Κι ο Κλήρος Έπεσε στον Σμάιλι — Tinker, Tailor, Soldier, Spy

Απάντηση: Tinker, Tailor, Soldier, Spy (2011)

Eπειδη εχω διαβασει τα βιβλια,ο Οldman ειναι εξαιρετικη επιλογη στο ρολο του Σμάιλι.Του παει γαντι ο ρολος...Του εχω και μια αδυναμια...:worshippy:
Μακαρι να ανταποκριθει ο σκηνοθετης...Θελει μαγκια...
Οσο για το ποσο μαγευτικο ηταν το Ασε το κακο να μπει....καλυτερα να το αφηνε εξω να ψοφησει απο το κρυο...

Απάντηση: Tinker, Tailor, Soldier, Spy (2011)

Απάντηση: Tinker, Tailor, Soldier, Spy (2011)

Σημερα βγαινει στις ΗΠΑ με εξαιρετικες κριτικες...Για να δουμε...

Απάντηση: Tinker, Tailor, Soldier, Spy (2011)




A war with no battles,no monuments,only casualties...

H παραπάνω ατάκα ανήκει στον Cpt Ramius (Sean Connery) απο το Κυνήγι του Κόκκινου Οκτώβρη και αναφερόταν στον Ψυχρό Πόλεμο.
Ενας πολεμος ο οποίος διεξήχθει κατά το μεγαλύτερο μερος του στα γραφεία των μυστικών υπηρεσιών.Οι στρατιώτες που τον διεκπεραιωσαν,χαθηκαν χωρις να το μαθει κανένας οτι πολεμησαν,και το κυριώτερο,γνωριζοντας οτι ήταν,οι ιδιοι,βρωμικοι.Το μοτο στην "υπηρεσια της πατριδας" κατέληξε να ειναι στην υπηρεσια της "Υπηρεσίας" περισσοτερο και στην υπηρεσία του εαυτου τους ακομα πιο πολυ.Στον πολεμο δεν υπαρχει ηθικη ετσι κι αλλιως,αλλα ακομα και ετσι ο Ψυχρος πολεμος υπηρξε ο πιο βρωμικος πολεμος που εγινε ποτε.Κυριως γιατι ακριβώς ηταν ενας πολεμος που δεν εγινε ποτε,η εγινε αλλα διεξηχθη υπο τη μασκα της ειρηνης.
Σε αυτο το κλιμα αναφερεται το βιβλιο του Τζον Λε Καρε "Tinker,Tailor,Soldier,Spy" και στο οποιο βασιζεται η ταινια.Ο Λε Καρε πριν γινει συγγραφεας δουλεψε για χρονια στην ΜΙ6 και τα βιβλια του αναφερονται σ'αυτον τον Πολεμο.Αν και θεωρειται απο τους μετρ της κατασκοπικης παραφιλολογιας,τα βιβλια του ξεφευγουν απο την pulp φιλολογια σε αντιθεση με τον δημιουργο του Τζειμς Μποντ Ιαν Φλεμμινγκ,και ανηκουν πιο πολυ στη λογοτεχνια.Στον κοσμο του Λε Καρρε δεν υπαρχουν διαχωριστικες γραμμες μεταξυ καλων και κακων,δεν υπαρχουν ηθικα "πέπλα",δεν υπαρχουν ήρωες,δεν υπαρχουν υπερκατασκοποι.
Υπαρχουν μονο συνηθισμενοι ανθρωποι,δημοσιοι υπάλληλοι,που κανουν μια ασυνηθιστη,για εμας οχι γι'αυτους,δουλεια.Ενας τετοιος είναι και ο πιο διασημος ήρωας του Λε Καρε,ο Τζωρτζ Σμάιλι (Το συγκεκριμμενο βιβλιο αποτελει το 1ο μερος(και το πιο διασημο και πετυχημενο) της τριλογιας με πρωταγωνιστη τον Σμαιλι αλλα υπαρχουν και αρκετα αλλα στα οποια ειναι δευτερευων χαρακτηρας).Στον αντιποδα του Τζειμς Μποντ,ο Σμαιλι ειναι ενας βετερανος,παλαιμαχος καλυτερα,συνταξιουχος ανωτατος υπαλληλος των μυστικων υπηρεσιων.(Τονιζω τη λεξη υπαλληλος γιατι ειναι πιο ταιριαστη απο τη λεξη κατασκοπος,που παραπεμπει σε αλλες εικονες).Συνηθισμενος στην οψη,κουρασμενος,με εναν αποτυχημενο γαμο,με συνειδηση ομως της αλλοτριωμενης ζωης του.Ανθρωπος του γραφειου,παντα on time,και πανω απ'όλα η δουλεια,ξερει ακριβως τι πρεπει να κανει,μιλαει μονο οταν πρεπει,ακουει τα παντα με προσοχη και παντα το μυαλο του δουλευει 24 ωρες το 24ωρο.Δεν εχει συναισθηματισμους οταν προκειται για τη δουλεια,και ξερει οτι σ'άυτη τη δουλεια δεν χωρανε.Ξενερωτος αλλα οχι χωρις γοητεια.
Στο Tinker,Tailor η υπηρεσια του ("Το τσιρκο" οπως την αποκαλουν) τον βγαζει απο την συνταξη,στην οποια η ιδια τον εξωθησε,για να ανακαλυψει εναν "αρουραιο" που υπαρχει στα υψηλοτερα κλιμακια της και οποιος δινει πληροφοριες στo αφεντικο της KGB,τον οποιο στην MI6 ονομαζουν Καρλα.

Το βιβλιο ειχε μεταφερθει σαν τηλεοπτικη σειρα απο το ΒΒc στα τελη του '70 με τον Αλεκ Γκινες στο ρολο του Σμαιλι.Κινηματογραφικα ο Σμαιλι ενσαρκωθηκε απο τον Τζειμς Μεησον στο The Deadly Affair του 1966 και απο τον Rupert Davies στον Κατασκοπο που γυρισε απο το Κρυο.
Το πιο διασημο βιβλιο του Λε Καρε ομως,καλως η κακως,δεν ειχε βρει το δρομο προς το Χολλιγουντ.Το ειδικο βαρος ειναι μεγαλο και το εγχειρημα δυσκολο,δεδομενου οτι η πλοκη ειναι δαιδαλωδης,τα προσωπα πολλα,οι χαρακτηρες αρκετα εως πολυ "πλουσιοι" και η ιστορια δεν ειναι καθολου μονοδιαστατη καθως,εκτος απο την πλοκη,σκιαγραφει μια ολοκληρη εποχη και εναν κοσμο,με τους κανονες του,τις συμπεριφορες του και τα ηθη.

Απάντηση: Tinker, Tailor, Soldier, Spy (2011)





Eυτυχως ομως το διδυμο των σεναριογραφων που ανελαβε τη συγγραφη του σεναριου αποδειχθηκε εξαιρετικο.Η δουλεια που εκανε ειναι σπουδαια και,κατα τη γνωμη μου,αποτελει μαθημα για το πως μεταφερεις στην οθονη ενα τοσο μπερδεμενο βιβλιο.
Μενει λοιπον ο σκηνοθετης που πρεπει ζωντανεψει την ιστορια στην οθονη.Ειχα γραψει οτι ειχα επιφυλαξεις για την επιλογη του Thomas Alfredson (Ασε το κακο να μπει).Περα απο το οτι ειμαι απο αυτους που δεν ενθουσιαστηκαν με την ταινια,εχουμε να κανουμε με εναν απειρο σκηνοθετη,ιδιως οταν προκειται να διαχειρηστει μια δαιδαλωδη ιστορια με πολλα προσωπα.
Τελικα οχι απλα τα καταφερνει αλλα φτιαχνει μια ταινια αριστουργηματικη στο ειδος της,ενα διαμαντι πραγματικο,που ανετα συγκαταλεγεται πια μεσα στις καλυτερες του ειδους.Η δουλεια που εχει κανει ειναι εξαντλητικη.Καθε πλανο ειναι δουλεμενο στην εντελεια,καθε σκηνη εχει το ρολο της στην αφηγηση,η συνολικη ροη του φιλμ ειναι σπουδαια,η αφηγηση βρισκεται σε εξαιρετικο επιπεδο.Ο Αλφρεντσον δεν συγκινηθηκε απο την "μοντερνα αποψη" που θελει τις ταινιες να πηγαινουν με χιλια απο αποψη ρυθμου,με το μονταζ να κοβει τις σκηνες σαν βιντεο κλιπ,προκειμενου να σου δημιουργησει αγωνια.
Αντιθετα εδω,πολυ σοφα,ακολουθει τους ρυθμους του βιβλιου.Βοηθος του σταθηκε σ'αυτο η παραδοση των αντιστοιχων ταινιων της δεκαετιας του '70 (αλλα και λιγο πιο πριν).Ταινιες οπως οι Τρεις Μερες του Κονδορα,Parallax View,All the Presidents Men,The Iron Curtain,The Spy who Came From The Cold και σκηνοθετες οπως ο Πακουλα,ο Λιουμετ,ο Πολακ,ο Χιτσκοκ.Ταινιες στις οποιες η ταχυτητα δεν ειναι το παν,αλλα η ατμοσφαιρα,οι χαρακτηρες,η λεπτομερειες,τα πλουσια πλανα.Ο Αλφρεντσον πατησε σ'αυτες για να δημιουργησει τον κοσμο του Σμαιλι.Η αναπαρασταση του Λονδινου των 70ς ειναι "μπουκια και συγχωριο".Μακρια απο την αισθητικη του ρετρο,εδω δεν εχουμε να κανουμε με Austin Powers ουτε με εκθεση επιπλων οπου τα vintage αντικειμενα κυριαρχουν,το Λονδινο του Αλφρεντσον ειναι μια πολη κουρασμενων υπαλληλων γκριζα,καταθλιπτικη,βροχερη απολυτα ευθυγραμμισμενη με την διαθεση των χαρακτηρων.
Οι εσωτερικοι χωροι ειναι δουλεμενοι στην εντελεια και βοηθουν στην κατανοηση των χαρακτηρων.Απο την ακαταστατη,γεματη χαρτια,σημειωσεις και χαρτες,κατοικια του αρχηγου της ΜΙ6 (του Ελεγχου-ενας καταπληκτικος John Hurt) καταλαβαινεις οτι εχεις να κανεις με εναν ανθρωπο μονομανη (αλλα και μοναχικο) ταγμενο καθαρα σ'αυτο που κανει και σε τιποτα αλλο.Το τακτοποιημενο στην εντελεια σπιτι του Σμαιλι δειχνει τη μεθοδικοτητα του,τον ελεγχο στο καθε τι,αλλα και την φοβερη μοναξια του αφου δειχνει ψυχρο,μεγαλο και μονοτονο.
Η αναπαρασταση του "Τσιρκου" αποτελει σκηνογραφικη μαστορια,απο τα χρωματα μεχρι τα επιπλα και τα αντικειμενα και αξιζει καθε επαινο.Ο Αλφρεντσον το ξερει και γεμιζει καθε πλανο του με οσες περισσοτερες λεπτομερειες μπορει απο αυτον τον υπεροχο καμβα.
Ο ρυθμος που ακολουθει ο σκηνοθετης βεβαια μπορει να ξενισει.Μπορεις να τον χαρακτηρησεις ακομα και νωχελικο.Βεβαια ο σκηνοθετης απλα παιρνει το χρονο του και δεν βιαζεται.Μας συστηνει τους χαρακτηρες σωστα και με σεβασμο στο βιβλιο,αφηγειται την ιστορια με συνεχομενα φλας μπακ τα οποια δενει με το "παρον" της ταινιας χωρις να κουραζει,σαν ο χρονος να ειναι γραμμικος.Η υποθεση της ερευνας ξετυλιγεται σαν ιστος αραχνης,περιφερειακα,με τα φλασμπακ να λειτουργουν σαν καταλυτες που διεισδυουν περισσοτερο στην ερευνα.
Και δεν ειναι μονο αυτα.Ο Αλφρεντσον βρισκει το χρονο μεσα στην οικονομια της ταινιας να περασει εμβολιμες σκηνες,χωρις να χαλασει την αφηγηση,οι οποιες δειχνουν φαινομενικα αχρηστες αλλα ενισχυουν την ατμοσφαιρα της ταινιας.Οι σκηνες με τα τραινα που χαζευει ο Σμαιλι απο το παραθυρο,μεταφερουν τον τροπο σκεψης του Σμαιλι,κατι σαν "τα γραναζια μπηκαν σε κινηση".Ολοκληρη η ταινια δουλευει σαν το μυαλο του Σμαιλι,ισως ηταν και ο σκοπος του σκηνοθετη αυτος.

Απάντηση: Tinker, Tailor, Soldier, Spy (2011)



Τιποτα δεν κρεμαει στην αφηγηση,κανενα πλανο δεν ειναι περιττο,ολα εχουν σαφη θεση και σκοπο.Ο Γκαρυ Ολντμαν (Σμαιλι) στη μεση περιπου του εργου αφηγειται την συναντηση του με τον Καρλα.Ο Αλφρεντσον προτιμα να "γυρισει" τη σκηνη ως μονολογο,αντι να κανει ενα φλασμπακ ακομα περιγραφοντας την ιστορια.
Ενας μονολογος ειναι παντα πιο κουραστικος αλλα οχι οταν τον λεει,οπως τον λεει ο Γκαρυ Ολντμαν,χαριζοντας μας ετσι μια σκηνη ποιημα αφηνοντας ετσι και τον Ολντμαν να ξεδιπλωσει τις ικανοτητες του.Ο Αλφρεντσον χρησιμοποιει την εκφραστικη δυναμη των ηθοποιων του οσο περισσοτερο μπορει.
Δεν ειναι ευκολο αφου τα προσωπα ειναι πολλα και ο χρονος μοιρασμενος,αλλα καταφερνει ο καθενας απο τους βασικους χαρακτηρες να εχει τη δικια του σκηνη και στιγμη.
Μεσα λοιπον σ'αυτες τις συνθηκες το εξαιρετικο καστ (το οποιο θα ηταν ακομα πιο καυτο αν ο Fassbender ειχε χρονο-τη θεση του πηρε ο πολυ καλος Mark Strong ) δινει ρεστα.Ερμηνειες υψηλοτατου επιπεδου απο ολους.
Ο Gary Oldman ειναι ο ιδανικος Σμαιλι (ημουν πολυ αισιοδοξος και το χω γραψει σε ποστ παραπανω αλλα το αποτελεσμα ειναι ακομα καλυτερο) πολυ πιο κοντα στο βιβλιο απο τον οποιονδηποτε και η ερμηνεια που δινει ειναι για προσκυνημα.Βεβαια εγω με τον oldman εχω ενα (τεραστιο) κολλημα οποτε δεν ειμαι (και δεν θελω να ειμαι) αντικειμενικος.Προσωπικα θα του εστελνα το αγαλματακι σπιτι να μην κουβαλιεται στο Λ.Α.Αν και δεν δινω δεκαρα αν το παρει.Και μονο οτι τρωει λαχανο δυο ιερα τερατα σαν τον Alec Guinness και τον James Mason,ειναι για μενα το καλυτερο παρασημο.
Ολοι οι υπολοιποι δινουν μαθηματα ερμηνειας (Αγγλοι γαρ).Ο μεγαλος John Hurt ειναι επιβλητικος σε οποια σκηνη και αν εμφανιζεται αν και κανει τον αρρωστο και καταβεβλημενο,ο Colin Firth αριστοκρατικοτατος και συναισθηματικος.Εκπληξη ο Tom Hardy,o Benedict Cumberbatch δινει μια εναλλακτικη εκδοχη του χαρακτηρα που υποδυεται σε σχεση με το βιβλιο,πολυ καλη ομως.Ο Ciaran Hinds σταθερος παντα (και ειναι ο μονος που του ψαλιδισαν το χαρακτηρα),ο Τoby Jones γλοιωδης του κερατα (πραγμα το οποιο σημαινει οτι ειναι εξοχος).Ακομοι και ρολοι με μικρη σημασια στο βιβλιο,εδω αναδεικνυονται μεσα απο τις ερμηνειες,οπως ο γραμματεας του Υπουργειου μεσα απο εναν σπουδαιο Simon McBurney.
To ιδιο εξαιρετικη ειναι και η μοναδικη γυναικα του Τσιρκου,η σπουδαια Kathy Burke (I don't Know about you but i feel seriously underfucked! :worshippy.

Oλα αυτα βεβαια οφειλονται στη δουλεια που εκαναν οι σεναριογραφοι και ο σκηνοθετης.Απο ενα βιβλιο σπαζοκεφαλια,οσον αφορα τις δυσκολιες μεταφορας στην οθονη-προσωπικα πιστευω οτι μονο το επισης διαδαλωδες L.A.Confidential ετυχε τετοιας σωστης μεταφορας-καταφερνουν να κρατησουν την ουσια,την ιστορια,και τους χαρακτηρες αλλα και τις λεπτομερειες και να μας δωσουν μια σπουδαια ταινια παλιομοδιτικη στην αφηγηση της,και ομως τοσο μοντερνα,δουλεμενη frame by frame ψιλοβελονια μεχρι εξαντλησεως,με ρυθμο ελβετικου ρολογιου,χωρις ομως να χανει σε ουσια (το αντιθετο ειναι η δουλεια αυτη που αναδεικνυει την ουσια),και πανω απ'ολα ψυχαγωγικη με ολη τη σημασια της λεξης.
Μεσα στις πεντε καλυτερες ταινιες του 2011.


Υ.Γ. Για να μην παρω κανενα στο λαιμο μου οσοι περιμενουν Jason Bourne,Bond ή εστω Spy Game ή σας ξεγελασε το trailer μακρια και αλαργα.Οι ρυθμοι της ταινιας θα σας χαλασουν.Αλλες ειναι οι αρετες της ταινιας.

Re: Απάντηση: Tinker, Tailor, Soldier, Spy (2011)

Εξαιρετική παρουσίαση Πάνο, θα γράψω αργότερα μια που ετοιμάζομαι για την συνάντησή μας, θα τα πούμε εκεί.

Re: Απάντηση: Tinker, Tailor, Soldier, Spy (2011)

Εξαιρετική περιγραφή του "βουβού" ψυχρού πολέμου και των χαρακτήρων του οι οποίοι είναι απλοί, κακοπληρωμένοι δημόσιοι υπάλληλοι κια δεν έχουν καμία σχέση με άλλους αντίστοιχους κινηματογραφικούς του ομολόγους πλήρεις γκλαμουριάς που όμως απέχουν παρασάγγας από την πραγματικότητα. Οι πράκτορες της ΜΙ6 πλησιάζουν περισσότερο στον Harry Palmer του "Ipcress File" παρά στον James Bond ενώ και η προσωπική τους ζωή συντρίβεται κυριολεκτικά κάτω από το βάρος της δουλειάς τους η οποία τους αποξενώνει υποχρεωτικά ή υποσυνείδητα και που η μοναδική τους ευκαιρία για "ξεσάλωμα" είναι το ετήσιο χριστουγεννιάτικο πάρτυ της υπηρεσίας με πλαστικά ποτηράκια και φτηνό αλκοόλ.
όπως αναμενόταν από το καστ, οι ερμηνείες των Βρετανών ηθοποιών είναι εξαιρετικές παίζοντας σε ένα "εντός έδρας" παιχνίδι με προεξάρχουσες αυτές του Oldman του John Hurt ενώ ειδική μνεία θα κάνω στην "φάτσα" που ακούει στο όνομα Ciaran Hinds.
Η ταινία έχει σωστό ρυθμό αν και "γκαζώνει' λίγο προς το τέλος ενώ και η αναπαράσταση της εποχής είναι ακριβέστατη (χάρηκα προσωπικά που ο Benedict Cumberbutch o οποίος είναι στυλιστικά "a la mode" για την εποχή του οδηγεί στην ταινία μια Citroen DS αντί για ένα αναμενόμενα αγγλικό αυτοκίνητο!!!!).

Re: Απάντηση: Tinker, Tailor, Soldier, Spy (2011)

opsim said:

......που η μοναδική τους ευκαιρία για "ξεσάλωμα" είναι το ετήσιο χριστουγεννιάτικο πάρτυ της υπηρεσίας με πλαστικά ποτηράκια και φτηνό αλκοόλ.

Click to expand...

Xιχιχι...Κορυφαια η σκηνη στο παρτι που ολοκληρη η MI6 τραγουδαει τη Διεθνη,με τον Λενιν για Αγιο Βασιλη,οχι ομως κοροιδευτικα αλλα αντιθετα σαν φορο τιμης στο μεγαλο αντιπαλο(τουλαχιστον ετσι το εισεπραξα).Μαζι με την ατακα,στο τελος της ταινιας,οπου ο "τυφλοποντικας¨ λεει οτι επελεξε την αλλη πλευρα για αισθητικους και ηθικους λογους,αφου η Δυση ειχε καταντησει πολυ ασχημη,και οχι-ως συνηθως-για τα λεφτα,δειχνει,για μενα,για ποιο λογο η ταινια βγηκε σε περιορισμενο κυκλωμα στην Αμερικη και την εφτυσαν στα Οσκαρ.

Συμφωνω επισης με τον Πανο οτι ο Σμαιλι εχει σχεση με τον Χαρι Παλμερ.

Απάντηση: Tinker, Tailor, Soldier, Spy (2011)

:smileJap: