Φαντάζομαι ότι - τουλάχιστον οι μεγαλύτεροι από εσάς , πριν σας πιάσουν οι κοινωνικοπολιτικές δογματικές ανησυχίες σας και ασχίστε να αναμένετε οδηγίες πολιτικού εξτρεμισμού από την μουσική - ακούγατε ροκ όπως το εννούσαμε τότε , την δεκαετία του 60 και 70 .
Ψυχεδελικά τζαμαρίσματα , power trio που επιτυγχάνουν το μάξιμουμ απόδοσης με το μίνιμουμ μελών , ηλεκτρικές κιθάρες που σολάρουν άγρια , σπινταριστά τέμπι , σχεδόν χαρντ - ροκ , τσοπεράδες στον ανοιχτό δρόμο που σβήνει στο βάθος του ορίζοντα- μιά ατέλειωτη ευθεία δίπλα σ' ένα άγονο πανέμορφο τοπίο - ρυθμ σέκτιον που σπάει κόκκαλα με την δύναμη και την εφευρετικότητα της , μανιτάρια και μεσκαλίνες , ως απαγορευμένα και επικίνδυνα φρούτα , τζιβάνες , φούντες και σοκολάτες για μετά , πάντα μέσα στο πρόγραμμα ώστε να ακούγεται πιο καθαρά η "υπερβατική ποιότητα" του μπάσσου , γκόμενες με δερμάτινα μίνι , δίλιτρες μπίρες , κοινώς όλα τα ωραία πράγματα που ήταν το ροκ στις δεκαετίες 60 και 70 : ταξίδι , περιπέτεια , αμφισβήτηση , ειρήνη , αγάπη , αδελφοσύνη , σεξ , πολύχρωμα ρούχα , ντραμ σόλο , ουτοπία και κοινό μέλλον .
Κάτι τέτοιο είναι και οι May Blitz και το The 2nd of May είναι ο δεύτερος -μετά τον ομότιτλο πρώτο ένα χρόνο πριν - και τελευταίος δίσκος τους ( 1971 ) . Power Trio , στην γραμμή των Cream , Hendrix κλπ ( κιθάρα , μπάσο , ντραμς - James Black , R. Hudson , Tony Νewman , αντίστοιχα ) και είναι αρκούντως χαρντ για να σας ξεσηκώσουν , ιδιαιτέρως ψυχεδελικοί για να σας αναστατώσουν , αρκετά βιρτουόζοι για να τους εκτιμήσετε και όσο πρέπει μελωδικοί .
Καμμιά 20αριά και βάλε χρόνια , πλακώσανε κάτι Βeavis Front και κάτι Fantasy Factory και μας τα ξαναείπανε , πιό εκτεταμένα , πιό σκληρά και πιό ψυχεδελικά είναι η αλήθεια , αλλά η ουσία ήταν εκεί , παλιά .
Επανέκδοση από την Repertoire