Biutiful

Είναι μια αληθοφανής ματιά στην καθημερινή ζωή των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων (τουλάχιστο στην Ισπανία έχουν Σύστημα Υγείας), όπου κανείς επιβιώνει όπως μπορεί.

Σοκαριστικό, σαν ταινία με κράτησε μέχρι το τέλος, αλλά όχι κάτι το συγκλονιστικό, εκτός από τις εξαιρετικές ερμηνίες του πρωταγωνιστικού ζευγαριού. Ιδίως ο Χαβιέ είναι μια κατηγορία μόνος του.

Αδιάφορη δεν την λες σίγουρα για τα γούστα μου παραήταν σπαρακτικό το θέμα. Σκηνοθεσία και ερμηνείες λιτές και απέριττες αν και επικεντρωμένα στο να προβάλλουν τον Μπαρδέμ.

Πολύ καλή, αλλα και πολυ θανατικο.
Επηρεαστικα ασχημα. Καλα κανω και δεν βλεπω κοινωνικες ταινιες.

αν και στημένη εξολοκλήρου πάνω στον Μπαρδεμ,η ταινία μόνο αδιάφορη δεν είναι . Δυνατό δράμα που καταγράφει με ρεαλιστικό τρόπο την άσχημη πλευρά της Μαδρίτης. Σκληρή και δραματική όσο χρειάζεται χωρίς να γίνεται επιτηδευμένα μελό με σκοπό να συγκινήσει το θεατή και ν αποσπάσει την εύνοια του . Μου άρεσε αρκετά χωρίς να με τρελάνει

Εξαιρετικός Μπαρδέμ σε μια μία μέτρια προσπάθεια του Ιναρίτου.

Πολύ καλή ταινία,πού κουβαλά ολη την απαισιόδοξη θεματολογία τού Ιναριτου,αλλά συγχρόνως σκιαγραφεί χαρακτήρες και μάς εισάγει και σε μιάν άλλη '''άγνωστη Βαρκελώνη'' τής εκμετάλλευσης τών μεταναστών καί τής μαύρης εργασίας ..
Ο Μπαρδέμ ειναι εξαιρετικός στόν ρόλο του,πού ειναι αρκετά πολύπλοκος (μπλεγμένος μέ τον υπόκοσμο,προσπαθεί νά ζήσει τά παιδιά του και συγχρόνως νά συνεννοηθεί μέ την μανιοκαταθλιπτική πρώην γυναίκα του)..Μαζι με τά παραπάνω έρχεται και μιά είδηση γι´αυτόν πολύ δυσάρεστη,οτι πάσχει απο καρκίνο και εχει λίγους μήνες ζωής..

Ο Ιναρίτου,χωρις νά φτάνει στο επίπεδο τών 21 gr ,φτιάχνει μιά ταινία καταθλιπτική ,αλλά και ρεαλιστική συνάμα...

Ομως ειναι καιρός νά αρχίσει νά ψάχνει τήν ανανέωση,γιατί κινδυνεύει νά γινει μελό..

Η σκηνή που ο Μπαρδέμ πάει νά γλεντήσει μέ τον αδελφό του και φίλες του στό στριπτιζάδικο ενώ ειναι ζωντανός-νεκρός ειναι υποδειγματική..

Ψηφίζω ''πολύ καλή..

Πραγματι εξαιρετικος ο Μπαρδεμ, στη συνδιασμενη προσωπικοτητα, του ευαισθητοποιημενου υπευθυνου οικογενειαρχη με τον λουμπεν χαρακτηρα που διατηρει συγχρονως υπαρξιακα οραματα με φιλοσοφικες προεκτασεις.

Συγκινητικοι διαλογοι του Μπαρτεμ με την ψυχασθενη συζυγο του, οπου ο καλος ηθοποιος φανερωνει μεσα απο τον ρολο του οτι εχει κατανοησει πληρως το προβλημα της, και χειριζεται με αριστο τροπο τις ιδιαιτεροτητες του χαρακτηρα της, σαν ενας εμπειρος ψυχιατρος -θα ελεγα-.

Ταινια οπου ζωη, ερωτας, αρρωστια και θανατος βρισκονται σε ενα σφιχτο αγκαλιασμα, και μεσα απο ολα αυτα διαφαινεται μια αγωνιωδης προσπαθεια για το μελλον των παιδιων, το μελλον της κοινωνιας, και το καλυτερο αυριο.

Για μένα απο τίς καλύτερες πού έχω δεί φέτος.Σού κάνει το στομάχι κόμπο .....Πέραν τού ότι σού υπενθυμίζει ξεχασμένα αυτονόητα γιά το απρόβλεπτο τής ζωής............Και αν εχεις και παιδιά σέ αντίστοιχες ηλικίες ,δύσκολα μπορείς να αποφύγεις τούς παραλληλισμούς και την αγωνία .......................

Re: Απάντηση: Biutiful

takisot said:

Οντως αγνώριστη η Βαρκελωνη, μου θύμισε Αθηνα στα χειρότερα της!

Click to expand...

Όχι βρε. Οι εξαθλιωμένοι μετανάστες που πωλούν όπου βρουν την πραγμάτεια τους είναι προνόμιο μόνο της Αθήνας, όπως μας λέει και ο Άδωνις άλλωστε.

Πολύ καλή ταινία, με έναν Μπάρδεμ πραγματικά αντάξιο της φήμης του. Ρεαλιστική χωρίς να γίνεται υπερβολική με πάτημα την καθεαυτή πραγματικότητα στην Ισπανία. Αξίζει.