Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Αφήστε το να ματώσει! Το αξίζετε!
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Stergito" data-source="post: 754854" data-attributes="member: 1619"><p>The Rolling Stones - Let It Bleed</p><p></p><p><img src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/41H1R6QX15L._SL500_AA240_.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p>Πρόκειται για το αγαπημένο μου άκουσμα τον τελευταίο μήνα, όχι άδικα, ίσως να έλεγαν πολλοί φίλοι από εδώ μέσα...</p><p></p><p>Θεωρώ "αποκοτιά" από μέρους μου το να προσπαθήσω να παρουσιάσω ένα δίσκο του ειδικού βάρους του Let it bleed, αλλά... what the heck? Θα κάνω μια προσπάθεια! </p><p>Ιδού λοιπόν και οι Stones στα καλύτερά τους από τη σκοπιά του... τουρίστα! <img src="" class="smilie smilie--sprite smilie--sprite8" alt=":D" title="Big grin :D" loading="lazy" data-shortname=":D" /></p><p></p><p></p><p>To πρώτο πράγμα που με τράβηξε σ' αυτό το δίσκο, ήταν τα... άκρα του. Είναι από τα ελάχιστα άλμπουμς που έχουν τόσο δυνατό άνοιγμα και τόσο έντονα συναισθηματικό κλείσιμο. Δεν υπάρχει πρόλογος, σε πετάει κατευθείαν στα βαθιά και σε αναγκάζει είτε να πας μαζί του, είτε να τον βγάλεις. Αλλά πόσους ροκάδες ξέρετε που να μπορούν να αντισταθούν στη δύναμη του "Gimme Shelter"; Προσωπικά, δε γνωρίζω κανέναν. Ακόμα κι όσους δεν το ξέρουν το κομμάτι, κολλάνε στο άκουσμά του. Το θεωρώ κάτι σαν ξεπαρθένιασμα, ειδικά για νεοφώτιστους φιλόμουσους.</p><p>Αντίστοιχα, στο κλείσιμο, η γεύση πίκρας, σε συνδυασμό με την υποψία ελπίδας που αφήνει το "You can't always get what you want", σ' αφήνει με μια αίσθηση ολοκλήρωσης, αυτή που αφήνει κάθε δυνατό άλμπουμ.</p><p></p><p>Αυτά όμως ισχύουν για την πρώτη, βαριά-βαριά τη δεύτερη ακρόαση...</p><p></p><p></p><p>Με τις περαιτέρω ακροάσεις, αρχίσα να παρατηρώ τις λεπτομέρειες σε κάθε τραγούδι. Μελωδίες απλές, αλλά πανέξυπνες, που ναι μεν δεν ήταν δύσκολες, αλλά έπρεπε να τις "συλλάβει" κάποιος. Η έντονη δόση country μουσικής, διαφοροποιεί αυτό το άλμπουμ από οποιοδήποτε άλλο της εποχής του. Έχει και το ταξιδιάρικο ύφος της ψυχεδέλειας των 60'ς, και την ορμή και το πάθος του garage, και το παιχνιδιάρικο στυλ του surf, όλα σε ένα πακέτο, όπως πιθανότατα μόνο οι Stones θα μπορούσαν να το υλοποιήσουν. </p><p></p><p>Στιχουργικά, υπάρχουν μέσα ανεκπλήρωτοι έρωτες, εφηβική αθωότητα, αντιπολεμικά συνθήματα και σεξιστικοί (αν και όχι τόσο φανερά) στίχοι, ιδανικοί για καμάκι! Έπρεπε να ακούσω το συγκεκριμένο άλμπουμ, για να παραδεχτώ τον Jagger...</p><p></p><p></p><p>O δίσκος δείχνει γενικά μια να "ανεβάζει" και μια να "ρίχνει" τον ακροατή, να παίζει με την ψυχολογία του. Δεν υπάρχει συγκεκριμένο mood με το οποίο πρέπει ν' ακούσεις το δίσκο: σε πάει μόνος του.</p><p></p><p></p><p>Προφανώς οι παλαιότεροι, θα έχουν άλλες εικόνες από αυτό το δίσκο, μια και συνδυάζεται έντονα με το κλίμα της εποχής, αυτό φαίνεται πολύ έντονα. Είναι από τα άλμπουμ που με κάνουν να σκάω από ζήλια που "δεν ήμουν εκεί"...</p><p></p><p></p><p></p><p>Η παρουσίαση είναι αφιερωμένη εξαιρετικά στο Λύμπε. :grinning-smiley-043</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Stergito, post: 754854, member: 1619"] The Rolling Stones - Let It Bleed [IMG]http://ecx.images-amazon.com/images/I/41H1R6QX15L._SL500_AA240_.jpg[/IMG] Πρόκειται για το αγαπημένο μου άκουσμα τον τελευταίο μήνα, όχι άδικα, ίσως να έλεγαν πολλοί φίλοι από εδώ μέσα... Θεωρώ "αποκοτιά" από μέρους μου το να προσπαθήσω να παρουσιάσω ένα δίσκο του ειδικού βάρους του Let it bleed, αλλά... what the heck? Θα κάνω μια προσπάθεια! Ιδού λοιπόν και οι Stones στα καλύτερά τους από τη σκοπιά του... τουρίστα! :D To πρώτο πράγμα που με τράβηξε σ' αυτό το δίσκο, ήταν τα... άκρα του. Είναι από τα ελάχιστα άλμπουμς που έχουν τόσο δυνατό άνοιγμα και τόσο έντονα συναισθηματικό κλείσιμο. Δεν υπάρχει πρόλογος, σε πετάει κατευθείαν στα βαθιά και σε αναγκάζει είτε να πας μαζί του, είτε να τον βγάλεις. Αλλά πόσους ροκάδες ξέρετε που να μπορούν να αντισταθούν στη δύναμη του "Gimme Shelter"; Προσωπικά, δε γνωρίζω κανέναν. Ακόμα κι όσους δεν το ξέρουν το κομμάτι, κολλάνε στο άκουσμά του. Το θεωρώ κάτι σαν ξεπαρθένιασμα, ειδικά για νεοφώτιστους φιλόμουσους. Αντίστοιχα, στο κλείσιμο, η γεύση πίκρας, σε συνδυασμό με την υποψία ελπίδας που αφήνει το "You can't always get what you want", σ' αφήνει με μια αίσθηση ολοκλήρωσης, αυτή που αφήνει κάθε δυνατό άλμπουμ. Αυτά όμως ισχύουν για την πρώτη, βαριά-βαριά τη δεύτερη ακρόαση... Με τις περαιτέρω ακροάσεις, αρχίσα να παρατηρώ τις λεπτομέρειες σε κάθε τραγούδι. Μελωδίες απλές, αλλά πανέξυπνες, που ναι μεν δεν ήταν δύσκολες, αλλά έπρεπε να τις "συλλάβει" κάποιος. Η έντονη δόση country μουσικής, διαφοροποιεί αυτό το άλμπουμ από οποιοδήποτε άλλο της εποχής του. Έχει και το ταξιδιάρικο ύφος της ψυχεδέλειας των 60'ς, και την ορμή και το πάθος του garage, και το παιχνιδιάρικο στυλ του surf, όλα σε ένα πακέτο, όπως πιθανότατα μόνο οι Stones θα μπορούσαν να το υλοποιήσουν. Στιχουργικά, υπάρχουν μέσα ανεκπλήρωτοι έρωτες, εφηβική αθωότητα, αντιπολεμικά συνθήματα και σεξιστικοί (αν και όχι τόσο φανερά) στίχοι, ιδανικοί για καμάκι! Έπρεπε να ακούσω το συγκεκριμένο άλμπουμ, για να παραδεχτώ τον Jagger... O δίσκος δείχνει γενικά μια να "ανεβάζει" και μια να "ρίχνει" τον ακροατή, να παίζει με την ψυχολογία του. Δεν υπάρχει συγκεκριμένο mood με το οποίο πρέπει ν' ακούσεις το δίσκο: σε πάει μόνος του. Προφανώς οι παλαιότεροι, θα έχουν άλλες εικόνες από αυτό το δίσκο, μια και συνδυάζεται έντονα με το κλίμα της εποχής, αυτό φαίνεται πολύ έντονα. Είναι από τα άλμπουμ που με κάνουν να σκάω από ζήλια που "δεν ήμουν εκεί"... Η παρουσίαση είναι αφιερωμένη εξαιρετικά στο Λύμπε. :grinning-smiley-043 [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Αφήστε το να ματώσει! Το αξίζετε!
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…