- 23 June 2006
- 9,967
Παραφυλάω…
Τεράστιοι, μουχλιασμένοι όγκοι αέρα, ανοικτο-πρασινωποί και ενίοτε στικτοί με καφετί βακτηριόμουτζες…
…ακινησία …. μπορείς να κόψεις και να προσφέρεις κομμάτι κομμάτι την μούχλα, βρυκολακιασμένη αεροσυνοδός, σε ανθρώπους-αράχνες σε μία άνευ αναταράξεων πτήση με προορισμό έναν νωθρά ανθηρό θάνατο …
Χαμογελώ … ένα απροσδιόριστο πλάσμα, απ’ αλλού ξανθόμυαλο παιδί , απ’ αλλού καστανή λεπτή κόρη [στα διακριτά πλευρά της γρατζουνάω άνετα την προσωπική μου απασσιονάτα], σαν ξιφομάχος σε αργή κίνηση, αναδεύει την μούχλα με μία μαραμένη ανθοδέσμη που κρατά στο δεξί χέρι … τα παραιτημένα λούλουδα, ίσα ίσα που αφήνουν με την αύρα τους μικρές αχνές γραμμές, ανίκανες χαραμάδες, από τις οποίες αδυνατεί να ξεγλιστρήσει η ζωή, προς τα μέσα ή τα έξω … στο αριστερό, μου φαίνεται ότι κρατά μία μπαγκέτα, αργές κινήσεις, μαέστρος που κουμαντάρει κάποιο θλιμμένο adagio sostenuto, τσιμπητά μα μεθοδικά καταφέρνει ύπουλες τρυπούλες στο παστράμι, σαν από δάκτυλο σε χαρτί ….
Είμαι λύκος, πεινάω, κρυφά παραφυλάω … αθόρυβος, απαιτητικός… το τρίχωμα μου από μαύρο κρύσταλλο, κροταλλίζει σε συχνότητες που γίνονται αντιληπτές μόνον από μικρότατα σαρκοφάγα μυριόποδα … γυρνούν τις μικροσκοπικές τους κεραίες, δεν δίνω δυάρα, δεν μπορούν να μ’ αγγίξουν … έχω λιώσει δεκάδες τέτοια … τα δόντια μου, σκοποί στο παρά πόδα, περιμένουν το παράγγελμα για επίθεση … όμως, σαν να μην υπάρχουν πια θηράματα… γύρω μου τα ξασπρουλά κόκκαλα περιμένουν αγωνιωδώς χρωματιστές βροχές, για να συνθέσουν τα φαντάσματα αγίους του Καντίνσκι … δεν θα έρθουν ποτέ …
Το δίλημμα μου φρικτό … να κατασπαράξω το πλάσμα, να μερεμετήσω τις τρύπες και να αναδιαρθρώσω το μουχλιασμένο χρέος…. ή ….
ΥΓ.: Ο Σούμπερτ είναι μία ακόμη κλασσική περίπτωση ετεροπροσδιορισμού μου ως κραυγαλέα μικρού και φρικαλέα ασήμαντου, πράγμα που χρειάζομαι για να μένω νηφάλιος όταν κάποια πενιχρά επιτεύγματα απειλούν να γιγαντώσουν το όποιο ‛εγώ’ μου…
Τα τελευταία χρόνια, με αφορμή βέβαια την εξαίσια φαντασία για τέσσερα χέρια D.940, εξερεύνησα το σύνολο της αντίστοιχης πραμάτειας του, δηλ. τα έργα σε ένα πιάνο για δύο πιανίστες … όλα είναι υπέροχα, όλα αποκόμματα τεκμηρίωσης μία ανυπόκριτης μουσικής ιδιοφυίας …
Πέραν των πλέον γνωστών, κολοσσιαίων έργων ‛Grand Duo D.812’ και ‛Six Grande Marches D.819’ για πιάνο 4 χέρια, κατέληξα να λατρεύω το Divertissement a l’ hongroise έργο καταλόγου Deutch 818, το οποίο ο συνθέτης έγραψε το καλοκαίρι του 1824, όντας κάπου καλεσμένος στο Σελέζ της Ουγγαρίας όπου εντρύφησε στο ουγγρικό μουσικό ιδίωμα …
Τα μουσικά θέματα είναι από υπέροχα και άνω, ενώ ως είθισται στον Φραντς, η διάθεση είναι συνεχώς μεταβαλλόμενη, υποβάλλοντας τον ακροατή σε απανωτά σκωτσέζικα ντους…
Ερημωμένες ψυχές, παγωνιά και απόρριψη σε εκατόλιτρα, χτυπημένα στο μπλέντερ με πρόσωπα που στρέφουν για να μην δουν ή μην τα δεις…. Και ξάφνου, απρόσκλητος επισκέπτης η κραυγή, από χαρά, από έρωτα, από πόνο … παραμερίζει τα σκοτάδια, μα … bzzzz!!!!wrong answer … τα σκοτάδια θα εκδικηθούν .... Πάντα το καταφέρνουν ….
Τεράστιοι, μουχλιασμένοι όγκοι αέρα, ανοικτο-πρασινωποί και ενίοτε στικτοί με καφετί βακτηριόμουτζες…
…ακινησία …. μπορείς να κόψεις και να προσφέρεις κομμάτι κομμάτι την μούχλα, βρυκολακιασμένη αεροσυνοδός, σε ανθρώπους-αράχνες σε μία άνευ αναταράξεων πτήση με προορισμό έναν νωθρά ανθηρό θάνατο …
Χαμογελώ … ένα απροσδιόριστο πλάσμα, απ’ αλλού ξανθόμυαλο παιδί , απ’ αλλού καστανή λεπτή κόρη [στα διακριτά πλευρά της γρατζουνάω άνετα την προσωπική μου απασσιονάτα], σαν ξιφομάχος σε αργή κίνηση, αναδεύει την μούχλα με μία μαραμένη ανθοδέσμη που κρατά στο δεξί χέρι … τα παραιτημένα λούλουδα, ίσα ίσα που αφήνουν με την αύρα τους μικρές αχνές γραμμές, ανίκανες χαραμάδες, από τις οποίες αδυνατεί να ξεγλιστρήσει η ζωή, προς τα μέσα ή τα έξω … στο αριστερό, μου φαίνεται ότι κρατά μία μπαγκέτα, αργές κινήσεις, μαέστρος που κουμαντάρει κάποιο θλιμμένο adagio sostenuto, τσιμπητά μα μεθοδικά καταφέρνει ύπουλες τρυπούλες στο παστράμι, σαν από δάκτυλο σε χαρτί ….
Είμαι λύκος, πεινάω, κρυφά παραφυλάω … αθόρυβος, απαιτητικός… το τρίχωμα μου από μαύρο κρύσταλλο, κροταλλίζει σε συχνότητες που γίνονται αντιληπτές μόνον από μικρότατα σαρκοφάγα μυριόποδα … γυρνούν τις μικροσκοπικές τους κεραίες, δεν δίνω δυάρα, δεν μπορούν να μ’ αγγίξουν … έχω λιώσει δεκάδες τέτοια … τα δόντια μου, σκοποί στο παρά πόδα, περιμένουν το παράγγελμα για επίθεση … όμως, σαν να μην υπάρχουν πια θηράματα… γύρω μου τα ξασπρουλά κόκκαλα περιμένουν αγωνιωδώς χρωματιστές βροχές, για να συνθέσουν τα φαντάσματα αγίους του Καντίνσκι … δεν θα έρθουν ποτέ …
Το δίλημμα μου φρικτό … να κατασπαράξω το πλάσμα, να μερεμετήσω τις τρύπες και να αναδιαρθρώσω το μουχλιασμένο χρέος…. ή ….
ΥΓ.: Ο Σούμπερτ είναι μία ακόμη κλασσική περίπτωση ετεροπροσδιορισμού μου ως κραυγαλέα μικρού και φρικαλέα ασήμαντου, πράγμα που χρειάζομαι για να μένω νηφάλιος όταν κάποια πενιχρά επιτεύγματα απειλούν να γιγαντώσουν το όποιο ‛εγώ’ μου…
Τα τελευταία χρόνια, με αφορμή βέβαια την εξαίσια φαντασία για τέσσερα χέρια D.940, εξερεύνησα το σύνολο της αντίστοιχης πραμάτειας του, δηλ. τα έργα σε ένα πιάνο για δύο πιανίστες … όλα είναι υπέροχα, όλα αποκόμματα τεκμηρίωσης μία ανυπόκριτης μουσικής ιδιοφυίας …
Πέραν των πλέον γνωστών, κολοσσιαίων έργων ‛Grand Duo D.812’ και ‛Six Grande Marches D.819’ για πιάνο 4 χέρια, κατέληξα να λατρεύω το Divertissement a l’ hongroise έργο καταλόγου Deutch 818, το οποίο ο συνθέτης έγραψε το καλοκαίρι του 1824, όντας κάπου καλεσμένος στο Σελέζ της Ουγγαρίας όπου εντρύφησε στο ουγγρικό μουσικό ιδίωμα …
Τα μουσικά θέματα είναι από υπέροχα και άνω, ενώ ως είθισται στον Φραντς, η διάθεση είναι συνεχώς μεταβαλλόμενη, υποβάλλοντας τον ακροατή σε απανωτά σκωτσέζικα ντους…
Ερημωμένες ψυχές, παγωνιά και απόρριψη σε εκατόλιτρα, χτυπημένα στο μπλέντερ με πρόσωπα που στρέφουν για να μην δουν ή μην τα δεις…. Και ξάφνου, απρόσκλητος επισκέπτης η κραυγή, από χαρά, από έρωτα, από πόνο … παραμερίζει τα σκοτάδια, μα … bzzzz!!!!wrong answer … τα σκοτάδια θα εκδικηθούν .... Πάντα το καταφέρνουν ….
Last edited:
