Search results

Χρήσιμο το spotify έτσι; Και μεγαλοφυής ιδέα. Εκανε και δισεκατομμυριούχο τον Daniel Ek που το σκαρφίστηκε. Διαβάζοντας όμως το "The Song Machine - Inside the Hit Factory" του John Seebrook ψαρεύεις μερικά χρήσιμα στοιχεία. Οπως για παράδειγμα δύο μουσικούς "ακτιβιστές", τη Rosanne Cash, μορφή...

Σαν DJ ξεκίνησε, εκεί γύρω στο Σαν Φρανσίσκο, μέσα δεκαετίας του 60. Δεν θυμάμαι αν το διάβασα στον Joel Selvin -Sly and the Family Stone: An Oral History (For the Record S.), PerfectBound, 1998- ή στον Jeff Kaliss -I Want to Take You Higher: The Life and Times of “Sly and the Family Stone”...

Buke and Gase Ένα ντουέτο από τη Νέα Υόρκη, η Arone Dyer και ο Aron Sanchez, που παίζουν μπασταρδεμένα όργανα: μια κιθάρα που ο Aron τη λέει Frankenstein γιατί της έχει βάλει χορδές από μπάσο κι ένα βαρύτονο γιουκαλίλι - μοντίφα που παίζει η Arone, ενώ για να αποφύγουν να χρησιμοποιήσουν...

The Moldy Peaches Ο Adam Green και η Kimya Dawson είναι οι Moldy Peaches. Τυπικό σχήμα της αμερικάνικης anti-folk, αυτού του αναρχο-ποιμενικού ιδιώματος που φλερτάρει τη folk όσο και το punk, βλέπε ωμή, ακατέργαστη ενέργεια και αισθητική, ένα απίστευτα προσωπικό ταξίδι, περισσότερο εξερεύνηση...

Εβλεπα ξανά τον Κονφορμίστα του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι πρόσφατα. Πέρα από αυτό που ήθελε να κοινωνήσει η ταινία, είχα μείνει ενεός με το Visual κομμάτι της. Ο μεγάλος Vittorio Storaro. Αυτό το είδος του Σινεμά είναι αδιανόητο πια. Εδώ και πολλά χρόνια.

«Αλλά τώρα, προσέχτε!» Το γεγονός και μόνο ότι ο εσμός των γνωστών και σεσημασμένων συμφερόντων επιτίθεται με όλα τα Μέσα εναντίον μιάς μετά δέους (ή παρ’ ολίγον) αριστερής κυβέρνησης είναι ήδη ένας σοβαρός λόγος να παραμένει κανείς επιφυλακτικός -τουλάχιστον- απέναντι στις οξύφωνες αιτιάσεις...

Οι Λούθηροι και οι Λαμαρτίνοι δεν είναι οι Δον Κιχότες: είναι Σάντσοι - υπηρέτες της πολιτικής οικονομίας. Οι Λούθηροι και οι Λαμαρτίνοι μπορούν να είναι επαναστάτες όσο η επανάσταση δεν απειλεί να σπάει τα πλαίσια της ρητορείας τους. Μόλις όμως οι μάζες ξεφεύγουν για λίγο από τον ρόλο που τους...

Υπάρχουν βλάσφημες εικόνες ; Μπορεί η τέχνη να γίνεται ιερόσυλη και πώς; Η κάθε εποχή διεκδικεί εκείνη τη βλασφημία που μπορεί να αντέξει. Μια βλασφημία δηλαδή η οποία έστω ex contrario δίδει κύρος στα ιδεολογικά της προτάγματα και τα κυρίαρχα πιστεύω της. Συχνά βέβαια οι βέβηλοι ή οι...

Χρόνια σας πολλά αγαπημένοι μου.

Εχω έντονη την εντύπωση ότι ο Sufjan Stevens είναι αυτό που λέμε κλασσικός τρόφιμος της αποικίας των τιμωρημένων. Αυτών που το μόνο αμάρτημά τους είναι ότι υπάρχουν. Μια βασανισμένη παιδική ηλικία φτωχού νομάδα, αποχαιρετισμός κάθε υποψίας «οργανωμένης ζωής», συχνά ένα τροχόσπιτο για σπίτι, κι...

http://manosstefanidis.blogspot.gr/2013/12/blog-post_17.html

Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες καλούς φίλους :ernaehrung004:

Todd Rundgren: White Knight (2017) Είναι αυτός που ήταν πάντα: οι εμμονές του είναι οι Beatles, ο Brian Wilson , η Philadelphia soul, ο πιο πιστός από τους… μαθητές του ήταν ο μακαρίτης ο Prince, τα τεχνάσματα και οι τεχνοκρατικές πονηριές του studio είναι η πανοπλία του. Eδώ και κάμποσα...

Το έργο του ΓΚΑΟΥΝΤΙ (Antoni Gaudi, 1842-1926) προβάλλει μια εκ βαθέων αντίρρηση στον πολεοδομικό ουτοπισμό του Μοντερνισμού και αμφισβητεί εκ των προτέρων την ορθολογιστική κατάληξη που θα έχει μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Ο Γκαουντί είναι ένας μεγάλος αρχιτέκτονας: πλήρως ενημερωμένος...

Δύο πάντα επίκαιρα κείμενα του Γεράσιμου Λυκιαρδόπουλου Υπέρ πατρίδων (Γιατί τελειώνουν οι πατρίδες, γιατί τελειώνουν τα νερά, γιατί τελειώνουν τα δάση…) …εάν οι άνθρωποι δεν ακούσουν αυτή την οιμωγή, εάν κωφεύουν, εάν οι καταφρονημένοι είναι ξεγραμμένοι μια και «καταδικάστηκαν από την...

Ο Gustav Klimt (1862-1918) είναι ένας καλλιτέχνης εξαιρετικά καλλιεργημένος και ευαίσθητος, εκλεπτυσμένος ως το σημείο νοσηρότητας, αλλά συνδεδεμένος και αυτός με ένα δικό του διακοσμητικό τύπο, γεμάτο συμβολιστικά υπονοούμενα. Θα μπορούσε να θεωρηθεί γνώστης της αργής, αναπόφευκτης παρακμής της...

Οι δύο όψεις της Μεταδημοκρατίας Μετά τα αποτελέσματα των αμερικανικών εκλογών η ιριδίζουσα φούσκα των ψευδών αντιθέσεων κατέλαβε, ακόμη μία φορά, τον χώρο των πραγματικών, αναπαράγοντας φαντασμαγορικά το ίδιο ως νέο. Εκείνοι οι οποίοι εξακολουθούν να εκπλήσσονται θλιβόμενοι ή να θλίβονται...

"προσπάθησα να δώσω έμφαση στο γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι, που τρώνε τις πατάτες τους στο φώς της λάμπας, έχουν σκάψει τη γή με τα ίδια χέρια που βάζουν στο πιάτο, κι έτσι μιλάει για τη χειρωνακτική εργασία και το πώς έχουν τίμια κερδίσει το φαϊ τους". Βικέντιος Βαν Γκόγκ, επιστολή στον...