Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
"Fucking Hardcore Rules!"
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κωστας Λυμπεροπουλος" data-source="post: 545629" data-attributes="member: 62"><p><img src="http://i179.photobucket.com/albums/w287/molinus/RolandKirk.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p><strong>Rahsaan Roland Kirk</strong></p><p>Το Volunteered Slavery αλλά όχι από το εκπληκτικό ομώνυμο studio άλμπουμ: το ακούω στη “ζωντανή” εκδοχή του που κυκλοφορεί σε CD με τίτλο <strong>“I, Eye, Aye”(Live Montreux 1972)</strong>. Οι μουσικοί που συνοδεύουν είναι διαλεγμένοι ένας προς έναν αλλά ουσιαστικά πρόκειται για One Man Show. Ο Rahsaan είναι σε εκπληκτική φόρμα. Παίζει 2-3 πνευστά, συχνά ταυτόχρονα (!) και, ώρες ώρες, ακούγεται σαν σειρήνα στη διάρκεια αεροπορικής επιδρομής. Είναι βουτηγμένος μέσα στα blues μέχρι τα αυτιά, όπως πάντα. Είναι χάρμα να τον ακούς: σφυροκοπάει και ζουλάει και συστρέφει και εξαρθρώνει τις νότες σ ένα εκρηκτικό σόλο που βάζει φωτιά στα τόπια: κλιμακώνεται συνέχεια, πολλαπλασιάζοντας διαρκώς την έντασή του, πλούσιο σε εφευρήματα, με ένα σωρό εκπλήξεις να καραδοκούν πίσω από κάθε του στροφή. Ο ήχος του είναι πολυτονικός. Μοιάζει ακατάστατος, σαν ξεστρωμένο κρεβάτι, σωστό ρημαδιό. Απατηλή εντύπωση γιατί, όσο κι αν δείχνει ανέμελος και πουτανιάρης, διακρίνεις τα ατσάλινα δάχτυλα του ρυθμού που τον έχει πιάσει απ το λαιμό να τον στραγγαλίσει. Τον ακούς να σφύζει από μια τρομαχτική δραστηριότητα που υπολανθάνει, ένα επίπεδο κάτω από την επιφάνεια: βουίζει σαν μελίσσι, και τον κάνει να δείχνει πολύχρωμος και γεμάτος ιριδισμούς. Είναι γκαστρωμένος με κάθε λογής αναφορές σε τρείς, τουλάχιστον, γενιές της μαύρης μουσικής παράδοσης. Επιτίθεται σε όλα τα στιλ απερίσκεπτα και τα περνάει γενεές δεκατέσσερις. Αφήνεται σε κακοφωνίες, κάνει ένα σωρό μελωδικές και αρμονικές παρεκβάσεις αλλά δεν χάνει την επαφή του με το συγκινησιακό φορτίο του ούτε για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Η δριμύτητά του είναι ασταμάτητη, σκέτος αισθητικός βανδαλισμός. Καταλαβαίνεις γιατί, μόλις ο τυφλός Rahsaan έφτανε στο “Αμήν”, στις συναυλίες του, πέταγε τα σαξόφωνα, ούρλιαζε -μια κραυγή που δεν είχε τίποτα ανθρώπινο- και έσπαγε ό τι έβρισκε μπροστά του.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κωστας Λυμπεροπουλος, post: 545629, member: 62"] [IMG]http://i179.photobucket.com/albums/w287/molinus/RolandKirk.jpg[/IMG] [B]Rahsaan Roland Kirk[/B] Το Volunteered Slavery αλλά όχι από το εκπληκτικό ομώνυμο studio άλμπουμ: το ακούω στη “ζωντανή” εκδοχή του που κυκλοφορεί σε CD με τίτλο [B]“I, Eye, Aye”(Live Montreux 1972)[/B]. Οι μουσικοί που συνοδεύουν είναι διαλεγμένοι ένας προς έναν αλλά ουσιαστικά πρόκειται για One Man Show. Ο Rahsaan είναι σε εκπληκτική φόρμα. Παίζει 2-3 πνευστά, συχνά ταυτόχρονα (!) και, ώρες ώρες, ακούγεται σαν σειρήνα στη διάρκεια αεροπορικής επιδρομής. Είναι βουτηγμένος μέσα στα blues μέχρι τα αυτιά, όπως πάντα. Είναι χάρμα να τον ακούς: σφυροκοπάει και ζουλάει και συστρέφει και εξαρθρώνει τις νότες σ ένα εκρηκτικό σόλο που βάζει φωτιά στα τόπια: κλιμακώνεται συνέχεια, πολλαπλασιάζοντας διαρκώς την έντασή του, πλούσιο σε εφευρήματα, με ένα σωρό εκπλήξεις να καραδοκούν πίσω από κάθε του στροφή. Ο ήχος του είναι πολυτονικός. Μοιάζει ακατάστατος, σαν ξεστρωμένο κρεβάτι, σωστό ρημαδιό. Απατηλή εντύπωση γιατί, όσο κι αν δείχνει ανέμελος και πουτανιάρης, διακρίνεις τα ατσάλινα δάχτυλα του ρυθμού που τον έχει πιάσει απ το λαιμό να τον στραγγαλίσει. Τον ακούς να σφύζει από μια τρομαχτική δραστηριότητα που υπολανθάνει, ένα επίπεδο κάτω από την επιφάνεια: βουίζει σαν μελίσσι, και τον κάνει να δείχνει πολύχρωμος και γεμάτος ιριδισμούς. Είναι γκαστρωμένος με κάθε λογής αναφορές σε τρείς, τουλάχιστον, γενιές της μαύρης μουσικής παράδοσης. Επιτίθεται σε όλα τα στιλ απερίσκεπτα και τα περνάει γενεές δεκατέσσερις. Αφήνεται σε κακοφωνίες, κάνει ένα σωρό μελωδικές και αρμονικές παρεκβάσεις αλλά δεν χάνει την επαφή του με το συγκινησιακό φορτίο του ούτε για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Η δριμύτητά του είναι ασταμάτητη, σκέτος αισθητικός βανδαλισμός. Καταλαβαίνεις γιατί, μόλις ο τυφλός Rahsaan έφτανε στο “Αμήν”, στις συναυλίες του, πέταγε τα σαξόφωνα, ούρλιαζε -μια κραυγή που δεν είχε τίποτα ανθρώπινο- και έσπαγε ό τι έβρισκε μπροστά του. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
"Fucking Hardcore Rules!"
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…