Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Κινηματογράφος
Nέα - Συζητήσεις - Διαγωνισμοί
61ο Berlinale Film Festival 2011
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="karavan" data-source="post: 1055987792" data-attributes="member: 24201"><p>Και η αναπαλαίωση του θρυλικού Ταξιτζή η οποία ήδη έχει αναφερθεί πιο πάνω:</p><p> </p><p><strong><span style="font-family: 'Times New Roman'">ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΤΟΥ ΣΚΟΡΣΕΖΕ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ </span></strong></p><p> </p><p><strong><span style="font-family: 'Times New Roman'">Επιστρέφει ο «Ταξιτζής» με ψηφιακό λίφτινγκ </span></strong></p><p> </p><p><strong><span style="font-family: 'Times New Roman'">Του ∆ημήτρη ∆ανίκα </span></strong></p><p> </p><p><strong><span style="font-family: 'Times New Roman'">ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011</span></strong></p><p> </p><p> </p><p> </p><p><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Times New Roman'">Η Μπερλινάλε υπό τη σκιά των Καννών. </span></span></p><p> </p><p><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Times New Roman'">Λογικό. Γιατί το 1976 ο (τότε) 34χρονος μικροσκοπικός Μάρτιν Σκορσέζε φεύγει από το φεστιβάλ των Καννών αγκαλιά με τον Χρυσό Φοίνικα. Και γιατί αύριο (Πέμπτη) το γεγονός της φετινής Μπερλινάλε είναι η ολική επαναφορά του θρυλικού «Taxi driver» με αναπαλαιωμένη digital τεχνική! </span></span></p><p> </p><p><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Times New Roman'">Η τριετία από το 1973 μέχρι το 1976 η πιο λαμπερή και τουσκηνοθέτη Μάρτιν Σκορσέζε και του Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Αλησμόνητες στιγμές. Πρώταοι «Κακόφημοιδρόμοι» (Mean Streets), το εφαλτήριο του 31χρονουΣκορσέζε και του κατά έναν χρόνο μικρότερού του Ρόμπερτ Ντε Νίρο. </span></span></p><p> </p><p><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Times New Roman'">Ολα αλλάζουν στην οπτική με την έλευση του Νέου Αμερικανικού Κινηματογράφου και των λεγόμενων «επαναστατών» αυτού (Κόπολα, Φρίντκιν, Σπίλμπεργκ, Λούκας και λοιπών). Το 1974 ο Σκορσέζε επανέρχεται με το «ΗΑλίκη δεν μένει πια εδώ» και πρωταγωνίστρια την Ελεν Μπέρνστιν. Την ίδια χρονιά ο ΝτεΝίρο στον «Νονό 2». Τρομερό σάλτο. Και το 1976 ο απόλυτος θρίαμβος με τον «Ταξιτζή». Ο οποίος λαμβάνει τέσσερις υποψηφιότητες Οσκαρ: </span></span></p><p> </p><p><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Times New Roman'">Καλύτερης ταινίας, Α’ ανδρικού ρόλου (Ντε Νίρο), Β’ γυναικείου για τη 14χρονη πρωτοεμφανιζόμενη Τζόντι Φόστερ και μουσικής για τον Μπέρναρντ Χέρμαν, τον αυτοκόλλητο συνεργάτη του Αλφρεντ Χίτσκοκ. </span></span></p><p> </p><p><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Times New Roman'">Τελικά οι ακαδημαϊκοί δείλιασαν, κοινώς τα ‛καναν πάνω τους και το μεγιστοτεράστιο αυτό αουτσάιντερ δεν πήρε τίποτα. Those were the days. Ολα αυτά και άλλα πολλά περιμένουν ν’ ακούσουν και να απαθανατίσουν με τα πόδια στο τσιγκέλι τα Media της Μπερλινάλε. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, δύο τα γεγονότα από τη χτεσινή μέρα: </span></span></p><p> </p><p><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Times New Roman'">Το πρώτο το Ιράν. Υπό τη σκιά του φυλακισμένου Τζαφάρ Παναχί. Γύρω από το στρογγυλό τραπέζι της Κριτικής Επιτροπής με πρόεδρο την Ιζαμπέλα Ροσελίνι (κοντάστα εξήντα να ‛ναι καλά) υπάρχει συμβολικά μια άδεια πολυθρόνα με το όνομα «Τζαφάρ Παναχί». Ενα από τα θύματα των αγιατολάχ. </span></span></p><p> </p><p><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Times New Roman'">Τον εκπροσώπησε με τονκαλύτερο τρόπο ο εκλεκτός συνάδελφός του Ασγκάρ Φαρχαντί που το 2009 με το αριστούργημά του «Τι απέγινε η Ελι» έφυγε από την Μπερλινάλεμε την Ασημένια Αρκούδα για την καλύτερη σκηνοθεσία. Και λίγο ήταν. Τώρα λοιπόνεπανέρχεται μ’ ένα ακόμα καλύτερο φιλμ. Ετσι τουλάχιστον ισχυρίζονται οι ψίθυροι και ο θαυμασμός των κριτικών και του κοινού. Λέγεται «Jodaeiye Nader az Simin» που πάει να πει «Ο χωρισμός του Ναντέρ και τηςΣιμίν». Μια οικογενειακή τραγωδία σε στυλθρίλερ. Μέχρι στιγμής το φαβορί για τη Χρυσή Αρκούδα. Κάτι η φυλάκιση του Παναχί, κάτι η ταινία, το «αιχμάλωτο» και ταλαίπωρο κινηματογραφικό Ιράν θα δαφνοστεφανωθεί. </span></span></p><p> </p><p><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Times New Roman'">Από πίσω η Ουγγαρία και ο Μπέλα Ατάρ με το «A Torino Lo», δηλαδή «Το άλογοαπό το Τορίνο». Μια ξεχασμένη ιστορία με αόρατη αναφορά στον σπουδαίο γερμανό φιλόσοφο Φρίντριχ Βίλχελμ Νίτσε (1844-1900). Οπου σε μια επίσκεψή του στο Τορίνοόταν είδε να κλαίει ένα άλογο, από το σοκ λιποθύμησε. Ο Μπέλα Ταρ είναι πασίγνωστος στουςσκληροπυρηνικούς σινεφίλ από την ιδιαίτερη, αργόσυρτη πλην άκρως ενδιαφέρουσα ταινία του «Οι αρμονίες του Werckmeister» και του 2000. </span></span></p><p> </p><p><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Times New Roman'">Ιδια αισθητική γραμμή και στο «Τορίνο». Οπου επί δυόμισι ασπρόμμαυρες ώρες, ο θεατής παρακολουθεί εφτά μέρες από τη ζωή αγροτών στο Τορίνο του 1955.Η ακινησία, ακόμα και της αναπνοής, παραπέμπει στην ηθική – κατά τον ούγγρο σκηνοθέτη– παρακμή. Η φωτογραφία εντυπωσιακή. Κάτι μεταξύ Αϊζενστάιν και Μουρνάου. </span></span></p><p> </p><p><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Times New Roman'">Α, ξέχασα τα Shooting Stars, δηλαδήμερικά νέα ταλέντα από αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Φωτογραφήθηκαν όλοι μαζί παρέα με τον Ρέιφ Φάινς. Μερικά απ’ αυτά τα κορίτσια και τα αγόρια από Σουηδία, Ιρλανδία, Γερμανία, Κροατία, Αλβανία, Αγγλία, Ολλανδία, Ισπανία και ∆ανία θα τα δούμε και θα τα χειροκροτήσουμε για τις συναρπαστικές τους ερμηνείες σε επερχόμενες ευρωπαϊκές αλλά και αμερικανικές ταινίες. </span></span></p><p> </p><p> </p><p><a href="http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4618531" target="_blank">http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4618531</a></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="karavan, post: 1055987792, member: 24201"] Και η αναπαλαίωση του θρυλικού Ταξιτζή η οποία ήδη έχει αναφερθεί πιο πάνω: [B][FONT=Times New Roman]ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΤΟΥ ΣΚΟΡΣΕΖΕ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ [/FONT][/B] [B][FONT=Times New Roman]Επιστρέφει ο «Ταξιτζής» με ψηφιακό λίφτινγκ [/FONT][/B] [B][FONT=Times New Roman]Του ∆ημήτρη ∆ανίκα [/FONT][/B] [B][FONT=Times New Roman]ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011[/FONT][/B] [SIZE=3][FONT=Times New Roman]Η Μπερλινάλε υπό τη σκιά των Καννών. [/FONT][/SIZE] [SIZE=3][FONT=Times New Roman]Λογικό. Γιατί το 1976 ο (τότε) 34χρονος μικροσκοπικός Μάρτιν Σκορσέζε φεύγει από το φεστιβάλ των Καννών αγκαλιά με τον Χρυσό Φοίνικα. Και γιατί αύριο (Πέμπτη) το γεγονός της φετινής Μπερλινάλε είναι η ολική επαναφορά του θρυλικού «Taxi driver» με αναπαλαιωμένη digital τεχνική! [/FONT][/SIZE] [SIZE=3][FONT=Times New Roman]Η τριετία από το 1973 μέχρι το 1976 η πιο λαμπερή και τουσκηνοθέτη Μάρτιν Σκορσέζε και του Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Αλησμόνητες στιγμές. Πρώταοι «Κακόφημοιδρόμοι» (Mean Streets), το εφαλτήριο του 31χρονουΣκορσέζε και του κατά έναν χρόνο μικρότερού του Ρόμπερτ Ντε Νίρο. [/FONT][/SIZE] [SIZE=3][FONT=Times New Roman]Ολα αλλάζουν στην οπτική με την έλευση του Νέου Αμερικανικού Κινηματογράφου και των λεγόμενων «επαναστατών» αυτού (Κόπολα, Φρίντκιν, Σπίλμπεργκ, Λούκας και λοιπών). Το 1974 ο Σκορσέζε επανέρχεται με το «ΗΑλίκη δεν μένει πια εδώ» και πρωταγωνίστρια την Ελεν Μπέρνστιν. Την ίδια χρονιά ο ΝτεΝίρο στον «Νονό 2». Τρομερό σάλτο. Και το 1976 ο απόλυτος θρίαμβος με τον «Ταξιτζή». Ο οποίος λαμβάνει τέσσερις υποψηφιότητες Οσκαρ: [/FONT][/SIZE] [SIZE=3][FONT=Times New Roman]Καλύτερης ταινίας, Α’ ανδρικού ρόλου (Ντε Νίρο), Β’ γυναικείου για τη 14χρονη πρωτοεμφανιζόμενη Τζόντι Φόστερ και μουσικής για τον Μπέρναρντ Χέρμαν, τον αυτοκόλλητο συνεργάτη του Αλφρεντ Χίτσκοκ. [/FONT][/SIZE] [SIZE=3][FONT=Times New Roman]Τελικά οι ακαδημαϊκοί δείλιασαν, κοινώς τα ‛καναν πάνω τους και το μεγιστοτεράστιο αυτό αουτσάιντερ δεν πήρε τίποτα. Those were the days. Ολα αυτά και άλλα πολλά περιμένουν ν’ ακούσουν και να απαθανατίσουν με τα πόδια στο τσιγκέλι τα Media της Μπερλινάλε. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, δύο τα γεγονότα από τη χτεσινή μέρα: [/FONT][/SIZE] [SIZE=3][FONT=Times New Roman]Το πρώτο το Ιράν. Υπό τη σκιά του φυλακισμένου Τζαφάρ Παναχί. Γύρω από το στρογγυλό τραπέζι της Κριτικής Επιτροπής με πρόεδρο την Ιζαμπέλα Ροσελίνι (κοντάστα εξήντα να ‛ναι καλά) υπάρχει συμβολικά μια άδεια πολυθρόνα με το όνομα «Τζαφάρ Παναχί». Ενα από τα θύματα των αγιατολάχ. [/FONT][/SIZE] [SIZE=3][FONT=Times New Roman]Τον εκπροσώπησε με τονκαλύτερο τρόπο ο εκλεκτός συνάδελφός του Ασγκάρ Φαρχαντί που το 2009 με το αριστούργημά του «Τι απέγινε η Ελι» έφυγε από την Μπερλινάλεμε την Ασημένια Αρκούδα για την καλύτερη σκηνοθεσία. Και λίγο ήταν. Τώρα λοιπόνεπανέρχεται μ’ ένα ακόμα καλύτερο φιλμ. Ετσι τουλάχιστον ισχυρίζονται οι ψίθυροι και ο θαυμασμός των κριτικών και του κοινού. Λέγεται «Jodaeiye Nader az Simin» που πάει να πει «Ο χωρισμός του Ναντέρ και τηςΣιμίν». Μια οικογενειακή τραγωδία σε στυλθρίλερ. Μέχρι στιγμής το φαβορί για τη Χρυσή Αρκούδα. Κάτι η φυλάκιση του Παναχί, κάτι η ταινία, το «αιχμάλωτο» και ταλαίπωρο κινηματογραφικό Ιράν θα δαφνοστεφανωθεί. [/FONT][/SIZE] [SIZE=3][FONT=Times New Roman]Από πίσω η Ουγγαρία και ο Μπέλα Ατάρ με το «A Torino Lo», δηλαδή «Το άλογοαπό το Τορίνο». Μια ξεχασμένη ιστορία με αόρατη αναφορά στον σπουδαίο γερμανό φιλόσοφο Φρίντριχ Βίλχελμ Νίτσε (1844-1900). Οπου σε μια επίσκεψή του στο Τορίνοόταν είδε να κλαίει ένα άλογο, από το σοκ λιποθύμησε. Ο Μπέλα Ταρ είναι πασίγνωστος στουςσκληροπυρηνικούς σινεφίλ από την ιδιαίτερη, αργόσυρτη πλην άκρως ενδιαφέρουσα ταινία του «Οι αρμονίες του Werckmeister» και του 2000. [/FONT][/SIZE] [SIZE=3][FONT=Times New Roman]Ιδια αισθητική γραμμή και στο «Τορίνο». Οπου επί δυόμισι ασπρόμμαυρες ώρες, ο θεατής παρακολουθεί εφτά μέρες από τη ζωή αγροτών στο Τορίνο του 1955.Η ακινησία, ακόμα και της αναπνοής, παραπέμπει στην ηθική – κατά τον ούγγρο σκηνοθέτη– παρακμή. Η φωτογραφία εντυπωσιακή. Κάτι μεταξύ Αϊζενστάιν και Μουρνάου. [/FONT][/SIZE] [SIZE=3][FONT=Times New Roman]Α, ξέχασα τα Shooting Stars, δηλαδήμερικά νέα ταλέντα από αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Φωτογραφήθηκαν όλοι μαζί παρέα με τον Ρέιφ Φάινς. Μερικά απ’ αυτά τα κορίτσια και τα αγόρια από Σουηδία, Ιρλανδία, Γερμανία, Κροατία, Αλβανία, Αγγλία, Ολλανδία, Ισπανία και ∆ανία θα τα δούμε και θα τα χειροκροτήσουμε για τις συναρπαστικές τους ερμηνείες σε επερχόμενες ευρωπαϊκές αλλά και αμερικανικές ταινίες. [/FONT][/SIZE] [URL]http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4618531[/URL] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Κινηματογράφος
Nέα - Συζητήσεις - Διαγωνισμοί
61ο Berlinale Film Festival 2011
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…