- Δύο υπέροχα albums του Kenny Burrell –
1) MIDNIGHT BLUE
Blue note (1963)
2) THE TENDER GENDER
Cadet (1967)
H BlueNote δεν ήταν η εταιρία που θ’ άφηνε τον K. Burrell να παίζει για άλλους! Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 κάνει επιτυχίες ως leader, αφού είναι ήδη γνωστός ως ένας από τους καλύτερους sideman κιθαρίστες της εποχής του. Υπογράφει λοιπόν στους κορυφαίους και μπαίνει αμέσως ανάμεσά τους!
Ηχογραφεί το « MidnightBlue» που αμέσως τον εκτοξεύει στοΓαλαξία και από ‛κει δεν υπάρχει επιστροφή.
Ακολουθούν πολλά και υπέροχα albums
στην ίδια ετικέτα, αλλά καθώς τα χρόνια περνούν,
έρχονται νέες προτάσεις συνεργασίας, από εταιρίεςπου βάζουν πλέον τη jazz σοβαρά στο ρεπερτόριό τους.
Το 1967 τον κερδίζει η Cadet η οποία του ζητά μια
επιτυχία ανάλογη του midnightblue. Χωρίς να χρειαστεί
το βιβλίο συνταγών, μαγειρεύει ένα ανάλογο πιάτο με
διαφορετικά καρυκεύματα, είναι το « TheTenderGender»
Κάθε δίσκος είναι για μένα, τόσο ίδιος, όσο και διαφορετικός απ’ τον άλλον. Στο midnightblue ο Burrell έχει το δικό του όραμα για το blues, και το καταθέτει διαλέγοντας αυτούς του μουσικούς που θ’ αναδείξουν τις ιδέες του. Διαλέγει τον Stanley Turrentine για τενόρο σαξοφωνίστα ο οποίος είναι μανούλα στους χαμηλούς bluesy τόνους, χωρίς να υστερεί στο hard bop. Ο Major Holley πιάνει το μπάσο όπως πιάνει το πινέλο ο …..Πικάσο! Πίσω από τα τύμπανα παίρνει τον Bill English που χρησιμοποιεί τις σκούπες σα τη κυρά Γαρουφαλιά στις δόξες της – Θεός σχωρέστην. Αλλά αλλάζει τον αδόξαστο στα blues, βάζοντας το νεαρό περκασσιονίστα Ray Barretto στη άκρη της σκηνής, να κοπανάει, ή να χαιδεύει κατά το δοκούν,τα congas. Καταλαβαίνειλοιπόν κανείς, το τι παίζεται σ’ αυτό το δίσκο.Latin, blues, bop διανθισμένα με υπέροχα σόλο που εν τέλει τον καθιστούν ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ.
Στο The Tender Gender ακούς τη μεστότητα, ή το καταστάλαγμα αν θέλετε αυτού του μουσικού, στο είδος που όλοι συμφωνούν, πως ήταν δημιούργημά του, ή τέλος πάντων συνεισέφερε τα μέγιστα στη μορφή του. Από το εξώφυλλο ακόμα, αντιλαμβάνεσαι ότι κάτι καλό υπάρχει μέσα, τουλάχιστον εγώ αυτό εισέπραξα. Το σχήμα εδώ είναι :
KENNY BURRELL : guitar RICHARD WYANDS : piano MARTIN RIVERA : bass OLIVER JACKSON : drums
Όπου και χωρίς congasή άλλα καλούδια ζωγραφίζονται μερικές μπόσσα νόβες σα τη κοπέλα στο εξώφυλλο! Γενικά μιλώντας για τις συνθέσεις και τις εκτελέσεις του δίσκου, καμία δεν σ’ αφήνει αδιάφορο, παρά με ένα αίσθημα στέρησης, μιάς και δεν ξεπερνούν τα 4:30’ ενώ αρκετές είναι τρίλεπτες! Για δίσκο azz, ακούγεται κάπως.Πλευρά Α’
1) Mother in law 2) Hot bossa
3) People 4) Isabella 5) girl talk
Πλευρά Β’
1) Suzy 2) The Tender Gender
3) Le petite mambo 4) If someone had told me
5) I’m confessin’
Last edited: