Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
CTI ( Cecil Taylor Ingenuity )
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Δημήτρης Ν." data-source="post: 504462" data-attributes="member: 79"><p>Βεβαίως κάθε ακροατής έχει το όριο του , το οποίο δεν μπορεί να ξεπεραστεί. Το δικό μου ήταν το Dark to Themselves - λάιβ στην τότε Γιουκοσλαβία το 1976. Στα 26 περίπου λεπτά παραιτήθηκα και το έβγαλα . Αδύνατον να αντέξει κανείς τον Jimmy Lyons στο σαξόφωνο ( αυτός είναι μάλλον ) να ουρλιάζει επί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα . </p><p></p><p>Ενδεχομένως να είναι και θέμα χροιών του οργάνου . Αλλά ο υπό παρουσίαση δίσκος , αμέσως μετά , έμοιαζε στα αυτιά μου ως παιδική χορωδία συγκρινόμενος με το Dark to Themeselves . Δεν νομίζω ότι θα τον ακούσω ποτέ ολόκληρο . Ενδεχομένως να μην το ξαναακούσω ποτέ κιόλας . </p><p></p><p>Στα πλην του δίσκου ότι δεν υπάρχει μπασσίστας και ότι ο ντράμμερ είναι ο Dave Edwards . Πριν αυτόν υπήρξαν ο Murray , o Cyrille και με τα ο Ronald Shannon Jackson. Δύσκολα τα πράγματα για τον Εdwards . Παρόλα αυτά είπαμε το σαξόφωνο είναι ανυπόφορο . Τάπαιξα .</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Δημήτρης Ν., post: 504462, member: 79"] Βεβαίως κάθε ακροατής έχει το όριο του , το οποίο δεν μπορεί να ξεπεραστεί. Το δικό μου ήταν το Dark to Themselves - λάιβ στην τότε Γιουκοσλαβία το 1976. Στα 26 περίπου λεπτά παραιτήθηκα και το έβγαλα . Αδύνατον να αντέξει κανείς τον Jimmy Lyons στο σαξόφωνο ( αυτός είναι μάλλον ) να ουρλιάζει επί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα . Ενδεχομένως να είναι και θέμα χροιών του οργάνου . Αλλά ο υπό παρουσίαση δίσκος , αμέσως μετά , έμοιαζε στα αυτιά μου ως παιδική χορωδία συγκρινόμενος με το Dark to Themeselves . Δεν νομίζω ότι θα τον ακούσω ποτέ ολόκληρο . Ενδεχομένως να μην το ξαναακούσω ποτέ κιόλας . Στα πλην του δίσκου ότι δεν υπάρχει μπασσίστας και ότι ο ντράμμερ είναι ο Dave Edwards . Πριν αυτόν υπήρξαν ο Murray , o Cyrille και με τα ο Ronald Shannon Jackson. Δύσκολα τα πράγματα για τον Εdwards . Παρόλα αυτά είπαμε το σαξόφωνο είναι ανυπόφορο . Τάπαιξα . [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
CTI ( Cecil Taylor Ingenuity )
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…