Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
4 δίσκοι . . .60'ς και 70'ς και πάλι 70'ς
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Δημήτρης Ν." data-source="post: 63052" data-attributes="member: 79"><p><img src="http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/drc100/c100/c100963xn22.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px"><strong>Volume One / The Soft machine </strong></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px">Η εκλεκτική βρεταννική ψυχεδέλεια σε όλο της το μεγαλείο και σε όλη την έκταση της διαφοροποιήσεως της από την αμερικάνικη . Η τελευταία σε καμμία φάση της δεν κατάφερε να ηχήσει τόσο προωθημένη , τόσο εκλεπτυσμένη , τόσο αισθητικά ανοικτή . Εδώ μέσα υπάρχουν εν σπέρματι τα πάντα και οι Softs είναι ίσως το μοναδικό γκρουπ που έχει ένα οργανίστα ( Mike Rattledge) που σολάρει με περισότερο πάθος και ηφαιστειακή ενέργεια από δέκα κιθαρίστες μαζί , δημιουργώντας ένα εντελώς πρωτότυπο και χωρίς διαδόχους προσωπικό ύφος και εξ αυτού τον ήχο σήμα κατατεθέν τους . Free form αυτοσχεδιασμοί , ντανταϊστική προσέγγιση του υλικού , πάθος για δημιουργία μακριά από τα καθιερωμένα . ( 9/10 )</span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px"></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px"><img src="http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/drf300/f339/f33910bm0s5.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px"></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px"><strong>Stand / Sly and the family stone</strong></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px">Εάν υπάρχει αισθητικό αντίστοιχο του «The Gates of delirium» στο φανκ και την σόουλ , αυτό είναι το οργανικό “Sex Machine” , ένα ενεργειακό παραλήρημα , μια ηφαιστειακή λάβα που καλύπτει με την σκόνη της κάθε επίδοξο μιμητή . Οι Sly and the family Stone , ένα εκρηκτικό κοκτέιλ , ένα μείγμα ρόκ , σόουλ , φάνκ , R & B , ψυχεδέλειας πρωτόγνωρο μέχρι την ώρα που έσκασαν μύτη από το πουθενά , έφεραν τα πάνω κάτω ενώνοντας δυο κόσμους διαχωρισμένους έως τότε , την σόουλ και το ροκ , φέρνοντας κοντά τους Temptations με τον Jimmy Hendrix. ( 8,5/10 )</span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px"></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px"><img src="http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/drd800/d857/d85770aal11.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px"></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px"><strong>Νο Pussyfooting / Fripp & Eno</strong></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px">Με δύο reel to reel tape decks (μπομπινόφωνα ), οι κύριοι Robert Fripp και Brian Eno φτιάχνουν μια λούπα που παίζει συνέχεια κι έπειτα προσθέτουν στοιχεία από πάνω , ενώ στο τέλος ο Fripp βάζει την κιθάρα του σολάροντας στην κορυφή όλων . Ότι έκανε ο Steve Reich λίγα χρόνια πριν στο κομμάτι «Come out to show them» δημιουργώντας ίσως τον πρώτο συνεχή ατέρμονο , βρόγχο ( loop ) με μαγνητοταινίες, οι Fripp και Eno το υιοθετούν , το εισάγουν στον χώρο του «ροκ» , το προσαρμόζουν στις δικές τους απόψεις , χρησιμοποιώντας το ως στρώμα ήχων επί των οποίων προστίθενται συνεχώς καινούργιοι και στην πραγματικότητα θέτουν ήδη από το 1973 τις βάσεις για αυτά που ακούμε σήμερα εν αφθονία ( 9/10 )</span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px"></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px"><img src="http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/dre000/e083/e08346yhhz9.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px"><strong>Un reve sans consequence special / Heldon </strong></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px">Μια από τις πλέον προωθημένες και ιδιαίτερα πετυχημένες μίξεις ηλεκτρονικής και ροκ στον δρόμο που χάραξαν οι κύριοι πιο πάνω , αλλά με την προσθήκη κρουστών και μπάσσου , οι Γάλλοι Heldon με τα σε πρώτη όψη χαοτικά jams τους , αλλά σε κατοπινές πολλαπλές ακροάσεις τόσο οργανωμένα και δομημένα θέματα τους, μπορούν να θεωρηθούν οι πρώτοι που έπαιξαν τέκνο στο μακρινό 1976 , όταν ακόμη ούτε καν ο όρος δεν υπήρχε , ενώνοντας τους Τangerine Dream με τον Jimi Hendrix πάνω σε ένα ξέφρενο αποχαλινωμένο beat ( 9/10 )</span></span></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Δημήτρης Ν., post: 63052, member: 79"] [IMG]http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/drc100/c100/c100963xn22.jpg[/IMG] [FONT="Times New Roman"][SIZE="4"][B]Volume One / The Soft machine [/B] Η εκλεκτική βρεταννική ψυχεδέλεια σε όλο της το μεγαλείο και σε όλη την έκταση της διαφοροποιήσεως της από την αμερικάνικη . Η τελευταία σε καμμία φάση της δεν κατάφερε να ηχήσει τόσο προωθημένη , τόσο εκλεπτυσμένη , τόσο αισθητικά ανοικτή . Εδώ μέσα υπάρχουν εν σπέρματι τα πάντα και οι Softs είναι ίσως το μοναδικό γκρουπ που έχει ένα οργανίστα ( Mike Rattledge) που σολάρει με περισότερο πάθος και ηφαιστειακή ενέργεια από δέκα κιθαρίστες μαζί , δημιουργώντας ένα εντελώς πρωτότυπο και χωρίς διαδόχους προσωπικό ύφος και εξ αυτού τον ήχο σήμα κατατεθέν τους . Free form αυτοσχεδιασμοί , ντανταϊστική προσέγγιση του υλικού , πάθος για δημιουργία μακριά από τα καθιερωμένα . ( 9/10 ) [IMG]http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/drf300/f339/f33910bm0s5.jpg[/IMG] [B]Stand / Sly and the family stone[/B] Εάν υπάρχει αισθητικό αντίστοιχο του «The Gates of delirium» στο φανκ και την σόουλ , αυτό είναι το οργανικό “Sex Machine” , ένα ενεργειακό παραλήρημα , μια ηφαιστειακή λάβα που καλύπτει με την σκόνη της κάθε επίδοξο μιμητή . Οι Sly and the family Stone , ένα εκρηκτικό κοκτέιλ , ένα μείγμα ρόκ , σόουλ , φάνκ , R & B , ψυχεδέλειας πρωτόγνωρο μέχρι την ώρα που έσκασαν μύτη από το πουθενά , έφεραν τα πάνω κάτω ενώνοντας δυο κόσμους διαχωρισμένους έως τότε , την σόουλ και το ροκ , φέρνοντας κοντά τους Temptations με τον Jimmy Hendrix. ( 8,5/10 ) [IMG]http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/drd800/d857/d85770aal11.jpg[/IMG] [B]Νο Pussyfooting / Fripp & Eno[/B] Με δύο reel to reel tape decks (μπομπινόφωνα ), οι κύριοι Robert Fripp και Brian Eno φτιάχνουν μια λούπα που παίζει συνέχεια κι έπειτα προσθέτουν στοιχεία από πάνω , ενώ στο τέλος ο Fripp βάζει την κιθάρα του σολάροντας στην κορυφή όλων . Ότι έκανε ο Steve Reich λίγα χρόνια πριν στο κομμάτι «Come out to show them» δημιουργώντας ίσως τον πρώτο συνεχή ατέρμονο , βρόγχο ( loop ) με μαγνητοταινίες, οι Fripp και Eno το υιοθετούν , το εισάγουν στον χώρο του «ροκ» , το προσαρμόζουν στις δικές τους απόψεις , χρησιμοποιώντας το ως στρώμα ήχων επί των οποίων προστίθενται συνεχώς καινούργιοι και στην πραγματικότητα θέτουν ήδη από το 1973 τις βάσεις για αυτά που ακούμε σήμερα εν αφθονία ( 9/10 ) [IMG]http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/dre000/e083/e08346yhhz9.jpg[/IMG] [B]Un reve sans consequence special / Heldon [/B] Μια από τις πλέον προωθημένες και ιδιαίτερα πετυχημένες μίξεις ηλεκτρονικής και ροκ στον δρόμο που χάραξαν οι κύριοι πιο πάνω , αλλά με την προσθήκη κρουστών και μπάσσου , οι Γάλλοι Heldon με τα σε πρώτη όψη χαοτικά jams τους , αλλά σε κατοπινές πολλαπλές ακροάσεις τόσο οργανωμένα και δομημένα θέματα τους, μπορούν να θεωρηθούν οι πρώτοι που έπαιξαν τέκνο στο μακρινό 1976 , όταν ακόμη ούτε καν ο όρος δεν υπήρχε , ενώνοντας τους Τangerine Dream με τον Jimi Hendrix πάνω σε ένα ξέφρενο αποχαλινωμένο beat ( 9/10 )[/SIZE][/FONT] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
4 δίσκοι . . .60'ς και 70'ς και πάλι 70'ς
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…