Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Conquistador-Η τελική αναμέτρηση και η νέα ζωή
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κωστας Λυμπεροπουλος" data-source="post: 433301" data-attributes="member: 62"><p>Στην αρχή, ξαφνιάστηκα που είδα το κείμενο του Ντοκ. Μετά, ένιωσα ενοχές: όφειλα να τον ξέρω καλύτερα - είναι ισχυρογνώμων αλλά, ταυτόχρονα, πάρα πολύ έντιμος κι ούτε είναι η πρώτη φορά που αναθεωρεί πράγματα δημόσια. Σιγά που θα "κολλώσει".</p><p>Θέλω να κάνω μιά παρένθεση εδώ: στην όλη διαδικασία της ακρόασης της μουσικής, τίποτα δεν είναι πιο γοητευτικό για μένα από το να ανακαλύπτω καινούργιους κόσμους ή να ανατρέπονται μέσα μου πράγματα που τα πίστευα φανατικά για χρόνια. Είναι ο τρόπος μου να νιώθω Ζωντανός σαν ακροατής και δέκτης. </p><p>Συχνά, είναι πολύ <em>άχαρο</em> να γράφεις για μουσική. Γράμματα στο Αγνωστο στέλνεις, στην ουσία. Σε ανθρώπους που δεν έχουν πάντα τη διάθεση να σε ακούν ούτε συμμερίζονται τα γούστα σου. Που, πολλές φορές, βαριούνται. Ή χαζεύουν. Ή έχουν ξυπνήσει "ανάποδα". Ή δεν δέχονται κουβέντα πάνω στα γούστα τους κι ούτε περίμεναν εσένα να ...τους τα αλλάξεις. Συχνά, αυτό που παίρνεις πίσω, είναι ένα βουβό αλλά και εκωφαντικό "παράτα μας ρε φίλε...". Τις περισσότερες φορές, το μόνο που σου αφήνει, είναι ότι μένεις με την ικανοποίηση ότι τουλάχιστον το έκανες καλά. Oσο καλύτερα μπορούσες. Δεν είναι και λίγο, εδώ που τα λέμε...</p><p></p><p>Η εξαίρεση είναι πάρα πολύ σπάνια και σου συμβαίνει μία στις τόσες. Γι αυτό ακριβώς τη θυμάσαι. Είναι ένα κείμενο σαν αυτό, του Ντόκ, παραπάνω. 'Η το άλλο του ιδίου, που έγραφε για τους Suicide και τη Nico. Ή εκείνο του γιατρού, αφού πρώτα είχαμε πιαστεί "μαλλί με μαλλί" για τον Gardiner. </p><p>Θεωρώ πολύ τυχερό άνθρωπο και, κατά βάθος, φθονώ όποιον Δεν έχει ακούσει ακόμα τον Cecil Taylor : θυμάμαι τα δικά μου και τι αποκάλυψη ήταν για μένα. Σαν να γυρίζει ένα κλειδί και να ανοίγει μιά πόρτα μέσα σου που δεν υποψιαζόσουν καν την ύπαρξή της.</p><p>Ο Ντοκ δεν ανήκει πιά σε αυτούς τους τυχερούς.</p><p>Ανήκει όμως σε κάποιους άλλους που αποτελούν υποκατηγορία της παραπάνω: είναι αυτοί που Δεν έχουν ακούσει ακόμα το <strong>"Nefertiti. The Beautiful One Has Cometh"</strong>, διπλό, lo-fi, ηχογραφημένο ζωντανά στην Κοπεγχάγη το 1962 με τον Taylor να παίζει "πιθανότατα το χειρότερο πιάνο της πόλης εκείνη τη βραδιά", τον Jimmy Lyons στο άλτο σαξόφωνο και τον Sunny Murray στα ντράμς.</p><p>Tι να κάνει ένας τόσο κακοηχογραφημένος δίσκος σ ένα φόρουμ γεμάτο από λάτρεις της υψηλής πιστότητας και ...του καλού ήχου;</p><p>Aκούστε το και μου λέτε <img src="" class="smilie smilie--sprite smilie--sprite2" alt=";)" title="Wink ;)" loading="lazy" data-shortname=";)" /></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κωστας Λυμπεροπουλος, post: 433301, member: 62"] Στην αρχή, ξαφνιάστηκα που είδα το κείμενο του Ντοκ. Μετά, ένιωσα ενοχές: όφειλα να τον ξέρω καλύτερα - είναι ισχυρογνώμων αλλά, ταυτόχρονα, πάρα πολύ έντιμος κι ούτε είναι η πρώτη φορά που αναθεωρεί πράγματα δημόσια. Σιγά που θα "κολλώσει". Θέλω να κάνω μιά παρένθεση εδώ: στην όλη διαδικασία της ακρόασης της μουσικής, τίποτα δεν είναι πιο γοητευτικό για μένα από το να ανακαλύπτω καινούργιους κόσμους ή να ανατρέπονται μέσα μου πράγματα που τα πίστευα φανατικά για χρόνια. Είναι ο τρόπος μου να νιώθω Ζωντανός σαν ακροατής και δέκτης. Συχνά, είναι πολύ [I]άχαρο[/I] να γράφεις για μουσική. Γράμματα στο Αγνωστο στέλνεις, στην ουσία. Σε ανθρώπους που δεν έχουν πάντα τη διάθεση να σε ακούν ούτε συμμερίζονται τα γούστα σου. Που, πολλές φορές, βαριούνται. Ή χαζεύουν. Ή έχουν ξυπνήσει "ανάποδα". Ή δεν δέχονται κουβέντα πάνω στα γούστα τους κι ούτε περίμεναν εσένα να ...τους τα αλλάξεις. Συχνά, αυτό που παίρνεις πίσω, είναι ένα βουβό αλλά και εκωφαντικό "παράτα μας ρε φίλε...". Τις περισσότερες φορές, το μόνο που σου αφήνει, είναι ότι μένεις με την ικανοποίηση ότι τουλάχιστον το έκανες καλά. Oσο καλύτερα μπορούσες. Δεν είναι και λίγο, εδώ που τα λέμε... Η εξαίρεση είναι πάρα πολύ σπάνια και σου συμβαίνει μία στις τόσες. Γι αυτό ακριβώς τη θυμάσαι. Είναι ένα κείμενο σαν αυτό, του Ντόκ, παραπάνω. 'Η το άλλο του ιδίου, που έγραφε για τους Suicide και τη Nico. Ή εκείνο του γιατρού, αφού πρώτα είχαμε πιαστεί "μαλλί με μαλλί" για τον Gardiner. Θεωρώ πολύ τυχερό άνθρωπο και, κατά βάθος, φθονώ όποιον Δεν έχει ακούσει ακόμα τον Cecil Taylor : θυμάμαι τα δικά μου και τι αποκάλυψη ήταν για μένα. Σαν να γυρίζει ένα κλειδί και να ανοίγει μιά πόρτα μέσα σου που δεν υποψιαζόσουν καν την ύπαρξή της. Ο Ντοκ δεν ανήκει πιά σε αυτούς τους τυχερούς. Ανήκει όμως σε κάποιους άλλους που αποτελούν υποκατηγορία της παραπάνω: είναι αυτοί που Δεν έχουν ακούσει ακόμα το [B]"Nefertiti. The Beautiful One Has Cometh"[/B], διπλό, lo-fi, ηχογραφημένο ζωντανά στην Κοπεγχάγη το 1962 με τον Taylor να παίζει "πιθανότατα το χειρότερο πιάνο της πόλης εκείνη τη βραδιά", τον Jimmy Lyons στο άλτο σαξόφωνο και τον Sunny Murray στα ντράμς. Tι να κάνει ένας τόσο κακοηχογραφημένος δίσκος σ ένα φόρουμ γεμάτο από λάτρεις της υψηλής πιστότητας και ...του καλού ήχου; Aκούστε το και μου λέτε ;) [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Conquistador-Η τελική αναμέτρηση και η νέα ζωή
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…