- 23 June 2006
- 9,967
Είναι βέβαιον… η Πίστη μου δεν θα με σώσει … κάτισχνη, ρυπαρή, φυλλοροούσα, αδύναμη σε οιαδήποτε επίθεση ή έστω να κρατήσει όπως/όπως άμυνα, θλιβερή φυματική σε ανήλιαγα υγρά καταγώγεια, πανέτοιμη για κάθε είδους προδοσίες και υπαναχωρήσεις, πρόθυμη να καταθέσει γη και ύδωρ στον πρώτο καλοφτιαγμένο θηλυκό (ουφ, ευτυχώς ακόμη!) κώλο, υπηρέτρια ενός αμφίβολου ως προς τα αποτελέσματα του ωφελιμισμού…. Όχι όχι, η Πίστη αυτή σίγουρα δεν θα μου χαρίσει την Βασιλεία των Ουρανών …
Οπότε τι κάνουμε ; … σαν γνήσιος νεοέλληνας ελπίζω στην σωτηρία, μέσω της Πίστης των άλλων…
… τύπων, ας πούμε, σαν τον Mendelssohn, που απορείς… τι είναι αυτό που βοήθησε αυτές τι κουφάλες να γράψουν τόσο υπέροχα, τόσα πολλά υπέροχα πράγματα… μόνον το τάλαντο ; … από ότι ψυχανεμίζομαι μάλλον η Πίστη τους… μία πίστη λερναία ύδρα, ακαταπόνητη, θαλερή, επίμονη, εύρωστο οχυρό που περιγελά τις ορδές των εχθρών… τι να κάνω και γω, ανοίγω την ψυχή μου, θλιβερός και ύπουλος δανειολήπτης, μπας και μεταγγισθεί κάποια ψίχουλο από την πίστη του Φέλιξ, ακροαζόμενος με ευλάβεια τις Χορωδιακές Καντάτες του …
Θεέ, τι είναι αυτό … ποια εξαίσια και πλήρως χειραγωγίσιμη επιφοίτηση, την πίστη ανταποδίδουσα, οδηγεί τον συνθέτη να οικοδομεί επικούρεια αριστουργήματα… η γυναικεία χορωδία, ουράνια ευτυχία, ευρύχειλο στο πάνω μέρος χωνί, συμπυκνώνει σε κρυστάλλους την ομορφιά και την συγχώρεση... και ‛γω, … εγώ προσωποποιημένη η φωνή του βαρύτονου, έρχομαι από τρίσβαθα της γης, από μεταλλαγμένα μιαρά ορυχεία, ανεβαίνω ταχύτατα με την χιλιανή κάψουλα και εκλιπαρώ, αγωνιώ για την λύτρωση, να ακουμπήσω τα χείλη μου στην κάτω άκρη του χωνιού και να πλημμυρίσω με την κρυσταλλόσκονη που θα απολυμάνει την τραυματισμένη, ζέχνουσα αυτοεκτίμηση, θα καταρρακώσει τις ενδοτικές συμμαχίες, θα πυρώσει την αποφασιστικότητα και θα με οδηγήσει εκ των δεξιών του όποιου Θεού …
Felix Mendelssohn Bartholdy, choral cantatas, Chamber Choir of Europe, Nicol Matt
Οπότε τι κάνουμε ; … σαν γνήσιος νεοέλληνας ελπίζω στην σωτηρία, μέσω της Πίστης των άλλων…
… τύπων, ας πούμε, σαν τον Mendelssohn, που απορείς… τι είναι αυτό που βοήθησε αυτές τι κουφάλες να γράψουν τόσο υπέροχα, τόσα πολλά υπέροχα πράγματα… μόνον το τάλαντο ; … από ότι ψυχανεμίζομαι μάλλον η Πίστη τους… μία πίστη λερναία ύδρα, ακαταπόνητη, θαλερή, επίμονη, εύρωστο οχυρό που περιγελά τις ορδές των εχθρών… τι να κάνω και γω, ανοίγω την ψυχή μου, θλιβερός και ύπουλος δανειολήπτης, μπας και μεταγγισθεί κάποια ψίχουλο από την πίστη του Φέλιξ, ακροαζόμενος με ευλάβεια τις Χορωδιακές Καντάτες του …
Θεέ, τι είναι αυτό … ποια εξαίσια και πλήρως χειραγωγίσιμη επιφοίτηση, την πίστη ανταποδίδουσα, οδηγεί τον συνθέτη να οικοδομεί επικούρεια αριστουργήματα… η γυναικεία χορωδία, ουράνια ευτυχία, ευρύχειλο στο πάνω μέρος χωνί, συμπυκνώνει σε κρυστάλλους την ομορφιά και την συγχώρεση... και ‛γω, … εγώ προσωποποιημένη η φωνή του βαρύτονου, έρχομαι από τρίσβαθα της γης, από μεταλλαγμένα μιαρά ορυχεία, ανεβαίνω ταχύτατα με την χιλιανή κάψουλα και εκλιπαρώ, αγωνιώ για την λύτρωση, να ακουμπήσω τα χείλη μου στην κάτω άκρη του χωνιού και να πλημμυρίσω με την κρυσταλλόσκονη που θα απολυμάνει την τραυματισμένη, ζέχνουσα αυτοεκτίμηση, θα καταρρακώσει τις ενδοτικές συμμαχίες, θα πυρώσει την αποφασιστικότητα και θα με οδηγήσει εκ των δεξιών του όποιου Θεού …
Felix Mendelssohn Bartholdy, choral cantatas, Chamber Choir of Europe, Nicol Matt
