Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Αναγνωριστική πτήση! [The Pink Floyd]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1057524235" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Ίμπιζα μπαρ</h3><p><strong>The Pink Floyd - Soundtrack From The Film "More"</strong> (Ιούνιος 1969, Columbia)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH=full]182929[/ATTACH]</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Τραγούδια</span>: A1 Cirrus Minor (Waters) - 5:18, A2 The Nile Song (Waters) - 3:26, A3 Crying Song (Waters) - 3:33, A4 Up the Khyber (οργανικό) (Mason, Wright) - 2:12, A5 Green Is the Colour (Waters) - 2:58, A6 Cymbaline (Waters) - 4:50, A7 Party Sequence (οργανικό) (Waters, Wright, Gilmour, Mason) - 1:07, B1 Main Theme (οργανικό) (Waters, Wright, Gilmour, Mason) - 5:27, B2 Ibiza Bar (Waters, Wright, Gilmour, Mason) - 3:19, B3 More Blues (οργανικό) (Waters, Wright, Gilmour, Mason) - 2:12, B4 Quicksilver (οργανικό) (Waters, Wright, Gilmour, Mason) - 7:13, B5 A Spanish Piece (οργανικό) (Gilmour) - 1:05, B6 Dramatic Theme (οργανικό) (Waters, Wright, Gilmour, Mason) - 2:15</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Roger Waters (μπάσο, εφέ ταινιών και κρουστά), David Gilmour (ακουστική, ηλεκτρική, σλάιντ και φλαμένκο κιθάρα, κρουστά, κύρια φωνητικά), Richard Wright (χάμοντ και φαρφίσα όργανο, πιάνο, βιμπράφωνο, κρουστά, συνοδευτικά φωνητικά), Nick Mason (κρουστά και τύμπανα), Lindy Mason (σφυρίχτρα: A5, A7)</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή / Μηχανικός</span>: The Pink Floyd / Brian Humphries</p><p><span style="color: Indianred">Σχεδιασμός εξώφυλλου</span>: Hipgnosis</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH=full]182931[/ATTACH]</p><p></p><p>Η προσφορά από το σκηνοθέτη <strong>Barbet Schroeder</strong> ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Οι <em>Floyd</em> είχαν συνεισφέρει μουσική πρόσφατα σε μια χαμηλού προϋπολογισμού Βρετανική ταινία <strong>The Committee</strong>/Η επιτροπή (με πρωταγωνιστή τους <em>Manfred Mann</em>, <em>Paul Jones</em>) και όπως ο <em>Gilmour</em> εξήγησε, θεωρούσαν την "<em><span style="color: Darkorange">μουσική ταινία σαν ένα μονοπάτι που θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε στο μέλλον</span></em>". Οι <em>Floyd</em> είχαν παίξει κάποιες πρώτες συναυλίες σε "χάπενινγκ" και πολυμεσικές (!) εκδηλώσεις, μοιράζοντας το λογαριασμό με ποιητές, περφόρμερ και αρτίστες που έκαναν δημιουργικό χορό, ζωγράφιζαν τα πρόσωπά τους, είτε ...πασαλείβονταν με ζελέ! Ένα κινηματογραφικό σάουντρακ φαινόταν, εκείνη τη στιγμή, ένα προφανές πρότζεκτ.</p><p></p><p>Ο <em>Barbet Schroeder</em> ήρθε με κάποια διαπιστευτήρια, όντας αριστερός συγγραφέας και σκηνοθέτης, ενώ ήταν ακόμη βοηθός του Ζαν-Λικ Γκοντάρ και ενθουσιασμένος αργότερα περιέγραψε τα δύο πρώτα άλμπουμ των <em>Pink Floyd</em> σαν "<em><span style="color: Darkorange">τα πιο παράξενα πράγματα που είχα ακούσει ποτέ</span></em>". "<em><span style="color: Darkorange">Μας έδωσε 600 λίρες στο καθένα</span></em>", διέρρευσε ο <em>Gilmour</em>. "<em><span style="color: Darkorange">Οπότε ξεκινήσαμε</span></em>".</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH=full]121816[/ATTACH]</p><p></p><p>Δεδομένου ότι δεν ήταν επίσημο άλμπουμ, οι <em>Floyd</em> στερήθηκαν τη χρήση των <em>Abbey Road Studios</em> της <em>EMI</em> και έτσι επέλεξαν, αντί γι' αυτά, τα <em>Pye Studios</em> στο Λονδίνο. Καθώς ο προϋπολογισμός του <em>Schroeder</em> ήταν περιορισμένος, η ίδια η μπάντα εφοδιάστηκε στυλό, χαρτί και χρονόμετρο για να βοηθήσει σε κάθε μια από τις σχετικές σκηνές. Το συμβόλαιο των <em>Floyd</em> με την <em>EMI</em> τους εξασφάλιζε απεριόριστο χρόνο στα <em>Abbey Road</em> στούντιο, αλλά στα <em>Pye</em>, που δεν είχαν καμιά τέτοια ελευθερία - με συναυλίες να τρέχουν και παράλληλα να ηχογραφούν ένα "κανονικό" άλμπουμ, χρειάστηκαν λιγότερο από δύο εβδομάδες για να ολοκληρώσουν το πρότζεκτ.</p><p></p><p>Το διαφημιστικό περιέγραφε το <em>More</em> σαν μια ταινία για το "<em><span style="color: Darkorange">σεξ, τα ντραγκς, την ομορφιά και την ίδια τη ζωή</span></em>". Γυρισμένη στην Ίμπιζα, αφηγείται την ιστορία μιας τύπισσας με ελεύθερο πνεύμα, αλλά και εξαρτημένης από ουσίες -τι πρωτότυπο για την εποχή!-, που έπαιζε η ενίοτε τόπλες <em>Mimsy Farmer</em> και την αρνητική επίδρασή της σ' ένα αθώο χίπη φοιτητή. Σε κριτική της ταινίας για το <em>New Musical Express</em>, από τον κριτικό του <em>MOJO Fred Dellar</em>, περιγράφηκε σαν "<em><span style="color: Darkorange">γελοίο μελόδραμα</span></em>". Το σάουντρακ των <em>Floyd</em> επισκίασε κατά πολύ την ταινία.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH=full]121817[/ATTACH]</p><p></p><p>Σε αντίθεση με το <em>A Saucerful Of Secrets</em>, πρόβαλλε σαφώς καλύτερα την κιθάρα και τα φωνητικά του νέου μέλους, <em>Gilmour</em>. Ο <em>Gilmour</em> παρέδωσε δύο δυνατές βαρυμεταλλικές παραστάσεις στο "<strong>The Nile Song</strong>" και το "<strong>Ibiza Bar</strong>", ενώ το "<strong>Cirrus Minor</strong>", με τις γραμμές της κιθάρας να υφαίνουν γύρω από τον μεγαλοπρεπή ήχο του οργάνου, εμφανίζει το είδος της μουσικής τηλεπάθειας μεταξύ του κιθαρίστα και του <strong>Rick Wright</strong> που θα γίνει αναπόσπαστο μέρος του ήχου των <em>Floyd</em> της δεκαετίας του '70. Εντωμεταξύ, αφού προσπάθησαν και απέτυχαν να γράψουν επιτυχίες χωρίς τον <em>Barrett</em>, οι <em>Floyd</em> την πλησίασαν με το "<strong>Cymbaline</strong>", μια άσκηση στην ψυχεδελική ποπ που θα μπορούσε να έχει ξεπεράσει κάποια από τα σινγκλ τους, του προηγούμενου χρόνου.</p><p></p><p>Ο <em>Schroeder</em> ήθελε το σάουντρακ του <em>More</em> να είναι η μουσική που "<em><span style="color: Darkorange">οι χαρακτήρες άκουγαν στην ταινία. Έτσι, σε μια σκηνή που γυρίστηκε σε ένα πάρτι, θέλαμε τη μουσική να ακούγεται σαν να βγαίνει από ένα ηχείο στο δωμάτιο</span></em>". Τα "<strong>Party Sequence</strong>" και "<strong>A Spanish Piece</strong>" γράφτηκαν με αυτές τις οδηγίες και υπάρχει μια ιδιόμορφη γοητεία σε τέτοιες στιγμές. Όσον αφορά το πρώτο, η <strong>Lindy</strong>, χορεύτρια, πρώην σύζυγος του ντράμερ <strong>Nick Mason</strong>, έπαιξε φλογέρα, ενώ ο <em>Mason</em> κτύπησε κάποιους κατάλληλους γκρούβι ρυθμούς στα μπόνγκος. Στο "<em>A Spanish Piece</em>", ακούγεται μια αγνώριστη φωνή με μεσογειακή προφορά και ο <em>Waters</em> αργότερα "ενοχοποίησε" γι' αυτό τον <em>Gilmour</em>.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]121818[/ATTACH]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1057524235, member: 30418"] [HEADING=2]Ίμπιζα μπαρ[/HEADING] [B]The Pink Floyd - Soundtrack From The Film "More"[/B] (Ιούνιος 1969, Columbia) [CENTER][ATTACH type="full" alt="SoundtrackFromTheFilmMore.jpeg"]182929[/ATTACH][/CENTER] [COLOR=Indianred]Τραγούδια[/COLOR]: A1 Cirrus Minor (Waters) - 5:18, A2 The Nile Song (Waters) - 3:26, A3 Crying Song (Waters) - 3:33, A4 Up the Khyber (οργανικό) (Mason, Wright) - 2:12, A5 Green Is the Colour (Waters) - 2:58, A6 Cymbaline (Waters) - 4:50, A7 Party Sequence (οργανικό) (Waters, Wright, Gilmour, Mason) - 1:07, B1 Main Theme (οργανικό) (Waters, Wright, Gilmour, Mason) - 5:27, B2 Ibiza Bar (Waters, Wright, Gilmour, Mason) - 3:19, B3 More Blues (οργανικό) (Waters, Wright, Gilmour, Mason) - 2:12, B4 Quicksilver (οργανικό) (Waters, Wright, Gilmour, Mason) - 7:13, B5 A Spanish Piece (οργανικό) (Gilmour) - 1:05, B6 Dramatic Theme (οργανικό) (Waters, Wright, Gilmour, Mason) - 2:15 [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Roger Waters (μπάσο, εφέ ταινιών και κρουστά), David Gilmour (ακουστική, ηλεκτρική, σλάιντ και φλαμένκο κιθάρα, κρουστά, κύρια φωνητικά), Richard Wright (χάμοντ και φαρφίσα όργανο, πιάνο, βιμπράφωνο, κρουστά, συνοδευτικά φωνητικά), Nick Mason (κρουστά και τύμπανα), Lindy Mason (σφυρίχτρα: A5, A7) [COLOR=Indianred]Παραγωγή / Μηχανικός[/COLOR]: The Pink Floyd / Brian Humphries [COLOR=Indianred]Σχεδιασμός εξώφυλλου[/COLOR]: Hipgnosis [CENTER][ATTACH type="full"]182931[/ATTACH][/CENTER] Η προσφορά από το σκηνοθέτη [B]Barbet Schroeder[/B] ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Οι [I]Floyd[/I] είχαν συνεισφέρει μουσική πρόσφατα σε μια χαμηλού προϋπολογισμού Βρετανική ταινία [B]The Committee[/B]/Η επιτροπή (με πρωταγωνιστή τους [I]Manfred Mann[/I], [I]Paul Jones[/I]) και όπως ο [I]Gilmour[/I] εξήγησε, θεωρούσαν την "[I][COLOR=Darkorange]μουσική ταινία σαν ένα μονοπάτι που θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε στο μέλλον[/COLOR][/I]". Οι [I]Floyd[/I] είχαν παίξει κάποιες πρώτες συναυλίες σε "χάπενινγκ" και πολυμεσικές (!) εκδηλώσεις, μοιράζοντας το λογαριασμό με ποιητές, περφόρμερ και αρτίστες που έκαναν δημιουργικό χορό, ζωγράφιζαν τα πρόσωπά τους, είτε ...πασαλείβονταν με ζελέ! Ένα κινηματογραφικό σάουντρακ φαινόταν, εκείνη τη στιγμή, ένα προφανές πρότζεκτ. Ο [I]Barbet Schroeder[/I] ήρθε με κάποια διαπιστευτήρια, όντας αριστερός συγγραφέας και σκηνοθέτης, ενώ ήταν ακόμη βοηθός του Ζαν-Λικ Γκοντάρ και ενθουσιασμένος αργότερα περιέγραψε τα δύο πρώτα άλμπουμ των [I]Pink Floyd[/I] σαν "[I][COLOR=Darkorange]τα πιο παράξενα πράγματα που είχα ακούσει ποτέ[/COLOR][/I]". "[I][COLOR=Darkorange]Μας έδωσε 600 λίρες στο καθένα[/COLOR][/I]", διέρρευσε ο [I]Gilmour[/I]. "[I][COLOR=Darkorange]Οπότε ξεκινήσαμε[/COLOR][/I]". [CENTER][ATTACH type="full" alt="Floyd69-2.jpg"]121816[/ATTACH][/CENTER] Δεδομένου ότι δεν ήταν επίσημο άλμπουμ, οι [I]Floyd[/I] στερήθηκαν τη χρήση των [I]Abbey Road Studios[/I] της [I]EMI[/I] και έτσι επέλεξαν, αντί γι' αυτά, τα [I]Pye Studios[/I] στο Λονδίνο. Καθώς ο προϋπολογισμός του [I]Schroeder[/I] ήταν περιορισμένος, η ίδια η μπάντα εφοδιάστηκε στυλό, χαρτί και χρονόμετρο για να βοηθήσει σε κάθε μια από τις σχετικές σκηνές. Το συμβόλαιο των [I]Floyd[/I] με την [I]EMI[/I] τους εξασφάλιζε απεριόριστο χρόνο στα [I]Abbey Road[/I] στούντιο, αλλά στα [I]Pye[/I], που δεν είχαν καμιά τέτοια ελευθερία - με συναυλίες να τρέχουν και παράλληλα να ηχογραφούν ένα "κανονικό" άλμπουμ, χρειάστηκαν λιγότερο από δύο εβδομάδες για να ολοκληρώσουν το πρότζεκτ. Το διαφημιστικό περιέγραφε το [I]More[/I] σαν μια ταινία για το "[I][COLOR=Darkorange]σεξ, τα ντραγκς, την ομορφιά και την ίδια τη ζωή[/COLOR][/I]". Γυρισμένη στην Ίμπιζα, αφηγείται την ιστορία μιας τύπισσας με ελεύθερο πνεύμα, αλλά και εξαρτημένης από ουσίες -τι πρωτότυπο για την εποχή!-, που έπαιζε η ενίοτε τόπλες [I]Mimsy Farmer[/I] και την αρνητική επίδρασή της σ' ένα αθώο χίπη φοιτητή. Σε κριτική της ταινίας για το [I]New Musical Express[/I], από τον κριτικό του [I]MOJO Fred Dellar[/I], περιγράφηκε σαν "[I][COLOR=Darkorange]γελοίο μελόδραμα[/COLOR][/I]". Το σάουντρακ των [I]Floyd[/I] επισκίασε κατά πολύ την ταινία. [CENTER][ATTACH type="full" alt="MimsyKlaus.jpg"]121817[/ATTACH][/CENTER] Σε αντίθεση με το [I]A Saucerful Of Secrets[/I], πρόβαλλε σαφώς καλύτερα την κιθάρα και τα φωνητικά του νέου μέλους, [I]Gilmour[/I]. Ο [I]Gilmour[/I] παρέδωσε δύο δυνατές βαρυμεταλλικές παραστάσεις στο "[B]The Nile Song[/B]" και το "[B]Ibiza Bar[/B]", ενώ το "[B]Cirrus Minor[/B]", με τις γραμμές της κιθάρας να υφαίνουν γύρω από τον μεγαλοπρεπή ήχο του οργάνου, εμφανίζει το είδος της μουσικής τηλεπάθειας μεταξύ του κιθαρίστα και του [B]Rick Wright[/B] που θα γίνει αναπόσπαστο μέρος του ήχου των [I]Floyd[/I] της δεκαετίας του '70. Εντωμεταξύ, αφού προσπάθησαν και απέτυχαν να γράψουν επιτυχίες χωρίς τον [I]Barrett[/I], οι [I]Floyd[/I] την πλησίασαν με το "[B]Cymbaline[/B]", μια άσκηση στην ψυχεδελική ποπ που θα μπορούσε να έχει ξεπεράσει κάποια από τα σινγκλ τους, του προηγούμενου χρόνου. Ο [I]Schroeder[/I] ήθελε το σάουντρακ του [I]More[/I] να είναι η μουσική που "[I][COLOR=Darkorange]οι χαρακτήρες άκουγαν στην ταινία. Έτσι, σε μια σκηνή που γυρίστηκε σε ένα πάρτι, θέλαμε τη μουσική να ακούγεται σαν να βγαίνει από ένα ηχείο στο δωμάτιο[/COLOR][/I]". Τα "[B]Party Sequence[/B]" και "[B]A Spanish Piece[/B]" γράφτηκαν με αυτές τις οδηγίες και υπάρχει μια ιδιόμορφη γοητεία σε τέτοιες στιγμές. Όσον αφορά το πρώτο, η [B]Lindy[/B], χορεύτρια, πρώην σύζυγος του ντράμερ [B]Nick Mason[/B], έπαιξε φλογέρα, ενώ ο [I]Mason[/I] κτύπησε κάποιους κατάλληλους γκρούβι ρυθμούς στα μπόνγκος. Στο "[I]A Spanish Piece[/I]", ακούγεται μια αγνώριστη φωνή με μεσογειακή προφορά και ο [I]Waters[/I] αργότερα "ενοχοποίησε" γι' αυτό τον [I]Gilmour[/I]. [CENTER][ATTACH alt="MorePosters.jpg"]121818[/ATTACH][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Αναγνωριστική πτήση! [The Pink Floyd]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…