Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
A feast for our ears ....
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Δημήτρης Ν." data-source="post: 28308" data-attributes="member: 79"><p><img src="http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/drh400/h402/h40273rf5it.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p>THE DIVINE COMEDY / Victory for the Comic Muse ( 2006 / CD και DVD) </p><p></p><p>Είναι γνωστό σε όλους , κοινό μυστικό θα έλεγα , πως κάθε σκληροπυρηνικός ακροατής έχει την αχίλλειο πτέρνα του . Ας πούμε ο Λυμπε , ακούσει Madonna και "ώριμους" Fleetwood Mac . Υποθέτω κι άλλοι αισθάνονται την ανάγκη πολλές φορές να γλυστρήσουν μέσα στην αμαρτία του mainstream , στην χλιδιασμένη γοητεία μιάς ορχήστρας με έγχορδα που συνοδεύει τα κομμάτια με χάρη και κομψότητα , να πέσουν με τα μούτρα σε τραγούδια μελωδικά , μελαγχολικά , σχεδόν αριστοκρατικά που όσο τα ακούς , τόσο σου αφήνουν μιά γλυκιά αχλύ , σαν ένα σαβαγιάρ βουτηγμένο στο γάλα όσο χρειάζεται για να μαλακώσει ελαφρώς και να συνοδέψει με ακρίβεια μιά μους σοκολά . </p><p></p><p>Ε λοιπόν η δική μου αχίλλειος πτέρνα είναι οι Divine Comedy κι ο συμπαθέστατος μελωδός που αποτελεί τον βασικό κορμό τους ο Neil Hannon . Στον τελευταίο , ένατο κατά σειρά , δίσκο τους , οι Divine και ο Neil , επιστρέφουν κοντά μας με εκείνο το μελωδικό , νοσταλγικό αμάγαλμα της μουσικής τους , μουσική σχεδόν για όλες τις ώρες , αλλά κατά προτίμηση εκεί κοντά στο σούρουπο , με τον ήλιο να έχει σβήσει γλυκά - γλυκά , τον ουρανό να έχει πάρει εκείνο το απροσδιόριστο χρώμα μεταξύ βαθέως μπλέ και ερυθρού . Εκείνη την στιγμή ακριβώς αν αφήσετε τις μελωδίες του Neil hannon να ξεχυθούν με δύναμη και ένταση από το στερεοφωνικό σας , η ανταμοιβή σας θα είναι πολλαπλή . </p><p></p><p>To "<span style="color: Red"><strong>Victory for the comic Muse</strong></span>" τα έχει όλα . Από πιανιστικό ιντερλούδιο για τρείς ( Threesome) , μέχρι μνήμες των Electric Light Orchestra ( "<strong>To die a Virgin</strong>" ) και από τις γνωστά ρυθμικά σχήματα τους ( "<strong>Party fears two</strong>" -κι ας μην είναι δικό τους , αλλά των Associates -" Count Grassi's Passage Over Peidmont" ) έως grandiose μελωδίες ( "<strong>Diva lady</strong>" , <strong>A lady of a certain Age"</strong> , και ιδίως "<strong>The Plough</strong>" ) και όλα αυτά με χρήση ορχήστρας εγχόρδων , που άλλοτε συνοδεύει διακριτικά , άλλοτε υπογραμμίζει με έμφαση και άλλοτε αποτελεί το κυρίως θέμα . Φυσικά κι η ύπόλοιπη ενορχήστρωση είναι πλούσια , καθώς εκτός από τα κλασσικά όργανα ενός σύγχρονου γκρούπ ( μπάσο , κιθάρα , κορυστά , πιάνο , keyboards ) υπάρχουν τρομπόνια , αγγλικά κόρνα , τσέμπαλα , κλαρίνα και όμποε . Και πάνω από όλα υπάρχουν γερές μελωδίες που επιβεβαιώνουν το ταλέντο του Hannon γιά μιά ακόμη φορά . Οι μιά δυο αδύναμες στιγμές ( το αδιάφορο "<strong>Arthur C. Clarke's Mysterious World</strong>" , και το σοροπιαστό closin' track "<strong>Snowball in negative</strong>" ) σίγουρα δεν επηρεάζουν το πολύ καλό τελικό αποτέλεσμα . </p><p></p><p>Η παραγωγή άψογη , η ηχογράφηση με το παλιό καλό στυλ ( εγγραφή σε reel to reel tapes , οι μουσικοί παίζουν μαζί χωρίς ακουστικά - όλα αυτά στο κατατοπιστικότατο και ενδιαφέρον dvd που υπάρχει στην συσκευασία ) , οι στίχοι άκρως ενδιαφέροντες , ανθρώπινοι , χιουμοριστικοί κι η ερμηνεία όλων στοιβαρή , δυνατή , αδρή , γενικώς μιά γιορτή γιά τα κουρασμένα αυτάκια των σκληροπυρηνικών ( σαν κι εμένα ) . Ασε που επιτέλους μου αρέσει κι η φωνή ενός σύγχρονου τραγουδιστού . Λέτε να γερνάω ; ( 8/10 ) .</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Δημήτρης Ν., post: 28308, member: 79"] [IMG]http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/drh400/h402/h40273rf5it.jpg[/IMG] THE DIVINE COMEDY / Victory for the Comic Muse ( 2006 / CD και DVD) Είναι γνωστό σε όλους , κοινό μυστικό θα έλεγα , πως κάθε σκληροπυρηνικός ακροατής έχει την αχίλλειο πτέρνα του . Ας πούμε ο Λυμπε , ακούσει Madonna και "ώριμους" Fleetwood Mac . Υποθέτω κι άλλοι αισθάνονται την ανάγκη πολλές φορές να γλυστρήσουν μέσα στην αμαρτία του mainstream , στην χλιδιασμένη γοητεία μιάς ορχήστρας με έγχορδα που συνοδεύει τα κομμάτια με χάρη και κομψότητα , να πέσουν με τα μούτρα σε τραγούδια μελωδικά , μελαγχολικά , σχεδόν αριστοκρατικά που όσο τα ακούς , τόσο σου αφήνουν μιά γλυκιά αχλύ , σαν ένα σαβαγιάρ βουτηγμένο στο γάλα όσο χρειάζεται για να μαλακώσει ελαφρώς και να συνοδέψει με ακρίβεια μιά μους σοκολά . Ε λοιπόν η δική μου αχίλλειος πτέρνα είναι οι Divine Comedy κι ο συμπαθέστατος μελωδός που αποτελεί τον βασικό κορμό τους ο Neil Hannon . Στον τελευταίο , ένατο κατά σειρά , δίσκο τους , οι Divine και ο Neil , επιστρέφουν κοντά μας με εκείνο το μελωδικό , νοσταλγικό αμάγαλμα της μουσικής τους , μουσική σχεδόν για όλες τις ώρες , αλλά κατά προτίμηση εκεί κοντά στο σούρουπο , με τον ήλιο να έχει σβήσει γλυκά - γλυκά , τον ουρανό να έχει πάρει εκείνο το απροσδιόριστο χρώμα μεταξύ βαθέως μπλέ και ερυθρού . Εκείνη την στιγμή ακριβώς αν αφήσετε τις μελωδίες του Neil hannon να ξεχυθούν με δύναμη και ένταση από το στερεοφωνικό σας , η ανταμοιβή σας θα είναι πολλαπλή . To "[COLOR="Red"][B]Victory for the comic Muse[/B][/COLOR]" τα έχει όλα . Από πιανιστικό ιντερλούδιο για τρείς ( Threesome) , μέχρι μνήμες των Electric Light Orchestra ( "[B]To die a Virgin[/B]" ) και από τις γνωστά ρυθμικά σχήματα τους ( "[B]Party fears two[/B]" -κι ας μην είναι δικό τους , αλλά των Associates -" Count Grassi's Passage Over Peidmont" ) έως grandiose μελωδίες ( "[B]Diva lady[/B]" , [B]A lady of a certain Age"[/B] , και ιδίως "[B]The Plough[/B]" ) και όλα αυτά με χρήση ορχήστρας εγχόρδων , που άλλοτε συνοδεύει διακριτικά , άλλοτε υπογραμμίζει με έμφαση και άλλοτε αποτελεί το κυρίως θέμα . Φυσικά κι η ύπόλοιπη ενορχήστρωση είναι πλούσια , καθώς εκτός από τα κλασσικά όργανα ενός σύγχρονου γκρούπ ( μπάσο , κιθάρα , κορυστά , πιάνο , keyboards ) υπάρχουν τρομπόνια , αγγλικά κόρνα , τσέμπαλα , κλαρίνα και όμποε . Και πάνω από όλα υπάρχουν γερές μελωδίες που επιβεβαιώνουν το ταλέντο του Hannon γιά μιά ακόμη φορά . Οι μιά δυο αδύναμες στιγμές ( το αδιάφορο "[B]Arthur C. Clarke's Mysterious World[/B]" , και το σοροπιαστό closin' track "[B]Snowball in negative[/B]" ) σίγουρα δεν επηρεάζουν το πολύ καλό τελικό αποτέλεσμα . Η παραγωγή άψογη , η ηχογράφηση με το παλιό καλό στυλ ( εγγραφή σε reel to reel tapes , οι μουσικοί παίζουν μαζί χωρίς ακουστικά - όλα αυτά στο κατατοπιστικότατο και ενδιαφέρον dvd που υπάρχει στην συσκευασία ) , οι στίχοι άκρως ενδιαφέροντες , ανθρώπινοι , χιουμοριστικοί κι η ερμηνεία όλων στοιβαρή , δυνατή , αδρή , γενικώς μιά γιορτή γιά τα κουρασμένα αυτάκια των σκληροπυρηνικών ( σαν κι εμένα ) . Ασε που επιτέλους μου αρέσει κι η φωνή ενός σύγχρονου τραγουδιστού . Λέτε να γερνάω ; ( 8/10 ) . [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
A feast for our ears ....
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…