Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
"Fucking Hardcore Rules!"
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κωστας Λυμπεροπουλος" data-source="post: 545633" data-attributes="member: 62"><p><img src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/41Q4LW8uS7L._SS500_.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p><strong>Aki Takase</strong></p><p>Η Aki Takase είναι πιανίστα και γεννήθηκε στην Μαντζουρία. Θεωρείται ένα από τα πιο ραγδαία ανερχόμενα αστέρια της Ευρωπαϊκής αυτοσχεδιαζόμενης μουσικής. Εξω την αποκαλούν ήδη διάδοχο του μεγάλου Sergey Kuryokhin και την χαρακτηρίζουν “θηλυκό Cecil Taylor”. Ακούω την Tarantella 2001 από το άλμπουμ της <strong>Le Cahier Du Bal</strong>. Είναι ένας δίσκος που τον έφτιαξε έχοντας κατά νού τη χορεύτρια Anzu Furukawa: τα δάχτυλά της στο κλαβιέ προσπαθούν κατά την ίδια “να μιμηθούν και να μεταφράσουν τα βήματα της χορεύτριας”. Η Tarantella της χορεύει κυριολεκτικά σ έναν τελείως δικό της, μανιασμένο όσο και διαμελισμένο ρυθμό: με την αρμονική και ρυθμική δυναμική της τελείως ανέπαφες αλλά ταυτόχρονα τα δάχτυλα να ξεχύνονται σε εξερευνήσεις προς κάθε πιθανή ή απίθανη κατεύθυνση, σε λαβύρινθους που σου φέρνουν στο νού πολυκλαδικούς μαίανδρους, αποδομώντας τη μελωδία, ξανασμιλεύοντάς την απ την αρχή με τα κομμάτια της ανεστραμμένα (!), φέρνοντας αδιανόητες λεπτομέρειες στην επιφάνεια, αναζητώντας όλες τις μικρές περίπλοκες εσωτερικές σχέσεις στους ρυθμούς καθώς το πιάνο της περνάει των παθών του τον τάραχο. </p><p>Δεν πίστευα στα αυτιά μου. Ξαναάκουσα το κομμάτι πιο προσεκτικά. Μετά τη δεύτερη ακρόαση ένιωθα σαν να πέρασε από πάνω μου νταλίκα. Εκλεισα το player και απόμεινα να χάσκω. Δεν μπορούσα να ακούσω τίποτε άλλο για όλη την υπόλοιπη ημέρα.</p><p>Μιά καλλιτεχνική άποψη αστραφτερή, σκληροπυρηνική, ακραία ασυμβίβαστη. Για να την κατακτήσεις, θα πρέπει πρώτα να ιδρώσεις.</p><p>Από τους πιο συγκλονιστικούς δίσκους solo piano που άκουσα τα τελευταία χρόνια.</p><p>Και έχω ακούσει πάρα πολλούς…</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κωστας Λυμπεροπουλος, post: 545633, member: 62"] [IMG]http://ecx.images-amazon.com/images/I/41Q4LW8uS7L._SS500_.jpg[/IMG] [B]Aki Takase[/B] Η Aki Takase είναι πιανίστα και γεννήθηκε στην Μαντζουρία. Θεωρείται ένα από τα πιο ραγδαία ανερχόμενα αστέρια της Ευρωπαϊκής αυτοσχεδιαζόμενης μουσικής. Εξω την αποκαλούν ήδη διάδοχο του μεγάλου Sergey Kuryokhin και την χαρακτηρίζουν “θηλυκό Cecil Taylor”. Ακούω την Tarantella 2001 από το άλμπουμ της [B]Le Cahier Du Bal[/B]. Είναι ένας δίσκος που τον έφτιαξε έχοντας κατά νού τη χορεύτρια Anzu Furukawa: τα δάχτυλά της στο κλαβιέ προσπαθούν κατά την ίδια “να μιμηθούν και να μεταφράσουν τα βήματα της χορεύτριας”. Η Tarantella της χορεύει κυριολεκτικά σ έναν τελείως δικό της, μανιασμένο όσο και διαμελισμένο ρυθμό: με την αρμονική και ρυθμική δυναμική της τελείως ανέπαφες αλλά ταυτόχρονα τα δάχτυλα να ξεχύνονται σε εξερευνήσεις προς κάθε πιθανή ή απίθανη κατεύθυνση, σε λαβύρινθους που σου φέρνουν στο νού πολυκλαδικούς μαίανδρους, αποδομώντας τη μελωδία, ξανασμιλεύοντάς την απ την αρχή με τα κομμάτια της ανεστραμμένα (!), φέρνοντας αδιανόητες λεπτομέρειες στην επιφάνεια, αναζητώντας όλες τις μικρές περίπλοκες εσωτερικές σχέσεις στους ρυθμούς καθώς το πιάνο της περνάει των παθών του τον τάραχο. Δεν πίστευα στα αυτιά μου. Ξαναάκουσα το κομμάτι πιο προσεκτικά. Μετά τη δεύτερη ακρόαση ένιωθα σαν να πέρασε από πάνω μου νταλίκα. Εκλεισα το player και απόμεινα να χάσκω. Δεν μπορούσα να ακούσω τίποτε άλλο για όλη την υπόλοιπη ημέρα. Μιά καλλιτεχνική άποψη αστραφτερή, σκληροπυρηνική, ακραία ασυμβίβαστη. Για να την κατακτήσεις, θα πρέπει πρώτα να ιδρώσεις. Από τους πιο συγκλονιστικούς δίσκους solo piano που άκουσα τα τελευταία χρόνια. Και έχω ακούσει πάρα πολλούς… [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
"Fucking Hardcore Rules!"
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…