Ζώα και άνθρωπος

Ναι, το διάβασα. Δεν ξέρω βέβαια τι εξυπηρετούν, τέτοιου είδους διασταυρώσεις, πέρα από την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας αυτών που τις επινοούν και τις υλοποιούν.

Αυτό ακριβώς.

Το κακό είναι ότι πολλά υποφέρουν.

Η Φύση έχει τη δική της λογική. Ο μωρός Άνθρωπος νομίζει ότι μπορεί να παρέμβει παντού.

Η Φυση, αν μου επιτρεπεις (και χωρις καμια αναφορα και συσχετισμο με το βιντεακι) δεν εχει Λογικη !

ΔΕΝ την χρειαζεται !

Εχει απειρια ΧΡΟΝΟΥ και απειρια ΤΥΧΑΙΩΝ πειραματισμων (μεταλλαξεων) για να πλασει αυτο το
συνταρακτικο μωσαικο εμβιων οντων. Δεν καθεται να σχεδιασει τιποτα, ουτε να σκεφτει τιποτα.
Αταξια και τυχαιοτητα ... ειναι τα εργαλεια της. Ομως αυτα τα υπεροχα εργαλεια (η Εντροπια δηλαδη)
ειναι και ο τελικος της δημιος ! Στο τελος (πολυυυυυυυ τελος) ΟΛΑ θα κατακερματιστουν στα εξ ων
συνετεθησαν.

Παρ ολα αυτα η ιστορια των μουλαριων χανεται στο βαθος των αιωνων.

Σαφεστατα τα υβριδικα αιλουροειδη εγιναν απο ανθρωπινη μωροφιλοδοξια η πιθανον επιστημονικη ερευνα.

SR71B said:

Η Φυση, αν μου επιτρεπεις (και χωρις καμια αναφορα και συσχετισμο με το βιντεακι) δεν εχει Λογικη !


ΔΕΝ την χρειαζεται !


Εχει απειρια ΧΡΟΝΟΥ και απειρια ΤΥΧΑΙΩΝ πειραματισμων (μεταλλαξεων) για να πλασει αυτο το
συνταρακτικο μωσαικο εμβιων οντων. Δεν καθεται να σχεδιασει τιποτα, ουτε να σκεφτει τιποτα.
Αταξια και τυχαιοτητα ... ειναι τα εργαλεια της. Ομως αυτα τα υπεροχα εργαλεια (η Εντροπια δηλαδη)
ειναι και ο τελικος της δημιος ! Στο τελος (πολυυυυυυυ τελος) ΟΛΑ θα κατακερματιστουν στα εξ ων
συνετεθησαν.

Click to expand...

Τι εννοείς "Η φύση δεν έχει λογική"?

Δεν είμαστε κομμάτι της φύσης?
Ή δεν έχουμε λογική?

Μάνο, η λειτουργία της Φύσης υπόκειται σε κάποιους Κανόνες (Νόμους, όπως θέλεις...). Αυτό το πλαίσιο των Κανόνων αποτελεί τη Λογική που αναφέρω.

Τέσπα, προκύπτουν πολλά παράδοξα από όλο αυτό.


Από το παράδοξο του Μένωνα μέχρι το παράδοξο του Loschmidt.

Take your pick!

Όποιος θέλει τα ψάχνει.

Moi non plus.

Απάντηση: Re: Ζώα και άνθρωπος

chrisssb said:

Τι εννοείς "Η φύση δεν έχει λογική"?

Δεν είμαστε κομμάτι της φύσης?
Ή δεν έχουμε λογική?

Click to expand...

ΝΑΙ .... ΔΕΝ ειμαστε κομματι της Φυσης.
Βεβαια .... ουτε Θεοι ειμαστε, ουτε αυτονομηθηκαμε απο αυτην.
Βασικα, ειμαι εντελως σιγουρος .... οτι ΔΕΝ ξερουμε τι ειμαστε.
Ουτε η Φυση γνωριζει για μας (τι να μας κανει) γιατι δεν εχει βουληση.
Ισως να ειμαστε ενα ακομα αποτυχημενο πειραμα (ισως και κατι πιο ελπιδοφορο).
Παντως, ως πειραμα, τραβηξαμε μακρια την βαλιτσα ... αλλα οχι σε κατι που ...

... βρισκεται ΣΕ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ.

Ειμαστε ξεκαθαρα εχθροι του πλανητη και αρα της Φυσης πανω σ'αυτον.
Λυπαμαι που σου χαλαω την ακλονητη πεποιθηση αισιδοξιας που κουβαλας (Χρηστο)
αλλα ισως ηταν καλυτερα να μην με ρωτουσες. Φυση και Ανθρωπος ειναι οντοτητες
συγκρουσιακες. Οχι οτι η Φυση συγκρουεται μαζι μας (η με οτιδηποτε αλλο). Απλα
δεν υπαρχει κανεις και τιποτα (προς το παρον) να ελεγξει τον πλυθησμο μας
(η τις προθεσεις μας) και καποια στιγμη ... θα αλληλοκατασπαραχθουμε.

Στην περιπτωση ενος σκυλου (η μιας γατας) .... ΞΕΚΑΘΑΡΑ υπαρχει ελεγχος !

Skakinen said:

Μάνο, η λειτουργία της Φύσης υπόκειται σε κάποιους Κανόνες (Νόμους, όπως θέλεις...).
Αυτό το πλαίσιο των Κανόνων αποτελεί τη Λογική που αναφέρω.

Click to expand...

Δεν συμμεριζομαι την αποψη οτι η Λογικη ειναι κομματι της Φυσης.
Για ποιον λογο να χρειαζεται την Λογικη η Φυση ?
Επειδη προκυψαμε εμεις απο αυτην ?
Και λοιπον ?

Η Φυση θελει χρονο και απλες, τιποτε αλλο.

Re: Απάντηση: Re: Ζώα και άνθρωπος

SR71B said:

ΝΑΙ .... ΔΕΝ ειμαστε κομματι της Φυσης.
Βεβαια .... ουτε Θεοι ειμαστε, ουτε αυτονομηθηκαμε απο αυτην.
Βασικα, ειμαι εντελως σιγουρος .... οτι ΔΕΝ ξερουμε τι ειμαστε.
Ουτε η Φυση γνωριζει για μας (τι να μας κανει) γιατι δεν εχει βουληση.
Ισως να ειμαστε ενα ακομα αποτυχημενο πειραμα (ισως και κατι πιο ελπιδοφορο).
Παντως, ως πειραμα, τραβηξαμε μακρια την βαλιτσα ... αλλα οχι σε κατι που ...

... βρισκεται ΣΕ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ.

Ειμαστε ξεκαθαρα εχθροι του πλανητη και αρα της Φυσης πανω σ'αυτον.
Λυπαμαι που σου χαλαω την ακλονητη πεποιθηση αισιδοξιας που κουβαλας (Χρηστο)
αλλα ισως ηταν καλυτερα να μην με ρωτουσες. Φυση και Ανθρωπος ειναι οντοτητες
συγκρουσιακες. Οχι οτι η Φυση συγκρουεται μαζι μας (η με οτιδηποτε αλλο). Απλα
δεν υπαρχει κανεις και τιποτα (προς το παρον) να ελεγξει τον πλυθησμο μας
(η τις προθεσεις μας) και καποια στιγμη ... θα αλληλοκατασπαραχθουμε.

Στην περιπτωση ενος σκυλου (η μιας γατας) .... ΞΕΚΑΘΑΡΑ υπαρχει ελεγχος !



Δεν συμμεριζομαι την αποψη οτι η Λογικη ειναι κομματι της Φυσης.
Για ποιον λογο να χρειαζεται την Λογικη η Φυση ?
Επειδη προκυψαμε εμεις απο αυτην ?
Και λοιπον ?

Η Φυση θελει χρονο και απλες, τιποτε αλλο.

Click to expand...

chrisssb said:

Τέσπα, προκύπτουν πολλά παράδοξα από όλο αυτό.


Από το παράδοξο του Μένωνα μέχρι το παράδοξο του Loschmidt.

Take your pick!

Όποιος θέλει τα ψάχνει.

Moi non plus.

Click to expand...

:nounder:

Εγω ομως βρε Χρηστο .... δεν ειπα ποτε σε κανεναν πηγαινε διαβασε αυτο η εκεινο.
Οτι ειχα να απαντησω .... το γραψα. Δεν εβαλα καποιον να ψαξει.

Τεσπα ...

Μάνο:

Το παράδοξο του Μένωνα: κάποιος δεν μπορεί ερευνήσει αυτά που ήδη γνωρίζει, γιατί τα γνωρίζει ήδη. Δεν μπορεί να ερευνήσει αυτά που δεν γνωρίζει γιατί δεν ξέρει που να ψάξει, δεν ξέρει καν ποια είναι αυτά.

Ο Πλάτωνας μόνο έδωσε απάντηση αλλά δεν θα σου αρέσει.

Το θέμα λοιπόν είναι ότι θεωρείται κάτι νόμος ωσάν να γνωρίζουμε αλλά δεν γνωρίζουμε κατά πως φαίνεται. Γιατί οι νόμοι έρχονται σε αντίθεση.
Εδώ μπαίνει το παράδοξο του Loschmidt που δείχνει ότι δεν (γνωρίζουμε).

Ναι μιλάω για τον 2ο νόμο της θερμοδυναμικής.

Ιδού: Loschmidt's paradox

Βρήκα και ένα άρθρο στα Ελληνικά: https://physics4u.wordpress.com/2009/09/04/ό-ί-ί-lam/

Λοιπον,
εδω ειναι ενα νημα για γατακια και σκυλακια (και ποσο τα αγαπαμε).
Με δικη μου παρεμβαση, το νημα ΠΑΡΕΚΤΡΑΠΗΚΕ (χαωδως).
Οποτε, παλι με δικη μου παρεμβαση το νημα επαναφερεται
εκει που ΩΦΕΙΛΕΙ να βρισκεται ...



Eδω, ο σκυλακιος, συμπεριφερεται λιγο ως γατα στην αρχη (δηλαδη θελει να δαγκωσει η εστω κυνηγησει το χερι)
αλλα επειδη ως σκυλος μας ΥΠΕΡΑΓΑΠΑΕΙ σε γονιδιακο επιπεδο .... τελικα απλωνει το ποδι του και χαιδευει το χερι μας.
Ειναι εκπληκτικο οτι ενας λυκος, μετα απο μερικες χιλιαδες χρονια συμβιωσης με τον ανθρωπο, εφτασε να ελεγξει τοσο
ΔΡΑΣΤΙΚΑ τις κυνηγητικες ορμες του.

:flipout:

Πήγα και εγώ να παίξω φλογέρα σε κάτι αγελάδες αλλά δεν θυμόμουν τίποτα. Μόνο ένα σπουργίτι κατάφερα στο τέλος να έρχεται και να ξαναέρχεται αλλά ο συνδετικός μας κρίκος υπήρξε ένα κουλούρι...:flipout:
https://www.youtube.com/watch?v=eYyWyHrGn_k

Και ξερεις ποσους ανθρωπους ΔΕΝ τους αρεσουν τα ζωα ?
Τρομαζω μονο που το σκεφτομαι ....

Καποτε, πριν πολλα χρονια, ενα σπουργιτι ηρθε διπλα στην ξαπλωστρα ενος φιλου μου
(αφυδατωμενο, με την μικρη γλωσιτσα του εξω) και χοροπηδουσε γυρω απο μια σακουλα
με τα απομειναρια ενος γιαρμα που μολις ειχε χλαπακιασει ο φιλος μου. Μπηκε μεσα στην
σακουλα και αρχισε να τσιμπολογαει. Ο φιλος μου, με απιστευτη μοχθηρια, κλεινει την
σακουλα (με το σπουργιτι μεσα) και απολαμβανε πως χτυπιοταν με τα φτερα του να
αποδρασει. "ΑΣΤΟ ΡΕ Μ@ΛΑΚΑ να φυγει" του φωναζω .... και το αφησε. Το σπουργιτι
πρωτα επεσε κατω στο χωμα, ζαλισμενο, προσπαθοντας να ισορροπησει με λαβωμενη
την μια φτερουγα του επι πολλη ωρα. Μερικα δευτερολεπτα. "Το βλαμμενο, δεν φευγει"
.... η απαντηση του φιλου μου !!!!! Μετα απο λιγο πεταξε (αλλα οχι και στην καλυτερη
φυσικη κατασταση).

Αν δεν ημουν εγω εκει ...... το σπουργιτι θα χε σπασει ολες τις φτερουγες του.
Για το "φιλο" μου δεν εχω πολλα λογια να πω .....

Μπορώ να πω εγώ πολλά λόγια για αυτόν, αλλά δεν αξίζει.

Να δώσω μόνο μια ευχή: ποτέ να μην πέσει στα χέρια του αδύναμο πλάσμα. Είτε γέρος, είτε παιδί είτε ζώο.
Γιατί αν πιστέψει ότι μπορεί να ξεφύγει των συνεπειών του νόμου, θα κάνει το ίδιο πράγμα.