Είχα την τύχη να επισκεφτώ την Τρίπολη και ταυτόχρονα έναν από τους χώρους του Ηλία. Καθαρός αέρας, μυρωδιά τζακιού, ηρεμία, εμείς οι Αθηναίοι χάνουμε πολλά... στο δια ταύτα όμως. Μπήκα σε ένα χώρο ονειρικό για κάθε οντιοφιλ, γεμάτο ηχεία, ενισχυτές, πικαπ, λάμπες, τρανζίστορ, ντουλάπες με χιλιάδες (κυριολεκτικά) δίσκους, cd, κούτες με καλώδια ηχείων, interconnect και ρεύματος. Μάρκες συγκράτησα oelbach, furutech, audioquest, cardas αλλά είχε κι άλλα. Στους τοίχους χάρτες, αφίσες μουσικών, το "Βιετναμ" από το "όλα είναι δρόμος" κι απέναντι ο Βαγγέλης το ψάρι να κόβει βολτες στο ενυδρείο του. Χαμός, καλά πάμε. Γίνεται να παίζουν όλα εκεί μέσα έτσι μαζί? Ακούσαμε τα geometric harmony micro, τα monitor audio pl300, κάτι μπασοκόρνες fostex, αυτά τα θηρία d ' apollito με διάφορα και διαφορετικά συνοδά, τόσα πολλά που θέλουν άλλο thread από μόνα τους. Δεν ακούσαμε τα 802D, τον προ sonic frontiers, τον μεγάλο maccormak dna-2 anniversary και κάτι πηγές που ήταν σε άλλο χώρο. Δεν ξέρω πόσα άλλα μηχανήματα και χώροι υπάρχουν, κάτι άκουσα και για ένα υπόγειο...
Έπαιζαν όλα (4 συστήματα) πάρα πολύ καλά, χωρίς υπερβολή και δεν το περίμενα. Στον ίδιο (σχετικά μεγάλο) χώρο, χωρίς ιδιαίτερη περιποίηση, χωρίς απορροφητικά, μπασοπαγίδες, διαχωρισμούς, μόνο κούτες γεμάτες με "υλικό" κι ένα παχύ χαλί. Περίμενα να μπερδεύονται τα ηχεία, να ακτινοβολούν παθητικά όλα, κάτι που αν μή τι άλλο δεν έγινε αντιληπτό. Τι να πω, οι περισσότεροι παιδευόμαστε με ένα σύστημα για καιρό κι έχουμε ένα σωρό προβλήματα. Όλα τα συστήματα είχαν ταχύτητα, ροή, tempo και διαύγεια λες και κάτι τα βοηθούσε. Κάποια από αυτά τα έχω ακούσει αλλού και δεν έπαιζαν έτσι εντυπωσιακά. Να παίζει ρόλο ο αέρας (υψόμετρο με δέντρα τριγύρω), το ρεύμα του δικτύου (απομονωμένος χώρος μακριά από άλλα σπίτια), το μεράκι του Ηλία στο στήσιμο, το ψάρι...δεν ξέρω.
Πέρα από ηχεία κι ενισχυτές, ξεχώρισα το Questyle QP1R ως πηγή, ιδανικό και για minimal σύστημα με απευθείας σύνδεση σε τελικό (το δανείστηκα να πω την αλήθεια για περαιτέρω τεστινγκ). Με τροφοδοσία μπαταρίας, ψηφιακά χωρίς διασυνδέσεις κι αναλογικό στάδιο που μπορεί να οδηγεί δύσκολα ακουστικά -πόσο μάλλον τελικούς- βάζει μάλλον κάποια γκολ από τα αποδυτήρια.
Τέλος, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στον Ηλία. Έχει ένα δικό του τρόπο προσέγγισης του χόμπυ, ο οποίος ξενίζει και μπορεί να παρεξηγηθεί μέσω του γραπτού λόγου και τον ειρμό των μηνυμάτων, αλλά με τη γνωριμία γίνονται όλα εύκολα αντιληπτά και ξεκάθαρα. Μακριά από μεγάλες πόλεις στις οποίες υπάρχει μια σχετικά αυξημένη δυνατότητα ακροάσεων, έφερε τη διαδικασία εκμάθησης στα μέτρα του κι αντί να πάρει ένα σύστημα Χ αξίας, να το τοποθετήσει στο χώρο, να το ακούει με τις ώρες και να αρχίσει τη σταδιακή αναζήτηση/βελτίωση/αναβάθμισή του όπως κάνουμε οι περισσότεροι, πήρε πολλά διαφορετικά μηχανήματα, σχεδόν από κάθε είδος, άκουσε όλους τους συνδυασμούς, "ταίριαξε" τα κομμάτια του "παζλ" όσο καλύτερα γινόταν και συνεχίζει... με όλο και καλύτερα μηχανήματα...
Δεν ξέρω τι αξιοθέατα έχει η Τρίπολη αλλά μια στάση στου Ηλία σίγουρα έχει νόημα αν βρεθείτε προς τα εκεί. Η τρέλα πάει στα βουνά κι έχει και ψάρια.