Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
AVClub Lounge
Επί παντός
Χαρίζω Κεφίρ
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="mipi" data-source="post: 511548" data-attributes="member: 694"><p><strong>Re: Χαρίζω ΚΕΦΙΡ</strong></p><p></p><p>Λοιπόν επειδή απάντησα στον Μάνο πού είναι και ο πρώτος που ενδιαφέρθηκε, παρακάτω δίνω τον τρόπο που το παρασκευάζω για αυτούς που έχουν την απορία:</p><p></p><p>"Πρέπει σχεδόν καθημερινά να "καλλιεργείς" τους μύκητες, δηλαδή:</p><p>Τους έχεις μέσα σε γυάλινο δοχείο με φρέσκο γάλα (3 ημερών, όχι διαρκείας, για πιό θρεπτικό), δηλαδή σε ένα γυάλινο βάζο του κιλού του μελιού για παράδειγμα, με ποσότητα μυκήτων περίπου στο 1/4 του βάζου, το γεμίζεις με φρέσκο γάλα σχεδόν μέχρι πάνω, το σκεπάζεις με ένα τούλι από μπομπονιέρα (για να αερίζεται, γίνεται και κλειστό με το καπάκι αλλά πρέπει να βάζεις λιγότερο γάλα για να μένει και αέρας μέσα) πιάνοντάς το με λαστιχάκι και το βάζεις στο ψυγείο.</p><p>Σε περίπου μιά ημέρα (24 ώρες) οι μύκητες τρέφονται με τη λακτόζη του γάλακτος (γι αυτό και είναι εξαιρετικό γαλακτοκομικό προιόν για αυτούς με πρόβλημα στη χώνεψη της λακτόζης) και παράγουν ένα αραιό ξυνουλό γιαούρτι (νερουλό) το οποίο θα πάρεις ένα πλαστικό μεγάλο σουρωτήρι (λένε ότι απαγορεύονται μεταλλικά αντικείμενα στη διαδικασία παραγωγής) θα σουρώσεις όλο το προιόν μαζί με τους μύκητες (βάζεις λίγο-λίγο στο σουρωτήρι, το κουνάς συνέχεια) και περνάει το κεφίρ από κάτω πέφτοντας σε ένα λεκανάκι που εννοείται τοποθέτησες από κάτω ενώ οι μύκητες μένουν στο σουρωτήρι. Όταν σταματήσει να πέφτει υγρό (πάντα με ελαφρό κούνημα του σουρωτηριού) τους αδειάζεις σε ένα δεύτερο λεκανάκι, βάζεις την επόμενη ποσότητα από το βαζο και ούτω καθεξής μέχρι να αδειάσει όλη η μάζα μύκητα-προιόντος και να περάσει από το σουρωτήρι.</p><p></p><p>(Αυτή η διαδικασία λίγο-λίγο γίνεται στην περίπτωση που έχεις μεγάλη ποσότητα όπως εγώ που χρησιμοποιώ μεγάλο γυάλινο δοχείο 2,5 λίτρων. Με ένα βάζο του κιλού και μεγάλο σουρωτήρι, με τη μία σουρώνεις όλο το βάζο).</p><p></p><p>Στη συνέχεια, αυτό που σουρώθηκε και μοιάζει με νερουλό γιαούρτι το αδειάζεις σε ένα δοχείο, το βάζεις στο ψυγείο και το καταναλώνεις στο διάστημα της ημέρας. Στη συνέχεια στο δεύτερο λεκανάκι που είναι οι σουρωμένοι μύκητες, ρίχνεις νερό κρύο, τους ξεπλένεις καλά και αφού τους στραγγίσεις με το σουρωτήρι να φύγει το νερό, τους ξαναρίχνεις στο αρχικό βάζο της καλλιέργειας αφού το έχεις ξεπλύνει καλά με σκέτο νερό, όχι σαπούνια κλπ. και συμπληρώνεις πάλι καινούργιο φρέσκο γάλα για την επόμενη καλλιέργεια, και σκεπάζεις με το τούλι και ξανά ψυγείο.</p><p></p><p>Λόγω της ζύμωσης το τελικό προιόν μοιάζει στη γεύση σαν γάλα με αλκοόλ. Είναι φυσικό να παρουσιάσει κίτρινο υγρό μέσα στη μάζα του στο ψυγείο (τσίρο το λέμε εμείς), απλά το ανακινείς και το πίνεις. Από τη στιγμή που το σταματάς από τη διαδικασία ζύμωσης με το σούρωμα, δεν "ξυνίζει" άλλο. Γι αυτό με τον καιρό μαθαίνεις πόσο πολύ πρέπει να το αφήνεις για ζύμωση για να μην παραξυνίζει-πήζει. </p><p>Γενικά, το πόσο ξυνό-πηχτό θα γίνει είναι αποτέλεσμα πόσο πολύ μύκητα θα έχει το δοχείο, ή πόσο λίγο γάλα ή πόσο περισσότερο χρόνο θα ζυμώνεται. Πάντως όχι πάνω από 48 ώρες.</p><p>Ανάλογες είναι και οι ευεργετικές του ιδιότητες, π.χ. άτομα με πρόβλημα δυσκοιλιότητας πρέπει να το πίνουν σχετικά αραιό, στην αντίθετη περίπτωση πηχτό και ξυνό."</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="mipi, post: 511548, member: 694"] [b]Re: Χαρίζω ΚΕΦΙΡ[/b] Λοιπόν επειδή απάντησα στον Μάνο πού είναι και ο πρώτος που ενδιαφέρθηκε, παρακάτω δίνω τον τρόπο που το παρασκευάζω για αυτούς που έχουν την απορία: "Πρέπει σχεδόν καθημερινά να "καλλιεργείς" τους μύκητες, δηλαδή: Τους έχεις μέσα σε γυάλινο δοχείο με φρέσκο γάλα (3 ημερών, όχι διαρκείας, για πιό θρεπτικό), δηλαδή σε ένα γυάλινο βάζο του κιλού του μελιού για παράδειγμα, με ποσότητα μυκήτων περίπου στο 1/4 του βάζου, το γεμίζεις με φρέσκο γάλα σχεδόν μέχρι πάνω, το σκεπάζεις με ένα τούλι από μπομπονιέρα (για να αερίζεται, γίνεται και κλειστό με το καπάκι αλλά πρέπει να βάζεις λιγότερο γάλα για να μένει και αέρας μέσα) πιάνοντάς το με λαστιχάκι και το βάζεις στο ψυγείο. Σε περίπου μιά ημέρα (24 ώρες) οι μύκητες τρέφονται με τη λακτόζη του γάλακτος (γι αυτό και είναι εξαιρετικό γαλακτοκομικό προιόν για αυτούς με πρόβλημα στη χώνεψη της λακτόζης) και παράγουν ένα αραιό ξυνουλό γιαούρτι (νερουλό) το οποίο θα πάρεις ένα πλαστικό μεγάλο σουρωτήρι (λένε ότι απαγορεύονται μεταλλικά αντικείμενα στη διαδικασία παραγωγής) θα σουρώσεις όλο το προιόν μαζί με τους μύκητες (βάζεις λίγο-λίγο στο σουρωτήρι, το κουνάς συνέχεια) και περνάει το κεφίρ από κάτω πέφτοντας σε ένα λεκανάκι που εννοείται τοποθέτησες από κάτω ενώ οι μύκητες μένουν στο σουρωτήρι. Όταν σταματήσει να πέφτει υγρό (πάντα με ελαφρό κούνημα του σουρωτηριού) τους αδειάζεις σε ένα δεύτερο λεκανάκι, βάζεις την επόμενη ποσότητα από το βαζο και ούτω καθεξής μέχρι να αδειάσει όλη η μάζα μύκητα-προιόντος και να περάσει από το σουρωτήρι. (Αυτή η διαδικασία λίγο-λίγο γίνεται στην περίπτωση που έχεις μεγάλη ποσότητα όπως εγώ που χρησιμοποιώ μεγάλο γυάλινο δοχείο 2,5 λίτρων. Με ένα βάζο του κιλού και μεγάλο σουρωτήρι, με τη μία σουρώνεις όλο το βάζο). Στη συνέχεια, αυτό που σουρώθηκε και μοιάζει με νερουλό γιαούρτι το αδειάζεις σε ένα δοχείο, το βάζεις στο ψυγείο και το καταναλώνεις στο διάστημα της ημέρας. Στη συνέχεια στο δεύτερο λεκανάκι που είναι οι σουρωμένοι μύκητες, ρίχνεις νερό κρύο, τους ξεπλένεις καλά και αφού τους στραγγίσεις με το σουρωτήρι να φύγει το νερό, τους ξαναρίχνεις στο αρχικό βάζο της καλλιέργειας αφού το έχεις ξεπλύνει καλά με σκέτο νερό, όχι σαπούνια κλπ. και συμπληρώνεις πάλι καινούργιο φρέσκο γάλα για την επόμενη καλλιέργεια, και σκεπάζεις με το τούλι και ξανά ψυγείο. Λόγω της ζύμωσης το τελικό προιόν μοιάζει στη γεύση σαν γάλα με αλκοόλ. Είναι φυσικό να παρουσιάσει κίτρινο υγρό μέσα στη μάζα του στο ψυγείο (τσίρο το λέμε εμείς), απλά το ανακινείς και το πίνεις. Από τη στιγμή που το σταματάς από τη διαδικασία ζύμωσης με το σούρωμα, δεν "ξυνίζει" άλλο. Γι αυτό με τον καιρό μαθαίνεις πόσο πολύ πρέπει να το αφήνεις για ζύμωση για να μην παραξυνίζει-πήζει. Γενικά, το πόσο ξυνό-πηχτό θα γίνει είναι αποτέλεσμα πόσο πολύ μύκητα θα έχει το δοχείο, ή πόσο λίγο γάλα ή πόσο περισσότερο χρόνο θα ζυμώνεται. Πάντως όχι πάνω από 48 ώρες. Ανάλογες είναι και οι ευεργετικές του ιδιότητες, π.χ. άτομα με πρόβλημα δυσκοιλιότητας πρέπει να το πίνουν σχετικά αραιό, στην αντίθετη περίπτωση πηχτό και ξυνό." [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
AVClub Lounge
Επί παντός
Χαρίζω Κεφίρ
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…