Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Diabolus in musica
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Maestro" data-source="post: 1303039" data-attributes="member: 1746"><p>Ακόμα θυμάμαι τα λόγια του δασκάλου (και υπερπολύτιμου μέντορά μου στα μουσικά θέματα) όταν έψαχνα να επιλέξω πρόγραμμα για το δίπλωμα πιάνου:</p><p></p><p>-"Άσε τον Brahms και τον Rachmanninov, θα παίξεις το Re- του Μozart.", είπε ένα πρωί.</p><p></p><p>-"Mα δάσκαλε, δεν είναι πολύ απλό και εύκολο για διπλωματικές εξετάσεις?" , ήταν η αφελής μου ερώτηση.</p><p></p><p>-"Όταν σε δω να το παίζεις όπως πρέπει τότε θα το δούμε αυτό. Εξάλλου, τι σημαίνει εύκολο; Υπάρχει η μεγάλη μουσική. Και αυτή δεν έχει σημασία αν είναι εύκολη η όχι. Τη μουσικότητα αυτού του έργου δεν κατάφερε να τη δημιουργήσει ούτε ο Brahms ούτε ο Rachmanninov στα κονσέρτα τους".</p><p></p><p></p><p>Πράγματι λοιπόν, ξεκίνησα ένα ωραίο καλοκαιρινό πρωινό να το μελετάω, με λίγη γκρίνια στην αρχή, και στη συνέχεια εκστασιασμένος για το πως αυτός ο πραγματικά χαρισματικός άνθρωπος κατάφερε να γράψει κάτι τόσο απλό και ταυτόχρονα τόσο "τεράστιο". Πράγματι, τεχνικά, πιανιστικά, το κονσέρτο ήταν πανεύκολο. Τα χέρια μου είχαν βρει τον δρόμο τους μέσα σε 1-2 μέρες και το "έπαιζαν". Όμως ήταν συγκλονιστικό. Μπορεί να μην είχε τις υπερφίαλες 12φωνες συγχορδίες του Rachmanninov, μπορεί να μην είχε τα prestissimi δεξιοτεχνικά σημεία του Brahms, όμως ήταν ένας τυπικός Mozart. Ένα έργο δηλαδή που μπορούσε να σε εκθέσει ανά πάσα στιγμή αν ξέφευγες από αυτή τη μαγική συνέπεια που το διέπει το ύφος του συνθέτη απ'την αρχή ως το τέλος του έργου. Κάποτε μου'χε πει και ένας από τους πολύ σημαντικούς Έλληνες ανερχόμενους μαέστρους, ότι είναι πολύ πιο δύσκολο για μια ορχήστρα να ερμηνεύσει μια εισαγωγή του Mozart από μια συμφωνία του Mahler, ακριβώς επειδή αυτή η φαινομενική απλότητα κρύβει εύκολα την παγίδα να οδηγήσει σε ένα αποτέλεσμα άνισο, κατώτερο από την απόλυτη τελειότητα που πρεσβεύει η μουσική του.</p><p></p><p></p><p>To πόσο ιδιαίτερο είναι αυτό το κονσέρτο φαίνεται από τις πρώτες νότες τις ορχήστρας, με ένα θέμα που έχει τη βαρύτητα ενός ξεχωριστού συμφωνικού έργου, και όχι μιας απλής συνοδείας. Το ίδιο και η ορχηστρική παρουσία στο τρίτο μέρος... </p><p></p><p></p><p>...όσο για το μαγικό δεύτερο μέρος... Πραγματικά, μια μελωδία που θα μπορούσε να παίξει και ένα 8χρονο παιδί χωρίς δυσκολίες... Όμως πραγματικά αν κάποιος έχει την παραμικρή αντίρρηση, και πιστεύει ότι αυτό δεν είναι ένα από τα πιο συγκλονιστικά θέματα που έχουν γραφτεί στην παγκόσμια μουσική φιλολογία ας μου το πει.</p><p>Κλασσικός Mozart λοιπόν... o ένας και μοναδικός. </p><p></p><p>ΥΓ:Η cadenza δε του Beethoven, που χρησιμοποιείται συχνότερα από τις λοιπές, είναι ως σύνθεση αντάξια της ποιότητας του υπόλοιπου έργου... Φαίνεται ότι ο καλός μας ο Λουδοβίκος πράγματι έτρεφε απέραντο σεβασμό στον Mozart, γι'αυτό και δεν τσιγκουνεύτηκε ταλέντο γράφοντάς την.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Maestro, post: 1303039, member: 1746"] Ακόμα θυμάμαι τα λόγια του δασκάλου (και υπερπολύτιμου μέντορά μου στα μουσικά θέματα) όταν έψαχνα να επιλέξω πρόγραμμα για το δίπλωμα πιάνου: -"Άσε τον Brahms και τον Rachmanninov, θα παίξεις το Re- του Μozart.", είπε ένα πρωί. -"Mα δάσκαλε, δεν είναι πολύ απλό και εύκολο για διπλωματικές εξετάσεις?" , ήταν η αφελής μου ερώτηση. -"Όταν σε δω να το παίζεις όπως πρέπει τότε θα το δούμε αυτό. Εξάλλου, τι σημαίνει εύκολο; Υπάρχει η μεγάλη μουσική. Και αυτή δεν έχει σημασία αν είναι εύκολη η όχι. Τη μουσικότητα αυτού του έργου δεν κατάφερε να τη δημιουργήσει ούτε ο Brahms ούτε ο Rachmanninov στα κονσέρτα τους". Πράγματι λοιπόν, ξεκίνησα ένα ωραίο καλοκαιρινό πρωινό να το μελετάω, με λίγη γκρίνια στην αρχή, και στη συνέχεια εκστασιασμένος για το πως αυτός ο πραγματικά χαρισματικός άνθρωπος κατάφερε να γράψει κάτι τόσο απλό και ταυτόχρονα τόσο "τεράστιο". Πράγματι, τεχνικά, πιανιστικά, το κονσέρτο ήταν πανεύκολο. Τα χέρια μου είχαν βρει τον δρόμο τους μέσα σε 1-2 μέρες και το "έπαιζαν". Όμως ήταν συγκλονιστικό. Μπορεί να μην είχε τις υπερφίαλες 12φωνες συγχορδίες του Rachmanninov, μπορεί να μην είχε τα prestissimi δεξιοτεχνικά σημεία του Brahms, όμως ήταν ένας τυπικός Mozart. Ένα έργο δηλαδή που μπορούσε να σε εκθέσει ανά πάσα στιγμή αν ξέφευγες από αυτή τη μαγική συνέπεια που το διέπει το ύφος του συνθέτη απ'την αρχή ως το τέλος του έργου. Κάποτε μου'χε πει και ένας από τους πολύ σημαντικούς Έλληνες ανερχόμενους μαέστρους, ότι είναι πολύ πιο δύσκολο για μια ορχήστρα να ερμηνεύσει μια εισαγωγή του Mozart από μια συμφωνία του Mahler, ακριβώς επειδή αυτή η φαινομενική απλότητα κρύβει εύκολα την παγίδα να οδηγήσει σε ένα αποτέλεσμα άνισο, κατώτερο από την απόλυτη τελειότητα που πρεσβεύει η μουσική του. To πόσο ιδιαίτερο είναι αυτό το κονσέρτο φαίνεται από τις πρώτες νότες τις ορχήστρας, με ένα θέμα που έχει τη βαρύτητα ενός ξεχωριστού συμφωνικού έργου, και όχι μιας απλής συνοδείας. Το ίδιο και η ορχηστρική παρουσία στο τρίτο μέρος... ...όσο για το μαγικό δεύτερο μέρος... Πραγματικά, μια μελωδία που θα μπορούσε να παίξει και ένα 8χρονο παιδί χωρίς δυσκολίες... Όμως πραγματικά αν κάποιος έχει την παραμικρή αντίρρηση, και πιστεύει ότι αυτό δεν είναι ένα από τα πιο συγκλονιστικά θέματα που έχουν γραφτεί στην παγκόσμια μουσική φιλολογία ας μου το πει. Κλασσικός Mozart λοιπόν... o ένας και μοναδικός. ΥΓ:Η cadenza δε του Beethoven, που χρησιμοποιείται συχνότερα από τις λοιπές, είναι ως σύνθεση αντάξια της ποιότητας του υπόλοιπου έργου... Φαίνεται ότι ο καλός μας ο Λουδοβίκος πράγματι έτρεφε απέραντο σεβασμό στον Mozart, γι'αυτό και δεν τσιγκουνεύτηκε ταλέντο γράφοντάς την. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Diabolus in musica
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…