Να´μαστε πάλι εδώ, 12 χρόνια μετά...
Παραλλαγές Goldberg δεν σημαίνει μόνο Glenn Gould. Ναι μεν, ο Καναδός έδωσε ισχυρό στίγμα με τις δύο ηχογραφήσεις του (1955 και 1981) αλλά υπάρχουν πολλές ακόμη ερμηνείες, ώστε ο ανήσυχος ακροατής να γνωρίσει και άλλες προσεγγίσεις.
Δύο ιδιαίτερες ερμηνείες, που ίσως συνιστούν άτυπο δίπολο και ψάχνουν τα κατάλληλα αυτιά, είναι του
Andrei Gavrilov (1992) και του
Willhelm Kempff (1969).
Αμφότερες αποτελούν ενδιαφέρουσες προσθήκες στην δισκοθήκη των φίλων της μουσικής του Bach.
Ο Ρώσος δίνει μια εμπρηστική ερμηνεία, υψηλής virtuosite. Ξεκινάει με την Aria σε πολύ χαλαρό tempo (ο ακροατής σχηματίζει λάθος εντύπωση γι'αυτό που θα ακολουθήσει) αλλά αμέσως μετά ανεβάζει ρυθμό και... ξυπνάει τον χεβυμεταλά που κρύβεται μέσα μας. Το βαρύ αριστερό χέρι κάνει ακόμη πιο ευδιάκριτες τις μπασογραμμές και μας παρασύρει ακόμη περισσότερο στον ρυθμό. Μικρή παραφωνία θα έλεγα ότι αποτελεί η ιδιαίτερα ξεχειλωμένη Variation 25, την οποία ο Gavrilov ολοκληρώνει σε 11 λεπτά!
Ο (75χρονος την περίοδο της ηχογράφησης) Γερμανός, μας προτείνει μια διαφορετική προσέγγιση του έργου, περισσότερο ρομαντική. Ο ακροατής αρχικά εκπλήσσεται ακούγοντας την Aria, απογυμνωμένη από τα καλλωπίσματα (appogiaturas, τρίλλιες κλπ). Στα συνηθισμένα σε διαφορετικό άκουσμα αυτιά, ηχεί σαν άλλο έργο! Προφανώς ο Kempff ήθελε να δώσει την μουσική αυτούσια χωρίς φτιασίδια. Επίσης, στις περισσότερες παραλλαγές επαναλαμβάνεται μόνο το πρώτο μέρος. Γενικά υπάρχει αρκετό pedal και legato και κάποιες φορές ίσως θυμίσει Beethoven. Συνολικά πρόκειται για μια ''εσωτερική'' αλλά σε καμμία περίπτωση υποτονική, ερμηνεία.