Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Διαθήκη
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Σπύρος Σούρλας" data-source="post: 1035681" data-attributes="member: 77"><p>Πριν απο δυό μήνες περίπου είχα κάνει μιά μικρή αναφορά στο Now Playing αλλά ήξερα πώς θάταν πολύ δύσκολο να γράψω αναλυτικά γι´αυτό το ντοκουμέντο..</p><p>Αδυνατούσα να συμπυκνώσω όλον αυτόν τόν πλούτο.</p><p>Ευτυχώς τόκανε ο Λύμπε.</p><p>Το London 1-6(2ο c.d.)είναι το λιγότερο ´λυρικό´αλλά και το πιό ´κρυστάλλινο´απαύγασμα απόηχου, συνθετών τού 20ού αιώνα..</p><p></p><p>Το London 7-12(3ο c.d.) αφού ξεκινά με τό 7 πού είναι γνήσιος Keith γεμάτος εναν υπνωτιστικο ρυθμό και το Νο 8 πού κυριολεκτικά στάζει ´αγαπη και εγκατάλειψη´μαζί (και το θεωρώ μαγευτικό) συνεχίζει μέ ένα μικρό διαμάντι ά λά Bartok μαζί μέ σύγχρονη Jazz γιά νά φτάσει στο πεντάλεπτο Part X πού υποδύεται μιά λυρική ´μονοτονία´πού κρύβει καμιά δεκαριά μουσικά θέματα απο κάτω.</p><p>Το ΧΙ έρχεται απο την αμερικάνικη παράδοση τών 20´s σάν Μουσική πού συνοδεύει ταινία βωβού κινηματογράφου γιά να κλείσει μέ μιά ´εύκολη´,αρχικά αστική, μελωδία στην οποία δωριζει ρυθμικές variations από λαϊκή τζάζ τής φτωχογειτονιάς..</p><p></p><p>Το Paris(1ο c.d.)ξεκινά μέ ένα κομμάτι 13 λεπτών ράθυμο αρχικα πού απο το μέσον του και μετά μετατρέπεται σέ έναν σχεδόν αποδομητικό αυτοσχεδιασμό..Aκολουθεί ο ιμπρεσσιονιστής Jarrett στο part II.</p><p></p><p>To τρίτο μέρος είναι μιά ποιητική πανδαισία βγαλμένη απο το The Melody at Night With You που το διαδέχεται ένα χαοτικό τέταρτο μέρος σε εντελώς διαφορετική διάθεση ...</p><p></p><p>Το Part V αγγίζει τον Ντεμπυσύ και τον Ραβέλ ..</p><p></p><p>Το Part VI κλασσικό blues μέ staccato ρυθμό.</p><p>Part VII :Επιστροφή στις ρίζες..</p><p></p><p>Part VIII και αντίο Παρίσι μέ έναν σύγχρονο αυτοσχεδιασμό διαρκείας δέκα λεπτών...Special...</p><p></p><p>Αξίζει και η εξομολόγηση τού Jarrett στο Booklet ,πού αναφέρεται στην προσωπική-συζυγική του ´κρίση´στά 65 του χρόνια και το πώς αυτή μετουσιώθηκε σε Μουσική.</p><p>Ο Τίτλος πού βρήκε ο Λύμπε ειναι καταλληλότατος..</p><p></p><p>Σέ τέτοια Testaments βαθμολογίες δέν χωράνε.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Σπύρος Σούρλας, post: 1035681, member: 77"] Πριν απο δυό μήνες περίπου είχα κάνει μιά μικρή αναφορά στο Now Playing αλλά ήξερα πώς θάταν πολύ δύσκολο να γράψω αναλυτικά γι´αυτό το ντοκουμέντο.. Αδυνατούσα να συμπυκνώσω όλον αυτόν τόν πλούτο. Ευτυχώς τόκανε ο Λύμπε. Το London 1-6(2ο c.d.)είναι το λιγότερο ´λυρικό´αλλά και το πιό ´κρυστάλλινο´απαύγασμα απόηχου, συνθετών τού 20ού αιώνα.. Το London 7-12(3ο c.d.) αφού ξεκινά με τό 7 πού είναι γνήσιος Keith γεμάτος εναν υπνωτιστικο ρυθμό και το Νο 8 πού κυριολεκτικά στάζει ´αγαπη και εγκατάλειψη´μαζί (και το θεωρώ μαγευτικό) συνεχίζει μέ ένα μικρό διαμάντι ά λά Bartok μαζί μέ σύγχρονη Jazz γιά νά φτάσει στο πεντάλεπτο Part X πού υποδύεται μιά λυρική ´μονοτονία´πού κρύβει καμιά δεκαριά μουσικά θέματα απο κάτω. Το ΧΙ έρχεται απο την αμερικάνικη παράδοση τών 20´s σάν Μουσική πού συνοδεύει ταινία βωβού κινηματογράφου γιά να κλείσει μέ μιά ´εύκολη´,αρχικά αστική, μελωδία στην οποία δωριζει ρυθμικές variations από λαϊκή τζάζ τής φτωχογειτονιάς.. Το Paris(1ο c.d.)ξεκινά μέ ένα κομμάτι 13 λεπτών ράθυμο αρχικα πού απο το μέσον του και μετά μετατρέπεται σέ έναν σχεδόν αποδομητικό αυτοσχεδιασμό..Aκολουθεί ο ιμπρεσσιονιστής Jarrett στο part II. To τρίτο μέρος είναι μιά ποιητική πανδαισία βγαλμένη απο το The Melody at Night With You που το διαδέχεται ένα χαοτικό τέταρτο μέρος σε εντελώς διαφορετική διάθεση ... Το Part V αγγίζει τον Ντεμπυσύ και τον Ραβέλ .. Το Part VI κλασσικό blues μέ staccato ρυθμό. Part VII :Επιστροφή στις ρίζες.. Part VIII και αντίο Παρίσι μέ έναν σύγχρονο αυτοσχεδιασμό διαρκείας δέκα λεπτών...Special... Αξίζει και η εξομολόγηση τού Jarrett στο Booklet ,πού αναφέρεται στην προσωπική-συζυγική του ´κρίση´στά 65 του χρόνια και το πώς αυτή μετουσιώθηκε σε Μουσική. Ο Τίτλος πού βρήκε ο Λύμπε ειναι καταλληλότατος.. Σέ τέτοια Testaments βαθμολογίες δέν χωράνε. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Διαθήκη
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…