Μπαρόκ (και όχι Παπά-ροκ) Ελληνικής Προελεύσεως

Ωραίος ο Bruckner, ωραίος και ο Mahler. Ωραίος και ο κλασικισμός, ο ρομαντισμός κ.λπ αλλά και το μπαρόκ έχει την χάρη του.

Στο παρόν νήμα δεν θα μακρηγορήσω, απλά θα ήθελα να αναφέρω ότι έχουμε έναν Έλληνα αρχιμουσικό όπου έχει τύχει σπουδαίας παγκόσμιας αναγνώρισης σε ρεπερτόριο μπαρόκ και ειδικά στον χώρος τον ιστορικά τεκμηριωμένων ερμηνειών.

Πρόκειται για τον Γεώργιο Πέτρου. Ηχογραφεί κατι κόρον Handel, όπερες του, του οποίου οι ερμηνείες και ηχογραφήσεις έχουν αποκτήσει διεθνή αναγνώριση. Έχω ακούσει να διευθύνει και τον Ιούλιο Καίσαρα του Handel και οφείλω να ομολογήσω ότι είναι πέραν προσδοκιών μου οι ερμηνείες του, κάτι πέρα από τα μετριότατα Ελληνικά δεδομένα. Τριγύρω του ένας πυρήνας Ελλήνων τραγουδιστών που φαίνεται να συνεργάζεται άριστα μαζί τους.

Φαίνεται να έχει ιδιαίτερη αδυναμία στον Handel. Όπως και εγω επίσης γιατί η μουσική του Handel προσωπικά σε μένα, τονώνει την εγκεφαλική μου λειτουργία. Όταν ακούω όπερα του Handel ειδικά συνηθίζω να το κάνω κατά την διάρκεια μιας πνευματικής εργασίας. Δεν ξέρω τι συμβαίνει αλλά το μυαλό μου λειτουργεί πολύ πιο αποδοτικά και ελεύθερα όταν ακούω την μουσική του Handel. Κάτι που δεν μπορεί να συμβεί στον Mahler, στον Bruckner και στον Bach όπου του μυαλό μου δεσμεύεται απόλυτα στην μουσική δημιουργία τους. Οπότε πάντα με μεγάλη ευχαρίστηση ακούω Handel γιατί μου επιτρέπει να λειτουργώ σε περιβάλλον multitasking και multi-threading (κατά την κουμπιουτερίστικη ορολογία).

Ο Πέτρου ηχογραφεί σε μια εξαιρετική γερμανική εταιρία την MDG. Σήμερα με μεγάλη μου ευχαρίστηση διαπίστωσα ότι θα εκδοθεί συντόμα ένα έργο ακόμα του Handel, ένα παστίτσιο όπως ονομάζονται αυτα τα έργα το Alessandro Severo. Παστίτσιο υπο την έννοια ότι το έργο δεν είναι αυθεντικό. Απλά υπάρχει ένα λιμπρέτο στο οποίο έχουν δανειστεί από άλλα και διάφορε "αυτοτελή" έργα του συνθέτη ή και άλλων συνθετών και φτιάχνεται ένα παστίτσιο από διάφορα υλικά. Ήταν μια συνηθισμένη πρακτική την εποχή εκείνη στο Λονδίνο. Έτσι υπάρχουν πολλά "παστίτσιο" του Handel που έγιναν από άλλους, αλλά το συγκεκριμένο αποτελεί ένα από τα τρία που έγιναν από τον ίδιο τον συνθέτη.

To καινούργιο CD του Πέτρου:



Το CD έχει και μια αναπάντεχη έκπληξη. O Πέτρου ανακάλυψε μια όπερα του Νικόλαου Μάντζαρου (του συνθέτη του Εθνικού μας Ύμνου). Don Crepuscolo ο τίτλος της όπερας. Νομίζω κάτι μοναδικό και "δικό" μας. Έτσι το 3πλο CDακι για μένα προσωπικά είναι υψηλής προτεραιότητας. Προπαραγγέλθηκε ήδη, επειδή είναι θλιβερό αλλά αληθινό ότι στην Ελληνική αγορά δύσκολα θα το δούμε. Επίσης να τονίσω ότι στην Ελλάδα της κρίσης, γίνονται τόσο σημαντικά πράγματα με Έλληνες ερμηνευτές και καλλιτέχνες και πολύ ελάχιστα ενημερωνόμαστε. Είναι αστείο να ενημερώνομαι για μια εξαιρετική Ελληνική προσπάθεια από ξένα μέσα. Ενώ τα DVD της κάθε παρδαλής φραγκόκοτας, πρώτο θέμα. Τέλος πάντων.. εγω μια ενημέρωση στην κοινότητα την έκανα.


Διαθέσιμο για προπαραγγελία:
http://www.mdt.co.uk/MDTSite/product/MDG6091674.htm

Για την ιστορία οι υπόλοιπες δουλειές του Πέτρου:

Arianna in Creta,


Oreste


Tamerlano


Giulio Cesare in Eggito

Όλες οι ηχογραφήσεις του (είναι από το 2006 και μετά) είχαν διακρίσεις στον Grammophone και αλλού.

Editor's choices ήταν ο Tamerlano όπως φαίνεται παρακάτω (Φεβρουάριος 2008):

http://www.mdt.co.uk/MDTSite/product//MDG60914572.htm

O Κος Πέτρου δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα τα μεγαλύτερα ονόματα του χωρου (McCreesh, Curtis κ.λπ). Σας τον συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Σήμερα παρέλαβα το καινούργιο άλμπουμ του Πέτρου με όπερες Handel και Μάντζαρου.

Δεν θα περιγράψω τα έργα γιατί δεν τα άκουσα. Άκουσα μόνο την Εισαγωγή και το Μενουέτο από την όπερα του Handel. Σταμάτησα εκεί, διότι η αντίληψη που διαμόρφωσα είναι ότι πρέπει να βρω χρόνο για ποιοτικότερη ακρόαση. Φαίνονται ενδιαφέροντα έργα και πάρα πολύ καλές ερμηνείες από την μεριά του Πέτρου τουλάχιστο.

Όμως θα καταθέσω κάποιες σκέψεις μου. Οι σκέψεις αν κριθούν ως επιθετικές ή προσβλητικές, θα παρακαλέσω τους διαχειριστές να τις διαγράψουν χωρίς δεύτερη σκέψη.

Μια από τις συνήθειες μου, όταν λαμβάνω ένα άλμπουμ, είναι να διαβάζω τα συνοδευτικά του. Είναι σημαντικό μέρος της διαδικασίας. Ειδικά σε έργα με υπόθεση και κείμενο, πολλές φορές το παρακολουθώ παράλληλα με την ακρόαση. Έτσι το 1ο που έκανα ήταν να ρίξω μια ματιά στο booklet. Με ένα απλό ξεφύλισμα αντιλήφθηκα ποια είναι η ορχήστρα με το όνομα Armonia Atenea. Σίγουρα είναι Ελληνική, αλλά τι είναι; Λοιπόν είναι, ας το πούμε παράρτημα της Καμεράτας, αποτελούμενο από μουσικούς της Καμεράτας που ασχολούνται και ερμηνεύουν με όργανα εποχής. Αποτελεί ένα project της Καμεράτας, το οποίο χρηματοδοτείται από το Ίδρυμα Ωνάση. Ο Πέτρου μάλλον θα συντονίζει αυτή την προσπάθεια.

Έτσι είδα στις φωτογραφίες, εκτός από τους καλλιτέχνες και γενικά πλάνα με την ορχήστρα, φωτογραφίες των μουσικών που εκτός του να ερμηνεύουν με ιστορικά όργανα, να επιμελούνται και την λειτουργία τους. Σε ένα γενικό πλάνο, φαινόταν μάλιστα ένα τραπέζι, μια εργαλειοθήκη, με εργαλεία για την επιμέλεια και συντήρηση των ιστορικών οργάνων! Δίνεται μια αίσθηση ότι γίνεται μια σοβαρή δουλειά.

Η στάση απέναντι σε αυτό. Μπράβο τους και πάντα τέτοια! Υπάρχει όμως ένα μεγάλο αλλά... Αλλά γιατί κάποιος πρέπει να πάρει από το εξωτερικό ένα CD με Έλληνες συντελεστές, μιας αξιόλογης Ελληνικής προσπάθειας, υψηλών προδιαγραφών που ακόμα και χώρες με παράδοση στον χώρο δεν έχουν τέτοιο επίπεδο (Κεντρική Ευρώπη) και να ενημερωθεί; Δεν είχα την απαίτηση να υπάρχει Ελληνική παραγωγή και συμφέροντα, είμαι ρεαλιστής. Αλλά αυτό το πράγμα να μένει στην αφάνεια; Να μην γνωρίζουμε απολύτως τίποτα, παρά μόνο τυχάρπαστα; Ούτε μια ιστοσελίδα (που το κόστος πλέον είναι γελοίο) για την ενημέρωση και την πορεία; Τα μέσα ενημέρωσης τόσα πολλά και μια αναφορά δεν υπήρξε; Ή αν υπήρξε γιατί να είναι τόσο βουβό; Πρέπει δηλαδή να είσαι συγγενής ή φίλος κάποιων που έχουν σχέση με την Καμεράτα για το μάθεις και πάλι αν το μάθεις...

Η άποψη μου; Περνάμε μια πολυποίκιλη κρίση, οι οποία εκφράζεται κυρίως από την οικονομική διάσταση της, η οποία είναι και η πιο σημαντική. Επίσης το σύνδρομο του Ζορμπά μας γύρισε μπούμερανγκ και πλέον παρεξηγήθηκε. Ο Έλληνας είναι ο Ζορμπάς που και να καταστρέφεται δεν τον νοιάζει. Αυτή είναι γενική αντίληψη, ισοπεδωτική ομολογουμένως, που υπάρχει για τους Έλληνες και την χώρα. Από την άλλη είμαι ρεαλιστής και δεν θα περίμενα υπερπροσφορά αυτού του φαινομένου, όπως θεμιτά θα το ονειρεύονταν ένας λάτρης της μουσικής αλλά αυτή η απόλυτη αφάνεια, είναι αισχρή και δυστυχώς μας καταδικάζει. Ούτε πιστεύω ότι θα αλλάξει ο Έλληνας, οι συνήθειες και οι προτιμήσεις του. Όμως η προβολή τέτοιων γεγονότων, παρόλο που δεν μπορεί να την αποδεκτεί το αγενέστατο Νεοελληνικό DNA, ούτε καν να το νοιώσει δικό του, θα ήταν ωφέλιμη για την χώρα. Να αποδείξει ότι υπάρχουν και γίνονται σημαντικά πράγματα. Προς Θεού, δεν θα σώσει την χώρα αλλά μπροστά στην γενικότερη κακή εικόνα που έχουμε, θα πρέπει να βρίσκουμε και να αναδικνύουμε τις όποιες καλές και αναγνωρισμένες προσπάθειες των Ελλήνων τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Ας τα εκτιμήσουμε πρώτα εμείς, να τα αντιληφθούμε την αξία τους και έπειτα όσο μπορούμε να τα διαδώσουμε στον υπόλοιπο κόσμο. Είναι ντροπή να μαθαίνω από την Γερμανική MDG, έστω και μέσα από τις πρακτικές marketing, τι γίνεται σε ένα συγκεκριμένο χώρο στην Ελλάδα.

Γενικεύοντας, θα μπορούσα να πω, ότι αυτό ισχύει σε όλες τις αξιόλογες προσπάθειες και όχι μόνο στην προσπάθεια του Πέτρου. Σε καιρούς κρίσειεως αυτά πιστεύω ότι είναι μεγάλα λάθη.

Συγνώμη για την ταλαιπωρία. Κάποια στιγμή, όταν θα ακούσω καθαρά τα έργα, θα προβώ σε μια ερασιτεχνική παρουσίαση, με περισσότερες λεπτομέρειες πάνω στις ερμηνείες των έργων.