Κάτι διαφορετικό!
The Kinks -
Something Else By The Kinks (Σεπτέμβριος 1967, Pye Records)
: A1 David Watts - 2:32, A2 Death Of A Clown - 3:04, A3 Two Sisters - 2:01, A4 No Return - 2:03, A5 Harry Rag - 2:16, A6 Tin Soldier Man - 2:49, A7 Situation Vacant - 3:16, B1 Love Me Till The Sun Shines - 3:16, B2 Lazy Old Sun - 2:48, B3 Afternoon Tea - 3:27, B4 Funny Face - 2:17, B5 End Of The Season - 2:58, B6 Waterloo Sunset - 3:15
Μουσικοί: Ray Davies (σύνθεση & κύρια φωνητικά, ρυθμική κιθάρα, φυσαρμόνικα, άρπα, αρπίχορδο, όργανο, μέλλοτρον: B2, τούμπα, μαράκες), Dave Davies (ληντ & δωδεκάχορδη κιθάρα, σύνθεση & κύρια φωνητικά στα A2, B1, B4, υποστηρικτικά φωνητικά), Pete Quaife (μπάσο, φωνητικά), Mick Avory (τύμπανα, κρουστά)
-- συμμετέχουν
The Mike Cotton Sound (φλάουτο, σαξόφωνο και τρομπέτα: A6), Rasa Davies (υποστηρικτικά φωνητικά: A2, A6, B2, B3, B4, B6), Nicky Hopkins (πιάνο, αρπίχορδο: A3, όργανο: B1), David Whitaker (ενορχήστρωση εγχόρδων: A3)
Φωτογραφία: Mike Leale, Clareville Studios
Παραγωγή / Μηχανικοί: Shel Talmy, Ray Davies / Alan MacKenzie, Alan O'Duffy (βοηθός)
Ηχογραφήθηκε στα
Pye Studios του Λονδίνου, τον Απρίλιο 1966 έως τον Ιούνιο 1967
Σε αντίθεση με πολλούς από τους σύγχρονούς τους στην ποπ, οι
Kinks μπήκαν με αυτοπεποίθηση στο 1967. Ενώ οι
Rolling Stones λαχταρούσαν να είναι 2000 Έτη Φωτός Από το Σπίτι/
2000 Light Years From Home και οι
Beatles φλέρταραν με τη Λούσυ Στον Ουρανό Με τα Διαμάντια/
Lucy In The Sky With Diamonds, o
Ray Davies έγραφε μελαγχολικά για τη σπιτική και νοσταλγική γοητεία των χειροποίητων τσιγάρων, το απογευματινό τσάι και τις ατμοκίνητες αμαξοστοιχίες.
Για τρία χρόνια, ο
Ray δημιουργούσε σινγκλ, αγγλικά σαν το τυρί τσένταρ και ακαταμάχητα σαν σοκολάτα: "
Dedicated Follower Of Fashion", "
Sunny Afternoon", "
Dead End Street"... Αλλά καθώς ξεκίνησε η νέα χρονιά, αναμφισβήτητα το καλύτερο τραγούδι του, η όμορφη μπαλάντα "
Waterloo Sunset" ήταν τον Μάιο του 1967 που στερήθηκε το νούμερο 1 (στα τσαρτ) από αυτόν τον αινιγματικό ύμνο του καλοκαιριού της αγάπης, το "
A Whiter Shade Of Pale".
Εν μέρει εμπνευσμένο από το διάστημα παραμονής του δεκατριάχρονου
Ray στο νοσοκομείο του
St Thomas, όταν παρατηρούσε τον ποταμό Τάμεση, το
Waterloo ήταν επίσης η γέφυρα που περνούσε καθημερινά πηγαίνοντας στη σχολή τέχνης. Και ενώ οι άτυχοι εραστές του τραγουδιού, Τέρι και Τζούλι, θεωρούνταν ευρέως ότι είναι ο
Terence Stamp και η
Julie Christie – εμφανιζόμενοι τότε μαζί στο
Far From The Madden Crowd[*] – ο
Ray είχε πραγματικά στο μυαλό του τον ανιψιό του,
Terry όταν έγραψε το τραγούδι.
Στην κριτική για το "
Waterloo Sunset", το
New Musical Express βρήκε το σινγκλ «
απόλυτα ενδιαφέρον και έξυπνο... ένα πολύ πιασάρικο κομμάτι και με συναρπαστικό στίχο, που το κάνουν ένα εξαιρετικά καλό ποπ δίσκο». Ακολουθεί κατά πόδας – με λίγη βοήθεια από τον αδελφό
Ray – το σόλο ντεμπούτο του
Dave Davies, "
Death Of A Clown". Η μουσική εφημερίδα
Record Mirror βρήκε αυτή την επηρεασμένη από τον
Dylan προσπάθεια «
ελαφρώς θρηνητική σαν κόνσεπτ, αλλά ένα καλό τραγούδι με μια συγκλονιστική ποιότητα». Ένα τραγούδι των
Kinks σε όλα εκτός από το όνομα, περιλάμβανε αυτό το υπέροχο κουπλέ: «
Ο εκπαιδευτής των εντόμων γονατιστός ψάχνει μανιωδώς για φυγάδες ψύλλους».
Όταν ήρθαν να ηχογραφήσουν το
Something Else By The Kinks, τη συνέχειά τους στο
Face to Face του 1966, οι
Kinks είχαν ήδη το "
Waterloo Sunset" και το "
Death Of A Clown" εν πλω. Το κεφάτο, σατυρικό εναρκτήριο του άλμπουμ, "
David Watts", ήταν εμπνευσμένο από έναν διοργανωτή συναυλιών που είχε συναντήσει ο
Ray στο
Rutland –την μικρότερη από όλες τις αγγλικές κομητείες. Υπάρχει βαθιά ταξική ζήλια σε αυτό το κομμάτι, καθώς ο ερμηνευτής επιθυμεί σφόδρα να αποκτήσει την αυτοπεποίθηση και το κύρος του χαρακτήρα του δημοφιλούς πλούσιου αγοριού στο σχολείο, «
καθαρή και ευγενή ράτσα, αρχηγός του σχολείου του», κλπ. Όπως επιβεβαίωσε ο
Ray Davies στο
The Kinks: The Official Biography, ο πραγματικός
Watts ήταν γκέι και έδειξε ένα ξεκάθαρο ρομαντικό ενδιαφέρον για τον μικρότερο αδερφό του
Dave. Υπό αυτό το πρίσμα, γραμμές όπως «
είναι τόσο ομοφυλόφιλος και φανταχτερός» και «
όλα τα κορίτσια στη γειτονιά προσπαθούν να βγουν έξω με τον David Watts... κάνουν το καλύτερο δυνατό αλλά δεν τα καταφέρνουν» παρέχουν ένα δεύτερο επίπεδο ερμηνείας με βάση αυτό το δικό τους ειρωνικό αστείο.
Ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια που έγραψε ποτέ ο
Ray Davies, είναι και το απλό "
No Return", ένα ήσυχο κομμάτι με ενορχήστρωση αποτελούμενη πλήρως από μια μοναδική ακουστική κιθάρα, μπάσο και ένα ρυθμό μπόσα νόβα από τον ντράμερ
Mick Avory. Το μεσαίο μέρος του άλμπουμ περιέχει μερικά από τα πιο πειραματικά τραγούδια. Το "
Tin Soldier Man" είναι ένα μελωδικό ρόκερ με έντονη παρουσία πνευστών και αλλαγές καθ' όλη τη διάρκεια στον αγγλικό του ήχο. Το "
Situation Vacant" αναφέρεται στιχουργικά στο εγχώριο σκηνικό ανέχειας, διαθέτοντας ριφ από
Hammond B-3 και σαλούν πιάνου του Χόπκινς. Το "
Love Me Till the Sun Shines" είναι άλλο ένα κομμάτι του
Dave Davies, με υπαινιγμό ψυχεδέλειας, στην οποία η μπάντα βυθίζεται ολοκληρωτικά στο επόμενο, "
Lazy Old Sun" με τις στρατηγικά τοποθετημένες κόρνες μεξικάνικου στυλ και τη χαλαρή αίσθηση των ντραμς και φωνητικών. Το τρίτο τραγούδι του
Dave, με τίτλο "
Funny Face", φέρνει σε αντίθεση το οδοντωτό χοροπήδημα κιθάρας στις υπέροχες α καπέλα αρμονίες.
Τα "
Harry Rag" και "
Afternoon Tea" τόνισαν ιδιαίτερα την αγάπη του
Ray για όλα τα αγγλικά πράγματα, ενώ το "
End Of The Season" είναι μια νοσταλγική εναλλακτική στην παιχνιδιάρικη αισιοδοξία του "
Sunny Afternoon" για τις αρχές του καλοκαιριού. Ο
Ray αργότερα παραδέχτηκε ότι το Τσεχωφικό "
Two Sisters" «
βασίζονταν εν μέρει στον Dave και στον εαυτό μου» – συνήθως με τον
Ray ως τον αναγκασμένο να μένει στο σπίτι για τις δουλειές, και τον μικρότερο αδελφό του ως τον εξωστρεφή ξεφαντωτή.
Το
Something Else θεωρείται συχνά ως
το Sgt Pepper των
Kinks – αλλά ενώ οι
Beatles ψάχνουν για το νόημα της ζωής – μέσα σου ή χωρίς εσένα – ο
Ray ήταν ικανοποιημένος γράφοντας για τις απλούστερες χαρές που προσφέρει ένα ωραίο φλιτζάνι τσάι.
Με την κυκλοφορία του, το Σεπτέμβριο, το
Something Else έτυχε θετικής υποδοχής: «
Κωμική τρέλα... ανάμεικτη με πάθος και ευγενική κατανόηση σε μια γκαλερί λαμπρών μουσικών πορτρέτων...» ενθουσίασε το
Melody Maker. «
Οι Kinks δεν είναι τρομερά μοντέρνοι σε αυτή τη δεδομένη χρονική στιγμή, αλλά το υλικό που τους τροφοδοτεί ο Ray Davies αποκαλύπτει ένα βάθος σκέψης που επιβάλλει σεβασμό... Ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς».
Αντιβαίνοντας με το βρετανικό αγοραστικό κοινό δίσκων, το άλμπουμ κατάφερε να φτάσει μόνο στο νούμερο 35. Αλλά καθώς το 1967 ξεθώριαζε, ο
Ray Davies τινάχτηκε ήδη στις δικτυωτές κουρτίνες και κοιτούσε έξω για να αναπτύξει τις θεματικές δυνατότητες που προσφέρει η ζωή στο πράσινο του χωριού.
(*****, πηγές: εξώφυλλο / wikipedia.org / σημειώσεις CD επανέκδοσης / The Kinks: The Official Biography, Jon Savage, Faber and Faber Limited, 1984 / The Kinks: All Day and All of the Night, Doug Hinman, Backbeat Books, 2004 / Patrick Humphries)
___________
[*]
Far from the Madding Crowd (1967) σε σκηνοθεσία
John Schlesinger, με πρωταγωνιστή τη
Julie Christie ως
Bathsheba Everdene,
Terence Stamp ως
Sergeant Troy,
Peter Finch ως
Mr Boldwood και
Alan Bates ως
Farmer Oak
