Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ακριβό χαρμάνι
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Busoni" data-source="post: 509342" data-attributes="member: 757"><p>Πάντως δεν έχει κι άδικο ο Σπύρος(Δημοκηδής) Σπύρο... Ο Gould εμβαθύνει πολύ στον Bach, αλλα περισσότερο λογίως, intellectually... Στις Γαλλικές Σουίτες έγραφε οτι ο Καντορας είχε επηρεαστεί πολύ από το γαλλικό μπαρόκ και φόρτωνε τα κομμάτια με φιοριτούρες...γι αυτό εκείνος τις παρέλειπε(!). Όσο συναρπαστικά και να είναι αυτά, δεν είναι το ίδιο ελκυστικά με μια πιο ανθρώπινη, έστω και δραματικότερη, προσέγγιση... Κάτι τετοιο πιστεύω οτι κάνει τελικά η Μάρθα και διακριτικά μάλιστα(δηλ. διατηρει αυστηρό tempo, άψογες φράσεις, αρθρωση κλπ αλλα χρωματίζει αρκετα τις δυναμικές πχ)</p><p></p><p>Ενα αλλο παράδειγμα τετοιας προσέγγισης στον Bach πιστεύω οτι ειναι η ερμηνεία του Otto στα Κατα Ματθαίον. Κανείς δεν ξεκινά το αρχικό χορικό με το legato(στο αυτί τουλάχιστο έτσι ακούγεται) και το αργό crescendo του Klemperer, το οποίο περισσότερο θυμίζει Beethoven παρά Bach... Κανείς απο τους Harnoncourt, Koopman και Netherlands Bach Society, που έχω ακούσει. Αντι αυτου, ξεκινούν με κοφτές φράσεις... πιστοί στο baroque ύφος μεν, χάνουν σε "δραμα" δε. Μήπως γι αυτό προτιμάμε όλοι τον Otto στα Πάθη;</p><p></p><p>Y.Γ. Δεν αμφισβητω τον Gould βεβαια... Και, εκτος της Μάρθας, εκτιμώ πολύ τους Richter και Gavrilov στον Bach, αν και ξεφεύγουν πολύ από το ύφος του Gould, ειδικά ο πρώτος.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Busoni, post: 509342, member: 757"] Πάντως δεν έχει κι άδικο ο Σπύρος(Δημοκηδής) Σπύρο... Ο Gould εμβαθύνει πολύ στον Bach, αλλα περισσότερο λογίως, intellectually... Στις Γαλλικές Σουίτες έγραφε οτι ο Καντορας είχε επηρεαστεί πολύ από το γαλλικό μπαρόκ και φόρτωνε τα κομμάτια με φιοριτούρες...γι αυτό εκείνος τις παρέλειπε(!). Όσο συναρπαστικά και να είναι αυτά, δεν είναι το ίδιο ελκυστικά με μια πιο ανθρώπινη, έστω και δραματικότερη, προσέγγιση... Κάτι τετοιο πιστεύω οτι κάνει τελικά η Μάρθα και διακριτικά μάλιστα(δηλ. διατηρει αυστηρό tempo, άψογες φράσεις, αρθρωση κλπ αλλα χρωματίζει αρκετα τις δυναμικές πχ) Ενα αλλο παράδειγμα τετοιας προσέγγισης στον Bach πιστεύω οτι ειναι η ερμηνεία του Otto στα Κατα Ματθαίον. Κανείς δεν ξεκινά το αρχικό χορικό με το legato(στο αυτί τουλάχιστο έτσι ακούγεται) και το αργό crescendo του Klemperer, το οποίο περισσότερο θυμίζει Beethoven παρά Bach... Κανείς απο τους Harnoncourt, Koopman και Netherlands Bach Society, που έχω ακούσει. Αντι αυτου, ξεκινούν με κοφτές φράσεις... πιστοί στο baroque ύφος μεν, χάνουν σε "δραμα" δε. Μήπως γι αυτό προτιμάμε όλοι τον Otto στα Πάθη; Y.Γ. Δεν αμφισβητω τον Gould βεβαια... Και, εκτος της Μάρθας, εκτιμώ πολύ τους Richter και Gavrilov στον Bach, αν και ξεφεύγουν πολύ από το ύφος του Gould, ειδικά ο πρώτος. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ακριβό χαρμάνι
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…