Υπερήφανος (μέχρι πρότινος) κάτοχος ενός av receiver Onkyo TX-SR 606 με ηχεία Crystal Audio plasma 4 +10''sub.
Το σύστημα ήρθε το 2008 σε αντικατάσταση ενός mini συστήματος sony (Dolby Surround) που είχα αγοράσει το 1997 για 200.000 δρχ. Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση τότε ήταν η αλλαγή (προς το χειρότερο) της ποιότητας της μουσικής. Τα τραγούδια ακούγονταν "άδεια" και "ξερά". To Sony είχε πάει στην αποθήκη όμως και δεν το ανέβασα για να κάνω "συγκριτικό".
Προχτές ένας φίλος ήρθε σπίτι μαζί με δύο Yamaha NS-690 III ηχεία, αστέρια της δεκαετίας του '80. Τα είχα ακούσει σπίτι του από τον Sansui AU-D77X ενισχυτή του, και μου άφησαν εκείνη τη γλυκιά και γεμάτη αίσθηση μουσικής της προ - "ψηφιακής εποχής". Είχαμε πει να τα φέρει για να τα συνδέσουμε πάνω στον "νέας τεχνολογίας" Onkyo όπου και λογικά θα έδιναν τον καλύτερο εαυτό τους παίζοντας από την "απόλυτη πηγή", το PC. Θα δοκιμάζαμε μη απωλεστικά format όπως TruHD, DTS-MA, flac αλλά και ταπεινα DTS, DD και στέρεο, το τελευταίο μάλιστα με το αποκλειστικό "Pure Audio" του Onkyo. Τα συμπεράσματα θα χρησιμοποιούνταν και σαν μπούσουλας για την αγορά από τον φίλο ενός πολυκάναλου AV receiver, για να μπει κι αυτός στη "νέα εποχή".
Αφού βάλαμε μερικά ακούσματα στο σύστημά μου (Dire Straits, Queen και μερικά σύγχρονα dance για να έχουμε μέτρο σύγκρισης), αλλάξαμε τις δύο μπροστινές στήλες με τα Yamaha, τρέξαμε το Audyssey το οποίο σωστά βρήκε τα νέα ηχεία σαν Large, και βάλαμε τα ίδια κομμάτια να παίξουν.
Το αποτέλεσμα ήταν αναπάντεχο: Καμία διαφορά με τα Crystal Audio. Η δικάναλη μουσική το ίδιο ξερή, άδεια και ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΗ. Κοιταχτήκαμε απορημένοι: "Δεν μπορεί" συμφωνήσαμε. Δοκιμάσαμε "Pure Audio", που απομόνωνε τις επεξεργασίες και το sub κι έστελνε "παρθένο" Left και Right, τα ίδια.
Όλη τη "ζημιά" στη μουσική την έκανε τελικά ο ενισχυτής.
Γεννήθηκαν πολλά ερωτηματικά, που έγιναν όμως περισσότερα όταν βάλαμε ταινίες. Ανακαλύψαμε ότι σε σχέση με το δικάναλο "πρωτόγονο" σύστημα του φίλου έλειπε ο μισός ήχος. Τι να τα κάνω τα DD, τα DTS και τα μη απωλεστικά όταν λείπει η μισή πληροφορία από το αυτί μου;
Άλλο ένα πράγμα που μας έκανε φοβερή εντύπωση ήταν ο διαχωρισμός ( ; ) του μεσαίου καναλιού (των διαλόγων). Σε bit streamed DTS π.χ. και καλά υπάρχει ξεχωριστό κανάλι όπου είναι περασμένοι οι διάλογοι. Αυτοί ακούγονται ΟΚ κατά τη διάρκεια της ταινίας, λες όλα καλά. Αν βγάλεις off το κεντρικό και τους στείλεις στα L-R ακούγονται ΠΟΛΥ καλύτερα, καθαρότερα και σαφέστερα. Δε μιλάμε για υποκειμενικές διαφορές, αλλά για τη μέρα με τη νύχτα. Θα ορκιζόμουν ότι ο Onkyo απλά κόβει συχνότητες από τα L-R και τις στέλνει στο μεσαίο με οικτρό αποτέλεσμα.
Τι γίνεται ρε παιδιά, ζούμε μια απάτη; Είναι δυνατόν τα logitech 2.1 ηχεία των 40 ευρώ που έχω στο γραφείο, πάνω στην ελεεινή onboard του H/Y να παίζουν καλύτερη μουσική από το "σύγχρονο home theater" ηχοσύστημά μου;
Το σύστημα ήρθε το 2008 σε αντικατάσταση ενός mini συστήματος sony (Dolby Surround) που είχα αγοράσει το 1997 για 200.000 δρχ. Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση τότε ήταν η αλλαγή (προς το χειρότερο) της ποιότητας της μουσικής. Τα τραγούδια ακούγονταν "άδεια" και "ξερά". To Sony είχε πάει στην αποθήκη όμως και δεν το ανέβασα για να κάνω "συγκριτικό".
Προχτές ένας φίλος ήρθε σπίτι μαζί με δύο Yamaha NS-690 III ηχεία, αστέρια της δεκαετίας του '80. Τα είχα ακούσει σπίτι του από τον Sansui AU-D77X ενισχυτή του, και μου άφησαν εκείνη τη γλυκιά και γεμάτη αίσθηση μουσικής της προ - "ψηφιακής εποχής". Είχαμε πει να τα φέρει για να τα συνδέσουμε πάνω στον "νέας τεχνολογίας" Onkyo όπου και λογικά θα έδιναν τον καλύτερο εαυτό τους παίζοντας από την "απόλυτη πηγή", το PC. Θα δοκιμάζαμε μη απωλεστικά format όπως TruHD, DTS-MA, flac αλλά και ταπεινα DTS, DD και στέρεο, το τελευταίο μάλιστα με το αποκλειστικό "Pure Audio" του Onkyo. Τα συμπεράσματα θα χρησιμοποιούνταν και σαν μπούσουλας για την αγορά από τον φίλο ενός πολυκάναλου AV receiver, για να μπει κι αυτός στη "νέα εποχή".
Αφού βάλαμε μερικά ακούσματα στο σύστημά μου (Dire Straits, Queen και μερικά σύγχρονα dance για να έχουμε μέτρο σύγκρισης), αλλάξαμε τις δύο μπροστινές στήλες με τα Yamaha, τρέξαμε το Audyssey το οποίο σωστά βρήκε τα νέα ηχεία σαν Large, και βάλαμε τα ίδια κομμάτια να παίξουν.
Το αποτέλεσμα ήταν αναπάντεχο: Καμία διαφορά με τα Crystal Audio. Η δικάναλη μουσική το ίδιο ξερή, άδεια και ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΗ. Κοιταχτήκαμε απορημένοι: "Δεν μπορεί" συμφωνήσαμε. Δοκιμάσαμε "Pure Audio", που απομόνωνε τις επεξεργασίες και το sub κι έστελνε "παρθένο" Left και Right, τα ίδια.
Όλη τη "ζημιά" στη μουσική την έκανε τελικά ο ενισχυτής.
Γεννήθηκαν πολλά ερωτηματικά, που έγιναν όμως περισσότερα όταν βάλαμε ταινίες. Ανακαλύψαμε ότι σε σχέση με το δικάναλο "πρωτόγονο" σύστημα του φίλου έλειπε ο μισός ήχος. Τι να τα κάνω τα DD, τα DTS και τα μη απωλεστικά όταν λείπει η μισή πληροφορία από το αυτί μου;
Άλλο ένα πράγμα που μας έκανε φοβερή εντύπωση ήταν ο διαχωρισμός ( ; ) του μεσαίου καναλιού (των διαλόγων). Σε bit streamed DTS π.χ. και καλά υπάρχει ξεχωριστό κανάλι όπου είναι περασμένοι οι διάλογοι. Αυτοί ακούγονται ΟΚ κατά τη διάρκεια της ταινίας, λες όλα καλά. Αν βγάλεις off το κεντρικό και τους στείλεις στα L-R ακούγονται ΠΟΛΥ καλύτερα, καθαρότερα και σαφέστερα. Δε μιλάμε για υποκειμενικές διαφορές, αλλά για τη μέρα με τη νύχτα. Θα ορκιζόμουν ότι ο Onkyo απλά κόβει συχνότητες από τα L-R και τις στέλνει στο μεσαίο με οικτρό αποτέλεσμα.
Τι γίνεται ρε παιδιά, ζούμε μια απάτη; Είναι δυνατόν τα logitech 2.1 ηχεία των 40 ευρώ που έχω στο γραφείο, πάνω στην ελεεινή onboard του H/Y να παίζουν καλύτερη μουσική από το "σύγχρονο home theater" ηχοσύστημά μου;
Last edited:
