Oί Food ξεκίνησαν στά 1998,καί αποτελούνταν απο τούς Stronen(drums),Henriksen(trumpet),Eilertsen(bass) καί Ballamy(sax)..
Τρείς νορβηγοί και ένας Αγγλος πειραματίζονταν στόν αυτοσχεδιασμό συνδυασμένο μέ electronics.
Aπ´το 2007 καί μετά οι Food έμειναν δυό (Thomas Stronen καί Ιain Ballamy)καί στίς εμφανίσεις τους είχαν συχνά ''προσκεκλημένους''.
Το Quiet Inlet προέρχεται από μιά τέτοια ευτυχή συνεργασία τών Food μέ τούς Nils Petter Molvaer (trumpet and electronics)καί Christian Fennesz(guitar ,electronics) ,σέ live εμφανίσεις στό Οσλο καί στό Μόλντε (2007-2008)..
Οι δυό στυλοβάτες τών Food συμμετέχουν καί στά 7 κομμάτια τού Album ενώ ο Molvaer σέ 4 καί ο Fennesz σέ 3..
1. Tobiko 7:08(F)
2. Chimaera 5:00 (M)
3. Mictyris 5:41 (F)
4. Becalmed7:51 (M)
5. Cirrina 6:16 (M)
6. Dweller 6:21 (M)
7. Fathom 8:39(F)
O Fennesz επί τής ουσίας παίζει ελάχιστα ''κανονική'' κιθάρα καί περισσότερο χρωματίζει τόν ''χώρο'' μέ τά ηλεκτρονικά ''πειράγματά'' του,χώρο πού πρωτίστως δομούν τά κρουστά τού Stronen..
O πιό ''συντηρητικός'' ήχος στον δίσκο ακούγεται απ´τό σαξόφωνο τού Βallamy,ο οποίος προσδίδει και έναν λεπτό λυρισμό στό όλο εγχείρημα..
H τρομπέτα τού Molvaer ηχεί μυστηριακά ,ανάμεσα στήν ατμόσφαιρα πού δημιουργούν τά διάφορα electronics ή ακόμα και η συνεργασία μέ τον Ballamy..
To Τobiko ξεκινά μέ τά διάφορα κρουστά τού Stronen και τά ''χρώματα'' τού Fennesz ,ρυθμικά και γαλήνια, ενώ ο Ballamy προσθέτει στολίδια ηλεκτρονικής μπαλάντας...
Ο Stronen δημιουργεί έναν εξαίσιο μουσικό περίγυρο,σάν Νορβηγικό Bolero,πού κυριολεκτικά σέ παρασύρει ..
Η Chimaera ''τρυφερή'' καί ''αποπλανητική'' συνδυάζει κρουστά,τρομπέτα και σαξόφωνο..
Το Mictyris ορμητικό και θυελλώδες ξεκινά μέ τον Stronen στό επίκεντρο ,καί μετά απο 2,5 λεπτά πολεμικών τυμπάνων ο Ballamy φέρνει τήν ισορροπία ,μέ τον Fennesz νά ελέγχει ολόκληρο τον ''Χώρο'' πού αναπτύσσεται η σύνθεση..
Το Βecalmed ειναι ένα ευρηματικό κομμάτι,όπου ο Molvaer έχει πλήρη ελευθερία κινήσεων καί ξεδιπλώνει τίς ικανότητές του ενώ ακούγονται και σαμπλαρισμένα φωνητικά ..
Στά ιδια επίπεδα κινείται καί το Cirrina όπου σαξόφωνο και τρομπέτα μαζί μέ τον υπέροχο Stronen δημιουργούν σχεδόν μιά σύγχρονη λιτανεία ..
Ειναι τό κομμάτι μέ τά λιγότερα ''πειράγματα'' και μιά ευκαιρία γιά τούς τρείς τους σέ μιά πιό ξεκάθαρη ''ακουστική'' συνεργασία...
Το Dweller ''κλείνει'' τήν τριλογία τού Molvaer..
O Fennesz στό τέλος τού δίσκου (Fathom)προσφέρει ωραία χαρμάνια ,μαζί μέ την διακριτική συνοδεία τών κρουστών ,καί τήν τελική τρίλεπτη ''έξοδο'' πού επιτελείται απ´το σαξόφωνο τού Ballamy..
Eν γένει πρόκειται γιά μιά ιδιαίτερα αξιόλογη απόπειρα τών Food ,πού παίζoυν μέ ήχους,εικόνες,σύγχρονη τεχνολογία,αλλά καί ''συμβατικά''πνευστά..
Πινελιές απο πρωτοπόρα ακούσματα τού παρελθόντος (Miles Davis),ρυθμοί πού φαίνεται νά ξεστρατίζουν,αλλά πού πάντα ανακαλύπτεται ο υπόγειος Μίτος τής Αριάδνης καί ξαναβρίσκουν τον δρόμο τους,δημιουργική φρεσκάδα πάνω σέ ''σίγουρα'' πατήματα ηλεκτρονικού πειραματισμού τής τελευταίας δεκαετίας,αλλά καί 4 μουσικοί γνώστες αυτού πού έχουν οργανώσει...
Ενας ηλεκτρονικός λυρισμός και μιά ''εισαγωγή'' στούς Food τής επόμενης δεκαετίας...
Απ´τίς καλύτερες κυκλοφορίες τής χρονιάς,κατά τήν γνώμη μου..
Τρείς νορβηγοί και ένας Αγγλος πειραματίζονταν στόν αυτοσχεδιασμό συνδυασμένο μέ electronics.
Aπ´το 2007 καί μετά οι Food έμειναν δυό (Thomas Stronen καί Ιain Ballamy)καί στίς εμφανίσεις τους είχαν συχνά ''προσκεκλημένους''.
Το Quiet Inlet προέρχεται από μιά τέτοια ευτυχή συνεργασία τών Food μέ τούς Nils Petter Molvaer (trumpet and electronics)καί Christian Fennesz(guitar ,electronics) ,σέ live εμφανίσεις στό Οσλο καί στό Μόλντε (2007-2008)..
Οι δυό στυλοβάτες τών Food συμμετέχουν καί στά 7 κομμάτια τού Album ενώ ο Molvaer σέ 4 καί ο Fennesz σέ 3..
1. Tobiko 7:08(F)
2. Chimaera 5:00 (M)
3. Mictyris 5:41 (F)
4. Becalmed7:51 (M)
5. Cirrina 6:16 (M)
6. Dweller 6:21 (M)
7. Fathom 8:39(F)
O Fennesz επί τής ουσίας παίζει ελάχιστα ''κανονική'' κιθάρα καί περισσότερο χρωματίζει τόν ''χώρο'' μέ τά ηλεκτρονικά ''πειράγματά'' του,χώρο πού πρωτίστως δομούν τά κρουστά τού Stronen..
O πιό ''συντηρητικός'' ήχος στον δίσκο ακούγεται απ´τό σαξόφωνο τού Βallamy,ο οποίος προσδίδει και έναν λεπτό λυρισμό στό όλο εγχείρημα..
H τρομπέτα τού Molvaer ηχεί μυστηριακά ,ανάμεσα στήν ατμόσφαιρα πού δημιουργούν τά διάφορα electronics ή ακόμα και η συνεργασία μέ τον Ballamy..
To Τobiko ξεκινά μέ τά διάφορα κρουστά τού Stronen και τά ''χρώματα'' τού Fennesz ,ρυθμικά και γαλήνια, ενώ ο Ballamy προσθέτει στολίδια ηλεκτρονικής μπαλάντας...
Ο Stronen δημιουργεί έναν εξαίσιο μουσικό περίγυρο,σάν Νορβηγικό Bolero,πού κυριολεκτικά σέ παρασύρει ..
Η Chimaera ''τρυφερή'' καί ''αποπλανητική'' συνδυάζει κρουστά,τρομπέτα και σαξόφωνο..
Το Mictyris ορμητικό και θυελλώδες ξεκινά μέ τον Stronen στό επίκεντρο ,καί μετά απο 2,5 λεπτά πολεμικών τυμπάνων ο Ballamy φέρνει τήν ισορροπία ,μέ τον Fennesz νά ελέγχει ολόκληρο τον ''Χώρο'' πού αναπτύσσεται η σύνθεση..
Το Βecalmed ειναι ένα ευρηματικό κομμάτι,όπου ο Molvaer έχει πλήρη ελευθερία κινήσεων καί ξεδιπλώνει τίς ικανότητές του ενώ ακούγονται και σαμπλαρισμένα φωνητικά ..
Στά ιδια επίπεδα κινείται καί το Cirrina όπου σαξόφωνο και τρομπέτα μαζί μέ τον υπέροχο Stronen δημιουργούν σχεδόν μιά σύγχρονη λιτανεία ..
Ειναι τό κομμάτι μέ τά λιγότερα ''πειράγματα'' και μιά ευκαιρία γιά τούς τρείς τους σέ μιά πιό ξεκάθαρη ''ακουστική'' συνεργασία...
Το Dweller ''κλείνει'' τήν τριλογία τού Molvaer..
O Fennesz στό τέλος τού δίσκου (Fathom)προσφέρει ωραία χαρμάνια ,μαζί μέ την διακριτική συνοδεία τών κρουστών ,καί τήν τελική τρίλεπτη ''έξοδο'' πού επιτελείται απ´το σαξόφωνο τού Ballamy..
Eν γένει πρόκειται γιά μιά ιδιαίτερα αξιόλογη απόπειρα τών Food ,πού παίζoυν μέ ήχους,εικόνες,σύγχρονη τεχνολογία,αλλά καί ''συμβατικά''πνευστά..
Πινελιές απο πρωτοπόρα ακούσματα τού παρελθόντος (Miles Davis),ρυθμοί πού φαίνεται νά ξεστρατίζουν,αλλά πού πάντα ανακαλύπτεται ο υπόγειος Μίτος τής Αριάδνης καί ξαναβρίσκουν τον δρόμο τους,δημιουργική φρεσκάδα πάνω σέ ''σίγουρα'' πατήματα ηλεκτρονικού πειραματισμού τής τελευταίας δεκαετίας,αλλά καί 4 μουσικοί γνώστες αυτού πού έχουν οργανώσει...
Ενας ηλεκτρονικός λυρισμός και μιά ''εισαγωγή'' στούς Food τής επόμενης δεκαετίας...
Απ´τίς καλύτερες κυκλοφορίες τής χρονιάς,κατά τήν γνώμη μου..
