Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Beethoven Symphony No 5
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Brucknerian" data-source="post: 916452" data-attributes="member: 18005"><p>Τελεολογικέ θίγεις θέματα πολύ σωστα και πάλι συμφωνούμε. Για την εκδίωξη του Karajan την καλύτερη απάντηση την δίνει ο βιογράφος του ο Richard Osborne, που θίγει όλα τα σημεία (σκοτείνα και από τις 2 μεριές τελικά). Παρόλα αυτά, αισθάνομαι ότι ακόμα και τότε η Φιλαρμονικη του Βερολίνου είναι πολύ καλύτερη από την σημερινή.</p><p></p><p>Για το Βερολίνο - Rattle, όχι μόνο η ορχήστρα αλλά και ο Rattle είναι φάντασμα του δικού του εαυτού. Δεν είναι εκείνος ο μαέστρος του Birmigham που μια ορχήστρα απλή την έκανε παγκοσμίου κλάσης, ούτε εκείνος ο συμφωνιστής που αναδύκνειε κάποια υπέροχα έργα. Από εκεινη την εποχή δεν έχει μείνει τίποτα. Το μόνο κοινό που έχει με τους μεγάλους μαέστρους, είναι η αδυναμία του στο γυναικείο φύλλο (είναι μουρντάρης ο άτιμος).</p><p></p><p>Η ορχήστρα του Βερολίνου, έχει εξαιρετικούς μουσικούς. Pahud στο φλάουτο, Meyer στο oboe και είτε το πιστεύεις είτε όχι η ραχοκοκκαλιά των εγχόρδων της ορχήστρας είναι μουσικοί από την εποχή του Karajan! Ρωτώ τώρα. Πόσοι μαέστροι υπάρχουν που το κάνουν αυτό να έχουν τα μέλη τους τόσο μεγάλη διάρκεια; O Abbado πάντως έκανε το καλύτερο για τον εξυγχρονισμό και έβαλε αρκετό νέο αίμα, από τις διάφορες ορχήστρες νέων που συντόνιζε, δημιοργώντας και παράλληλα πολύ ανταγωνιστικές ορχήστρες, παρότι το Βερολίνο είναι Βερολίνο.</p><p></p><p>H ορχήστρα είναι παρα πολύ καλή, αλλά σπανίως στα χέρια του Rattle. Όταν άκουσα την 8η του Bruckner με τον Thielemann με έπιασε ρίγος. Καταπληκτικός. O ρόλος του Rattle πλεον είναι manager και όχι μουσικού. Φέρνει στην ορχήστρα του πάντα τους κορυφαίους μαέστρους και σολίστες της εποχής, πολλών και διαφορετικών τάσεων, αλλά τελικά το αποτέλεσμα δεν είναι αντάξιο του παρελθόντος ή ίσως δεν το εκτιμάμε καλά εμείς και θέλει τον χρόνο του. Υπάρχει βέβαι και το Digital Concert Hall της Φιλαρμονικής του Βερολίνου, που θυμίζει λίγο Karajan και είχε αδυναμία στην τεχνολογία και είναι καινοτόμο και ευχάριστο να παρακολουθείς συναυλίες της Φιλαρμονικής του Βερολίνου. </p><p></p><p>Ο κόσμος των μουσικών και τον μουσικολόγων κάνει αποδεκτές τις νέες τάσεις, αγνοόντας τις παλιότερες. Τώρα κάποιοι που γνωρίζουν κάποιες παλιότερες τάσεις και ερμηνείες έχουν τις ενστάσεις τους αλλά δεν μετράνε. Οι μουσικοί που γνωρίζουν παλιές και νέες τάσεις θα αντιλαμβάνονται πως οι παλιές τάσεις θέλουν δουλεία, επιμονή και αφοσίωση αποκλείεται να γο προτιμίσουν, διότι έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με την σύγχρονη καθημερινότητα και εποχή.</p><p></p><p>Με πετυχαίνετε σε μια στιγμή που έχω δει και ακούσει τις συμφωνίες του Brahms με τον Rattle (προαναφερθέν Digital Concert Hall). To "aimez-vous Brahms" πήγε περίπατο και οι ερμηνείες του, μπορούν κάλιστα να οδηγήσουν στο να μισήσεις τον Brahms. Ευτυχώς δηλαδή που δεν περιμέναμε τον Rattle να μας γνωρίσει τον Brahms. Λανθασμένα ίσως περίμενα κατί καλό, λόγω της φήμης του. Αλλά μια ακόμη φορά απέτυχε οικτρα στο Γερμανικό ρομαντικό ρεπερτόριο (τουλάχιστο στα αυτιά μου), όπως συνήθιζει. 1000 φορές λοιπόν να ακούσεις τον Mengelberg π.χ. σε παλιές ηχογραφήσεις του, από το 1930 να ερμηνεύει Brahms και να το ευχαριστηθείς έστω και με τον υποδεέστατο ήχο λόγω εποχής, παρά την τέλεια HD βιντεοσκόπηση και τον ψηφιακό ήχο του 2009 με τον Rattle.</p><p></p><p>Μια και είπαμε για τον Abbado θα πρότεινα να πάτε στον παρακάτω σύνδεσμό:</p><p></p><p><a href="http://liveweb.arte.tv/de/video/Lucerne-Festival__Claudio_Abbado_dirigiert_Mahler/" target="_blank">http://liveweb.arte.tv/de/video/Lucerne-Festival__Claudio_Abbado_dirigiert_Mahler/</a></p><p></p><p>να δείτε τον Abbado στην συναυλία του με την ορχήστρα του φεστιβάλ της Λουκέρνης, Αυγουστος 2009. Είκονα και ήχος ποιότητας DVD. Η συναυλία περιλαμβάνει το 3ο κονσέρτο για πιάνο του Prokofiev με μια απίστευτη Κινεζούλα, την Yuga Wang. Στην συνέχεια ερμηνεύει την 1η του Mahler, καταπληκτικά (παρότι υπάρχουν μικρολαθάκια υπάρχει μουσική αίσθηση υψηλής ποιότητας). Την συναυλία την παρακολουθεί και ο Rattle που στο τέλος χειροκροτά και είναι αμήχανος. Η φυσιογνωμία του Rattle όπως την έβλεπα έγω μου έλεγε: "Άραγε θα μπορέσω να ερμηνεύσω Mahler σαν κι' αυτόν;"</p><p></p><p>Ξεφύγαμε αλλά δεν βαριέσαι...</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Brucknerian, post: 916452, member: 18005"] Τελεολογικέ θίγεις θέματα πολύ σωστα και πάλι συμφωνούμε. Για την εκδίωξη του Karajan την καλύτερη απάντηση την δίνει ο βιογράφος του ο Richard Osborne, που θίγει όλα τα σημεία (σκοτείνα και από τις 2 μεριές τελικά). Παρόλα αυτά, αισθάνομαι ότι ακόμα και τότε η Φιλαρμονικη του Βερολίνου είναι πολύ καλύτερη από την σημερινή. Για το Βερολίνο - Rattle, όχι μόνο η ορχήστρα αλλά και ο Rattle είναι φάντασμα του δικού του εαυτού. Δεν είναι εκείνος ο μαέστρος του Birmigham που μια ορχήστρα απλή την έκανε παγκοσμίου κλάσης, ούτε εκείνος ο συμφωνιστής που αναδύκνειε κάποια υπέροχα έργα. Από εκεινη την εποχή δεν έχει μείνει τίποτα. Το μόνο κοινό που έχει με τους μεγάλους μαέστρους, είναι η αδυναμία του στο γυναικείο φύλλο (είναι μουρντάρης ο άτιμος). Η ορχήστρα του Βερολίνου, έχει εξαιρετικούς μουσικούς. Pahud στο φλάουτο, Meyer στο oboe και είτε το πιστεύεις είτε όχι η ραχοκοκκαλιά των εγχόρδων της ορχήστρας είναι μουσικοί από την εποχή του Karajan! Ρωτώ τώρα. Πόσοι μαέστροι υπάρχουν που το κάνουν αυτό να έχουν τα μέλη τους τόσο μεγάλη διάρκεια; O Abbado πάντως έκανε το καλύτερο για τον εξυγχρονισμό και έβαλε αρκετό νέο αίμα, από τις διάφορες ορχήστρες νέων που συντόνιζε, δημιοργώντας και παράλληλα πολύ ανταγωνιστικές ορχήστρες, παρότι το Βερολίνο είναι Βερολίνο. H ορχήστρα είναι παρα πολύ καλή, αλλά σπανίως στα χέρια του Rattle. Όταν άκουσα την 8η του Bruckner με τον Thielemann με έπιασε ρίγος. Καταπληκτικός. O ρόλος του Rattle πλεον είναι manager και όχι μουσικού. Φέρνει στην ορχήστρα του πάντα τους κορυφαίους μαέστρους και σολίστες της εποχής, πολλών και διαφορετικών τάσεων, αλλά τελικά το αποτέλεσμα δεν είναι αντάξιο του παρελθόντος ή ίσως δεν το εκτιμάμε καλά εμείς και θέλει τον χρόνο του. Υπάρχει βέβαι και το Digital Concert Hall της Φιλαρμονικής του Βερολίνου, που θυμίζει λίγο Karajan και είχε αδυναμία στην τεχνολογία και είναι καινοτόμο και ευχάριστο να παρακολουθείς συναυλίες της Φιλαρμονικής του Βερολίνου. Ο κόσμος των μουσικών και τον μουσικολόγων κάνει αποδεκτές τις νέες τάσεις, αγνοόντας τις παλιότερες. Τώρα κάποιοι που γνωρίζουν κάποιες παλιότερες τάσεις και ερμηνείες έχουν τις ενστάσεις τους αλλά δεν μετράνε. Οι μουσικοί που γνωρίζουν παλιές και νέες τάσεις θα αντιλαμβάνονται πως οι παλιές τάσεις θέλουν δουλεία, επιμονή και αφοσίωση αποκλείεται να γο προτιμίσουν, διότι έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με την σύγχρονη καθημερινότητα και εποχή. Με πετυχαίνετε σε μια στιγμή που έχω δει και ακούσει τις συμφωνίες του Brahms με τον Rattle (προαναφερθέν Digital Concert Hall). To "aimez-vous Brahms" πήγε περίπατο και οι ερμηνείες του, μπορούν κάλιστα να οδηγήσουν στο να μισήσεις τον Brahms. Ευτυχώς δηλαδή που δεν περιμέναμε τον Rattle να μας γνωρίσει τον Brahms. Λανθασμένα ίσως περίμενα κατί καλό, λόγω της φήμης του. Αλλά μια ακόμη φορά απέτυχε οικτρα στο Γερμανικό ρομαντικό ρεπερτόριο (τουλάχιστο στα αυτιά μου), όπως συνήθιζει. 1000 φορές λοιπόν να ακούσεις τον Mengelberg π.χ. σε παλιές ηχογραφήσεις του, από το 1930 να ερμηνεύει Brahms και να το ευχαριστηθείς έστω και με τον υποδεέστατο ήχο λόγω εποχής, παρά την τέλεια HD βιντεοσκόπηση και τον ψηφιακό ήχο του 2009 με τον Rattle. Μια και είπαμε για τον Abbado θα πρότεινα να πάτε στον παρακάτω σύνδεσμό: [URL]http://liveweb.arte.tv/de/video/Lucerne-Festival__Claudio_Abbado_dirigiert_Mahler/[/URL] να δείτε τον Abbado στην συναυλία του με την ορχήστρα του φεστιβάλ της Λουκέρνης, Αυγουστος 2009. Είκονα και ήχος ποιότητας DVD. Η συναυλία περιλαμβάνει το 3ο κονσέρτο για πιάνο του Prokofiev με μια απίστευτη Κινεζούλα, την Yuga Wang. Στην συνέχεια ερμηνεύει την 1η του Mahler, καταπληκτικά (παρότι υπάρχουν μικρολαθάκια υπάρχει μουσική αίσθηση υψηλής ποιότητας). Την συναυλία την παρακολουθεί και ο Rattle που στο τέλος χειροκροτά και είναι αμήχανος. Η φυσιογνωμία του Rattle όπως την έβλεπα έγω μου έλεγε: "Άραγε θα μπορέσω να ερμηνεύσω Mahler σαν κι' αυτόν;" Ξεφύγαμε αλλά δεν βαριέσαι... [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Beethoven Symphony No 5
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…