Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ανεμοδαρμένη
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Σπύρος Σούρλας" data-source="post: 1267265" data-attributes="member: 77"><p>...........................................................................................</p><p> Ιδού, η πλάκα σείεται...</p><p>ιδού από τα χαράγματα</p><p>του μνήματος εκβαίνει</p><p>λεπτή αναθυμίασις</p><p> κ' εμπρός μου μένει.</p><p></p><p> Επυκνώθη· λαμβάνει</p><p>μορφήν ανθρωπικήν.</p><p>- Τι είσαι; ειπέ μου, πλάσμα,</p><p>φάντασμα του νοός μου</p><p> τεταραγμένου;</p><p></p><p> Ή ζωντανός είσ' άνθρωπος,</p><p>και κατοικείς τους τάφους;</p><p>Χαμογελάεις;... αν άφηκας</p><p>τον άδην... ή ο παράδεισος</p><p> ειπέ μου αν σ' έχη.</p><p></p><p> -Μη μ' ερωτάς· το ανέκφραστον</p><p>μυστήριον του θανάτου</p><p>μην ερευνάς· τα στήθη,</p><p>τα στήθη 'που σ' εβύζασαν</p><p> εμπρός σου βλέπεις.</p><p></p><p> Ω τέκνον μου, ω τέκνον μου,</p><p>αγαπητόν μου σπλάγχνον,</p><p>ανόμοιος είναι η μοίρα μας,</p><p>και προσπαθείς ματαίως</p><p> 'να με αγκαλιάσης.</p><p></p><p> Παύσε τα δάκρυα. Ησύχασε</p><p>το πάθος της καρδιάς σου.</p><p>Αν η χαρά η ανέλπιστος,</p><p>ότι με είδες, βρέχη</p><p> τους οφθαλμούς σου·</p><p></p><p> Μειδίασον, χαίρου, φίλε μου,</p><p>μάλλον· αλλ' αν η πίκρα,</p><p>ότι τον ήλιον άφηκα,</p><p>τώρα σε κυριεύη,</p><p> παρηγορήσου.</p><p></p><p> Τι κλαίεις; την κατάστασιν</p><p>αγνοείς της ψυχής μου·</p><p>και εις τούτο το μνήμα</p><p>το σώμα μου αναπαύεται</p><p> από τους κόπους.</p><p></p><p> Ναι, κόπος ανυπόφερτος</p><p>είναι η ζωή· η ελπίδες,</p><p>οι φόβοι, και του κόσμου</p><p>η χαραί και το μέλι</p><p> σας βασανίζουν.</p><p></p><p> Εδώ ημείς οι νεκροί</p><p>παντοτινήν ειρήνην</p><p>απολαύσαμεν, άφοβοι,</p><p>άλυποι, δίχως όνειρα</p><p> έχομεν ύπνον.</p><p></p><p> Σεις οι δειλοί αχνύζετε,</p><p>όταν τις ψιθυρίση</p><p>τ' όνομα του θανάτου·</p><p>αλλ' άφευκτος ο θάνατος,</p><p> άφευκτος είναι.</p><p></p><p> Μία και μόνη είναι</p><p>η οδός, και εις τον τάφον</p><p>φέρνει· εις αυτήν η ανάγκη</p><p>αμάχητον με' χείρα</p><p> ωθεί τους ζώντας.</p><p></p><p><strong> Υιέ μου, πνέουσαν μ' είδες·</strong></p><p><strong>ο ήλιος κυκλοδίωκτος,</strong></p><p><strong>ως αράχνη, μ' εδίπλωνε</strong></p><p><strong>και με φως και με θάνατον</strong></p><p><strong> ακαταπαύστως.</strong></p><p> </p><p></p><p> Το πνεύμα οπού μ' εμψύχωνε</p><p>του Θεού ήταν φύσημα,</p><p>και εις τον Θεόν ανέβη·</p><p>γη το κορμί μου, κ' έπεσεν</p><p> εδώ εις τον λάκκον.</p><p></p><p> Αλλά το φέγγος χάνεται</p><p>της σελήνης· σε αφίνω·</p><p>πάλιν θέλω σε ιδείν,</p><p>ότε η ζωή σου λείψη,</p><p> και τότε μόνον.</p><p></p><p> Με την ευχήν μου ύπαγε·</p><p>άλλο δεν λέγω· θέλω</p><p>εις την συνείδησίν σου</p><p>τα λοιπά φανερώσειν</p><p> ύστερον... χαίρε...</p><p></p><p> Τέκνον μου, χαίρε... - Πρόσμενε</p><p>τον υιόν λυπημένον</p><p>μη παραιτήσεις. Έπεσε.</p><p>Και μένουν οι οφθαλμοί μου</p><p> εις βαθύ σκότος.</p><p></p><p> Ω φωνή, ω μητέρα,</p><p>ω των πρώτων μου χρόνων</p><p>σταθερά παρηγόρησις·</p><p>όμματ' οπού μ' εβρέχατε</p><p> με γλυκά δάκρυα!</p><p></p><p> Και συ στόμα οπού εφίλησα</p><p>τόσαις φοραίς, με τόσην</p><p>θερμοτάτην αγάπην,</p><p>πόση άπειρος άβυσσος</p><p> μας ξεχωρίζει!</p><p></p><p> Αι, και άπειρος, ας είναι</p><p>κ' έτι φοβερωτέρα·</p><p>εκεί μέσα ατάρακτος</p><p>θέλω εγώ συντριφθείν</p><p> γυρεύοντάς σας.</p><p></p><p> Τώρα, τώρα τα χείλη μου</p><p>δύνανται 'να φιλήσουν</p><p>του θανάτου τα γόνατα·</p><p>'να στέψω το κρανίον του</p><p> δύναμαι τώρα.</p><p></p><p> Πού είναι τα ρόδα; φέρετε</p><p>στεφάνους αμαράντους·</p><p>την λύραν δότε· υμνήσατε·</p><p>ο φοβερός εχθρός</p><p> έγινε φίλος·</p><p></p><p> ..................................................................................................</p><p>Ανδρέας Κάλβος :'Είς Θάνατον´(Απόσπασμα).</p><p></p><p></p><p>Καλέ μου φίλε Δαμιανέ ,όλη μου τήν αγάπη.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Σπύρος Σούρλας, post: 1267265, member: 77"] ........................................................................................... Ιδού, η πλάκα σείεται... ιδού από τα χαράγματα του μνήματος εκβαίνει λεπτή αναθυμίασις κ' εμπρός μου μένει. Επυκνώθη· λαμβάνει μορφήν ανθρωπικήν. - Τι είσαι; ειπέ μου, πλάσμα, φάντασμα του νοός μου τεταραγμένου; Ή ζωντανός είσ' άνθρωπος, και κατοικείς τους τάφους; Χαμογελάεις;... αν άφηκας τον άδην... ή ο παράδεισος ειπέ μου αν σ' έχη. -Μη μ' ερωτάς· το ανέκφραστον μυστήριον του θανάτου μην ερευνάς· τα στήθη, τα στήθη 'που σ' εβύζασαν εμπρός σου βλέπεις. Ω τέκνον μου, ω τέκνον μου, αγαπητόν μου σπλάγχνον, ανόμοιος είναι η μοίρα μας, και προσπαθείς ματαίως 'να με αγκαλιάσης. Παύσε τα δάκρυα. Ησύχασε το πάθος της καρδιάς σου. Αν η χαρά η ανέλπιστος, ότι με είδες, βρέχη τους οφθαλμούς σου· Μειδίασον, χαίρου, φίλε μου, μάλλον· αλλ' αν η πίκρα, ότι τον ήλιον άφηκα, τώρα σε κυριεύη, παρηγορήσου. Τι κλαίεις; την κατάστασιν αγνοείς της ψυχής μου· και εις τούτο το μνήμα το σώμα μου αναπαύεται από τους κόπους. Ναι, κόπος ανυπόφερτος είναι η ζωή· η ελπίδες, οι φόβοι, και του κόσμου η χαραί και το μέλι σας βασανίζουν. Εδώ ημείς οι νεκροί παντοτινήν ειρήνην απολαύσαμεν, άφοβοι, άλυποι, δίχως όνειρα έχομεν ύπνον. Σεις οι δειλοί αχνύζετε, όταν τις ψιθυρίση τ' όνομα του θανάτου· αλλ' άφευκτος ο θάνατος, άφευκτος είναι. Μία και μόνη είναι η οδός, και εις τον τάφον φέρνει· εις αυτήν η ανάγκη αμάχητον με' χείρα ωθεί τους ζώντας. [B] Υιέ μου, πνέουσαν μ' είδες· ο ήλιος κυκλοδίωκτος, ως αράχνη, μ' εδίπλωνε και με φως και με θάνατον ακαταπαύστως.[/B] Το πνεύμα οπού μ' εμψύχωνε του Θεού ήταν φύσημα, και εις τον Θεόν ανέβη· γη το κορμί μου, κ' έπεσεν εδώ εις τον λάκκον. Αλλά το φέγγος χάνεται της σελήνης· σε αφίνω· πάλιν θέλω σε ιδείν, ότε η ζωή σου λείψη, και τότε μόνον. Με την ευχήν μου ύπαγε· άλλο δεν λέγω· θέλω εις την συνείδησίν σου τα λοιπά φανερώσειν ύστερον... χαίρε... Τέκνον μου, χαίρε... - Πρόσμενε τον υιόν λυπημένον μη παραιτήσεις. Έπεσε. Και μένουν οι οφθαλμοί μου εις βαθύ σκότος. Ω φωνή, ω μητέρα, ω των πρώτων μου χρόνων σταθερά παρηγόρησις· όμματ' οπού μ' εβρέχατε με γλυκά δάκρυα! Και συ στόμα οπού εφίλησα τόσαις φοραίς, με τόσην θερμοτάτην αγάπην, πόση άπειρος άβυσσος μας ξεχωρίζει! Αι, και άπειρος, ας είναι κ' έτι φοβερωτέρα· εκεί μέσα ατάρακτος θέλω εγώ συντριφθείν γυρεύοντάς σας. Τώρα, τώρα τα χείλη μου δύνανται 'να φιλήσουν του θανάτου τα γόνατα· 'να στέψω το κρανίον του δύναμαι τώρα. Πού είναι τα ρόδα; φέρετε στεφάνους αμαράντους· την λύραν δότε· υμνήσατε· ο φοβερός εχθρός έγινε φίλος· .................................................................................................. Ανδρέας Κάλβος :'Είς Θάνατον´(Απόσπασμα). Καλέ μου φίλε Δαμιανέ ,όλη μου τήν αγάπη. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ανεμοδαρμένη
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…