Bollani-Phronesis..Αναζητώντας διαδόχους.

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

17 June 2006
62,722
Χολαργός
H μαζική κουλτούρα καί τά media ακόμα καί στήν περίπτωση τής λιγότερο mainstream μουσικής έχουν μιά διαρκή τάση νά αναζητούν διαδόχους σημαντικών καλλιτεχνών ή groups,λές καί τό κοινό έχει τήν ανάγκη νά ταυτίζεται οπωσδήποτε μέ κάποιο ''είδωλο'' γιά νά μπορέσει νά ακούσει κάποιον άλλον καλλιτέχνη,έστω μικρότερου βεληνεκούς.
Προφανώς σε αυτό δέν είναι υπεύθυνοι μόνον οι κριτικοί,αλλά και η συχνά εύλογη τάση τού κοινού νά επιθυμεί ''διαδόχους'' σέ όσα έχει αγαπήσει..
Αυτό δημιουργεί κάποιες φορές μιάν αμφίδρομη αδρανή σχέση πού αδικεί τούς νεότερους δημιουργούς,ακόμα και στήν περίπτωση πού οι επιδράσεις είναι εμφανείς.
Οι κριτικοί ακόμα και σοβαρών (μέ ή χωρίς εισαγωγικά)περιοδικών ''ανακαλύπτουν'' κάτι παραπάνω απο ομοιότητες σέ νέους καλλιτέχνες μέ παλιότερους και φτασμένους δημιουργούς,γεγονός πού θεωρώ ότι απαιτεί μεγάλο σθένος από τούς νεώτερους ώστε νά αποφύγουν τόν πειρασμό τού ''εύκολου'' δρόμου καί τής μιμήσεως..Είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα οι επιδράσεις,μιάς και η τέχνη δέν προέρχεται από παρθενογέννεση,καί εντελώς άλλο τό ''as if''..
Aφορμή γιά τήν παρουσίαση τού piano solo τού Stefano Bollani (2006)καί τού φετινού ''Alive'' τών Phronesis ήταν μιά μικρή περιδιάβαση σέ κριτικές και σχόλια,στά οποία συχνά ''ανακάλυπτα'' ότι ο μέν πρώτος αποφάσισε νά εκδόσει έναν solo δίσκο στά χνάρια τού Keith Jarrett καί οι Phronesis ότι ''καλύπτουν'' τό κενό τών E.S.T.

Γιά τον Βollani τόν νεαρό Ιταλό πιανίστα και πολλάκις παρτεναίρ τού Τρομπετίστα Enrico Rava έχουμε ξαναμιλήσει και εδώ:
http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=62563(Stone in the Water, 2009)..
Tό 2006 αποφάσισε νά εκδόσει ένα solo piano album στήν ΕCM(πρώτη του solo απόπειρα τό 2003 μέ το smat smat,Label bleu) μέ 16 κομμάτια εκ τών οποίων 7 δικά του και τά υπόλοιπα συνθετών διαφορετικής προέλευσης(Zambrini,J.Fred Coots,Edgardo Donato,Ernesto donato brito,Scot Joplin,Brian Wilson-:smile:)..
Ο Ιταλός είναι σαφώς ένας λυρικός πιανίστας,μέ μουσική παιδεία πού υπερβαίνει τήν Jazz καί αυτό τό δείχνει στό piano solo.
Τά κλασσικά jazz κομμάτια τά αποδίδει λιτά και χωρίς τάσεις εντυπωσιασμού ,αλλά ''φυλά'' τίς αυτοσχεδιαστικές του δυνατότητες γιά τίς δικές του συνθέσεις,καί πρωτίστως τίς 4 Impro πού είναι μεστές,δομημένες καί πρωτότυπες..
Συναρπάζει στό ''πείραγμα'' τού Media Luz όπου η πασίγνωστη μελωδία,μέ τό πού αναπτύσσεται διακόπτεται από jazz πιρουέτες ,καθώς καί στήν Antonia τού ιταλού Antonio Zabbrini.
O δίσκος παρά τήν διαφορά τών μουσικών σχολών πού αποτυπώνονται σέ αυτόν,διατηρεί μιά συνέχεια πού παραπέμπει σέ μιά μεγάλη σουϊτα γεγονός πού δείχνει καί τήν ικανότητα τού Bollani νά επιβάλλει τό προσωπικό του στίγμα..
Πιανιστική γραμμή γεμάτη λυρισμό,φώς ,μελωδία αλλά και πολλές τονικές παραλλαγές ,πού προέρχονται από πρωτότυπες ιδέες τού μουσικού..

Γιά τό τέλος ο Bollani μάς κλείνει τό μάτι διασκευάζοντας εκπληκτικά τό Don't Talk τού Bob Wilson(!!),μετατρέποντάς το σέ μιά ''σπουδή '' τού Debussy..

O Stefano Bollani δέν φαίνεται νάχει ακολουθήσει τά χνάρια τού Jarrett περισσότερο από κάθε σημαντικό νέο πιανίστα πού έχει βρεί τόν δικό του αυτόνομο δρόμο ή περισσότερο απόσο ο Jarrett ακολούθησε τόν Bill Evans..
Mάλιστα ,ακροβατώντας, θάλεγα ότι ο Bollani ακολουθώντας πρωτίστως Ευρωπαϊκή παιδεία θυμίζει στούς τονισμούς του καί στά pianissimo περισσότερο Brendel:)smile::p)...Ο Ιταλός πιανίστας είναι σαφές πώς δέν έχει πλέον καμιά ανάγκη συγκρίσεως μέ ''Ιερά Τέρατα''.

images


Οι Phronesis δημιουργήθηκαν τό 2005 από μουσικούς πού έπαιζαν καί σέ άλλες μπάντες τού Λονδίνου μέ leader τόν Δανό Jasper Hoiby(double bass) ..
Στό πιάνο ο Ivo Neame και στά drums o Anton Eger πού στό φετινό του Alive είχε αντικατασταθεί από τόν Mark Guiliana,μέ ιδιαίτερη επιτυχία..
Ως trio είχαν εκδόσει ήδη τά Organic Warfare(2007) and Green Delay(2009)..
Τόν Μάρτιο τού 2010 παρουσίασαν ζωντανά ,κομμάτια αυτών τών δυό albums αλλά και καινούριο υλικό..
Ο δίσκος έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καί λόγω τού live αλλά και γιατί ο Hoiby είναι ιδιαίτερα ταλαντούχος στήν σύνθεση και ο ''τρόπος'' του παραπέμπει σέ καλές στιγμές τού Charlie Haden.
Η γραφή του είναι περίπλοκη,δυναμική και γεμάτη μέ μεστά μουσικά σχήματα..
Συχνά ο ήχος του είναι βαρύς και ογκώδης και προσδίδει ένα εύφλεκτο στοιχείο στό υλικό του..
Ο Neame ,καλός τεχνίτης ,καί παρότι πρωτίστως λυρικός,κατορθώνει νά συνδράμει σέ ένταση τον Hoiby και παράγουν έναν ''γεμάτο'' ήχο πού πολλάκις σέ ''σηκώνει'' από τήν καρέκλα...
Στο Alive o Giuliana είναι ότι πρέπει ως drummer..
Το ''Abraham's New Gift'' είναι ένα δεκάλεπτο jazz ροκίζων κομμάτι πού πραγματικά σέ ξεσηκώνει καί φέρνει στό μυαλό δυνατές στιγμές τών ΕST,στό πιό ογκώδες ...
Hμιτελή latin ''περάσματα'' πού μετατρέπονται σέ λικνιστικό swing και ρομαντικές μελωδίες,pop-rock στροφές πού εναλλάσσονται μέ jazz αυτοσχεδιασμούς αφήνουν πολλές υποσχέσεις γιά τό μέλλον τών Phronesis..

Πρός τό παρόν δέν ξέρω άν η ''πίεση'' πού τούς ασκείται από τά media (νά θυμίζουν δηλαδή τόν πρόωρα χαμένο Esbiorg Svenson)τούς αγχώσει καί τούς καθηλώσει ή τελικά τούς οδηγήσει σέ καινούριους δρόμους..
Πάντως τό Alive ως συμπυκνωμένο αποτέλεσμα τής προηγούμενης μουσικής τους παρουσίας αποτελεί μιάν υπόσχεση γιά τό μέλλον..
Τό ''κενό'' τών EST δέν είναι αναγκαίο νά καλυφθεί,αλλά νά μετεξελιχθεί.

phronesis.jpg
 
Last edited: