Ερωτική πρόβα στο Θάνατο

- Θέλω να δω την Υακίνθη 20 χρονών. Πόσο το θέλω!

- Έχω το δικαίωμα να τη δω, κι αν δεν το 'χω θα το πάρω!

- Δυο κοριτσάκια στο σπίτι μας μόνα; Όχι! Ποτέ!

- Δεν είναι δυνατόν να τα αφήσω!

Πρέπει να υπερβώ τα πάντα!

Κι αν φταίω για όλα,

πρέπει να πληρώσω, ναι, αλλά όχι με το φευγιό.

- Νομίζω ότι αρκετά πλήρωσα

μέσα στο θυελλώδη

και πανάσκημο αυτό χρόνο!!!!

- Άλλα, κι άλλα τόσα μπορώ ν' αντέξω,

φτάνει να μη φύγω.

- ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΩ

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΝΩΡΙΣ ΑΚΟΜΑ.


20/2/1991

Ο Δημήτρης Λάγιος Πέθανε στις 11/04/1991 και η τέφρα του διασκορπίστηκε στα νερά της Ζακύνθου και της Κύπρου (την οποία, από το 1985, αναγνώριζε ως δεύτερη πατρίδα του). Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε ο δίσκος Ερωτική Πρόβα (Στο Θάνατο, όπως ήταν ο αρχικός τίτλος), σε στίχους δικούς του και του Μ. Ελευθερίου, με ερμηνευτές τους Γ. Νταλάρα, Χ. & Π. Κατσιμίχα και Σ. Γιαννάτου.

Από ένα αφιέρωμα του περιοδικού Μετρονόμος, 12/06:

Ο Δημήτρης Λάγιος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο στις 07/04/1952, όπου και μεγάλωσε. Η αγάπη του για τα ιδιαίτερα γνωρίσματα της πατρίδας του (χρώματα, ήχοι, κύματα) τον οδήγησαν στην έρευνα, στη μελέτη, στην καταγραφή και στη διδασκαλία έργων της Επτανησιακής Μουσικής Σχολής, απ' όπου προέκυψαν έξι δισκογραφικές δουλειές και η σύσταση του συνόλου καλλιτεχνών Μουσικό Ασκηταριό, με το οποίο διοργάνωσε γιορτές τέχνης και λόγου στη Ζάκυνθο.
Σπούδασε πιάνο και ανώτερα θεωρητικά στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Aκολουθούν τέσσερα χρόνια θητείας στην Αμερική δίπλα στον Ernest Brown. To 1979 επιστρέφει στην Ελλάδα και ασχολείται με διάφορες μορφές σύνθεσης (θέατρο, μουσική δωματίου, μουσική για μπαλέτο, συμφωνικά έργα, μελοποίηση ποιητών, τραγουδοποιία). Συμμετέχει με τον Αριστείδη Μόσχο στη δημιουργία του Λαϊκού Σχολείου Παραδοσιακής Μουσικής, ενώ παράλληλα θα ξεκινήσει το Μουσικό Σχολείο Μυκόνου και το Μουσικό Σχολείο του δήμου Αλίμου. Υπήρξε επίσης ιδρυτής και πρόεδρος του Κάλβειου Κέντρου Μουσικών Μελετών και του Καλβειου Ωδείου, καθώς και μόνιμος συνεργάτης της Ορχήστρας Νυκτών Εγχορδων.
Εμφανίζεται για πρώτη φορά στην ελληνική δισκογραφία το 1982 με το έργο Ο Ήλιος Ο Ηλιάτορας σε ποίηση Ο. Ελύτη και ερμηνεία Ε. Βιτάλη, Ν. Δημητράτου (απ' όπου και η πρώτη συνεργασία του με τον Γ. Νταλάρα), ενώ το 1980 είχε προηγηθεί -σε περιορισμένη κυκλοφορία- ο δίσκοςΡήγας Φερραίος. Μελοποίησε ακόμα κείμενα των Μιχ. Μπουρμπούλη, Φ. Λάδη, δικούς του, Τ. Κεφαλληνού, Κλ. Αγγελίδου, Κ. Καρυωτάκη (ανέκδοτα), Α. Κάλβου (ανέκδοτα), Μ. Ελευθερίου, αποσπάσματα ψαλμων του Δαυίδ, Ε. Παλληκαρίδη, Δ. Λιμπέρτη, Στρ. Πασχάλη.
Συνεργάστηκε επίσης με τους Σ. Μπέλλου, Α. Καλογιάννη, Η. Βάργκα, Μ. Κωχ, Α. Παρλωπάνου, Χ. & Π. Κατσιμίχα, Σ. Γιαννάτου. Από το 1980 έως το 1994 κυκλοφόρησαν συνολικά 16 δίσκοι του, ενώ τέσσερις δουλειές του παραμένουν ακόμα ανέκδοτες.

και κατι που δεν ηξερα μεχρι προσφατα οτι ηταν δικο του...

http://www.youtube.com/watch?v=y-4gS9VRdpQ

"Το θάνατο δεν τον φοβάμαι.
Ο χρόνος είναι ο εχθρός μου..."
Δ. Λ.

http://dimitrislagios.blogspot.com/

supersonic said:

ευχαριστούμε Νίκο

Click to expand...

ευχαριστηση μου και υποχρεωση μου.

το καλοκαιρι τελη δεκαετιας 80, μικρο παιδι ακομα, μια συναυλια στην Ζακυνθο που θυμαμαι ακομα...

Για σου Αιμιλιε, και εγω Νταλαρα ακουγα και ετρεχα....να φυγω...
αλλα του αξιζει ενα μπραβο στην συγκεκριμενη περιπτωση.

Skakinen said:

Στο blog του συνθέτη βλέπω

- ότι η Υακίνθη στην οποία αναφέρεται ο εκλιπών είναι η κόρη του
- ότι το εν λόγω έργο το συνέθεσε έχοντας επίγνωση του Τέλους.

Τα λόγια ωχριούν...

Click to expand...

εχω ενα κοριτσακι στην ηλικια που ηταν η υακινθη τοτε.
η φραση "- Δυο κοριτσάκια στο σπίτι μας μόνα; Όχι! Ποτέ! " για την κορη του και τη γυναικα του, με θρυματιζει...
"Τα λόγια ωχριούν"