Παντως την πρώτη χρονιά του Κεντερη, στα Λεγραινα, όλη η θαλασσα έβγαινε έξω. Μιλάμε για τσουνάμι.
Η πλάκα είναι ότι εμείς το ξέραμε, αυτοί που ερχότανε περιστασιακά, ενώ τους λέγαμε να ανεβουν λίγο πιο πάνω, νομίζανε ότι απλά το παίζαμε ιστορία.
Και μετά ψαχναμε κινητά, παιδιά, και ταπεράκια.