Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Πολιτισμός
ενθύμιον από το Κατερινάκι
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Δημοκηδής" data-source="post: 476407" data-attributes="member: 522"><p>... είχα γράψει κάποτε -και άρεσε και στην ψυχούλα τον Ντοκ - ότι στην χώρα που δίνεται ανηλέητα βήμα στους κομμωτές και τις μοντέλες για να λένε τις μα...κίες τους, τους ποιητές τους ανακαλύπτουμε ότι πέθαναν, από την μυρωδιά της αποσυντιθέμενης σωρού τους .... </p><p>Έτσι συνέβη και με τον Νίκο - Αλέξη Ασλάνογλου, αυτό και με το Κατερινάκι ...</p><p></p><p>Το κρινάκι, μικρό, λυγερό και ευκολόκοπο .... κλείνει φέτος 15 χρόνια από τότε που διάλεξε να φύγει μην αντέχοντας άλλο τις οδυνηρές πτώσεις, τις συνεχείς ήττες, την πολύβουη μοναξιά ...</p><p>Χρησιμοποίησε σκληρή γλώσσα, αγχωμένο μην προδώσει τον χώρο της, αν άφηνε περισσότερες χαραμάδες για να ξεχειλίσει η υπέμετρη ευαισθησία της .... ....δεν ήθελε να ''πουστέψει'' έγραφε και ξανάγραφε ..... </p><p>Παρά την επιτυχία της, ιδιαίτερα την περίοδο της ''παραγγελιάς'' και το γεγονός ότι αγαπήθηκε όσο ουδείς άλλος σύγχρονος ποιητής, ποτέ δεν αναφέρεται πιά στους κύκλους και τους θεσμούς των τσανακογλυφτών .....</p><p></p><p>αχ βρε Κατερινάκι .... δεν πρόλαβες να δεις τον Batman και το αυτοκίνητο του το batmobile, πως αυτό το τελευταίο, χραπ, χραπ, χραπ, μετά την πρώτη επίθεση ξετυλίγει τα φύλλα της ατσαλένιας θωράκισης και γίνεται άτρωτο . Πάντα έδειχνες πλευρό βρε χαζό, πάντα στα χτυπήματα η άμυνα σου ήταν απλώς να μην φωνάξεις πολύ, να σφίξεις τα δόντια ....</p><p></p><p>Δεν έμαθες ότι μόνον όσους αγαπούμε πολύ, τους αφήνουμε να μας κερδίζουν. ....</p><p></p><p>Με την ματιά και τις κραυγές δεν υποχωρούν τα καθίκια, θα' ρθουν να σε αποτελειώσουν ....</p><p></p><p>'' ........Κάνω προσπάθεια να <<γράψω>>...</p><p>Του λόγου μου το αληθές, όταν διαβάζεις αυτές τις γραμμές</p><p>Θα 'ναι να 'χω πετάξει.</p><p>Στις αράδες μου μπλέκονται αγριοφράουλες και βατομουριές</p><p>χιλιόμετρα που πέφτουν επάνω μου δε μ' αφήνουν να προχωρήσω...</p><p></p><p>Αυτός ο κατακερματισμένος μανδύας, σκισμένος από αέρηδες</p><p>κι από βροχές, αυτός ο άσπρος σταλαγμίτης το σώμα μου</p><p>μπλέκεται μέσα στα ανυπόδετα πόδια μου, εκθέτει τη χωρίς</p><p>ανθρώπινη ανταπόκριση ψυχή μου.</p><p></p><p>Κάνω προσπάθεια να γράψω...</p><p>Οι δρόμοι της πολυαγαπημένης πόλης μου, φίδια τώρα της γνώσης</p><p>μου παραδώσανε της πόλης τα κλειδιά, με εκπαιδεύσανε, </p><p>με μάθανε</p><p>όσο με σφίγγουνε ν' ανοίγομαι, τώρα με σφίγγουνε, ανοίγω...</p><p></p><p>Τώρα σε λίγο δε θα μπορέσεις να με πιάσεις πια, αν</p><p>Μπορέσεις,</p><p>κυνήγα με, δε θα με βρείς στους δρόμους της πια, με προφυλάνε</p><p>με κρύβουνε ανεβαίνω...</p><p></p><p>Σε λίγο αν κοιτάξεις λυπημένος το βράδυ στον ουρανό</p><p>ψηλά</p><p>θα 'μαι ένα χαζό παιδικό άστρο που όλο θα πέφτω.</p><p>Ίσως κάνω λάθος που θέλω να γράψω για να κρατηθώ.</p><p>είναι ίσως γιατί νομίζω πως δεν πρόλαβα να πω</p><p> ‛’Ευχαριστώ’’</p><p>κι αντί για πεφτάστρο που πρέπει να γίνω και να χαθώ, ….</p><p></p><p>σαν άνθρωπος αντίθετα ακόμα να σκέφτομαι</p><p>και θέλω ρόδο αγάπης να γίνω....... ''</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Δημοκηδής, post: 476407, member: 522"] ... είχα γράψει κάποτε -και άρεσε και στην ψυχούλα τον Ντοκ - ότι στην χώρα που δίνεται ανηλέητα βήμα στους κομμωτές και τις μοντέλες για να λένε τις μα...κίες τους, τους ποιητές τους ανακαλύπτουμε ότι πέθαναν, από την μυρωδιά της αποσυντιθέμενης σωρού τους .... Έτσι συνέβη και με τον Νίκο - Αλέξη Ασλάνογλου, αυτό και με το Κατερινάκι ... Το κρινάκι, μικρό, λυγερό και ευκολόκοπο .... κλείνει φέτος 15 χρόνια από τότε που διάλεξε να φύγει μην αντέχοντας άλλο τις οδυνηρές πτώσεις, τις συνεχείς ήττες, την πολύβουη μοναξιά ... Χρησιμοποίησε σκληρή γλώσσα, αγχωμένο μην προδώσει τον χώρο της, αν άφηνε περισσότερες χαραμάδες για να ξεχειλίσει η υπέμετρη ευαισθησία της .... ....δεν ήθελε να ''πουστέψει'' έγραφε και ξανάγραφε ..... Παρά την επιτυχία της, ιδιαίτερα την περίοδο της ''παραγγελιάς'' και το γεγονός ότι αγαπήθηκε όσο ουδείς άλλος σύγχρονος ποιητής, ποτέ δεν αναφέρεται πιά στους κύκλους και τους θεσμούς των τσανακογλυφτών ..... αχ βρε Κατερινάκι .... δεν πρόλαβες να δεις τον Batman και το αυτοκίνητο του το batmobile, πως αυτό το τελευταίο, χραπ, χραπ, χραπ, μετά την πρώτη επίθεση ξετυλίγει τα φύλλα της ατσαλένιας θωράκισης και γίνεται άτρωτο . Πάντα έδειχνες πλευρό βρε χαζό, πάντα στα χτυπήματα η άμυνα σου ήταν απλώς να μην φωνάξεις πολύ, να σφίξεις τα δόντια .... Δεν έμαθες ότι μόνον όσους αγαπούμε πολύ, τους αφήνουμε να μας κερδίζουν. .... Με την ματιά και τις κραυγές δεν υποχωρούν τα καθίκια, θα' ρθουν να σε αποτελειώσουν .... '' ........Κάνω προσπάθεια να <<γράψω>>... Του λόγου μου το αληθές, όταν διαβάζεις αυτές τις γραμμές Θα 'ναι να 'χω πετάξει. Στις αράδες μου μπλέκονται αγριοφράουλες και βατομουριές χιλιόμετρα που πέφτουν επάνω μου δε μ' αφήνουν να προχωρήσω... Αυτός ο κατακερματισμένος μανδύας, σκισμένος από αέρηδες κι από βροχές, αυτός ο άσπρος σταλαγμίτης το σώμα μου μπλέκεται μέσα στα ανυπόδετα πόδια μου, εκθέτει τη χωρίς ανθρώπινη ανταπόκριση ψυχή μου. Κάνω προσπάθεια να γράψω... Οι δρόμοι της πολυαγαπημένης πόλης μου, φίδια τώρα της γνώσης μου παραδώσανε της πόλης τα κλειδιά, με εκπαιδεύσανε, με μάθανε όσο με σφίγγουνε ν' ανοίγομαι, τώρα με σφίγγουνε, ανοίγω... Τώρα σε λίγο δε θα μπορέσεις να με πιάσεις πια, αν Μπορέσεις, κυνήγα με, δε θα με βρείς στους δρόμους της πια, με προφυλάνε με κρύβουνε ανεβαίνω... Σε λίγο αν κοιτάξεις λυπημένος το βράδυ στον ουρανό ψηλά θα 'μαι ένα χαζό παιδικό άστρο που όλο θα πέφτω. Ίσως κάνω λάθος που θέλω να γράψω για να κρατηθώ. είναι ίσως γιατί νομίζω πως δεν πρόλαβα να πω ‛’Ευχαριστώ’’ κι αντί για πεφτάστρο που πρέπει να γίνω και να χαθώ, …. σαν άνθρωπος αντίθετα ακόμα να σκέφτομαι και θέλω ρόδο αγάπης να γίνω....... '' [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Πολιτισμός
ενθύμιον από το Κατερινάκι
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…