Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Charles Lloyd -Jumping the Creek
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Σπύρος Σούρλας" data-source="post: 1065132" data-attributes="member: 77"><p>Γιά τον Charles Lloyd έχει υπάρξει καί άλλη αναφορά γιά μιά εξαιρετική ζωντανή του Ηχογράφηση εδώ:<a href="http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=29695" target="_blank">http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=29695</a></p><p></p><p>Mαίτρ τών συναυλιών ο σαξοφωνίστας Lloyd ,τό 2005 ηχογράφησε έναν απο τούς καλύτερους δίσκους τής καριέρας του σε Studio.</p><p>To κουαρτέτο του συμπλήρωναν ο Robert Hurst(double-bass),Εric Harland (drums-percussion)και η Geri Allen(piano).</p><p></p><p>Δέκα κομμάτια εκ τών οποίων τά 8 δικές του συνθέσεις ,ένα τού Jacques Brell(Ne me quitte pas),καί ένα τού Duke(Come Sunday).</p><p></p><p>Ne Me Quitte Pas, Ken Katta Ma Om (Bright Sun Upon You), Angel Oak Revisited, Canon Perdido, Jumping the Creek, The Sufi’s Tears, Georgia Bright Suite: (a. Pythagoras at Jeckyll Island; b. Sweet Georgia Bright<img src="" class="smilie smilie--sprite smilie--sprite2" alt=";)" title="Wink ;)" loading="lazy" data-shortname=";)" /> Come Sunday, Both Veils Must Go, Song of the Inuit </p><p></p><p>O Lloyd ηχογραφεί έναν από τούς πιό free και αυτοσχεδιαστικούς δίσκους του έχοντας την ικανότητα νά ´πάρει´από τούς συνεργάτες του οτι καλύτερο..</p><p>Μεγαλύτερο ενδιαφέρον στις συνθέσεις του,έχουν τά μέρη εκείνα οπου τά ντουέτα ή τά trio παίρνουν τήν σκυτάλη .</p><p></p><p>Η διασκευή τού τραγουδιου τού Brell αποτελεί τό διαμάντι τού δίσκου..</p><p>Η εισαγωγή τής Allen που προετοιμάζει το έδαφος και ο τρόπος που ο Harland συνοδεύει γιά να ξεκινήσει ο Lloyd νά παίζει τήν γνωστή μελωδία,είναι αριστουργηματική..</p><p>Ομως η σύνθεση μετατρέπεται σέ μιά free-style εκδοχή όπου οι ικανότητες τού Lloyd αγγίζουν τά άκρα και η μπάντα εκ-στασιάζεται</p><p>Από τίς πιό σκοτεινές και τραγικά ερωτικές εκδοχές πού έχω ποτέ ακούσει τού Ne me quitte pas και μάλιστα διαρκείας 13 λεπτών</p><p></p><p>Η post-bop σύνθεση Κen Katta Ma Om,δείχνει τή ωρίμανση τής Allen πού προσφέρει μιά άψογη ρυθμική δομή, στο χωρίς τον Hurst,trio για νά αναπτυχθεί</p><p></p><p>Ακριβώς το ιδιο συμβαίνει στην φρενήρη Georgia Bight Suite (αλλο σαγηνευτικό 13λεπτο διαμάντι),μέ το όλον ,ομως τού κουαρτέτου.</p><p></p><p>Εξαιρετικά ντουέτα Hursht-Lloyd στο Suffi's tears(bass-tarogato)και Harland -Lloyd στο Βoth Veils must go(drums-saxophone)..Το μπάσο τού Hurst μετατρέπεται σε 'τσέλο τής Ανατολής' στα ´Δάκρυα τού Suffi'ενώ το tarogato ηχεί θρηνητικά.</p><p>Στο τελευταίο κομμάτι τού δίσκου,τό κουαρτέτο ´παρουσιάζεται στην σκηνή´με έναν επιβλητικό,σχεδόν αποδομητικό 11λεπτο αυτοσχεδιασμό,πού μάς αποχαιρετά δεόντως θυμίζοντας την μινιατούρα Angel Oak revisited..</p><p></p><p>Το Canon Perdido χωρις τό πιάνο τής Allen ,είναι ένα κλασσικό κομμάτι γιά μπάσο,drums και σαξόφωνο πού φέρει μνήμες απο τον Οrnette και τον Coltrane.</p><p>Tό Jumping the Creek ξεκινά χωρίς τήν Allen και είναι άλλη μιά κλασσική Jazz σύνθεση ,όπου το πιάνο εμφανίζεται αργότερα γιά νά προσφέρει μερικά εντυπωσιακά περάσματα και στην συνέχεια να παίζει contra-tempo..</p><p></p><p>Η διασκευή τού Ellington ,από τις μελωδικότερες τού δίσκου.</p><p></p><p>Ο Lloyd μάς δίνει τον πιό μεστό του studio-δίσκο(μαζί με το The Call τού 1985,πού όμως ειναι σαφώς πιό ´νυκτερινό´) που αγγίζει τίς Live εμφανίσεις του...</p><p>Προτείνεται ανεπιφύλακτα σέ πολλές κατηγορίες φίλων τής Μουσικής, γιατί συνδυάζει την κλασσική Jazz με τον σύγχρονο αυτοσχεδιασμό.</p><p></p><p><img src="http://pixhost.info/avaxhome/2007-07-21/jumper.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Σπύρος Σούρλας, post: 1065132, member: 77"] Γιά τον Charles Lloyd έχει υπάρξει καί άλλη αναφορά γιά μιά εξαιρετική ζωντανή του Ηχογράφηση εδώ:[url]http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=29695[/url] Mαίτρ τών συναυλιών ο σαξοφωνίστας Lloyd ,τό 2005 ηχογράφησε έναν απο τούς καλύτερους δίσκους τής καριέρας του σε Studio. To κουαρτέτο του συμπλήρωναν ο Robert Hurst(double-bass),Εric Harland (drums-percussion)και η Geri Allen(piano). Δέκα κομμάτια εκ τών οποίων τά 8 δικές του συνθέσεις ,ένα τού Jacques Brell(Ne me quitte pas),καί ένα τού Duke(Come Sunday). Ne Me Quitte Pas, Ken Katta Ma Om (Bright Sun Upon You), Angel Oak Revisited, Canon Perdido, Jumping the Creek, The Sufi’s Tears, Georgia Bright Suite: (a. Pythagoras at Jeckyll Island; b. Sweet Georgia Bright;) Come Sunday, Both Veils Must Go, Song of the Inuit O Lloyd ηχογραφεί έναν από τούς πιό free και αυτοσχεδιαστικούς δίσκους του έχοντας την ικανότητα νά ´πάρει´από τούς συνεργάτες του οτι καλύτερο.. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον στις συνθέσεις του,έχουν τά μέρη εκείνα οπου τά ντουέτα ή τά trio παίρνουν τήν σκυτάλη . Η διασκευή τού τραγουδιου τού Brell αποτελεί τό διαμάντι τού δίσκου.. Η εισαγωγή τής Allen που προετοιμάζει το έδαφος και ο τρόπος που ο Harland συνοδεύει γιά να ξεκινήσει ο Lloyd νά παίζει τήν γνωστή μελωδία,είναι αριστουργηματική.. Ομως η σύνθεση μετατρέπεται σέ μιά free-style εκδοχή όπου οι ικανότητες τού Lloyd αγγίζουν τά άκρα και η μπάντα εκ-στασιάζεται Από τίς πιό σκοτεινές και τραγικά ερωτικές εκδοχές πού έχω ποτέ ακούσει τού Ne me quitte pas και μάλιστα διαρκείας 13 λεπτών Η post-bop σύνθεση Κen Katta Ma Om,δείχνει τή ωρίμανση τής Allen πού προσφέρει μιά άψογη ρυθμική δομή, στο χωρίς τον Hurst,trio για νά αναπτυχθεί Ακριβώς το ιδιο συμβαίνει στην φρενήρη Georgia Bight Suite (αλλο σαγηνευτικό 13λεπτο διαμάντι),μέ το όλον ,ομως τού κουαρτέτου. Εξαιρετικά ντουέτα Hursht-Lloyd στο Suffi's tears(bass-tarogato)και Harland -Lloyd στο Βoth Veils must go(drums-saxophone)..Το μπάσο τού Hurst μετατρέπεται σε 'τσέλο τής Ανατολής' στα ´Δάκρυα τού Suffi'ενώ το tarogato ηχεί θρηνητικά. Στο τελευταίο κομμάτι τού δίσκου,τό κουαρτέτο ´παρουσιάζεται στην σκηνή´με έναν επιβλητικό,σχεδόν αποδομητικό 11λεπτο αυτοσχεδιασμό,πού μάς αποχαιρετά δεόντως θυμίζοντας την μινιατούρα Angel Oak revisited.. Το Canon Perdido χωρις τό πιάνο τής Allen ,είναι ένα κλασσικό κομμάτι γιά μπάσο,drums και σαξόφωνο πού φέρει μνήμες απο τον Οrnette και τον Coltrane. Tό Jumping the Creek ξεκινά χωρίς τήν Allen και είναι άλλη μιά κλασσική Jazz σύνθεση ,όπου το πιάνο εμφανίζεται αργότερα γιά νά προσφέρει μερικά εντυπωσιακά περάσματα και στην συνέχεια να παίζει contra-tempo.. Η διασκευή τού Ellington ,από τις μελωδικότερες τού δίσκου. Ο Lloyd μάς δίνει τον πιό μεστό του studio-δίσκο(μαζί με το The Call τού 1985,πού όμως ειναι σαφώς πιό ´νυκτερινό´) που αγγίζει τίς Live εμφανίσεις του... Προτείνεται ανεπιφύλακτα σέ πολλές κατηγορίες φίλων τής Μουσικής, γιατί συνδυάζει την κλασσική Jazz με τον σύγχρονο αυτοσχεδιασμό. [IMG]http://pixhost.info/avaxhome/2007-07-21/jumper.jpg[/IMG] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Charles Lloyd -Jumping the Creek
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…