Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Μουσικές Συζητήσεις
2000-2010 Η δεκαετία των διάτοντων αστέρων.
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Totsipaki" data-source="post: 1375298" data-attributes="member: 2562"><p>Μετά απο παρότρυνση φίλων της κατηγορίας δημοσιεύω αυτό το κείμενο</p><p></p><p>Καταρχάς να διευκρυνίσω οτι το παρακάτω κείμενο περιέχει καθαρά προσωπικές απόψεις του γράφοντα οπότε και να διαφωνείτε κάπου εκφραστείτε ελεύθερα αλλα</p><p>παρακαλώ μην το πάρετε και πατριωτικά.</p><p></p><p>2000...</p><p>Πριν να συνέλθουμε καλά καλά απο τα πολυτάραχα αλλα και πολύ παραγωγικά όσον αφορά την μουσική 90’s μας βρίσκει μία δεκαετία χωρίς ιδιαίτερη προοπτική όσον αφορά την rock/pop παγκόσμια σκηνή με μία μουσκή βιομηχανία σκασμένη απο τα υπερκέρδη του πρόσφατου παρελθόντος (λέγε με cd) αβέβαιη να παραπαίει ψάχνοντας να βρεί δίέξοδο απο το χαστούκι του cdr (που να ήξερε τι την περίμενε..) και ένα κοινό κουρασμένο/βαριεστημένο και χορτασμένο πιά απο τα ίδια και τα ίδια καθώς και ένα μουσικό είδος που μετά απο την φάση των υβριδίων που μόλις είχε περάσει έδειχνε να έχει κλείσει τον δημιουργικό του κύκλο.</p><p></p><p>Η δεκαετία που μόλις μας άφησε (2010) σε αντίθεση με την προηγούμενη μόνο στάχτη και μπούρμπερη μας κληροδότησε όσον αφορά την εξέλιξη της rock/pop/alternative σκηνής αλλα και γενικότερα.</p><p>Όχι πως δεν εμφανίστηκαν καινουρια αξιόλογα σχήματα, αλλα με ελάχιστες εξαιρέσεις εκ των οποίων ακόμα πιο ελάχιστες έγιναν γνωστές όλα μα όλα είχαν την μορφή διάτοντων αστέρων δηλαδή ένα το πολύ δύο καλά άλμπουμ και μετά μία γοργή κατηφόρα αδιαφορίας προς την λήθη...</p><p></p><p>Χαρακτιρηστικότερο παράδειγμα αυτού του φαινομένου οι FRANZ FERDINAND, supercoοl όνομα, μουσική εμπνευσμένη,γεμμάτη ενέργεια, φρέσκια,νεανική και εκρηκτική σαν δυναμίτης που σου κόλλαγε και δεν ξεκόλαγε με τίποτα απο πάνω σου κάνοντας σε να θέλεις ακούσια να χορέψεις και να χτυπηθείς τους ρυθμούς της και φτιάχνοντας σου το κέφι.</p><p>Όλα αυτά στο πρώτο πραγματικά εκπληκτικό τους ομώνυμο album το οποίο αποτελεί μοναδικό μαργαριτάρι δυστυχώς όσον αφορά και τους ίδιους.</p><p>Το μέτριο σε σχέση με το πρώτο αλλα ακόμη αντάξιο του ονόματος τους “Υou could Have It so much Better” ακολούθησε κάνοντας όλους να ελπίζουν οτι βρέθηκε ο μεσίας (αλα Nirvana) που θα δώσει πάλι ζωή στην μουχλιασμένη μουσική σκηνή, μέχρι και για τον Harry Potter τους ζητήθηκε να γράψουν τραγούδι.</p><p>Τελικά το τρίτο όχι άσχημο αλλα μετριότατο άλμπουμ τους ακολόυθησε η αδιαφορία του κοινού και αναπόφευκτα η πορεία προς την λήθη ξεκίνησε.</p><p>Σήμερα το όνομά τους κάθε άλλο απο το πιο hot θεμα συσήτησης για την νεανική μουσική είναι..</p><p>Τα ονόματα με παρόμοια αλλα και χειρότερη πορεία πολλα, κάποια που έτυχε να γνωρίσω εγώ είναι οι Ιnterpol,Bravery,Editors,Radio4 όλα με φανταστικά ντεμπούτα και μεγάλες προσδοκίες αλλα ώς εκεί.</p><p>Όχι οτι δεν υπήρξαν και ελάχιστες λαμπρές εξαιρέσεις αλλα αυτές με εξαίρεση τους ήδη γνωστούς απο τα 90’s Radiohead ή τους Arcade Fire όλες τις έφαγε κυριολεκτικά η μαρμάγκα (εμπορικά)..</p><p></p><p>Νάμαστε λοιπόν... 2010 Μιζέρια, Μνημόνιο, ανύπαρκτη εναλλακτική μουσική σκηνή και εντός και εκτός των τοιχών και μία αφόρητα βαριεστημένη και απογοητευμένη νεολαία να της σερβίρουν τα μέσα μαζικής ενημερωσης ως διέξοδο την ..Lady Gaga.., το iphone, τους ...U2 καθώς και διάφορα βδελυρά αναμασήματα για alternative και Rock..</p><p>Παράλληλα γκρουπάρες σαν τους Sons And Daughters να τις τρώει η αφάνεια αφου η μόνη προβολή που έχουν είναι στο επίπεδό των web fanzines και της ιστοσελίδας τους.</p><p></p><p>Mην με παρεξηγήσετε, εννοείται οτι και τώρα υπάρχουν ταλέντα (όπως προανέφερα) αλλα πέρα απο το οτι δεν τους παρέχονται τα μέσα να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους απο την κλινικά νεκρή πια μουσική βιομηχανία, τα ελάχιστα που τα καταφέρνουν πρέπει να ψάξει κανείς με το κυάλι για να τα ανακαλύψει ξοδεύοντας χρόνο που θα έπεπε κανονικά να τα απολαμβάνει εε.. αυτό δεν το λέω και μουσική σκηνή... </p><p></p><p>Βέβαια απο ποσότητα άλλο τίποτα..</p><p>Τόνοι μουσικής μας βομβαρδίζουν απο παντού, το free downloading, αφού μας λύτρωσε απο το απωθημένο της στέρησης εμάς τους λίγο η και πιο πολύ παλιότερους, μας έκανε βουλιμικούς με το κουμπί next στο mp3 ή στο PC να φθείρεται σε χρόνο ρεκόρ.</p><p>Η ποιότητα αμφίβολη και εμείς χαμένοι σε τόνους υλικού να ψάχνουμε κάτι καλό σαν τυφλοπόντικες χάνοντας τον μπούσουλα...</p><p>Τα ίδια και χειρότερα για την νέα γενιά η οποία σε αντίθεση με εμάς δεν γνώρισε και μία άλλη νοοτροπία η οποία δημιουργούσε ακροατές και όχι καταναλωτές της μουσικής.</p><p>Γιατι κακά τα ψέμματα καταναλωτές έχουν καταντήσει η πλειοψηφία του μουσικού κοινού που καταναλώνουν φτηνή και μή μουσική σαν τσίχλα φτύνοντας την γρήγορα γρήγορα για να μασήσουν την άλλη γεύση... </p><p></p><p>Η μουσική δεν είναι αγώνας δρόμου μπροστά σε ένα pc η εφηβική κόντρα ποιός θα έχει τα πιο πολλά giga..</p><p></p><p>Δεν είμαι ενάντια του downloading αλλα αφού πέρασα και εγώ απο αυτό το στάδιο ανακάλυψα όπως περιέργως ταυτόχρονα και ένας ξάδερφος μου οτι η απόλαυση είχε χαθεί, δεν υπήρχε πιά αυτή η αίσθηση της μαγείας όταν ακούς ένα καλό αλμπούμ τέλικά αποφάσισα να πετάξω το βουνό απο ήχους που με βασάνιζε και να κρατήσω μόνο ότι έκρινα οτι μου έκανε πραγματικά και ας χάθηκαν και στο πέταμα μερικά λουλούδια μαζί με τα αγκάθια δεν βαριέσαι.. μουσική θέλω να ακούω όχι να γίνω μουσικός παραγωγός.</p><p>Αποφάσισα να απολαμβάνω αυτά που ξέρω και λίγα αυστηρά επιλεγμένα που προλαβαίνω να ακουσω και να εκτιμήσω και ξαναβρήκα την χαρά της μουσικής.</p><p></p><p>Αυτή η αίσθηση της ισορροπίας στους ...καταναλωτές... έχει χαθεί μαζί με την κατάρευσή της μουσικής βιομηχανίας (που προκάλεσε κυρίως η απληστία της) έφεραν τα πράγματα σε αυτό το χάλι.</p><p>Έχει πλάκα.. στα 90’s νοσταλγούσαμε τα 60‛s-70’s που δέν προλάβαμε και τώρα νοσταλγούμε τα 90’s... xαχα!... </p><p> </p><p>Το θέμα που σχολίασα είναι τεράστιο, πολυποίκοιλο και με πολλές προεκτάσεις γιαυτό καλώ εσάς να το συμπληρώσετε με τα σχόλια σας, τις παρατηρήσεις και τα κείμενα σας για να μην σας κουράζω άλλο.</p><p></p><p>Καλό 2010-2020...</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Totsipaki, post: 1375298, member: 2562"] Μετά απο παρότρυνση φίλων της κατηγορίας δημοσιεύω αυτό το κείμενο Καταρχάς να διευκρυνίσω οτι το παρακάτω κείμενο περιέχει καθαρά προσωπικές απόψεις του γράφοντα οπότε και να διαφωνείτε κάπου εκφραστείτε ελεύθερα αλλα παρακαλώ μην το πάρετε και πατριωτικά. 2000... Πριν να συνέλθουμε καλά καλά απο τα πολυτάραχα αλλα και πολύ παραγωγικά όσον αφορά την μουσική 90’s μας βρίσκει μία δεκαετία χωρίς ιδιαίτερη προοπτική όσον αφορά την rock/pop παγκόσμια σκηνή με μία μουσκή βιομηχανία σκασμένη απο τα υπερκέρδη του πρόσφατου παρελθόντος (λέγε με cd) αβέβαιη να παραπαίει ψάχνοντας να βρεί δίέξοδο απο το χαστούκι του cdr (που να ήξερε τι την περίμενε..) και ένα κοινό κουρασμένο/βαριεστημένο και χορτασμένο πιά απο τα ίδια και τα ίδια καθώς και ένα μουσικό είδος που μετά απο την φάση των υβριδίων που μόλις είχε περάσει έδειχνε να έχει κλείσει τον δημιουργικό του κύκλο. Η δεκαετία που μόλις μας άφησε (2010) σε αντίθεση με την προηγούμενη μόνο στάχτη και μπούρμπερη μας κληροδότησε όσον αφορά την εξέλιξη της rock/pop/alternative σκηνής αλλα και γενικότερα. Όχι πως δεν εμφανίστηκαν καινουρια αξιόλογα σχήματα, αλλα με ελάχιστες εξαιρέσεις εκ των οποίων ακόμα πιο ελάχιστες έγιναν γνωστές όλα μα όλα είχαν την μορφή διάτοντων αστέρων δηλαδή ένα το πολύ δύο καλά άλμπουμ και μετά μία γοργή κατηφόρα αδιαφορίας προς την λήθη... Χαρακτιρηστικότερο παράδειγμα αυτού του φαινομένου οι FRANZ FERDINAND, supercoοl όνομα, μουσική εμπνευσμένη,γεμμάτη ενέργεια, φρέσκια,νεανική και εκρηκτική σαν δυναμίτης που σου κόλλαγε και δεν ξεκόλαγε με τίποτα απο πάνω σου κάνοντας σε να θέλεις ακούσια να χορέψεις και να χτυπηθείς τους ρυθμούς της και φτιάχνοντας σου το κέφι. Όλα αυτά στο πρώτο πραγματικά εκπληκτικό τους ομώνυμο album το οποίο αποτελεί μοναδικό μαργαριτάρι δυστυχώς όσον αφορά και τους ίδιους. Το μέτριο σε σχέση με το πρώτο αλλα ακόμη αντάξιο του ονόματος τους “Υou could Have It so much Better” ακολούθησε κάνοντας όλους να ελπίζουν οτι βρέθηκε ο μεσίας (αλα Nirvana) που θα δώσει πάλι ζωή στην μουχλιασμένη μουσική σκηνή, μέχρι και για τον Harry Potter τους ζητήθηκε να γράψουν τραγούδι. Τελικά το τρίτο όχι άσχημο αλλα μετριότατο άλμπουμ τους ακολόυθησε η αδιαφορία του κοινού και αναπόφευκτα η πορεία προς την λήθη ξεκίνησε. Σήμερα το όνομά τους κάθε άλλο απο το πιο hot θεμα συσήτησης για την νεανική μουσική είναι.. Τα ονόματα με παρόμοια αλλα και χειρότερη πορεία πολλα, κάποια που έτυχε να γνωρίσω εγώ είναι οι Ιnterpol,Bravery,Editors,Radio4 όλα με φανταστικά ντεμπούτα και μεγάλες προσδοκίες αλλα ώς εκεί. Όχι οτι δεν υπήρξαν και ελάχιστες λαμπρές εξαιρέσεις αλλα αυτές με εξαίρεση τους ήδη γνωστούς απο τα 90’s Radiohead ή τους Arcade Fire όλες τις έφαγε κυριολεκτικά η μαρμάγκα (εμπορικά).. Νάμαστε λοιπόν... 2010 Μιζέρια, Μνημόνιο, ανύπαρκτη εναλλακτική μουσική σκηνή και εντός και εκτός των τοιχών και μία αφόρητα βαριεστημένη και απογοητευμένη νεολαία να της σερβίρουν τα μέσα μαζικής ενημερωσης ως διέξοδο την ..Lady Gaga.., το iphone, τους ...U2 καθώς και διάφορα βδελυρά αναμασήματα για alternative και Rock.. Παράλληλα γκρουπάρες σαν τους Sons And Daughters να τις τρώει η αφάνεια αφου η μόνη προβολή που έχουν είναι στο επίπεδό των web fanzines και της ιστοσελίδας τους. Mην με παρεξηγήσετε, εννοείται οτι και τώρα υπάρχουν ταλέντα (όπως προανέφερα) αλλα πέρα απο το οτι δεν τους παρέχονται τα μέσα να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους απο την κλινικά νεκρή πια μουσική βιομηχανία, τα ελάχιστα που τα καταφέρνουν πρέπει να ψάξει κανείς με το κυάλι για να τα ανακαλύψει ξοδεύοντας χρόνο που θα έπεπε κανονικά να τα απολαμβάνει εε.. αυτό δεν το λέω και μουσική σκηνή... Βέβαια απο ποσότητα άλλο τίποτα.. Τόνοι μουσικής μας βομβαρδίζουν απο παντού, το free downloading, αφού μας λύτρωσε απο το απωθημένο της στέρησης εμάς τους λίγο η και πιο πολύ παλιότερους, μας έκανε βουλιμικούς με το κουμπί next στο mp3 ή στο PC να φθείρεται σε χρόνο ρεκόρ. Η ποιότητα αμφίβολη και εμείς χαμένοι σε τόνους υλικού να ψάχνουμε κάτι καλό σαν τυφλοπόντικες χάνοντας τον μπούσουλα... Τα ίδια και χειρότερα για την νέα γενιά η οποία σε αντίθεση με εμάς δεν γνώρισε και μία άλλη νοοτροπία η οποία δημιουργούσε ακροατές και όχι καταναλωτές της μουσικής. Γιατι κακά τα ψέμματα καταναλωτές έχουν καταντήσει η πλειοψηφία του μουσικού κοινού που καταναλώνουν φτηνή και μή μουσική σαν τσίχλα φτύνοντας την γρήγορα γρήγορα για να μασήσουν την άλλη γεύση... Η μουσική δεν είναι αγώνας δρόμου μπροστά σε ένα pc η εφηβική κόντρα ποιός θα έχει τα πιο πολλά giga.. Δεν είμαι ενάντια του downloading αλλα αφού πέρασα και εγώ απο αυτό το στάδιο ανακάλυψα όπως περιέργως ταυτόχρονα και ένας ξάδερφος μου οτι η απόλαυση είχε χαθεί, δεν υπήρχε πιά αυτή η αίσθηση της μαγείας όταν ακούς ένα καλό αλμπούμ τέλικά αποφάσισα να πετάξω το βουνό απο ήχους που με βασάνιζε και να κρατήσω μόνο ότι έκρινα οτι μου έκανε πραγματικά και ας χάθηκαν και στο πέταμα μερικά λουλούδια μαζί με τα αγκάθια δεν βαριέσαι.. μουσική θέλω να ακούω όχι να γίνω μουσικός παραγωγός. Αποφάσισα να απολαμβάνω αυτά που ξέρω και λίγα αυστηρά επιλεγμένα που προλαβαίνω να ακουσω και να εκτιμήσω και ξαναβρήκα την χαρά της μουσικής. Αυτή η αίσθηση της ισορροπίας στους ...καταναλωτές... έχει χαθεί μαζί με την κατάρευσή της μουσικής βιομηχανίας (που προκάλεσε κυρίως η απληστία της) έφεραν τα πράγματα σε αυτό το χάλι. Έχει πλάκα.. στα 90’s νοσταλγούσαμε τα 60‛s-70’s που δέν προλάβαμε και τώρα νοσταλγούμε τα 90’s... xαχα!... Το θέμα που σχολίασα είναι τεράστιο, πολυποίκοιλο και με πολλές προεκτάσεις γιαυτό καλώ εσάς να το συμπληρώσετε με τα σχόλια σας, τις παρατηρήσεις και τα κείμενα σας για να μην σας κουράζω άλλο. Καλό 2010-2020... [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Μουσικές Συζητήσεις
2000-2010 Η δεκαετία των διάτοντων αστέρων.
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…