Κωνσταντίνε στο μηχανάκι έκανα reverse engineering και από το σχηματικό προέκυψαν τιμές R1 = 748,6 Ohm και το τυπωμένο πηνίο είχε αντίσταση RL = 4,38 Ohm με εκτιμώμενη αυτεπαγωγή L= 1,5μΗ (στα όρια της μέτρησης της γέφυρας RCL).
Ακολουθούν οι μετρήσεις της τάσης.
Στην έξοδο του τελεστικού (πριν την αντίσταση R1) η τάση είχε τιμή 2,04025 Vrms (V p-p = 5,77 V).
Μετά την αντίσταση R1 που αντιστοιχεί στην είσοδο του πηνίου η τάση είχε τιμή 13,129 mVrms (V p-p = 37,13 mV). Τιμή αυτή αντιστοιχεί σχεδόν εξ’ ολοκλήρου στο ωμικό τμήμα του τυπωμένου πηνίου.
Η επαγωγική αντίσταση στη συχνότητα των 7,7 Hz υπολογίζεται σε 0,075 μOhm (προσοχή...... εκατομμυριοστά του Ohm).
Αν υποθέσουμε πως υπάρχει ένα ασθενές ηλεκτρικό πεδίο (στα όρια της ανιχνευτικής ικανότητας) αυτό θα μοιάζει με το πεδίο που θα έχε γύρω της μια μη επαγωγική αντίσταση των 4,38 Ohm όταν εφαρμόζεται τάση στα άκρα της ίση με 13,129 mV rms.
Τουλάχιστον με τον δικό μου εξοπλισμό(δύο spectrum analyzer Tek 7L5 έως τα 5 ΜΗz και 7L13 έως τα 1,8 GΗz), δεν μπόρεσα να ανιχνεύσω κάποια επαγωγική συνιστώσα που θα δημιουργούσε ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο ικανό προς εκπομπή και ανίχνευση. Στις συχνότητες έως και 1,8 GΗz, έβλεπα μόνο το γρασίδι του λευκού θορύβου.
Δυστυχώς δεν έχουμε κάποια πληροφορία από το κατασκευαστή για την ένταση του πεδίου που δημιουργεί η συσκευή και αν αυτό είναι συγκρίσιμο με το αντίστοιχο που υπάρχει γύρω μας, μεταξύ επιφανείας και ιονόσφαιρας (ηλεκτρικό πεδίο ίσο με 300 μV/m και 1pT η ένταση του μαγνητικού πεδίου).
Επίσης μετρώντας μου δημιουργήθηκε η απορία για το πως είμαστε σίγουροι ότι οι δύο συχνότητες (της συσκευής RR77 και της φυσικής ταλάντωσης Schumann) αν είναι συγκρίσιμες στο πλάτος, είναι και σε συγχρονικό και όχι σε αντιθετική φάση ώστε να ακυρώνονται.
Επίσης αν υπάρχουν μικρές διαφορές στη συχνότητα (που υπάρχουν τόσο λόγω αστάθειας της συσκευής όσο και λόγω μεταβλητότητας της ταλάντωσης Schumann) θα δημιουργούν ένα διακρότημα ακόμα χαμηλότερης συχνότητας, που απέχει από αυτό που θεωρητικά περιμένουνε.