Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Δεν μπορείς πάντα να παίρνεις αυτό που θέλεις [Rolling Stones]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1057783922" data-attributes="member: 30418"><p style="text-align: center">[ATTACH]134534[/ATTACH]</p><p></p><p>"<strong>ΑΥΤΟΣ Ο ΔΙΣΚΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΔΥΝΑΤΑ</strong>" - έτσι διακήρυττε το εσώφυλλο τότε του νέου LP των <em>Stones</em>, <em>Let It Bleed</em>. Καλή συμβουλή! Όσο πιο δυνατά έπαιζε, τόσο καλύτερο γινόταν. Το εξώφυλλό του, ένα σουρεαλιστικό γλυπτό, εξέφρασε ή τουλάχιστον έτσι θέλαμε να το βλέπουμε, την οργή και την απογοήτευση που πολλοί από εμάς είχαν αρχίσει να αισθάνονται με τον πολιτικό κόσμο: στο μπροστινό μέρος απεικονίζονται, μια όμορφη γλασαρισμένη τούρτα με φιγούρες της μπάντας, ένα λάστιχο, μια πίτσα, μια επιφάνεια ρολογιού, μια μπομπίνα και μια πιατέλα, περασμένα όλα στον άξονα ενός πικάπ που παίζει το δίσκο, ενώ στην πίσω πλευρά είναι όλα κομματιασμένα. Τα εννιά τραγούδια του άλμπουμ, κυμαίνονταν από το πιο λυπηρό μπλουζ στο σκληρότερο χαρντ ροκ, ωθώντας στα όρια τα πολλά διαφορετικά στυλ του.</p><p></p><p>Η στροφή της δεκαετίας του '70, ήταν μια τεράστια αλλαγή όχι μόνο για τους <em>Stones</em>, αλλά και για τη ροκ μουσική γενικότερα. Η ψυχεδέλεια έφτανε στο αποκορύφωμά της και οι <em>Beatles</em> ήταν στα πρόθυρα της διάλυσης. Μετά την κυκλοφορία του αμφιλεγόμενου <em>Their Satanic Majesties Request</em>, οι <strong>Μικ Τζάγκερ</strong> (1943), <strong>Κιθ Ρίτσαρντς</strong> (1943), <strong>Τσάρλι Γουάτς</strong> (1941), <strong>Μπιλ Γουάιμαν</strong> (1936) και ο αείμνηστος <strong>Μπράιαν Τζόουνς</strong> (1942-1969) αποφάσισαν να θυμηθούν τα παλιά και να επανεξετάσουν τις ρίζες τους. Οι <em>Rolling Stones</em> εξαλείφουν όλα τα ίχνη από τις ψυχεδελικές μέρες της μπάντας, που αλήθεια είναι ότι υπήρξαν σύντομες και περαστικές, και το 1968 κάνουν ένα τεράστιο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, όπως αποδείχτηκε, που βοήθησε τη συσπείρωση των οπαδών τους από την εποχή της βρετανικής εισβολής. Άλλωστε οι Στόουνς πάντα, μάλλον, δημιουργούσαν ρεύμα παρά το ακολουθούσαν.</p><p></p><p>Το συνθετικό δίδυμο Τζάγκερ, Ρίτσαρντς υπήρξε αχτύπητο, το αντίπαλο δέος των Λένον, Μακάρτνεϋ. Οι στίχοι τους άγριοι, σκοτεινοί, προκλητικοί, εξεγερσιακοί αλλά και συναισθηματικοί όπου χρειαζόταν (θα διαβάσετε αυτούς που παραθέτω και θα καταλάβετε, σε κάποια σημεία μετέφρασα περιφραστικά, γιατί μας παρακολουθούν και μικρά παιδιά <img src="" class="smilie smilie--sprite smilie--sprite7" alt=":p" title="Stick out tongue :p" loading="lazy" data-shortname=":p" /> ). Η μουσική ανάλογη των στίχων τους, κοφτερή και διεγερτική, κόβει την ανάσα και ξεσηκώνει. Μας "μίλησαν" για την απαίτηση ικανοποίησης στη διεκδίκηση ενός καλύτερου αύριο, για τη συμπάθεια προς τα "σύμβολα" του κοινωνικά προκλητικού και απορριπτέου, για τη διαφορά του "θέλω" από το "χρειάζομαι", για τον κόσμο των απόκληρων και εξοβελισμένων... Όλα αυτά ασκούσαν, στη νιότη μας, περίεργη γοητεία και άνοιγαν τα μάτια της ψυχής μας σε πρωτόγνωρες καταστάσεις που δεν μας τις είχε κοινώνησει κανείς μ' αυτό τον τρόπο! Χωρίς αμφιβολία, ο "διδακτισμός" του "<em>You Can't Always Get What You Want</em>" ήταν για μας σαφώς προτιμότερος, από την Αγωγή του Πολίτου με την κοινωνική λειτουργό στο γυμνάσιο. Οι Στόουνς, μαζί με κάποιους άλλους που θα ασχοληθούμε σύντομα από δω, ήταν οι κύριοι εκφραστές της διεκδικητικής φωνής μας, της διψασμένης για ζωή και δικαίωση. ...Α και τους άλλους, τους πολιτικούς μεταπράτες και τους πελάτες τους, δεν τους κοντοζυγώναμε, ανέδιδαν δογματική φορμόλη, αισθητική βδελυγμία και ανοργασμία.</p><p></p><p>Οι φίλοι της κατηγορίας, Στέργιος και Λύμπε έχουν κάνει παλιότερα εξαιρετικές παρουσιάσεις για τους Στόουνς, ο καθένας με τον ιδιαίτερο τρόπο του. Θα μου επιτρέψετε να προσθέσω και εγώ το λιθαράκι μου, στο γνωστό "ύφος", έστω και για ένα άλμπουμ που έχει ξαναπαρουσιαστεί, απλά αποτελεί για μένα προσωπικό και αξεπέραστο ορόσημο. Ανατρέξτε και στα λινκς που παρατίθενται γιατί, υπάρχουν πραγματικά εξαιρετικά πράγματα, που αξίζει να διαβάσετε...</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]134536[/ATTACH]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1057783922, member: 30418"] [CENTER][ATTACH=CONFIG]134534._xfImport[/ATTACH][/CENTER] "[B]ΑΥΤΟΣ Ο ΔΙΣΚΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΔΥΝΑΤΑ[/B]" - έτσι διακήρυττε το εσώφυλλο τότε του νέου LP των [I]Stones[/I], [I]Let It Bleed[/I]. Καλή συμβουλή! Όσο πιο δυνατά έπαιζε, τόσο καλύτερο γινόταν. Το εξώφυλλό του, ένα σουρεαλιστικό γλυπτό, εξέφρασε ή τουλάχιστον έτσι θέλαμε να το βλέπουμε, την οργή και την απογοήτευση που πολλοί από εμάς είχαν αρχίσει να αισθάνονται με τον πολιτικό κόσμο: στο μπροστινό μέρος απεικονίζονται, μια όμορφη γλασαρισμένη τούρτα με φιγούρες της μπάντας, ένα λάστιχο, μια πίτσα, μια επιφάνεια ρολογιού, μια μπομπίνα και μια πιατέλα, περασμένα όλα στον άξονα ενός πικάπ που παίζει το δίσκο, ενώ στην πίσω πλευρά είναι όλα κομματιασμένα. Τα εννιά τραγούδια του άλμπουμ, κυμαίνονταν από το πιο λυπηρό μπλουζ στο σκληρότερο χαρντ ροκ, ωθώντας στα όρια τα πολλά διαφορετικά στυλ του. Η στροφή της δεκαετίας του '70, ήταν μια τεράστια αλλαγή όχι μόνο για τους [I]Stones[/I], αλλά και για τη ροκ μουσική γενικότερα. Η ψυχεδέλεια έφτανε στο αποκορύφωμά της και οι [I]Beatles[/I] ήταν στα πρόθυρα της διάλυσης. Μετά την κυκλοφορία του αμφιλεγόμενου [I]Their Satanic Majesties Request[/I], οι [B]Μικ Τζάγκερ[/B] (1943), [B]Κιθ Ρίτσαρντς[/B] (1943), [B]Τσάρλι Γουάτς[/B] (1941), [B]Μπιλ Γουάιμαν[/B] (1936) και ο αείμνηστος [B]Μπράιαν Τζόουνς[/B] (1942-1969) αποφάσισαν να θυμηθούν τα παλιά και να επανεξετάσουν τις ρίζες τους. Οι [I]Rolling Stones[/I] εξαλείφουν όλα τα ίχνη από τις ψυχεδελικές μέρες της μπάντας, που αλήθεια είναι ότι υπήρξαν σύντομες και περαστικές, και το 1968 κάνουν ένα τεράστιο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, όπως αποδείχτηκε, που βοήθησε τη συσπείρωση των οπαδών τους από την εποχή της βρετανικής εισβολής. Άλλωστε οι Στόουνς πάντα, μάλλον, δημιουργούσαν ρεύμα παρά το ακολουθούσαν. Το συνθετικό δίδυμο Τζάγκερ, Ρίτσαρντς υπήρξε αχτύπητο, το αντίπαλο δέος των Λένον, Μακάρτνεϋ. Οι στίχοι τους άγριοι, σκοτεινοί, προκλητικοί, εξεγερσιακοί αλλά και συναισθηματικοί όπου χρειαζόταν (θα διαβάσετε αυτούς που παραθέτω και θα καταλάβετε, σε κάποια σημεία μετέφρασα περιφραστικά, γιατί μας παρακολουθούν και μικρά παιδιά :-p ). Η μουσική ανάλογη των στίχων τους, κοφτερή και διεγερτική, κόβει την ανάσα και ξεσηκώνει. Μας "μίλησαν" για την απαίτηση ικανοποίησης στη διεκδίκηση ενός καλύτερου αύριο, για τη συμπάθεια προς τα "σύμβολα" του κοινωνικά προκλητικού και απορριπτέου, για τη διαφορά του "θέλω" από το "χρειάζομαι", για τον κόσμο των απόκληρων και εξοβελισμένων... Όλα αυτά ασκούσαν, στη νιότη μας, περίεργη γοητεία και άνοιγαν τα μάτια της ψυχής μας σε πρωτόγνωρες καταστάσεις που δεν μας τις είχε κοινώνησει κανείς μ' αυτό τον τρόπο! Χωρίς αμφιβολία, ο "διδακτισμός" του "[I]You Can't Always Get What You Want[/I]" ήταν για μας σαφώς προτιμότερος, από την Αγωγή του Πολίτου με την κοινωνική λειτουργό στο γυμνάσιο. Οι Στόουνς, μαζί με κάποιους άλλους που θα ασχοληθούμε σύντομα από δω, ήταν οι κύριοι εκφραστές της διεκδικητικής φωνής μας, της διψασμένης για ζωή και δικαίωση. ...Α και τους άλλους, τους πολιτικούς μεταπράτες και τους πελάτες τους, δεν τους κοντοζυγώναμε, ανέδιδαν δογματική φορμόλη, αισθητική βδελυγμία και ανοργασμία. Οι φίλοι της κατηγορίας, Στέργιος και Λύμπε έχουν κάνει παλιότερα εξαιρετικές παρουσιάσεις για τους Στόουνς, ο καθένας με τον ιδιαίτερο τρόπο του. Θα μου επιτρέψετε να προσθέσω και εγώ το λιθαράκι μου, στο γνωστό "ύφος", έστω και για ένα άλμπουμ που έχει ξαναπαρουσιαστεί, απλά αποτελεί για μένα προσωπικό και αξεπέραστο ορόσημο. Ανατρέξτε και στα λινκς που παρατίθενται γιατί, υπάρχουν πραγματικά εξαιρετικά πράγματα, που αξίζει να διαβάσετε... [CENTER][ATTACH=CONFIG]134536._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Δεν μπορείς πάντα να παίρνεις αυτό που θέλεις [Rolling Stones]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…