Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Free - Tons Of Sobs
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058795817" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Πάνω από τους καταπράσινους λόφους ή οράματα της κόλασης...</h3> <p style="text-align: center">[ATTACH=full]201732[/ATTACH]</p><p></p><p>Έτσι, λοιπόν, στο δωμάτιο του επάνω ορόφου στο <em>The Nag's Head</em>, συνέβη ένα μικρό θαύμα χημείας. Ξεκίνησαν με μπλουζ πρότυπα όπως το "<strong>Spoonful</strong>" και το "<strong>Born Under A Dad Sign</strong>". Ο <em>Rodgers</em> έφερε τα τραγούδια του, "<strong>Walk In My Shadow</strong>", "<strong>Over The Green Hills</strong>", "<strong>Trouble On Double Time</strong>", "<strong>Worry</strong>" και άλλα. Στη συνέχεια, σε μια από αυτές τις υπέροχες στιγμές ανακάλυψης, διαπίστωσαν ότι μπορούσαν να γράψουν και μαζί. Ο <em>Rodgers</em> απάντησε σε μερικές συγχορδίες του <em>Kossoff</em> με μια μικρή έκρηξη μελωδίας και λέξεων και είχαν το "<strong>Moonshine</strong>". Ο <em>Fraser</em> βρήκε ένα ριφ μπάσου και σε ελάχιστο χρόνο με τον <em>Rodgers</em> το μεταμόρφωσαν σε "<strong>I'm A Mover</strong>", την πρώτη από τις πολλές συν-συνθέσεις. «<em><span style="color: Darkorange">Βρυχηθήκαμε από την αρχή</span></em>», θυμάται ο <em>Fraser</em>, 30 χρόνια μετά.</p><p></p><p>Μια τέτοια αυθόρμητη δημιουργική ανάφλεξη είναι μια πολύτιμη ανάμνηση στη ζωή κάθε μουσικού. Όπως λέει και ο <em>Rodgers</em>: «<em><span style="color: Darkorange">Ξεκινήσαμε το μεσημεριανό γεύμα ως μεμονωμένοι άνθρωποι και μέχρι τις τέσσερις το απόγευμα ήμασταν μπάντα</span></em>».</p><p></p><p>Οι <em>Free</em> έκαναν δυνατό ξεκίνημα. Υποκινούμενοι από τις διασυνδέσεις του Αλέξις Κόρνερ, που επίσης πρότεινε το όνομα "<em>Free</em>" για την μπάντα, και οργανωμένοι από το αξιόλογο επιχειρηματικό δαιμόνιο του <em>Fraser</em> (συγκέντρωσε τα χρήματα της συναυλίας τους, πλήρωσε τα έξοδά τους, τους μισθούς και το μερίδιο του ατζέντη τους), κινήθηκαν διακατεχόμενοι από έντονο μουσικό πάθος. «<em><span style="color: Darkorange">Ήμασταν πεισμωμένοι με αυτό που κάναμε</span></em>», λέει ο <em>Rodgers</em>. «<em><span style="color: Darkorange">Δεν με ένοιαζε αν θα ζούσα ή θα πέθαινα, αλλά για την μπάντα</span></em>».</p><p></p><p>Οδηγούσαν το βαν τους <em>Morris</em> 1800 σε όλη τη χώρα, παίζοντας κάθε βράδυ και χτίζοντας γρήγορα μια φήμη. Μέσα σε λίγες εβδομάδες ο ιδρυτής της <em>Island</em>, <em>Chris Blackwell</em> τους υπέγραψε και στις αρχές Οκτωβρίου πετάχτηκαν στο <em>Morgan</em>, ένα μικρό στούντιο του Λονδίνου, όποτε είχαν μια ελεύθερη μέρα, για να ηχογραφήσουν το ντεμπούτο άλμπουμ τους με τις στούντιο μπομπίνες να αναφέρουν σέσιον στις 8, 11, 17, 22 και 31 Οκτωβρίου.</p><p></p><p>Βυθισμένοι στο τραχύ πνεύμα του ρυθμ εντ μπλουζ, ήθελαν να μεταφέρουν το λάιβ σετ τους στην ταινία γρήγορα και φθηνά. Ο προϋπολογισμός ήταν περίπου 800 λίρες και ο παραγωγός ήταν ο <strong>Guy Stevens</strong>, τον οποίο ο <em>Rodgers</em> περιγράφει ως «<em><span style="color: Darkorange">τρελή ιδιοφυΐα</span></em>», έναν άνθρωπο που ο τρελαμένος ενθουσιασμός του έκανε την πλήρη άγνοιά του για τις τεχνικές λεπτομέρειες του στούντιο εντελώς επουσιώδη. Παρεμπιπτόντως, ο <em>Stevens</em>, διευθυντής της <em>Island</em>, ονόμασε επίσης το άλμπουμ, με τίτλο μια σπάνια αντιληπτή διττή σημασία που αναφέρεται τόσο στο θρήνο των Δέλτα μπλουζ όσο και σε μια κόκνεϊ φράση για «<em><span style="color: Darkorange">άφθονο χρήμα</span></em>».</p><p></p><p>Ιστορικά, λοιπόν, το <strong>Tons Of Sobs</strong> είναι ένα ντοκουμέντο των πρώτων έξι μηνών των <em>Free</em>. Αλλά, ακόμη και τώρα, δεν υπάρχει τίποτα ξεπερασμένο ή ακαδημαϊκό σε αυτό. Αυτό ήταν μια δήλωση για κάτι απρογραμμάτιστο, απρόβλεπτο, πέρα από τα είδη, απευθείας από την κυκλοφορία του αίματος.</p><p></p><p>Οι <em>Free</em> περιέλαβαν δύο κλασικά ρυθμ εντ μπλουζ, το "<strong>Goin' Down Slow</strong>" (που γράφτηκε από τον πιανίστα του Σεντ Λούις, <em>James Burke Oden</em> και έγινε διάσημο από τον <em>Howlin‘ Wolf</em>) και το "<strong>The Hunter</strong>" (που γράφτηκε από τους <em>Booker T. & The M.G.'s</em> για τον <em>Albert King</em>). Αλλά ακόμη και αυτοί οι χαιρετισμοί στους ήρωές τους χαρακτηρίστηκαν από την ξεχωριστή, αμείλικτη αγριότητά τους - στο "<em>Goin' Down Slow</em>", η ερμηνεία του <em>Rodgers</em> και το μακρύ σόλο του <em>Kossoff</em> εξέφρασαν μια ένταση οργής ενάντια στο θάνατο, το τραγικό θέμα του τραγουδιού, το οποίο είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι απασχολεί τέσσερις εφήβους.</p><p></p><p>Τα δικά τους τραγούδια είναι όλα για το σεξ και την αγωνία σε διαφορετικές αναλογίες. Τα "<strong>Walk In My Shadow</strong>", "<strong>I'm A Mover</strong>" και "<strong>Sweet Tooth</strong>" («<em><span style="color: Darkorange">Είναι σαν μια απαλή θωπευτική θάλασσα / Ή καλύτερα, να κάνεις έρωτα σε αρμονία / Ή καλύτερα, το κέντρο ενός έναστρου γαλαξία / Είναι σαν τον πλούτο που υπάρχει εσωτερικά / Αυτό που προσπαθώ να περιγράψω / Ή καλύτερα, το 'ζωντανό νερό' που απλώνεται πολύ μακριά...</span></em>»), εισάγουν την με γογγυτά, αισθησιακή σταθερή ροκ αίσθηση που επρόκειτο να δημιουργήσει τον θρύλο των <em>Free</em>, ίσως περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό –μια υποχθόνια-και-βρώμικη στάση που ξεπεράστηκε στο βρετανικό ροκ μόνο από τους <em>Rolling Stones</em>.</p><p></p><p>Από την άλλη πλευρά, το "<strong>Over The Green Hills</strong>" (και τα δύο μέρη), το "<strong>Moonshine</strong>" και, ιδιαίτερα, το "<strong>Worry</strong>" δείχνουν πόσο εμποτίστηκαν με την κολασμένη και στοιχειωμένη από τη νύχτα, μαύρη εμπειρία και τις ιδέες των μπλουζ. Δεν είναι ρυθμ εντ μπλουζ, δεν είναι "προγκρέσιβ" και σίγουρα δεν είναι ποπ όταν, στο "<em>Worry</em>", ο <em>Rodgers</em> βογκάει «<em><span style="color: Darkorange">Είναι η κρύα μαύρη νύχτα / Που τρώει την καρδιά σου / Ο κρύος ιδρώτας σε κρατάει και κοιμάσαι χώρια</span></em>» και η κιθάρα του <em>Kossoff</em> ανταποκρίνεται αραιά, σιγοντάροντας στη δυσοίωνη ατμόσφαιρα.</p><p></p><p>Στην πραγματικότητα, το <strong>Tons Of Sobs</strong> θα μπορούσε να ήταν ακόμα πιο σκοτεινό αν η κυκλοφορία του δεν είχε καθυστερήσει μέχρι τον Μάρτιο του επόμενου χρόνου, ενώ το λάιβ αγαπημένο "<strong>The Hunter</strong>" τοποθετήθηκε ως μεταγενέστερη αντικατάσταση για ένα κομμάτι που ονομαζόταν "<strong>Visions Of Hell</strong>". Όπως και να έχει, ήταν ένα εκπληκτικό ντεμπούτο. Και ουσιαστικά αγνοήθηκε εκείνη την εποχή. Καθόλου χαμένη προσπάθεια, όμως, άλλωστε αυτό ήταν το 1969...</p><p></p><p>Από τους καλύτερους δίσκους του βρετανικού μπλουζ.</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Στον μερακλή φίλο Νότη!</span></p><p></p><p>(*****, πηγές: εξώφυλλο, freebandofficial.com, σημειώσεις επανέκδοσης, Phil Sutcliffe, Mojo, Free: Heavy Load by David Clayton & Todd K. Smith)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH=full]201733[/ATTACH]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058795817, member: 30418"] [HEADING=2]Πάνω από τους καταπράσινους λόφους ή οράματα της κόλασης...[/HEADING] [CENTER][ATTACH type="full" alt="MorganRecordingStudios.gif"]201732[/ATTACH][/CENTER] Έτσι, λοιπόν, στο δωμάτιο του επάνω ορόφου στο [I]The Nag's Head[/I], συνέβη ένα μικρό θαύμα χημείας. Ξεκίνησαν με μπλουζ πρότυπα όπως το "[B]Spoonful[/B]" και το "[B]Born Under A Dad Sign[/B]". Ο [I]Rodgers[/I] έφερε τα τραγούδια του, "[B]Walk In My Shadow[/B]", "[B]Over The Green Hills[/B]", "[B]Trouble On Double Time[/B]", "[B]Worry[/B]" και άλλα. Στη συνέχεια, σε μια από αυτές τις υπέροχες στιγμές ανακάλυψης, διαπίστωσαν ότι μπορούσαν να γράψουν και μαζί. Ο [I]Rodgers[/I] απάντησε σε μερικές συγχορδίες του [I]Kossoff[/I] με μια μικρή έκρηξη μελωδίας και λέξεων και είχαν το "[B]Moonshine[/B]". Ο [I]Fraser[/I] βρήκε ένα ριφ μπάσου και σε ελάχιστο χρόνο με τον [I]Rodgers[/I] το μεταμόρφωσαν σε "[B]I'm A Mover[/B]", την πρώτη από τις πολλές συν-συνθέσεις. «[I][COLOR=Darkorange]Βρυχηθήκαμε από την αρχή[/COLOR][/I]», θυμάται ο [I]Fraser[/I], 30 χρόνια μετά. Μια τέτοια αυθόρμητη δημιουργική ανάφλεξη είναι μια πολύτιμη ανάμνηση στη ζωή κάθε μουσικού. Όπως λέει και ο [I]Rodgers[/I]: «[I][COLOR=Darkorange]Ξεκινήσαμε το μεσημεριανό γεύμα ως μεμονωμένοι άνθρωποι και μέχρι τις τέσσερις το απόγευμα ήμασταν μπάντα[/COLOR][/I]». Οι [I]Free[/I] έκαναν δυνατό ξεκίνημα. Υποκινούμενοι από τις διασυνδέσεις του Αλέξις Κόρνερ, που επίσης πρότεινε το όνομα "[I]Free[/I]" για την μπάντα, και οργανωμένοι από το αξιόλογο επιχειρηματικό δαιμόνιο του [I]Fraser[/I] (συγκέντρωσε τα χρήματα της συναυλίας τους, πλήρωσε τα έξοδά τους, τους μισθούς και το μερίδιο του ατζέντη τους), κινήθηκαν διακατεχόμενοι από έντονο μουσικό πάθος. «[I][COLOR=Darkorange]Ήμασταν πεισμωμένοι με αυτό που κάναμε[/COLOR][/I]», λέει ο [I]Rodgers[/I]. «[I][COLOR=Darkorange]Δεν με ένοιαζε αν θα ζούσα ή θα πέθαινα, αλλά για την μπάντα[/COLOR][/I]». Οδηγούσαν το βαν τους [I]Morris[/I] 1800 σε όλη τη χώρα, παίζοντας κάθε βράδυ και χτίζοντας γρήγορα μια φήμη. Μέσα σε λίγες εβδομάδες ο ιδρυτής της [I]Island[/I], [I]Chris Blackwell[/I] τους υπέγραψε και στις αρχές Οκτωβρίου πετάχτηκαν στο [I]Morgan[/I], ένα μικρό στούντιο του Λονδίνου, όποτε είχαν μια ελεύθερη μέρα, για να ηχογραφήσουν το ντεμπούτο άλμπουμ τους με τις στούντιο μπομπίνες να αναφέρουν σέσιον στις 8, 11, 17, 22 και 31 Οκτωβρίου. Βυθισμένοι στο τραχύ πνεύμα του ρυθμ εντ μπλουζ, ήθελαν να μεταφέρουν το λάιβ σετ τους στην ταινία γρήγορα και φθηνά. Ο προϋπολογισμός ήταν περίπου 800 λίρες και ο παραγωγός ήταν ο [B]Guy Stevens[/B], τον οποίο ο [I]Rodgers[/I] περιγράφει ως «[I][COLOR=Darkorange]τρελή ιδιοφυΐα[/COLOR][/I]», έναν άνθρωπο που ο τρελαμένος ενθουσιασμός του έκανε την πλήρη άγνοιά του για τις τεχνικές λεπτομέρειες του στούντιο εντελώς επουσιώδη. Παρεμπιπτόντως, ο [I]Stevens[/I], διευθυντής της [I]Island[/I], ονόμασε επίσης το άλμπουμ, με τίτλο μια σπάνια αντιληπτή διττή σημασία που αναφέρεται τόσο στο θρήνο των Δέλτα μπλουζ όσο και σε μια κόκνεϊ φράση για «[I][COLOR=Darkorange]άφθονο χρήμα[/COLOR][/I]». Ιστορικά, λοιπόν, το [B]Tons Of Sobs[/B] είναι ένα ντοκουμέντο των πρώτων έξι μηνών των [I]Free[/I]. Αλλά, ακόμη και τώρα, δεν υπάρχει τίποτα ξεπερασμένο ή ακαδημαϊκό σε αυτό. Αυτό ήταν μια δήλωση για κάτι απρογραμμάτιστο, απρόβλεπτο, πέρα από τα είδη, απευθείας από την κυκλοφορία του αίματος. Οι [I]Free[/I] περιέλαβαν δύο κλασικά ρυθμ εντ μπλουζ, το "[B]Goin' Down Slow[/B]" (που γράφτηκε από τον πιανίστα του Σεντ Λούις, [I]James Burke Oden[/I] και έγινε διάσημο από τον [I]Howlin‘ Wolf[/I]) και το "[B]The Hunter[/B]" (που γράφτηκε από τους [I]Booker T. & The M.G.'s[/I] για τον [I]Albert King[/I]). Αλλά ακόμη και αυτοί οι χαιρετισμοί στους ήρωές τους χαρακτηρίστηκαν από την ξεχωριστή, αμείλικτη αγριότητά τους - στο "[I]Goin' Down Slow[/I]", η ερμηνεία του [I]Rodgers[/I] και το μακρύ σόλο του [I]Kossoff[/I] εξέφρασαν μια ένταση οργής ενάντια στο θάνατο, το τραγικό θέμα του τραγουδιού, το οποίο είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι απασχολεί τέσσερις εφήβους. Τα δικά τους τραγούδια είναι όλα για το σεξ και την αγωνία σε διαφορετικές αναλογίες. Τα "[B]Walk In My Shadow[/B]", "[B]I'm A Mover[/B]" και "[B]Sweet Tooth[/B]" («[I][COLOR=Darkorange]Είναι σαν μια απαλή θωπευτική θάλασσα / Ή καλύτερα, να κάνεις έρωτα σε αρμονία / Ή καλύτερα, το κέντρο ενός έναστρου γαλαξία / Είναι σαν τον πλούτο που υπάρχει εσωτερικά / Αυτό που προσπαθώ να περιγράψω / Ή καλύτερα, το 'ζωντανό νερό' που απλώνεται πολύ μακριά...[/COLOR][/I]»), εισάγουν την με γογγυτά, αισθησιακή σταθερή ροκ αίσθηση που επρόκειτο να δημιουργήσει τον θρύλο των [I]Free[/I], ίσως περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό –μια υποχθόνια-και-βρώμικη στάση που ξεπεράστηκε στο βρετανικό ροκ μόνο από τους [I]Rolling Stones[/I]. Από την άλλη πλευρά, το "[B]Over The Green Hills[/B]" (και τα δύο μέρη), το "[B]Moonshine[/B]" και, ιδιαίτερα, το "[B]Worry[/B]" δείχνουν πόσο εμποτίστηκαν με την κολασμένη και στοιχειωμένη από τη νύχτα, μαύρη εμπειρία και τις ιδέες των μπλουζ. Δεν είναι ρυθμ εντ μπλουζ, δεν είναι "προγκρέσιβ" και σίγουρα δεν είναι ποπ όταν, στο "[I]Worry[/I]", ο [I]Rodgers[/I] βογκάει «[I][COLOR=Darkorange]Είναι η κρύα μαύρη νύχτα / Που τρώει την καρδιά σου / Ο κρύος ιδρώτας σε κρατάει και κοιμάσαι χώρια[/COLOR][/I]» και η κιθάρα του [I]Kossoff[/I] ανταποκρίνεται αραιά, σιγοντάροντας στη δυσοίωνη ατμόσφαιρα. Στην πραγματικότητα, το [B]Tons Of Sobs[/B] θα μπορούσε να ήταν ακόμα πιο σκοτεινό αν η κυκλοφορία του δεν είχε καθυστερήσει μέχρι τον Μάρτιο του επόμενου χρόνου, ενώ το λάιβ αγαπημένο "[B]The Hunter[/B]" τοποθετήθηκε ως μεταγενέστερη αντικατάσταση για ένα κομμάτι που ονομαζόταν "[B]Visions Of Hell[/B]". Όπως και να έχει, ήταν ένα εκπληκτικό ντεμπούτο. Και ουσιαστικά αγνοήθηκε εκείνη την εποχή. Καθόλου χαμένη προσπάθεια, όμως, άλλωστε αυτό ήταν το 1969... Από τους καλύτερους δίσκους του βρετανικού μπλουζ. [COLOR=Indianred]Στον μερακλή φίλο Νότη![/COLOR] (*****, πηγές: εξώφυλλο, freebandofficial.com, σημειώσεις επανέκδοσης, Phil Sutcliffe, Mojo, Free: Heavy Load by David Clayton & Todd K. Smith) [CENTER][ATTACH type="full" alt="KossoffRodgersKirkeFraser.jpg"]201733[/ATTACH][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Free - Tons Of Sobs
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…