Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Απλά, όμορφα πράγματα...
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Δαμιανός Δημητριάδης" data-source="post: 5555" data-attributes="member: 206"><p>Υπάρχουν φορές που η ψυχή βαραίνει και καταφεύγει στην μουσική για παρηγοριά κι’ ανάταση. Είναι όμως πολύ αδύναμη για ν’ αντέξει τον ίλιγγο της αλήθειας αριστουργημάτων μεγάλου βάθους, όπως για παράδειγμα συμφωνίες του Μάλερ ή του Σοστακόβιτς, και νιώθει έκπτωτη, αποκομμένη από την ολύμπια στοχαστική τελειότητα του Μπαχ.</p><p></p><p>Τότε η απλοποίηση, η έξοδος σε έναν περίπατο φωτεινού Κυριακάτικου πρωινού, ο ρεμβασμός από απόσταση σκηνών διασκέδασης και επιθυμίας κεντημένων στον καμβά μιας διακριτικής μελαγχολίας, μπορεί να είναι μια κάποια λύση. Τέτοια αίσθηση μου άφησαν οι λεγόμενες σουίτες για ορχήστρα τζαζ του Σοστακόβιτς – ο άλλος τιμώμενος συνθέτης μετά τον Μότσαρτ, γιορτάζουμε τα 100 χρόνια από τη γέννηση του.</p><p><img src="http://www.franside.com/dsch/images/Dsch30.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p>Δύο σουίτες με χορευτική μουσική της δεκαετίας του 1930, με κεντροευρωπαϊκό χρώμα, που ελάχιστη σχέση έχουν με τη τζαζ, ειδικά η δεύτερη. Γράφτηκε για την κρατική ορχήστρα τζαζ της Σ.Ε., δημιούργημα της σταλινικής περιόδου για να παίζει αυτό που το καθεστώς θεωρούσε αποδεκτή τζαζ, ‘καθαρή’ από αμερικανικές επιρροές.</p><p></p><p>Παρ’ όλα αυτά, η ίδια η μουσική είναι φρέσκια και εκπέμπει μια απέριττη ομορφιά. Είμαι απ’ αυτούς που δεν μεσολαβούν οι εικόνες μεταξύ των και της μουσικής. Οι σουίτες αυτές όμως μου φέρνουν αυθόρμητα στο μυαλό τις εικόνες των οργανωμένων εκδρομών στην εξοχή από τον ψεύτη ήλιο του Μιχάλκωφ, με σμήνη πιονιέρων με τα λευκά πουκαμισάκια τους. Και όχι με την κακή έννοια της καθεστωτικής χειραγώγησης, αλλά ως λαϊκή διασκέδαση, παιχνίδι που αρκείται σε μια απλοϊκή, ρηχή ομορφιά, τόσο απτή και πραγματική όμως, που μόνο η ξινισμένη προκατάληψη μπορεί να μην την αντιλαμβάνεται. </p><p></p><p>Η ίδια η μουσική όμως δεν είναι μόνο αυτό και πως θα μπορούσε άλλωστε, προερχόμενη από έναν τόσο περίπλοκο και διαταραγμένο δημιουργό. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που μια άλλη περίπλοκη μεγαλοφυΐα έκανε πασίγνωστο το υπέροχο δεύτερο βαλς της δεύτερης σουίτας του, επενδύοντας με αυτό το πιο αριστοτεχνικό καμάκι που ‘χω δει στο πανί, στα μάτια ερμητικά κλειστά.</p><p><img src="http://www.bmgnews.de/PARI/KAT/COVER1/JPG72DPI8/P/09026683042.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p>Η ερμηνεία του Κιταγιένκο με την ορχήστρα της ραδιοφωνίας της Φρανκφούρτης στην rca είναι απολαυστική και συνδυάζεται με μια εξαιρετική ηχογράφηση.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Δαμιανός Δημητριάδης, post: 5555, member: 206"] Υπάρχουν φορές που η ψυχή βαραίνει και καταφεύγει στην μουσική για παρηγοριά κι’ ανάταση. Είναι όμως πολύ αδύναμη για ν’ αντέξει τον ίλιγγο της αλήθειας αριστουργημάτων μεγάλου βάθους, όπως για παράδειγμα συμφωνίες του Μάλερ ή του Σοστακόβιτς, και νιώθει έκπτωτη, αποκομμένη από την ολύμπια στοχαστική τελειότητα του Μπαχ. Τότε η απλοποίηση, η έξοδος σε έναν περίπατο φωτεινού Κυριακάτικου πρωινού, ο ρεμβασμός από απόσταση σκηνών διασκέδασης και επιθυμίας κεντημένων στον καμβά μιας διακριτικής μελαγχολίας, μπορεί να είναι μια κάποια λύση. Τέτοια αίσθηση μου άφησαν οι λεγόμενες σουίτες για ορχήστρα τζαζ του Σοστακόβιτς – ο άλλος τιμώμενος συνθέτης μετά τον Μότσαρτ, γιορτάζουμε τα 100 χρόνια από τη γέννηση του. [IMG]http://www.franside.com/dsch/images/Dsch30.jpg[/IMG] Δύο σουίτες με χορευτική μουσική της δεκαετίας του 1930, με κεντροευρωπαϊκό χρώμα, που ελάχιστη σχέση έχουν με τη τζαζ, ειδικά η δεύτερη. Γράφτηκε για την κρατική ορχήστρα τζαζ της Σ.Ε., δημιούργημα της σταλινικής περιόδου για να παίζει αυτό που το καθεστώς θεωρούσε αποδεκτή τζαζ, ‘καθαρή’ από αμερικανικές επιρροές. Παρ’ όλα αυτά, η ίδια η μουσική είναι φρέσκια και εκπέμπει μια απέριττη ομορφιά. Είμαι απ’ αυτούς που δεν μεσολαβούν οι εικόνες μεταξύ των και της μουσικής. Οι σουίτες αυτές όμως μου φέρνουν αυθόρμητα στο μυαλό τις εικόνες των οργανωμένων εκδρομών στην εξοχή από τον ψεύτη ήλιο του Μιχάλκωφ, με σμήνη πιονιέρων με τα λευκά πουκαμισάκια τους. Και όχι με την κακή έννοια της καθεστωτικής χειραγώγησης, αλλά ως λαϊκή διασκέδαση, παιχνίδι που αρκείται σε μια απλοϊκή, ρηχή ομορφιά, τόσο απτή και πραγματική όμως, που μόνο η ξινισμένη προκατάληψη μπορεί να μην την αντιλαμβάνεται. Η ίδια η μουσική όμως δεν είναι μόνο αυτό και πως θα μπορούσε άλλωστε, προερχόμενη από έναν τόσο περίπλοκο και διαταραγμένο δημιουργό. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που μια άλλη περίπλοκη μεγαλοφυΐα έκανε πασίγνωστο το υπέροχο δεύτερο βαλς της δεύτερης σουίτας του, επενδύοντας με αυτό το πιο αριστοτεχνικό καμάκι που ‘χω δει στο πανί, στα μάτια ερμητικά κλειστά. [IMG]http://www.bmgnews.de/PARI/KAT/COVER1/JPG72DPI8/P/09026683042.jpg[/IMG] Η ερμηνεία του Κιταγιένκο με την ορχήστρα της ραδιοφωνίας της Φρανκφούρτης στην rca είναι απολαυστική και συνδυάζεται με μια εξαιρετική ηχογράφηση. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Απλά, όμορφα πράγματα...
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…