Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
ECM Touchstones - διαμάντια ή μπαλαφάρες ολκής ;
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="supersonic" data-source="post: 683253" data-attributes="member: 94"><p>....</p><p></p><p>αυτό που καταλαβαίνει ο Κώστας, το έχω συνειδητοποιήσει εγώ εδώ και αρκετό καιρό και αποτελεί ίσως την πρωταρχική διαφωνία στο πως αντιλαμβάνεται ο καθένας μας (ο Ντοκ κι εγώ) τη μουσική και ειδικώτερα <strong>στην αντίληψη ενός και μόνο οργάνου, της κιθάρας</strong>.</p><p>Ο Ντοκ επιμένει ότι φταίει το ότι γνωρίζω μουσική...</p><p>Δεν θα το έλεγα.</p><p>Ίσως να φταίει το ότι η κιθάρα δεν είναι πιάνο. Έχει πολύ περιορισμένες δυνατότητες σε σχέση μ αυτό και φυσικά είναι πολύ πιό νέα σαν όργανο ώστε να εξαντληθούν (αν έγινε αυτό γιά το πιάνο) οι ορίζοντές της. </p><p>Πάντως μιά και το μεγαλύτερο μέρος της δισκοθήκης μου είναι χτισμένη πάνω σε κιθαρίστες και μάλιστα τουλάχιστον στους Towner, Metheny, Abercrombie και επειδή έχω κάνει απέλπιδες προσπάθειες να του εμφυσήσω το ίδιο συναίσθημα που εισπράττω εγώ, θα έλεγα ότι δεν υπάρχει περίπτωση.</p><p>Το batik είναι χαρακτηριστικός δίσκος του Towner, αν και όχι ο πιό ολοκληρωμένος, δείγμα των 70s της ecm και τότε που ο Eicher τα έκανε όλα μόνος του.</p><p>Το θέμα είναι ότι ο Μήτσος γουστάρει άλλου είδους κιθάρα. Ή μάλλον την κιθάρα σε άλλο ρόλο. Οι κιθαρίστες που ακούει αντιμετωπίζουν το όργανο ως διαστροφική διέξοδο άλλων αναγκών τους ή σαν κρουστό ή απλά σαν ηχητικό αναπαραγωγό. Δε λέω, κάποιοι από αυτούς είναι μεγάλα και καταξιωμένα ονόματα, κύρια όμως είναι μουσικοί που θέλουν να πουν κάτι άλλο.</p><p>Πχ από τους δίσκους του Charlie Hunter συμπαθεί τους πιό ριζοσπαστικούς και όχι τους πιό εκφραστικούς.</p><p>Από τον Pat Metheny του αρέσουν ....οι χειρότεροι, αδιάφοροι και ανέκφραστοι...</p><p>Εννοείται ότι δεν του αρέσουν οι Oregon.</p><p>Δεν συζητάμε καν γιά Lagrene και τέλος Django.</p><p></p><p>Εγώ το έχω πάρει απόφαση. Μπορούμε μαζί να ακούσουμε άλλα πράγματα, άλλα όργανα και να συζητήσουμε γι αυτά. Τα δικά μου ας μείνουν στην άκρη.</p><p></p><p></p><p>υ.γ. Ίσως απόψε μιά από κοντά ακρόαση μας δώσει μερικές απαντήσεις.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="supersonic, post: 683253, member: 94"] .... αυτό που καταλαβαίνει ο Κώστας, το έχω συνειδητοποιήσει εγώ εδώ και αρκετό καιρό και αποτελεί ίσως την πρωταρχική διαφωνία στο πως αντιλαμβάνεται ο καθένας μας (ο Ντοκ κι εγώ) τη μουσική και ειδικώτερα [B]στην αντίληψη ενός και μόνο οργάνου, της κιθάρας[/B]. Ο Ντοκ επιμένει ότι φταίει το ότι γνωρίζω μουσική... Δεν θα το έλεγα. Ίσως να φταίει το ότι η κιθάρα δεν είναι πιάνο. Έχει πολύ περιορισμένες δυνατότητες σε σχέση μ αυτό και φυσικά είναι πολύ πιό νέα σαν όργανο ώστε να εξαντληθούν (αν έγινε αυτό γιά το πιάνο) οι ορίζοντές της. Πάντως μιά και το μεγαλύτερο μέρος της δισκοθήκης μου είναι χτισμένη πάνω σε κιθαρίστες και μάλιστα τουλάχιστον στους Towner, Metheny, Abercrombie και επειδή έχω κάνει απέλπιδες προσπάθειες να του εμφυσήσω το ίδιο συναίσθημα που εισπράττω εγώ, θα έλεγα ότι δεν υπάρχει περίπτωση. Το batik είναι χαρακτηριστικός δίσκος του Towner, αν και όχι ο πιό ολοκληρωμένος, δείγμα των 70s της ecm και τότε που ο Eicher τα έκανε όλα μόνος του. Το θέμα είναι ότι ο Μήτσος γουστάρει άλλου είδους κιθάρα. Ή μάλλον την κιθάρα σε άλλο ρόλο. Οι κιθαρίστες που ακούει αντιμετωπίζουν το όργανο ως διαστροφική διέξοδο άλλων αναγκών τους ή σαν κρουστό ή απλά σαν ηχητικό αναπαραγωγό. Δε λέω, κάποιοι από αυτούς είναι μεγάλα και καταξιωμένα ονόματα, κύρια όμως είναι μουσικοί που θέλουν να πουν κάτι άλλο. Πχ από τους δίσκους του Charlie Hunter συμπαθεί τους πιό ριζοσπαστικούς και όχι τους πιό εκφραστικούς. Από τον Pat Metheny του αρέσουν ....οι χειρότεροι, αδιάφοροι και ανέκφραστοι... Εννοείται ότι δεν του αρέσουν οι Oregon. Δεν συζητάμε καν γιά Lagrene και τέλος Django. Εγώ το έχω πάρει απόφαση. Μπορούμε μαζί να ακούσουμε άλλα πράγματα, άλλα όργανα και να συζητήσουμε γι αυτά. Τα δικά μου ας μείνουν στην άκρη. υ.γ. Ίσως απόψε μιά από κοντά ακρόαση μας δώσει μερικές απαντήσεις. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
ECM Touchstones - διαμάντια ή μπαλαφάρες ολκής ;
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…