- 17 June 2006
- 14,350
Κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 1987. Μαζί με το 'The Dark Tree' του Horace Tapscott είναι κατά τη γνώμη μου, οι δύο σημαντικότερες επανεκδόσεις δίσκων τζαζ του 2010.
Ο Michel Portal είναι Γάλλος και παίζει πνευστά, σαξόφωνα και κλαρινέτο. Γεννήθηκε το 1935 και κουβαλάει πίσω του μεγάλη Ακαδημαϊκή παιδεία που την απέκτησε στο Κονσερβατουάρ του Παρισιού. Κινείται με την ίδια άνεση στην Κλασσική και στη τζάζ. Στα 12 χρόνια του έπαιζε Bartok και Debussy και, μεταξύ άλλων έχει ηχογραφήσει σπουδαίο Μozart και Brahms, έχει παίξει Stockhausen και είναι ο πιο προσφιλής 'πνευστός' για τους Pierre Boulez, Luciano Berio και Maurizio Kagel οι οποίοι έχουν γράψει έργα ειδικά γι αυτόν. Εχει επανειλημμένα βραβευθεί για soundtracks τα οποία έγραψε για κινηματογραφικές ταινίες και θεωρείται ένας από τους φάρους της Ευρωπαϊκής τζαζ. Σαν γνήσιος αυτοσχεδιαστής δεν έχει σε μεγάλη εκτίμηση τις ηχογραφήσεις τζαζ. Πιστεύει στο απρόοπτο, στη δημιουργία της στιγμής και επί ξυρού ακμής - λες και αν δεν υπάρχει η αίσθηση του ρίσκου, η σχοινοβασία, δεν αξίζει τον κόπο να το κάνεις.
Το 'Turbulence' ('Φασαρία') είναι μία από τις λίγες στιγμές στην καριέρα του που διάλεξε να μπεί σε στούντιο και να σχεδιάσει τις αδρές γραμμές, τα πλαίσια στα οποία θα κινηθούν οι συνθέσεις. Οι μουσικοί του φυσικά έχουν απόλυτη ελευθερία στο Πως θα κινηθούν μέσα σ αυτά τα πλαίσια, πράγμα απόλυτα αναμενόμενο για έναν πιστό μαθητή και λάτρη του μεγάλου Eric Dolphy. Εδώ συμπράττει ένας πραγματικός γαλαξίας από καταξιωμένους μάστορες: Mino Cinelu (αυτός των Weather Report) στα κρουστά, Daniel Humair και Andre Ceccarelli στα ντράμς, Bernard Lubat και Andy Emler στα συνθεσάϊζερς, Jean-Francois Jenny-Clark και Jannick Top (των Magma) στο ηλεκτρικό μπάσο, Claude Barthelemy και Harry Pepl στις κιθάρες, Richard Galliano στο ακορντεόν και Jean Schwartz στη γενικότερη ηχητική επεξεργασία και περιποίηση.
Η αίσθηση που αποπνέει η 'Φασαρία' είναι τρομαχτική. Εντονα ρεύματα folk τη διαπερνούν συνεχώς, το φάσμα της δείχνει απέραντο -από το bop μέχρι το fusion, από το ροκ μέχρι τη free- η ευγλωττία και η ευφράδειά της είναι par excellence. Η ρυθμ σέξιον ώρες ώρες παραδίνεται σ ένα αχαλίνωτο funk που θα το ζήλευε η καλύτερη αντίστοιχη της Philadelphia στις πιο μεγάλες της. Tα όργανα κυριολεκτικά χορεύουν καθώς συνδιαλέγονται μεταξύ τους μέσα στην καλή χαρά ενώ οξείες διαπεραστικές κραυγές από τα πνευστά του Portal έρχονται κάθε τόσο να βιάσουν τις συμμετρίες, να ρίξουν βαριές, δυσοίωνες σκιές στην εύθυμα διακοσμημένη βιτρίνα, να σου στείλουν ρίγη στη ραχοκοκκαλιά.
Ένα πολυεδρικό Διαμάντι φιλόπονα κατεργασμένο.
Ένα Αριστούργημα της Ευρωπαϊκής τζάζ.
Last edited:
:flipout: