Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Κινηματογράφος
Nέα - Συζητήσεις - Διαγωνισμοί
2011 Venice Film Festival
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="karavan" data-source="post: 1056204614" data-attributes="member: 24201"><p><strong>ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΜΟΣΤΡΑΣ</strong></p><p></p><p><strong>Με σφραγίδα «Αρονόφσκι»</strong></p><p></p><p><strong>Του Ακη Καπράνου</strong></p><p></p><p><strong>ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 09 Σεπτεμβρίου 2011</strong></p><p></p><p></p><p> </p><p></p><p><a href="http://nstatic.doldigital.net/taneawebstatic/CFFB8D679D231BF8DFBEA9051A194EA0.jpg" target="_blank"><img src="http://nstatic.doldigital.net/taneawebstatic/A63D04E2C3301E28B0DF2D9B5B7DEE6E.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></a></p><p><strong>Νοέμβριος του 1997, Πλατεία Αριστοτέλους, έξω από το Ολύμπιον. Πρώτη προβολή μιας μικρής ανεξάρτητης αμερικανικής ταινίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Κόσμος πολύς </strong></p><p></p><p>Περαστικοί χαζεύουν και ρίχνουν ένα-δυο μπινελίκια στους «κουλτουριάρηδες» απέναντι (το συνηθίζουν οι Θεσσαλονικείς την περίοδο του Φεστιβάλ). Και ο συνεσταλμένος σκηνοθέτης του φιλμ που μόλις τελείωσε τραβά μερικές μάλλον νευρικές ρουφηξιές από το τσιγάρο του. «Συγχαρητήρια για την ταινία», του λέω. «Ευχαριστώ πολύ, αλλά να δω πώς θα ξεχρεώσω. Φόρτωσα όλο τον προϋπολογισμό της ταινίας σε πιστωτικές κάρτες», μου απαντά. </p><p>Ο σκηνοθέτης είναι ο 42χρονος Ντάρεν Αρονόφσκι και η ταινία του λέγεται «Pi». Που, τελικά, θα αποφέρει περί τα τρία εκατομμύρια δολάρια στα ταμεία - σαφώς περισσότερα από τις 60.000 του κόστους της. </p><p>Παραδόξως, διαβάζω στο Διαδίκτυο πως η ταινία χρηματοδοτήθηκε αποκλειστικά από φίλους του. Αλλα μας έλεγε στη συζήτηση που ακολούθησε την προβολή του φιλμ. Οπως και να 'χει, στα χρόνια που θα ακολουθήσουν, ο Αρονόφσκι θα αποκτήσει και στην Ελλάδα το δικό του κοινό που θα τον στηρίξει. </p><p>Το «Ρέκβιεμ για ένα όνειρο» θα γίνει cult, όπως και η αδικημένη και, πιθανότατα, καλύτερή του στιγμή ονόματι «Η πηγή της ζωής» με τον Χιου Τζάκμαν. Αμέσως μετά, βέβαια, ο Αρονόφσκι θα στήσει ένα υπέροχο δίδυμο ταινιών με τον «Παλαιστή» και τον «Μαύρο κύκνο», ταινίες που συμπληρώνουν μαγικά η μία την άλλη.</p><p>Γεννημένος τον Φεβρουάριο του 1969 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, καταπιάστηκε με το σινεμά από πολύ μικρός - με το που τελείωσε το λύκειο, έγινε δεκτός στο Χάρβαρντ όπου και σπούδασε κινηματογράφο. Παράλληλα γύριζε το ένα φιλμ μικρού μήκους μετά το άλλο μέχρι που, το 1996, αποφάσισε να ασχοληθεί με το σενάριο του «Pi» («π») το οποίο και δούλεψε για δύο χρόνια. Με ελάχιστα χρήματα, κολλητούς του στους βασικούς ρόλους και έναν ταλαντούχο φίλο του ονόματι Κλιντ Μάνσελ να υπογράφει, για πρώτη του φορά, τη μουσική μιας ταινίας, ο Αρονόφσκι βάζει μπρος το φιλμ, το οποίο και γυρίζει σε ασπρόμαυρο.</p><p>Νοέμβριο του 1997, ο αγχωμένος σκηνοθέτης παρουσιάζει το φιλμ του στη Θεσσαλονίκη. Γενάρη του 1998, η ταινία προβάλλεται στο Φεστιβάλ του Σάντανς από την εταιρεία Artisan έναντι του ποσού του ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Ξαφνικά, ο Αρονόφσκι προωθείται ως το νέο, μεγάλο ταλέντο του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά.</p><p>Αποφασισμένος να προκαλέσει, να παίξει δηλαδή το «χαρτί» της δεύτερης ταινίας πέρα για πέρα, σκηνοθετεί το «Ρέκβιεμ για ένα όνειρο», την ιστορία ενός ναρκομανούς, της κοπέλας και της μητέρας του. Ονειρα που καταστρέφονται από τον οποιασδήποτε φύσης εθισμό, η Ελεν Μπέρστιν, η πρωταγωνίστρια του «Εξορκιστή», να δίνει μια σπαρακτική ερμηνεία ως ταλαίπωρη μητέρα, η δε Τζένιφερ Κόνελι στον πιο τολμηρό ρόλο της καριέρας της (υπάρχει μια σκηνή οργίου στο φιλμ που ειλικρινά δεν μπορώ να περιγράψω εδώ δίχως να μας πάνε μέσα) σε μια ταινία που τρέχει με τα χίλια. </p><p>Πολύς κόσμος το αγκάλιασε, άλλος τόσος στάθηκε σκεπτικός απέναντι σε αυτή την επίθεση στις αισθήσεις του θεατή (πολύ κακό για το τίποτα<img src="" class="smilie smilie--sprite smilie--sprite2" alt=";)" title="Wink ;)" loading="lazy" data-shortname=";)" /> αλλά η ταινία χάρισε στην Μπέρστιν μια υποψηφιότητα για Οσκαρ α' γυναικείου ρόλου και απέφερε τα διπλάσια του προϋπολογισμού της στα ταμεία. Ολα αυτά το έτος 2000.</p><p>Το 2001, ο Αρονόφσκι ανοίγει ένα άλλο κεφάλαιο στη ζωή του. Γνωρίζει την ηθοποιό Ρέιτσελ Βάις στο Λονδίνο. Οι δυο τους ερωτεύονται και μαζί φεύγουν για την Αμερική. Το 2005 αρραβωνιάζονται και το 2006 γεννιέται ο γιος τους Χένρι Τσανς.</p><p>Η Βάις είναι ήδη μια φτασμένη πρωταγωνίστρια, με τους ρόλους της στη «Μούμια» (και το σίκουελ) να της έχουν χαρίσει ένα «εμπορικό» πρεστίζ, το οποίο θα εξαργυρώσει μάλιστα και με ένα Οσκαρ β' γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία «Ο επίμονος κηπουρός». </p><p>Σύντομα, παρέα με τον Μπραντ Πιτ και την Κέιτ Μπλάνσετ, ο Αρονόφσκι αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία ενός φιλόδοξου φιλμ επιστημονικής φαντασίας ονόματι «Η πηγή της ζωής». Ο προϋπολογισμός 70 εκατομμύρια δολάρια και το star power ακόμη πιο δυνατό. Ξοδεύει χρόνο και χρήμα για το project, που όμως σύντομα θα καταρρεύσει με την αποχώρηση και των δύο ηθοποιών. </p><p>Η Warner αποφασίζει να κόψει τον προϋπολογισμό στα μισά. Και αυτός βρίσκει γρήγορα τον Χιου Τζάκμαν και αναθέτει στη Βάις τον ρόλο της Μπλάνσετ. Κάνει ό,τι μπορεί για να κρατήσει το όραμά του στα πλαίσια του νέου budget, αλλά η κριτική στέκεται αμήχανη απέναντι στο φιλμ. Το ίδιο και το κοινό. </p><p>Υπάρχει βέβαια ένας ισχυρός πυρήνας θαυμαστών του που το λατρεύουν, αλλά το «The Fountain» θα αποφέρει μόλις 15 εκατομμύρια δολάρια στα ταμεία. Καιρός για κάτι πιο συνετό.</p><p>Το 2008, κανείς δεν πλησιάζει τον Μίκι Ρουρκ που έχει κακή φήμη. Και ο Αρονόφσκι τον αγκαζάρει για τον ρόλο του περιθωριακού παλαιστή του κατς στο «The Wrestler». Ο λόγος προφανής, αν ρίξει κανείς μια ματιά στο στόρι: είκοσι χρόνια πριν, τη δεκαετία του '80, το άστρο του Ράντι «The Ram» μεσουρανούσε. Το πρόσωπό του βρισκόταν παντού: σε videogames, σε πλαστικές κούκλες και σε τηλεοπτικά σόου. </p><p>Εποχές που ανήκουν στο παρελθόν. Σήμερα, ο Ράντι διασκεδάζει ακόμα τα πλήθη, αλλά με μεγάλο προσωπικό κόστος. Τιγκαρισμένος στα στεροειδή και τα παυσίπονα, αναρριχάται στα ρινγκ κάθε βράδυ γιατί αυτό το performance είναι η μόνη ζωή που ξέρει. </p><p>Ο Μίκι Ρουρκ παίζει τον εαυτό του και τα δίνει όλα. Ο Αρονόφσκι παρακολουθεί με την κάμερα πότε σε σημείο επαφής, πότε από απόσταση. Και κερδίζει το Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας, αλλά και ένα γερό οικονομικό στοίχημα.</p><p> </p><p><a href="http://www.tanea.gr/politismos/article/?aid=4655503" target="_blank">http://www.tanea.gr/politismos/article/?aid=4655503</a></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="karavan, post: 1056204614, member: 24201"] [B]ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΜΟΣΤΡΑΣ[/B] [B]Με σφραγίδα «Αρονόφσκι»[/B] [B]Του Ακη Καπράνου[/B] [B]ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 09 Σεπτεμβρίου 2011[/B] [URL="http://nstatic.doldigital.net/taneawebstatic/CFFB8D679D231BF8DFBEA9051A194EA0.jpg"][IMG]http://nstatic.doldigital.net/taneawebstatic/A63D04E2C3301E28B0DF2D9B5B7DEE6E.jpg[/IMG][/URL] [B]Νοέμβριος του 1997, Πλατεία Αριστοτέλους, έξω από το Ολύμπιον. Πρώτη προβολή μιας μικρής ανεξάρτητης αμερικανικής ταινίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Κόσμος πολύς [/B] Περαστικοί χαζεύουν και ρίχνουν ένα-δυο μπινελίκια στους «κουλτουριάρηδες» απέναντι (το συνηθίζουν οι Θεσσαλονικείς την περίοδο του Φεστιβάλ). Και ο συνεσταλμένος σκηνοθέτης του φιλμ που μόλις τελείωσε τραβά μερικές μάλλον νευρικές ρουφηξιές από το τσιγάρο του. «Συγχαρητήρια για την ταινία», του λέω. «Ευχαριστώ πολύ, αλλά να δω πώς θα ξεχρεώσω. Φόρτωσα όλο τον προϋπολογισμό της ταινίας σε πιστωτικές κάρτες», μου απαντά. Ο σκηνοθέτης είναι ο 42χρονος Ντάρεν Αρονόφσκι και η ταινία του λέγεται «Pi». Που, τελικά, θα αποφέρει περί τα τρία εκατομμύρια δολάρια στα ταμεία - σαφώς περισσότερα από τις 60.000 του κόστους της. Παραδόξως, διαβάζω στο Διαδίκτυο πως η ταινία χρηματοδοτήθηκε αποκλειστικά από φίλους του. Αλλα μας έλεγε στη συζήτηση που ακολούθησε την προβολή του φιλμ. Οπως και να 'χει, στα χρόνια που θα ακολουθήσουν, ο Αρονόφσκι θα αποκτήσει και στην Ελλάδα το δικό του κοινό που θα τον στηρίξει. Το «Ρέκβιεμ για ένα όνειρο» θα γίνει cult, όπως και η αδικημένη και, πιθανότατα, καλύτερή του στιγμή ονόματι «Η πηγή της ζωής» με τον Χιου Τζάκμαν. Αμέσως μετά, βέβαια, ο Αρονόφσκι θα στήσει ένα υπέροχο δίδυμο ταινιών με τον «Παλαιστή» και τον «Μαύρο κύκνο», ταινίες που συμπληρώνουν μαγικά η μία την άλλη. Γεννημένος τον Φεβρουάριο του 1969 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, καταπιάστηκε με το σινεμά από πολύ μικρός - με το που τελείωσε το λύκειο, έγινε δεκτός στο Χάρβαρντ όπου και σπούδασε κινηματογράφο. Παράλληλα γύριζε το ένα φιλμ μικρού μήκους μετά το άλλο μέχρι που, το 1996, αποφάσισε να ασχοληθεί με το σενάριο του «Pi» («π») το οποίο και δούλεψε για δύο χρόνια. Με ελάχιστα χρήματα, κολλητούς του στους βασικούς ρόλους και έναν ταλαντούχο φίλο του ονόματι Κλιντ Μάνσελ να υπογράφει, για πρώτη του φορά, τη μουσική μιας ταινίας, ο Αρονόφσκι βάζει μπρος το φιλμ, το οποίο και γυρίζει σε ασπρόμαυρο. Νοέμβριο του 1997, ο αγχωμένος σκηνοθέτης παρουσιάζει το φιλμ του στη Θεσσαλονίκη. Γενάρη του 1998, η ταινία προβάλλεται στο Φεστιβάλ του Σάντανς από την εταιρεία Artisan έναντι του ποσού του ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Ξαφνικά, ο Αρονόφσκι προωθείται ως το νέο, μεγάλο ταλέντο του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά. Αποφασισμένος να προκαλέσει, να παίξει δηλαδή το «χαρτί» της δεύτερης ταινίας πέρα για πέρα, σκηνοθετεί το «Ρέκβιεμ για ένα όνειρο», την ιστορία ενός ναρκομανούς, της κοπέλας και της μητέρας του. Ονειρα που καταστρέφονται από τον οποιασδήποτε φύσης εθισμό, η Ελεν Μπέρστιν, η πρωταγωνίστρια του «Εξορκιστή», να δίνει μια σπαρακτική ερμηνεία ως ταλαίπωρη μητέρα, η δε Τζένιφερ Κόνελι στον πιο τολμηρό ρόλο της καριέρας της (υπάρχει μια σκηνή οργίου στο φιλμ που ειλικρινά δεν μπορώ να περιγράψω εδώ δίχως να μας πάνε μέσα) σε μια ταινία που τρέχει με τα χίλια. Πολύς κόσμος το αγκάλιασε, άλλος τόσος στάθηκε σκεπτικός απέναντι σε αυτή την επίθεση στις αισθήσεις του θεατή (πολύ κακό για το τίποτα;) αλλά η ταινία χάρισε στην Μπέρστιν μια υποψηφιότητα για Οσκαρ α' γυναικείου ρόλου και απέφερε τα διπλάσια του προϋπολογισμού της στα ταμεία. Ολα αυτά το έτος 2000. Το 2001, ο Αρονόφσκι ανοίγει ένα άλλο κεφάλαιο στη ζωή του. Γνωρίζει την ηθοποιό Ρέιτσελ Βάις στο Λονδίνο. Οι δυο τους ερωτεύονται και μαζί φεύγουν για την Αμερική. Το 2005 αρραβωνιάζονται και το 2006 γεννιέται ο γιος τους Χένρι Τσανς. Η Βάις είναι ήδη μια φτασμένη πρωταγωνίστρια, με τους ρόλους της στη «Μούμια» (και το σίκουελ) να της έχουν χαρίσει ένα «εμπορικό» πρεστίζ, το οποίο θα εξαργυρώσει μάλιστα και με ένα Οσκαρ β' γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία «Ο επίμονος κηπουρός». Σύντομα, παρέα με τον Μπραντ Πιτ και την Κέιτ Μπλάνσετ, ο Αρονόφσκι αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία ενός φιλόδοξου φιλμ επιστημονικής φαντασίας ονόματι «Η πηγή της ζωής». Ο προϋπολογισμός 70 εκατομμύρια δολάρια και το star power ακόμη πιο δυνατό. Ξοδεύει χρόνο και χρήμα για το project, που όμως σύντομα θα καταρρεύσει με την αποχώρηση και των δύο ηθοποιών. Η Warner αποφασίζει να κόψει τον προϋπολογισμό στα μισά. Και αυτός βρίσκει γρήγορα τον Χιου Τζάκμαν και αναθέτει στη Βάις τον ρόλο της Μπλάνσετ. Κάνει ό,τι μπορεί για να κρατήσει το όραμά του στα πλαίσια του νέου budget, αλλά η κριτική στέκεται αμήχανη απέναντι στο φιλμ. Το ίδιο και το κοινό. Υπάρχει βέβαια ένας ισχυρός πυρήνας θαυμαστών του που το λατρεύουν, αλλά το «The Fountain» θα αποφέρει μόλις 15 εκατομμύρια δολάρια στα ταμεία. Καιρός για κάτι πιο συνετό. Το 2008, κανείς δεν πλησιάζει τον Μίκι Ρουρκ που έχει κακή φήμη. Και ο Αρονόφσκι τον αγκαζάρει για τον ρόλο του περιθωριακού παλαιστή του κατς στο «The Wrestler». Ο λόγος προφανής, αν ρίξει κανείς μια ματιά στο στόρι: είκοσι χρόνια πριν, τη δεκαετία του '80, το άστρο του Ράντι «The Ram» μεσουρανούσε. Το πρόσωπό του βρισκόταν παντού: σε videogames, σε πλαστικές κούκλες και σε τηλεοπτικά σόου. Εποχές που ανήκουν στο παρελθόν. Σήμερα, ο Ράντι διασκεδάζει ακόμα τα πλήθη, αλλά με μεγάλο προσωπικό κόστος. Τιγκαρισμένος στα στεροειδή και τα παυσίπονα, αναρριχάται στα ρινγκ κάθε βράδυ γιατί αυτό το performance είναι η μόνη ζωή που ξέρει. Ο Μίκι Ρουρκ παίζει τον εαυτό του και τα δίνει όλα. Ο Αρονόφσκι παρακολουθεί με την κάμερα πότε σε σημείο επαφής, πότε από απόσταση. Και κερδίζει το Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας, αλλά και ένα γερό οικονομικό στοίχημα. [URL]http://www.tanea.gr/politismos/article/?aid=4655503[/URL] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Κινηματογράφος
Nέα - Συζητήσεις - Διαγωνισμοί
2011 Venice Film Festival
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…