Εχθές άκουσα στο Μέγαρο την κρατική ορχήστρα Αθηνών σε δύο συμφωνίες με μαέστρο ινδονησιακής καταγωγής και γερμανικής εκπαίδευσης Άντριαν Πραμπάβα.
Πρώτα έπαιξαν την 38η συμφωνία του Mozart η λεγόμενη της Πράγας. Κατά πολλούς η καλύτερη συμφωνία του 18ου αιώνα. Ακολούθησε η περισσότερο ηχογραφημένη, και όχι τυχαία, 5η συμφωνία του Shostakovich. Συνεπώς έργα κράχτες.
Το κόστος εισιτηρίου είναι 10-25 ευρώ. Είχα εισιτήριο των 15 ευρώ δίπλα στο κεντρικό θεωρείο που ήμουν εντελώς μόνος. Θεατές περίπου 500 σε αίθουσα των 2000 ατόμων. Αν θέλεις να χρησιμοποιήσεις το πάρκινγκ του μεγάρου το κόστος είναι 5 ευρώ. Συνεπώς χαμηλό κόστος εξόδου και άνετες συνθήκες.
Μπορεί η εκτέλεση να μην διέθετε την <εσωστρέφεια> του Haitink ή την <εξωστρέφεια> του Kontrashin, το πάθος του Bernstein, το σαρδόνιο allegretto του Rozhdestvensky, την αριστεία του Jansons, αλλά με συγκίνησε. Απλώς αναρωτήθηκα που είναι οι φιλόμουσοι που γεμίζουν την αίθουσα στα γνωστά ονόματα και δεν βγάζω έξω και τον εαυτό μου.