Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ακτινογραφίες
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Busoni" data-source="post: 206865" data-attributes="member: 757"><p><img src="http://cover6.cduniverse.com/MuzeAudioArt/Large/99/462399.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p>Η πρώτη επαφή με τις Γαλλικές Σουίτες του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπάχ ήταν στα 15-16 με μια ερμηνεία του Gavrilov σε ηχογράφηση της EMI(προσφορά τοτε της Καθημερινής), και με τις παρτιτούρες στο πιάνο μελετώντας ("εύκολα") μέρη από την 5η σουίτα. Ο Gavrilov μ' εντυπωσίαζε με την ταχύτητα στα tempi, το βαθύ πάτημα στα πλήκτρα, τον λαμπρό ήχο...</p><p></p><p>Αρκετά χρόνια αργότερα μελέτησα τη 2 σουίτα λόγω εξετάσεων, και τότε άκουσα την ερμηνεία του Gould. H πρώτη εντύπωση ήταν κάτι σαν "Τι παίζει;;". Ο Gould, αγνοώντας την παρτιτούρα του Bach, αλλάζει τη δυναμική, τις τρίλιες και τους καλλωπισμούς, βάζει δικές του νότες, κι όλα αυτά γιατι ο Gould πιστεύει οτι το έργο, επηρεασμένο από το Γαλλικό στυλ της εποχής, είναι "παραφορτωμένο...!</p><p></p><p>Κι ομως αυτή η ερμηνεία είναι πιο κοντά στον Bach απ' οτιδήποτε έχω ακούσει. Το ύφος του Gould είναι ευλαβικό, σκεπτικό, λιτό παρόλες τις επεμβάσεις του στο έργο. Ο ρυθμός, σε ορισμένα σημεία αργότερος απ' ότι θα περιμενε κανείς, αναδεικνύει πραγματικά τους χορούς. Το non-legato του Gould(κι όχι staccato όπως διαβάζω σε reviews στο δίκτυο) κάνει τις φράσεις και τα θέματα των χορών να "τραγουδούν" και τις επεμβάσεις του στο έργο ν' ακούγονται φυσιολογικές κι όχι ξένες, σαν ο ίδιος να 'ταν μαθητής του Bach. </p><p></p><p>Στο βιβλιαράκι του δίσκου υπάρχει ένα σχόλιο του Tim Page, σύγχρονου κριτικού της μουσικής, που ονομάζει την ερμηνεία του Gould "ακτινογραφία", κατ' άλλους φοβερά μονότονη. Προσωπικά, παρόλο που το παίξιμο του Gould με κουράζει καμιά φορά, θεωρώ τη συγκεκριμένη ερμηνεία κορυφαία γιατί καθιστά πολύ γρήγορα προσιτό το ίδιο το έργο, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Busoni, post: 206865, member: 757"] [IMG]http://cover6.cduniverse.com/MuzeAudioArt/Large/99/462399.jpg[/IMG] Η πρώτη επαφή με τις Γαλλικές Σουίτες του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπάχ ήταν στα 15-16 με μια ερμηνεία του Gavrilov σε ηχογράφηση της EMI(προσφορά τοτε της Καθημερινής), και με τις παρτιτούρες στο πιάνο μελετώντας ("εύκολα") μέρη από την 5η σουίτα. Ο Gavrilov μ' εντυπωσίαζε με την ταχύτητα στα tempi, το βαθύ πάτημα στα πλήκτρα, τον λαμπρό ήχο... Αρκετά χρόνια αργότερα μελέτησα τη 2 σουίτα λόγω εξετάσεων, και τότε άκουσα την ερμηνεία του Gould. H πρώτη εντύπωση ήταν κάτι σαν "Τι παίζει;;". Ο Gould, αγνοώντας την παρτιτούρα του Bach, αλλάζει τη δυναμική, τις τρίλιες και τους καλλωπισμούς, βάζει δικές του νότες, κι όλα αυτά γιατι ο Gould πιστεύει οτι το έργο, επηρεασμένο από το Γαλλικό στυλ της εποχής, είναι "παραφορτωμένο...! Κι ομως αυτή η ερμηνεία είναι πιο κοντά στον Bach απ' οτιδήποτε έχω ακούσει. Το ύφος του Gould είναι ευλαβικό, σκεπτικό, λιτό παρόλες τις επεμβάσεις του στο έργο. Ο ρυθμός, σε ορισμένα σημεία αργότερος απ' ότι θα περιμενε κανείς, αναδεικνύει πραγματικά τους χορούς. Το non-legato του Gould(κι όχι staccato όπως διαβάζω σε reviews στο δίκτυο) κάνει τις φράσεις και τα θέματα των χορών να "τραγουδούν" και τις επεμβάσεις του στο έργο ν' ακούγονται φυσιολογικές κι όχι ξένες, σαν ο ίδιος να 'ταν μαθητής του Bach. Στο βιβλιαράκι του δίσκου υπάρχει ένα σχόλιο του Tim Page, σύγχρονου κριτικού της μουσικής, που ονομάζει την ερμηνεία του Gould "ακτινογραφία", κατ' άλλους φοβερά μονότονη. Προσωπικά, παρόλο που το παίξιμο του Gould με κουράζει καμιά φορά, θεωρώ τη συγκεκριμένη ερμηνεία κορυφαία γιατί καθιστά πολύ γρήγορα προσιτό το ίδιο το έργο, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ακτινογραφίες
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…