόπημα, στο βάθος αισθαντικό και καλαίσθητο. Με έντονες εμμονές γύρω από τους Αναγεννησιακούς χορούς -gavotte, courante, menuet- παίζει με τις κακοφωνίες όταν δεν είναι πυκνά πολυφωνικό. Μοιάζει με παραμυθένιο κόσμο γεμάτο σκιές, ενδιαίτημα για γκροτέσκες εφιαλτικές φιγούρες, παραισθησιακές οπτασίες. Ο χορός είναι σχεδόν πανταχού παρών.</p><p>Η Σταχτοπούτα είναι αδίκως ένα από τα υποβαθμισμένα μπαλέτα του μεγάλου Ρώσου: ζεί στη σκιά του Ρωμαίου και της Ιουλιέττας.</p><p>O Prokofiev ετοίμασε μιά πιανιστική εκδοχή με μινιατούρες απ το μπαλέτο, μεταγραμμένες για σόλο πιάνο, για τις συναυλίες (opp. 95, 97 και 102). Ο Pletnev όμως προτίμησε να μεταγράψει για δύο πιάνα, αρκετά από τα μέρη της ορχηστρικής εκδοχής op. 87. Τα αφιέρωσε στη Martha Argerich, που συμπράττει εδώ μαζί του. Το αποτέλεσμα είναι συναρπαστικό. Σαν συμπλήρωμα, μιά εκπληκτική επίσης εκτέλεση για πιάνο για 4 χέρια, του “Η μάνα μου η χήνα” του Maurice Ravel: ένα ηχητικό ταξίδι στον υπέροχο και τρομαχτικό κόσμο της παιδικότητας.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κωστας Λυμπεροπουλος, post: 209297, member: 62"] [IMG]http://www.rondomagazin.de/klassik/p/prokofjew/cover/sp25.jpg[/IMG] Η μουσική του Sergei Prokofiev, πάντα μου έφερνε στο νού το κίνημα των Φοβιστών ζωγράφων, με τους έντονους και αντίθετους μεταξύ τους χρωματικούς τόνους, την ελεύθερη απόδοση των σχημάτων, τον εξοστρακισμό της προοπτικής. Φυσικά και δεν είναι easy listening: οι ρυθμοί της είναι επικρουστικοί, εκκωφαντικοί, μηχανοποιημένοι, η αρχιτεκτονική της συμπαγής, ακτινοβολεί μιά άγρια ομορφιά και είναι εμπειρία έντονη και ταυτόχρονα υπνωτική. Πολλές φορές μοιάζει γεμάτη αλλόκοτο σαρκαστικό χιούμορ. Αλλες πάλι, την πιάνει μιά κατάθλιψη που την τραβάει στα Τάρταρα. Σφυροκόπημα, στο βάθος αισθαντικό και καλαίσθητο. Με έντονες εμμονές γύρω από τους Αναγεννησιακούς χορούς -gavotte, courante, menuet- παίζει με τις κακοφωνίες όταν δεν είναι πυκνά πολυφωνικό. Μοιάζει με παραμυθένιο κόσμο γεμάτο σκιές, ενδιαίτημα για γκροτέσκες εφιαλτικές φιγούρες, παραισθησιακές οπτασίες. Ο χορός είναι σχεδόν πανταχού παρών. Η Σταχτοπούτα είναι αδίκως ένα από τα υποβαθμισμένα μπαλέτα του μεγάλου Ρώσου: ζεί στη σκιά του Ρωμαίου και της Ιουλιέττας. O Prokofiev ετοίμασε μιά πιανιστική εκδοχή με μινιατούρες απ το μπαλέτο, μεταγραμμένες για σόλο πιάνο, για τις συναυλίες (opp. 95, 97 και 102). Ο Pletnev όμως προτίμησε να μεταγράψει για δύο πιάνα, αρκετά από τα μέρη της ορχηστρικής εκδοχής op. 87. Τα αφιέρωσε στη Martha Argerich, που συμπράττει εδώ μαζί του. Το αποτέλεσμα είναι συναρπαστικό. Σαν συμπλήρωμα, μιά εκπληκτική επίσης εκτέλεση για πιάνο για 4 χέρια, του “Η μάνα μου η χήνα” του Maurice Ravel: ένα ηχητικό ταξίδι στον υπέροχο και τρομαχτικό κόσμο της παιδικότητας. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Γεύση μέντας.
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…