Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Εσώτεροι Μονόλογοι
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κωστας Λυμπεροπουλος" data-source="post: 102807" data-attributes="member: 62"><p><img src="http://efi.group.shef.ac.uk/labels/potlatch/p598.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p><strong>Michel Doneda – Anatomie des Clefs (Potlatch 598 CD - 1998)</strong></p><p></p><p>To να παίζεις solo κάποιες φορές είναι καθαρή επίδειξη. Αλλες πάλι είναι ένα είδος καθαρτήριας άσκησης: απεξάρτησης από ρυθμικά/αρμονικά δεκανίκια. Αλλες φορές συνιστά μουσική υπερευαίσθητη σε ανταλλαγές και διάλογο με άλλους. Το να παίζεις solo, ειδικά γι αυτούς που παίζουν πνευστά, είναι εξαιρετικά δύσκολο. Για τους πιο προικισμένους και τους πιο περιπετειώδεις από αυτούς είναι ταυτόχρονα και Πρόκληση: η δυνατότητα δημιουργίας ενός μικρού μουσικού σύμπαντος μέσα από ένα μονοφωνικό όργανο. </p><p>Στην αυτοσχεδιαζόμενη μουσική, ληξιαρχική πράξη γέννησης του είδους, θεωρείται το “Picasso” του Coleman Hawkins το 1937. Αλλοι συνέχισαν, από τον Eriic Dolphy μέχρι τον Steve Lacy, από τον Evan Parker μέχρι τον Anthony Braxton.</p><p>Το Anatomie des Clefs είναι ένα άλμπουμ με solo σοπράνο σαξόφωνο.</p><p>Πέρα απο τον Evan Parker, με multiphonics και όλες τις τεχνικές τραγουδιού-μέσα-από-το-όργανο. Από τις πρώτες στιγμές καταλαβαίνεις ότι αυτή εδώ είναι βαθύτατα εσώτερη μουσική: ένας ενδόμυχος μονόλογος πολυ απαιτητικός ηχητικά και ώρες ώρες σκέτη επιδρομή στις αισθήσεις αλλά σε τελική ανάλυση υπέροχος και βαθειά συγκινησιακός. </p><p>H μουσική σε σέρνει μέσα στα έγκατα, στα σωθικά θαρρείς του ίδιου του πνευστού. Σε ξεναγεί στην εσωτερική του γεωγραφία με κλινική ακρίβεια. Η ένταση είναι τρομαχτική.</p><p>Αν ανήκεις σε εκείνους τους ακροατές που δεν θεωρούν ότι η μουσική οφείλει πάντα να είναι πρωτίστως <em><strong>όμορφη</strong></em>, ο δίσκος αυτός είναι μιά συνταρακτική ακουστική εμπειρία – αν και όχι πάντα εύκολη.</p><p>Με ακουστικά, η ακρόαση γίνεται κανονικό ταξίδι.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κωστας Λυμπεροπουλος, post: 102807, member: 62"] [IMG]http://efi.group.shef.ac.uk/labels/potlatch/p598.jpg[/IMG] [B]Michel Doneda – Anatomie des Clefs (Potlatch 598 CD - 1998)[/B] To να παίζεις solo κάποιες φορές είναι καθαρή επίδειξη. Αλλες πάλι είναι ένα είδος καθαρτήριας άσκησης: απεξάρτησης από ρυθμικά/αρμονικά δεκανίκια. Αλλες φορές συνιστά μουσική υπερευαίσθητη σε ανταλλαγές και διάλογο με άλλους. Το να παίζεις solo, ειδικά γι αυτούς που παίζουν πνευστά, είναι εξαιρετικά δύσκολο. Για τους πιο προικισμένους και τους πιο περιπετειώδεις από αυτούς είναι ταυτόχρονα και Πρόκληση: η δυνατότητα δημιουργίας ενός μικρού μουσικού σύμπαντος μέσα από ένα μονοφωνικό όργανο. Στην αυτοσχεδιαζόμενη μουσική, ληξιαρχική πράξη γέννησης του είδους, θεωρείται το “Picasso” του Coleman Hawkins το 1937. Αλλοι συνέχισαν, από τον Eriic Dolphy μέχρι τον Steve Lacy, από τον Evan Parker μέχρι τον Anthony Braxton. Το Anatomie des Clefs είναι ένα άλμπουμ με solo σοπράνο σαξόφωνο. Πέρα απο τον Evan Parker, με multiphonics και όλες τις τεχνικές τραγουδιού-μέσα-από-το-όργανο. Από τις πρώτες στιγμές καταλαβαίνεις ότι αυτή εδώ είναι βαθύτατα εσώτερη μουσική: ένας ενδόμυχος μονόλογος πολυ απαιτητικός ηχητικά και ώρες ώρες σκέτη επιδρομή στις αισθήσεις αλλά σε τελική ανάλυση υπέροχος και βαθειά συγκινησιακός. H μουσική σε σέρνει μέσα στα έγκατα, στα σωθικά θαρρείς του ίδιου του πνευστού. Σε ξεναγεί στην εσωτερική του γεωγραφία με κλινική ακρίβεια. Η ένταση είναι τρομαχτική. Αν ανήκεις σε εκείνους τους ακροατές που δεν θεωρούν ότι η μουσική οφείλει πάντα να είναι πρωτίστως [I][B]όμορφη[/B][/I], ο δίσκος αυτός είναι μιά συνταρακτική ακουστική εμπειρία – αν και όχι πάντα εύκολη. Με ακουστικά, η ακρόαση γίνεται κανονικό ταξίδι. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Εσώτεροι Μονόλογοι
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…