Tης σκιάς και της σιωπής

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

17 June 2006
14,350
cover.jpg


Ηenri Dutilleux: D' ombre et de silence (ECM CD - 2010)

Οι γνώσεις μου πάνω στους Γάλλους συνθέτες του 20ού αιώνα είναι ελλιπείς: τον Sati δεν τον συμπάθησα ποτέ -προτιμούσα τον …κλώνο του, τον Chick Corea- από τους άλλους, ξέρω Debussy, Ravel, Charles Koechlin, Maurice Durufle, Henri Dutilleux. Aυτόν τον τελευταίο, τον άκουσα για πρώτη φορά το 1988, ένα έργο του με τίτλο ‘Το Δένδρο των Ονείρων’, Κοντσέρτο για Βιολί και Ορχήστρα, έπαιζε ο Isaac Stern και ο Lorin Maazel διεύθυνε την Orchestre National de France. Πολύ αξιόλογο έργο και ‘φρέσκο’ τότε (γράφτηκε το 1985), μου είχε κάνει εντύπωση η λεπτομέρεια στις ενορχηστρώσεις που θύμιζαν αραβουργήματα και το όλο πνεύμα του έργου μου θύμιζε τον Bartok, αυτόν το ελαφρώς αφηρημένο, παιχνιδιάρικα καβγατζίδικο και μαγικό μουσικό κόσμο που ήξερε πολύ καλά τον Μπαχ, λάτρευε τη δεύτερη Σχολή της Βιέννης και έμοιαζε αθεράπευτα κινηματογραφόφιλος, ιδιαίτερα με τις κωμωδίες του Μπάστερ Κήτον και του Ζακ Τατί. Μία Συμφωνική Σουίτα με τίτλο Les Hauts de Hurle-Vent εμπνευσμένη από τα Ανεμοδαρμένα Υψη και ένα Κουαρτέτο Εγχόρδων (Ainsi La Nuit) ήταν όλα κι όλα ό τι άκουσα απ αυτόν τα επόμενα χρόνια. Τις δύο Συμφωνίες του τις απέφυγα, επηρεασμένος (κακώς) από τους Γάλλους μέντορές μου που τον θεωρούν σπουδαίο ενορχηστρωτή αλλά μέτριο σαν Συμφωνιστή. Μπορούσα να το καταλάβω αυτό με βάση το Κοντσέρτο του που είχα ακούσει: η έμφαση ήταν στο ορχηστρικό χρώμα, τα θέματα είναι ελαφρώς ακαθόριστα, σκιαγραφούνται μάλλον παρά προβάλλονται κι έχεις την εντύπωση μιάς επισοδειακής συνέργειας ανάμεσα σε φαινομενικά ασυντόνιστα υλικά. Ασυνήθιστα όργανα -βιμπράφωνο, celesta, κουδουνάκια, cimbalom- έδιναν μια ονειρική χροιά και το όλο ακρόαμα έμοιαζε τελείως εκτός χρόνου. Οι Γάλλοι θεωρούν τον Dutilleux ηχοποιημένο Proust ή, ακόμα καλύτερα, Roland Barthes - έχω διαβάσει μια εκπληκτική αντιστοιχία της μουσικής του με το δοκίμιο Camera Lucida του Barthes.
Το άλμπουμ ‘Της Σκιάς και της Σιωπής’ ('D’ ombre et de silence') που κυκλοφόρησε πρόσφατα η ECM, εστιάζει στα πιανιστικά του.
Μου τελειώνουν τα υπερθετικά και μένω σχεδόν άφωνος όταν πέφτω πάνω σε τέτοιες κυκλοφορίες. Την ECM την έχουν αποκαλέσει διάφορα πράγματα κατά καιρούς. Μένω εκστατικός όμως μπροστά στο ήθος και την εν γένει στάση της: η εμπορική απήχηση ποτέ δεν καθόρισε τον καλλιτεχνικό προσανατολισμό της. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Και συμβαίνει εδώ και 40 περίπου χρόνια. Λες κι έχεις να κάνεις με κάποιου είδους Σταυροφόρους στρατευμένους στη Σύγχρονη Τέχνη. Λες και νιώθουν υποχρεωμένοι εκεί στο Μόναχο να φέρουν στο φώς ό τι αυτοί θεωρούν σημαντικό, ανεξάρτητα από το αν θα ‘πουλήσει’ ή όχι. Το πώς το καταφέρνουν αυτό, καθώς και το γεγονός ότι κρατούν μόνιμα σε κυκλοφορία και τους περίπου 1000 (!) τίτλους που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι τώρα, ισοδυναμούν με Θαύμα.
Ο δίσκος περιέχει τη Σονάτα για πιάνο, ένα καλειδοσκοπικό διαμάντι της σύγχρονης πιανιστικής φιλολογίας, γραμμένη 1946-48, αμέσως μετά τον πόλεμο. Οι σημειώσεις εξηγούν τις έντονες ρώσικες πινελιές στη γραφή της εδώ κι εκεί, με το γεγονός ότι μεγάλο τμήμα της καλλιτεχνίας και της διανόησης εκείνη την εποχή ‘αλλοιθώρζε’ προς Ανατολάς. 3 Πρελούδια και κάποιες μινιατούρες, η μία καλύτερη απ την άλλη, συμπληρώνουν αυτό το εκπληκτικό ρεσιτάλ. Παίζει ο Αμερικανός Robert Levin, προσωπικός φίλος του συνθέτη επί δεκαετίες και στο Figures de Resonance συμπράττει η Ya-Fei Chuang καθώς η σύνθεση είναι για δύο πιάνα. Ο Levin καθιστά την παρτιτούρα τελείως διάφανη: μ ένα μαγικό τρόπο η δομική της συνοχή προβάλλει σχεδόν ανάγλυφη μέσα από ηχητικό όργιο – μου έρχονται στο νού ο Geza Anda στα Κοντσέρτα του Bartok και στις Συμφωνικές Σπουδές του Schumann και ο μεγάλος Yuri Egorov στον Schumann και στη Χρωματική Φαντασία και Φούγκα του Κάντορα. Το άκουσμα είναι κομψεπίκομψη ψιλοβελονιά φιλόπονα δουλεμένη μέχρι την τελευταία της λεπτομέρεια, ένας ηχητικός κόσμος φευγαλέος, νεωτεριστικός και πεπαλαιωμένος και, στο σύνολό του, τέλεια συναρπαστικός.
 

Brucknerian

Senior Member
25 July 2009
478
Salonique
Ευχαριστούμε για την παρουσίαση που για μένα ήταν και μια άρτια υπόδειξη. O Robert Levin εκτός από εξαιρετικός πιανίστας, είναι πρώτης τάξεως μουσικός (με την συνολική έννοια του όρου) και από τους καλύτερους κριτικούς μουσικής.

Σπεύδω!
 

Δημοκηδής

Μέλος Σωματείου
23 June 2006
9,926
όλες οι παρουσιάσεις του Λύμπε είναι εξαιρετικές ..... το 'χουμε ξαναπεί, πολλές φορές οι παρουσιάσεις του είναι ανώτερο έργο τέχνης από το παρουσιαζόμενο καθ' αυτό ....
 

Δημήτρης Δ.

Supreme Member
21 June 2006
5,452
όλες οι παρουσιάσεις του Λύμπε είναι εξαιρετικές ..... το 'χουμε ξαναπεί, πολλές φορές οι παρουσιάσεις του είναι ανώτερο έργο τέχνης από το παρουσιαζόμενο καθ' αυτό ....

Συμφωνώ απολύτως.
Πόλλες φορές είναι τόσο καλή η παρουσίαση που το ίδιο το έργο μπορεί να φανεί κατώτερο των προσδοκιών.
Ειναι μορφή τέχνης ...
 

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,333
όλες οι παρουσιάσεις του Λύμπε είναι εξαιρετικές ..... το 'χουμε ξαναπεί, πολλές φορές οι παρουσιάσεις του είναι ανώτερο έργο τέχνης από το παρουσιαζόμενο καθ' αυτό ....

Συμφωνώ απολύτως.
Πόλλες φορές είναι τόσο καλή η παρουσίαση που το ίδιο το έργο μπορεί να φανεί κατώτερο των προσδοκιών.
Ειναι μορφή τέχνης ...

και εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα γιά πολλούς...ανυποψίαστους.
ένα είδος στοιχήματος με απρόσμενη εξέλιξη !:grandpa:
 

Δημήτρης Δ.

Supreme Member
21 June 2006
5,452
και εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα γιά πολλούς...ανυποψίαστους.
ένα είδος στοιχήματος με απρόσμενη εξέλιξη !:grandpa:

Κοίτα Δημήτρη, το απρόβλεπτο έχει περισότερο ενδιαφέρον.
Απ την άλλη μεριά , τώρα πια με τα downloads το ρίσκο έχει περιοριστεί στο ελάχιστο. Για θυμίσου άλλες εποχές που και οι δίσκοι ήταν ακριβοί και δεν είχες δυνατότητα να ακούσεις "δείγμα" πριν αγοράσεις.

Τωρα τα πάντα είναι πιο "εύκολα" και πιο "γρήγορα" αλλά έχει χαθεί λίγ απο τη μαγεία του παρελθόντος ...
 

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,333
ψωνίζαμε με το κριτήριο του εξωφύλλου....
Σήμερα τα εξώφυλλα είναι ...του συρμού
 

Nikos F

Supreme Member
19 June 2006
6,146
Αλιμος
το μονο καλο της συχρονης ψηφιακης τεχνολογιας, για μας , ειναι αυτο....
δηλαδη μπορουμε να ακουμε προσεκτικα το εργο και να αποφασιζουμε αν προχωρουμε η οχι...
Εργο σε αυλη ψηφιακη μορφη απλα δεν νοειται για τους περισσοτερους απο εμας εδω περα...
 
17 June 2006
14,350
το μονο καλο της συχρονης ψηφιακης τεχνολογιας, για μας , ειναι αυτο....
δηλαδη μπορουμε να ακουμε προσεκτικα το εργο και να αποφασιζουμε αν προχωρουμε η οχι...

μα ...έτσι χάνεις όλο το suspence. :speechless-smiley-0
οι δίσκοι δεν είναι ...ομόλογα να ...τα παρακολουθείς και να ζυγίζεις αν ...θα επενδύσεις. τι διάολο, φέτα αγοράζεις; :D -bye-
 

Δημήτρης Δ.

Supreme Member
21 June 2006
5,452
μα ...έτσι χάνεις όλο το suspence. :speechless-smiley-0
οι δίσκοι δεν είναι ...ομόλογα να ...τα παρακολουθείς και να ζυγίζεις αν ...θα επενδύσεις. τι διάολο, φέτα αγοράζεις; :D -bye-

Κωστή εδώ θα μου επιτρέψεις να διαφωνίσω λίγο. Ένας δίσκος που σήμερα αξιολογήται σε κάποιο επίπεδο ας πούμε, μετά απο κάποιο διάστημα μπορεί να μας φανει πολύ διαφορετικός, πολύ καλύτερος ή πολύ χειρότερος. Εμένα πάντως μου συμβαίνει πολλές φορές το δεύτερο και σπανίως (εως ποτέ) το πρώτο.
 

Nikos F

Supreme Member
19 June 2006
6,146
Αλιμος
μα ...έτσι χάνεις όλο το suspence. :speechless-smiley-0
οι δίσκοι δεν είναι ...ομόλογα να ...τα παρακολουθείς και να ζυγίζεις αν ...θα επενδύσεις. τι διάολο, φέτα αγοράζεις; :D -bye-

κωστα σε περιοδο οικονομικης κρισης ζυγιζουμε και το σενστι...
ποσες πατατες δεν αγορασα στο παρελθον εμπιστευομενος τον δισκο του μηνα.... γκουχ γκουχ...
Εδω παρολιγον να αγοραζα τον καπετανιο βοιδοκαρδια....
με εσωσαν τα torrents...:BDGBGDB55::BDGBGDB55:
 

Brucknerian

Senior Member
25 July 2009
478
Salonique
Για την μουσική, ήμουν σίγουρος ότι θα ήταν κάτι εξαιρετικό... γιατί τελικά την είχα ακούσει. Ψάχνοντας λιγάκι βρήκα το CD που είχα ακούσει τα έργα για πιάνο του Dutilleux:

251087.jpg

Με την Γαλλίδα πιανίστρια Anne Queffelec. Πραγματικά υπέροχο άλμπουμ. Η Queffelec έχει ένα πραγματικό "Francaise accent" στο παίξιμό της, που κάνει ακόμα πιο γοητευτικά τα πιανιστικά έργα του Dutilleux.
Εντύπωση μου κάνει το γεγονός το ότι κάποια έργα είχαν τεράστια επιρροή από το ύφος του Ravel. Στην διάρκεια όμως φαίνεται να εξελίσσεται ως συνθέτης και να αποκτά την δική του ταυτότητα και ύφος.
 
17 June 2006
14,350
Με την Γαλλίδα πιανίστρια Anne Queffelec. Πραγματικά υπέροχο άλμπουμ. Η Queffelec έχει ένα πραγματικό "Francaise accent" στο παίξιμό της, που κάνει ακόμα πιο γοητευτικά τα πιανιστικά έργα του Dutilleux.
Εντύπωση μου κάνει το γεγονός το ότι κάποια έργα είχαν τεράστια επιρροή από το ύφος του Ravel. Στην διάρκεια όμως φαίνεται να εξελίσσεται ως συνθέτης και να αποκτά την δική του ταυτότητα και ύφος.

Είναι όντως πολύ καλή η Anne Queffelec. Εχει κάνει ένα Σούμπερτ, τα πιανιστικά για 4 χέρια, μαζί με την Imogen Cooper στην Erato. Θα τολμούσα να πώ ότι είναι καλύτερο απο εκείνο των Richter - Britten στο Aldeburgh, αν το τελευταίο δεν είχε υπερ του τον ηλεκτρισμό του live.
O Dutilleux εχει έντονη την επιρροή του Ravel. Eίναι όμως πολύ πιο 'ψείρας' και τελειομανής στον τρόπο που συνθέτει και, ως εκ τούτου, ελάχιστα πράγματα έχουν αφεθεί στην τύχη. Ενα παραδειγμα: τα πρώτα μέτρα του 'Ondine' (' από τον 'Gaspard...' του Ravel). Αν παιχτούν κατά γράμμα και με καθαρή, 'καμπανιστή' ηχογράφηση, ηχούν σαν ασκήσεις δακτυλισμών του Hummel ή του Czerny (βλέπε Pogorelich). Στον Dutilleux, η γραφή είναι τόσο βασανιστικά δουλεμένη που αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο να συμβεί.
 
Last edited:

Brucknerian

Senior Member
25 July 2009
478
Salonique
O Dutilleux εχει έντονη την επιρροή του Ravel. Eίναι όμως πολύ πιο 'ψείρας' και τελειομανής στον τρόπο που συνθέτει και, ως εκ τούτου, ελάχιστα πράγματα έχουν αφεθεί στην τύχη. Ενα παραδειγμα: τα πρώτα μέτρα του 'Ondine' (' από τον 'Gaspard...' του Ravel). Αν παιχτούν κατά γράμμα και με καθαρή, 'καμπανιστή' ηχογράφηση, ηχούν σαν ασκήσεις δακτυλισμών του Hummel ή του Czerny (βλέπε Pogorelich). Στον Dutilleux, η γραφή είναι τόσο βασανιστικά δουλεμένη που αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο να συμβεί.

Εξαιρετική παρατήρηση...:grinning-smiley-043
 

Skakinen

AVClub Fanatic
22 November 2006
10,037
Αθήνα
Ακούω εδώ και λίγες μέρες το δίσκο. Το δυνατό χαρτί είναι η Σονάτα. Διάβαζα κάπου ότι θα μπορούσε να είναι η Σονάτα που δεν έγραψε ο Ravel και o Debussy. Επιπλέον, στ'αυτιά, μου είναι παρών και ο Prokofiev (στο πιο ραφιναρισμένο θα έλεγα). Παρά τις επιρροές αυτές όμως ο συνθέτης διατηρεί ένα προσωπικό ύφος. Πολύ ενδιαφέροντα και τα Πρελούδια.

Παράλληλα με το πιανιστικό έργο του Dutilleux έχω καταπιαστεί παράλληλα και με τις Συμφωνίες του. Με λίγα πρώτα ακούσματα θεωρώ τις παρατηρήσεις του Κώστα ιδιαίτερα εύστοχες:
''η έμφαση ήταν στο ορχηστρικό χρώμα, τα θέματα είναι ελαφρώς ακαθόριστα, σκιαγραφούνται μάλλον παρά προβάλλονται κι έχεις την εντύπωση μιάς επισοδειακής συνέργειας ανάμεσα σε φαινομενικά ασυντόνιστα υλικά. Ασυνήθιστα όργανα -βιμπράφωνο, celesta, κουδουνάκια, cimbalom- έδιναν μια ονειρική χροιά και το όλο ακρόαμα έμοιαζε τελείως εκτός χρόνου''.

Η έκδοση της Chandos είναι μια καλή πρόταση από ερμηνευτικής αλλά και ηχητικής άποψης.
51sj6O5XrzL._SL500_AA300_.jpg
 

Haagenti

AVClub Fanatic
18 November 2006
16,515
Ministry Of Silly Walks
Ειλικρινα (συγχωρεστε με) δεν το καταλαβαινω αυτο με το downloading....τι ειναι τελικα η μουσικη,,ειδος προς παρατηρηση,εκτεθημενο σε καποιο μουσειο,,η εκθεμα προς εξερευνηση ακουμπημενο σε καποιο ραφι....
Στο δια ταυτα....οι μουσικες που αγαπησα περισσοτερο απο το καθε τι,,ηταν εκεινες που με τραβηξαν απ το εξωφυλλο,,,αλλα και εκεινες που με ταρακουνησαν αισθητικα,μεσα απο τα λογια καποιου reviewer ,στα χρονικα του χρονου,,,.......
 
Απάντηση: Re: Tης σκιάς και της σιωπής

Η έκδοση της Chandos είναι μια καλή πρόταση από ερμηνευτικής αλλά και ηχητικής άποψης.

Διονύση, στη δεύτερη συμφωνία του Ντυτιγιέ, υπάρχει και η ερμηνεία αναφοράς του Σαρλ Μυνς, στη γνώριμη καλή ηχογράφηση της RCA.

51ZeqkZ0CoL._SL500_AA300_.jpg