- 17 June 2006
- 49,350
Falling in love again - Joey De Francesco feat. Joe Doggs - Concord 2003
Χμμ...Αλλη μιά περίπτωση ενός jazz δίσκου με χιλιοτραγουδισμένα standards ;
Ίσως αυτό να μαρτυράει η πρώτη ματιά, από την άλλη ένας θλιμένος σκύλος στο εξώφυλλο παραπέμπει στο όνομα του τραγουδιστή (
. Σίγουρα όχι ό,τι καλύτερο για να σπεύσεις σε αγορά.
Βέβαια το όνομα του μάγου του Β3 Joey De Francesco με την πλούσια δισκογραφία του που ποτέ δεν πέφτει κάτω από τον μέσο όρο είναι μιά παραπανίσια εγγύηση.
Ετσι σκέφτηκα και εγώ και πριν από κάποια χρόνια πρόσθεσα τον δίσκο στη συλλογή μου.
Το άκουσμα της πρώτης νότας ηχεί γλυκά και μελωδικά στ αυτιά. Ρηλαξαρισμένο παίξιμο, χωρίς εξάρσεις, τόνος και τέμπο όπως αρμόζει στην πάντα υψηλών προδιαγραφών σύνθεση All or nothing at all....Αλήθεια πόσες φορές και από ποιούς και ποιούς δεν το έχουμε ακούσει...
Όμως κάτσε λίγο, τι φωνή είναι αυτή... Αντρας είναι ή γυναίκα; ....μάλλον άντρας...Τι είδους νάζι είναι αυτό? είναι επιτηδευμένο ; φυσικό ;
Μιά φωνή που φαίνεται να βγαίνει από την ψυχή...Σίγουρα το λαρύγγι είναι εκεί, αλλά δεν βοηθάει τόσο. Ίσως οι αναπνοές δεν είναι σωστές....
Και πάλι οι παραλλαγές της μελωδίας δεν θυμίζουν κανέναν άλλον που έχει ερμηνεύσει το τραγούδι. Το πάει σε άλλους δρόμους. Κάνει τσαλίμια, μαγκιές...που...μάλλον του βγαίνουν του μπαγάσα...
Και όμως ...Είναι ερασιτέχνης. Δεν μπορεί. Δεν είναι σπουδαγμένος, δεν μπορεί να'κατσε δάσκαλος με δαύτον.
Τρέχεις στο εξώφυλλο, κάτι θα λέει δεν μπορεί. Λίγα λόγια από τον μεγάλο Quincy Jones. Τραγούδι από την καρδιά, ανεπιτήδευτο κλπ. Τίποτα άλλο.
Αναζήτηση στο διαδίκτυο... Τζίφος. 0. Νούλα. Θα μπορούσε κάλλιστα να λέγεται John Do.... Δεν τον ξέρει η μάνα του.
Τα επόμενα κομμάτια στο ίδιο στυλ. Παραλλαγές των βασικών θεμάτων που δεν έχεις ακούσει πουθενά. Η ίδια φωνή, τσαλιμάτη, πειραχτική, εκνευριστικά τραβηχτική.Φυσικά η συνοδεία επιπέδου μάστερ, ο Joey κεντά στο B3 και δίπλα γίγαντες όπως ο κιθαρίστας Pat Martino.
Από ένα σημείο και μετά αρχίζει να σε κουράζει το ίδιο στυλ, όμως την άλλη μέρα το θες ξανά σαν εθιστικό ποτό να ακουσεις ξανά το All or nothing at all ή το Love for sale....
Γιά αρκετά χρόνια δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί τέτοιο καλλιτέχνες όπως ο Joey ή ο Pat συνεργάζονται με έναν totally stranger.
Πέρασε καιρός γιά να καταλάβω ένα σχεδόν καλά κρυμμένο μυστικό.
Ο άγνωστος τραγουδιστής είχε μια μανία με τα ψευδώνυμα...
Το 1960 τραγούδησε ως Joe Ritchie, αργότερα, το 1998, ως Vincent LaGuardia Gambini, τώρα ως Joe Doggs...
Ερασιτέχνης τραγουδιστής, αλλά...πολυβραβευμένος ηθοποιός: Joe Pesci
Αν στο πεί κάποιος, λες:...μα φυσικά....
Αλλιώς..... ακόμα ψάχνεις !
Χμμ...Αλλη μιά περίπτωση ενός jazz δίσκου με χιλιοτραγουδισμένα standards ;
Ίσως αυτό να μαρτυράει η πρώτη ματιά, από την άλλη ένας θλιμένος σκύλος στο εξώφυλλο παραπέμπει στο όνομα του τραγουδιστή (
. Σίγουρα όχι ό,τι καλύτερο για να σπεύσεις σε αγορά.Βέβαια το όνομα του μάγου του Β3 Joey De Francesco με την πλούσια δισκογραφία του που ποτέ δεν πέφτει κάτω από τον μέσο όρο είναι μιά παραπανίσια εγγύηση.
Ετσι σκέφτηκα και εγώ και πριν από κάποια χρόνια πρόσθεσα τον δίσκο στη συλλογή μου.
Το άκουσμα της πρώτης νότας ηχεί γλυκά και μελωδικά στ αυτιά. Ρηλαξαρισμένο παίξιμο, χωρίς εξάρσεις, τόνος και τέμπο όπως αρμόζει στην πάντα υψηλών προδιαγραφών σύνθεση All or nothing at all....Αλήθεια πόσες φορές και από ποιούς και ποιούς δεν το έχουμε ακούσει...
Όμως κάτσε λίγο, τι φωνή είναι αυτή... Αντρας είναι ή γυναίκα; ....μάλλον άντρας...Τι είδους νάζι είναι αυτό? είναι επιτηδευμένο ; φυσικό ;
Μιά φωνή που φαίνεται να βγαίνει από την ψυχή...Σίγουρα το λαρύγγι είναι εκεί, αλλά δεν βοηθάει τόσο. Ίσως οι αναπνοές δεν είναι σωστές....
Και πάλι οι παραλλαγές της μελωδίας δεν θυμίζουν κανέναν άλλον που έχει ερμηνεύσει το τραγούδι. Το πάει σε άλλους δρόμους. Κάνει τσαλίμια, μαγκιές...που...μάλλον του βγαίνουν του μπαγάσα...
Και όμως ...Είναι ερασιτέχνης. Δεν μπορεί. Δεν είναι σπουδαγμένος, δεν μπορεί να'κατσε δάσκαλος με δαύτον.
Τρέχεις στο εξώφυλλο, κάτι θα λέει δεν μπορεί. Λίγα λόγια από τον μεγάλο Quincy Jones. Τραγούδι από την καρδιά, ανεπιτήδευτο κλπ. Τίποτα άλλο.
Αναζήτηση στο διαδίκτυο... Τζίφος. 0. Νούλα. Θα μπορούσε κάλλιστα να λέγεται John Do.... Δεν τον ξέρει η μάνα του.
Τα επόμενα κομμάτια στο ίδιο στυλ. Παραλλαγές των βασικών θεμάτων που δεν έχεις ακούσει πουθενά. Η ίδια φωνή, τσαλιμάτη, πειραχτική, εκνευριστικά τραβηχτική.Φυσικά η συνοδεία επιπέδου μάστερ, ο Joey κεντά στο B3 και δίπλα γίγαντες όπως ο κιθαρίστας Pat Martino.
Από ένα σημείο και μετά αρχίζει να σε κουράζει το ίδιο στυλ, όμως την άλλη μέρα το θες ξανά σαν εθιστικό ποτό να ακουσεις ξανά το All or nothing at all ή το Love for sale....
Γιά αρκετά χρόνια δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί τέτοιο καλλιτέχνες όπως ο Joey ή ο Pat συνεργάζονται με έναν totally stranger.
Πέρασε καιρός γιά να καταλάβω ένα σχεδόν καλά κρυμμένο μυστικό.
Ο άγνωστος τραγουδιστής είχε μια μανία με τα ψευδώνυμα...
Το 1960 τραγούδησε ως Joe Ritchie, αργότερα, το 1998, ως Vincent LaGuardia Gambini, τώρα ως Joe Doggs...
Ερασιτέχνης τραγουδιστής, αλλά...πολυβραβευμένος ηθοποιός: Joe Pesci
Αν στο πεί κάποιος, λες:...μα φυσικά....
Αλλιώς..... ακόμα ψάχνεις !
Last edited by a moderator:
