2000-2010 Η δεκαετία των διάτοντων αστέρων.

Μετά απο παρότρυνση φίλων της κατηγορίας δημοσιεύω αυτό το κείμενο

Καταρχάς να διευκρυνίσω οτι το παρακάτω κείμενο περιέχει καθαρά προσωπικές απόψεις του γράφοντα οπότε και να διαφωνείτε κάπου εκφραστείτε ελεύθερα αλλα
παρακαλώ μην το πάρετε και πατριωτικά.

2000...
Πριν να συνέλθουμε καλά καλά απο τα πολυτάραχα αλλα και πολύ παραγωγικά όσον αφορά την μουσική 90’s μας βρίσκει μία δεκαετία χωρίς ιδιαίτερη προοπτική όσον αφορά την rock/pop παγκόσμια σκηνή με μία μουσκή βιομηχανία σκασμένη απο τα υπερκέρδη του πρόσφατου παρελθόντος (λέγε με cd) αβέβαιη να παραπαίει ψάχνοντας να βρεί δίέξοδο απο το χαστούκι του cdr (που να ήξερε τι την περίμενε..) και ένα κοινό κουρασμένο/βαριεστημένο και χορτασμένο πιά απο τα ίδια και τα ίδια καθώς και ένα μουσικό είδος που μετά απο την φάση των υβριδίων που μόλις είχε περάσει έδειχνε να έχει κλείσει τον δημιουργικό του κύκλο.

Η δεκαετία που μόλις μας άφησε (2010) σε αντίθεση με την προηγούμενη μόνο στάχτη και μπούρμπερη μας κληροδότησε όσον αφορά την εξέλιξη της rock/pop/alternative σκηνής αλλα και γενικότερα.
Όχι πως δεν εμφανίστηκαν καινουρια αξιόλογα σχήματα, αλλα με ελάχιστες εξαιρέσεις εκ των οποίων ακόμα πιο ελάχιστες έγιναν γνωστές όλα μα όλα είχαν την μορφή διάτοντων αστέρων δηλαδή ένα το πολύ δύο καλά άλμπουμ και μετά μία γοργή κατηφόρα αδιαφορίας προς την λήθη...

Χαρακτιρηστικότερο παράδειγμα αυτού του φαινομένου οι FRANZ FERDINAND, supercoοl όνομα, μουσική εμπνευσμένη,γεμμάτη ενέργεια, φρέσκια,νεανική και εκρηκτική σαν δυναμίτης που σου κόλλαγε και δεν ξεκόλαγε με τίποτα απο πάνω σου κάνοντας σε να θέλεις ακούσια να χορέψεις και να χτυπηθείς τους ρυθμούς της και φτιάχνοντας σου το κέφι.
Όλα αυτά στο πρώτο πραγματικά εκπληκτικό τους ομώνυμο album το οποίο αποτελεί μοναδικό μαργαριτάρι δυστυχώς όσον αφορά και τους ίδιους.
Το μέτριο σε σχέση με το πρώτο αλλα ακόμη αντάξιο του ονόματος τους “Υou could Have It so much Better” ακολούθησε κάνοντας όλους να ελπίζουν οτι βρέθηκε ο μεσίας (αλα Nirvana) που θα δώσει πάλι ζωή στην μουχλιασμένη μουσική σκηνή, μέχρι και για τον Harry Potter τους ζητήθηκε να γράψουν τραγούδι.
Τελικά το τρίτο όχι άσχημο αλλα μετριότατο άλμπουμ τους ακολόυθησε η αδιαφορία του κοινού και αναπόφευκτα η πορεία προς την λήθη ξεκίνησε.
Σήμερα το όνομά τους κάθε άλλο απο το πιο hot θεμα συσήτησης για την νεανική μουσική είναι..
Τα ονόματα με παρόμοια αλλα και χειρότερη πορεία πολλα, κάποια που έτυχε να γνωρίσω εγώ είναι οι Ιnterpol,Bravery,Editors,Radio4 όλα με φανταστικά ντεμπούτα και μεγάλες προσδοκίες αλλα ώς εκεί.
Όχι οτι δεν υπήρξαν και ελάχιστες λαμπρές εξαιρέσεις αλλα αυτές με εξαίρεση τους ήδη γνωστούς απο τα 90’s Radiohead ή τους Arcade Fire όλες τις έφαγε κυριολεκτικά η μαρμάγκα (εμπορικά)..

Νάμαστε λοιπόν... 2010 Μιζέρια, Μνημόνιο, ανύπαρκτη εναλλακτική μουσική σκηνή και εντός και εκτός των τοιχών και μία αφόρητα βαριεστημένη και απογοητευμένη νεολαία να της σερβίρουν τα μέσα μαζικής ενημερωσης ως διέξοδο την ..Lady Gaga.., το iphone, τους ...U2 καθώς και διάφορα βδελυρά αναμασήματα για alternative και Rock..
Παράλληλα γκρουπάρες σαν τους Sons And Daughters να τις τρώει η αφάνεια αφου η μόνη προβολή που έχουν είναι στο επίπεδό των web fanzines και της ιστοσελίδας τους.

Mην με παρεξηγήσετε, εννοείται οτι και τώρα υπάρχουν ταλέντα (όπως προανέφερα) αλλα πέρα απο το οτι δεν τους παρέχονται τα μέσα να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους απο την κλινικά νεκρή πια μουσική βιομηχανία, τα ελάχιστα που τα καταφέρνουν πρέπει να ψάξει κανείς με το κυάλι για να τα ανακαλύψει ξοδεύοντας χρόνο που θα έπεπε κανονικά να τα απολαμβάνει εε.. αυτό δεν το λέω και μουσική σκηνή...

Βέβαια απο ποσότητα άλλο τίποτα..
Τόνοι μουσικής μας βομβαρδίζουν απο παντού, το free downloading, αφού μας λύτρωσε απο το απωθημένο της στέρησης εμάς τους λίγο η και πιο πολύ παλιότερους, μας έκανε βουλιμικούς με το κουμπί next στο mp3 ή στο PC να φθείρεται σε χρόνο ρεκόρ.
Η ποιότητα αμφίβολη και εμείς χαμένοι σε τόνους υλικού να ψάχνουμε κάτι καλό σαν τυφλοπόντικες χάνοντας τον μπούσουλα...
Τα ίδια και χειρότερα για την νέα γενιά η οποία σε αντίθεση με εμάς δεν γνώρισε και μία άλλη νοοτροπία η οποία δημιουργούσε ακροατές και όχι καταναλωτές της μουσικής.
Γιατι κακά τα ψέμματα καταναλωτές έχουν καταντήσει η πλειοψηφία του μουσικού κοινού που καταναλώνουν φτηνή και μή μουσική σαν τσίχλα φτύνοντας την γρήγορα γρήγορα για να μασήσουν την άλλη γεύση...

Η μουσική δεν είναι αγώνας δρόμου μπροστά σε ένα pc η εφηβική κόντρα ποιός θα έχει τα πιο πολλά giga..

Δεν είμαι ενάντια του downloading αλλα αφού πέρασα και εγώ απο αυτό το στάδιο ανακάλυψα όπως περιέργως ταυτόχρονα και ένας ξάδερφος μου οτι η απόλαυση είχε χαθεί, δεν υπήρχε πιά αυτή η αίσθηση της μαγείας όταν ακούς ένα καλό αλμπούμ τέλικά αποφάσισα να πετάξω το βουνό απο ήχους που με βασάνιζε και να κρατήσω μόνο ότι έκρινα οτι μου έκανε πραγματικά και ας χάθηκαν και στο πέταμα μερικά λουλούδια μαζί με τα αγκάθια δεν βαριέσαι.. μουσική θέλω να ακούω όχι να γίνω μουσικός παραγωγός.
Αποφάσισα να απολαμβάνω αυτά που ξέρω και λίγα αυστηρά επιλεγμένα που προλαβαίνω να ακουσω και να εκτιμήσω και ξαναβρήκα την χαρά της μουσικής.

Αυτή η αίσθηση της ισορροπίας στους ...καταναλωτές... έχει χαθεί μαζί με την κατάρευσή της μουσικής βιομηχανίας (που προκάλεσε κυρίως η απληστία της) έφεραν τα πράγματα σε αυτό το χάλι.
Έχει πλάκα.. στα 90’s νοσταλγούσαμε τα 60‛s-70’s που δέν προλάβαμε και τώρα νοσταλγούμε τα 90’s... xαχα!...

Το θέμα που σχολίασα είναι τεράστιο, πολυποίκοιλο και με πολλές προεκτάσεις γιαυτό καλώ εσάς να το συμπληρώσετε με τα σχόλια σας, τις παρατηρήσεις και τα κείμενα σας για να μην σας κουράζω άλλο.

Καλό 2010-2020...

Μόνος μου το είπα στην αρχή.
Δεκτες όλες οι απόψεις το θέμα έχει ενδιαφέρον και γιαυτό το δημοσίευσα για να εξαπλωθει πιο αντικειμενικά μέσω της δημοκρατικής οδού.
Γράφτε ελεύθερα!!!

Φίλε Νίκο Ζed θα μπορούσες να μου υποδείξεις που βρίσκεται όλος αυτός ο μουσικός οργασμός;
Όχι γιατι θέλω να διαφωνήσω αλλα γιατί με ενδιαφέρει.
Θέλω ονόματα!..

ecodrifter said:

Ενδιαφερουσες οι αποψεις σου και συμφωνω σε αρκετα σημεια.
Εχω ομως τις ενστασεις μου σε αλλα τοσα, αλλα προ το παρον δεν εχω χρονο για ολα.
παμε λοιπον χαλαρα

Καταρχην διαφωνω οτι η δεκαετια ειναι φτωχοτερη (αργοτερα).
Οι δημιουργικοι καλλιτεχνες τωρα περισσοτερο απο καθε αλλη εποχη εχουν ελευθερια εκφρασης, αλλα βρισκονται μακρια απο το μαρκετινγκ (και ολες τις εκφανσεις του).
προβλημα 1ο: ενω εχεις ολα τα search engines στα δαχτυλα σου δεν τους βρισκεις ευκολα

Παραλληλα η συγχρονη μουσικη εχει "σπασει" τα στεγανα και αυτο σε συνδυασμο με το φαινομενο της ακατασχετης προσφορας, που συμφωνω οπως το θετεις, προκαλει συγχιση στον ακροατη.
προβλημα 2ο: ο νεος που, χωρις επιγνωση της ιστοριας, συνεχιζει αεναως και χωρις ελπιδα την αναζητηση του "καινουργιου" ηχου. Οι λεγομενοι χιπστερς που θυμιζουν το σκυλο που κυνηγα την ουρα του. Οι δε παλιοτεροι παλι κουνουν το κεφαλι με αποδοκιμασια και περιχαρακωνονται στα δικα τους, τα γνωστα, τα δοκιμασμενα.

Ο ακροατης εχει το προβλημα στην εποχη μας, οχι ο καλλιτεχνης

Click to expand...

Δεν θα μπορούσα να συμληρώσω καλύτερα το κείμενο μου ούτε ο ίδιος.
Θα μπορούσα να πώ οτι είναι και λύτρωση η απαλλαγή απο το ατελείωτο κυνήγι του νεωτερισμού γεγονός που είχε καταντήσει καταπιεστικό.
Και εγώ πιστεύω οτι ο ακρόατής πρέπει να πετάξει στα σκουπίδια τα στεγανά του πρόσφατου παρελθόντος.
Το μόνο πρόβλημα πλέον είναι οτι κάποτε η μουσική σε έβρισκε μόνη της, τώρα πρέπει εσύ να την αναζητήσεις με κοπιαστικόυς ρυθμούς και να χάσεις την χαρά της στην πορεία αυτό είναι η νέα πρόκληση της εποχής.

...70'ς ??????
Εγω και οσοι "γνωριζω" δεν τα νοσταλγησαμε ΠΟΤΕ !!!!!!!! Θεος φυλαξει απο τετοιο "πραμα" ...
Προσοχη !!! την μαυρη μουσικη την αφηνω εξω απο αυτο το συλλογισμο !!!!

Click to expand...

Φίλε Νικο Ζed το σχολιό σου έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την άποψη του supersonic εγώ προσωπικά γεννήθηκα το 76 oπότε την αντίθεση την βρίσκω ενδιαφέρουσα μην έχοντας ιδίαν γνώμη..

Πάσο.
Παραλίγο να κάνω off topic το ίδιο μου το νήμα χαχα!..

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ said:

Σεβαστές όλες οι απόψεις, δυστυχώς δεν έχετε πάρει χαμπάρι τι έχει παιχτεί στη δεκαετία. Δεν τρέχει μία. Ο καθένας ότι νομίζει.
Φιλικά πάντα.


Υ.Γ. Αν θέλεις ονόματα θα μας πάρει μέρες.
Υ.Γ2 Αν θέλεις σου γράφω 10 ονόματα που ''τελειώνουν'' ολόκληρες περιόδους.

Click to expand...

Στείλε ντε!..
Και άμα θα βρείς χρόνο κάνε μας και μία παρουσίαση να δούμε και την άλλη όψη της δεκαετίας που μας άφησε.

Όταν είσαι μπαμπάς και δουλεύεις δυστυχώς ο χρόνος και πολλές φορές το χρήμμα για όλα αυτά τα ωραία που λές δεν υφίστανται.

Γιαυτό γκρινιάζω λιγάκι, μου την δίνει που πρέπει να αφιερώνω χρόνο για να ψάξω για καλές μουσικές που παλιότερα με βρίσκαν αυτές, πέρα απο το πρακτικό θέμα,έχει χαθεί και το feeling πράγμα που παρατηρώ στην νεότερη γενιά (έχω ξαδέρφια) που πραγματικά σκυλοβαριέται και δεν μιλάω για μπουζουκόβιους, νομίζω οτι καταλαβαίνεις, μου κάνει τρομερή εντύπωση που τα σημερινά δεκαπεντάχρονα πωρώνονται με τους Nirvana και τους Black Sabbath ελειψει ζωντανων ηρώων για να ταυτιστούν.

Θυμάμαι ένα βιντεάκι που είχα παρακολουθήσει πρόσφατα για το πολύ ενδιαφέρον μουσικό είδος dubstep και την αγωνία των παιδιών που το δημιουργούν να δημουργηθεί ένα νέο πολιτιστικό ρεύμα για να ταυτιστούν καθώς και την νοσταλγία και την "ζήλεια" τους για τα 90's και την μουσική σκηνή τους που δεν πρόλαβαν αφού ήταν μωρά τότε!!
Τελικά επαληθεύτηκα τραγικά, άλλη μία καλή μουσική με τρομερή δυναμική καταδικαμένη να μείνει underground..

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ said:

Καταλαβαίνω απόλυτα.:ernaehrung004:
Έχεις δίκιο. Απλά υπάρχει και ένα μειοψηφικό κομμάτι της νέας γενιάς, που τιγκάρει χώρους για να δει τους A place to bury strangers ή τους woven hand.
Kαι είναι δυσκολο να σε βρουν οι καλές μουσικές γιατί υπάρχει άπειρη πληροφορία μπροστά σου, που τελικά χάνεσαι μέσα της.

Θέλει φίλτρα. Αυτό όμως είναι μία άλλη σοβαρή και μεγάλη κουβέντα.

Click to expand...

Αυτό ελπίζω να ξεκίνησα μπάς και βρώ την άκρη στο κουβάρι που έχω μπροστά μου by the way..
Οι woven hand είναι φαινομενική γκρουπάρα!!!